Þjóðviljinn - 27.10.1989, Blaðsíða 8

Málgagn sósíalisma, þjóðfrelsis og verkaiýðshreyfingar
Síðumúla 6, 108 Reykjavík
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans
Framkvæmdastjóri: Hallur Páll Jónsson
Ritstjórar: Árni Bergmann, Ólafur H. Torfason
Umsjónarmaður Helgarblaðs: Ólafur Gislason
Fréttastjóri: SigurðurÁ. Friðþjófsson
Útlit: Þröstur Haraldsson
Auglýsingastjóri: Olga Clausen
Afgreiðsla: @ 68 13 33
Augiýsingadeild: @ 68 13 10-68 13 31
Símfax:68 19 35
Verð: í lausasölu 140 krónur
Setning og umbrot: Prentsmiðja Þjóðviljans hf.
Prentun: Blaðaprent hf.
Amast við smæni
dagblöðum
í fyrri viku birtist í DV grein eftir Guðmund Magnússon
þar sem veist er harðlega að þrem dagblöðum, Þjóðvilj-
anum, Tímanum og Alþýðublaðinu. Þarer mjög hamast á
því, að þessi blöð séu af einhverjum sérstökum og óæðri
flokki blaða, þau séu pólitísk málgögn og því vart mark-
tæk-það sé nú eitthvað annað en hin „frjálsu og óháðu“
dagblöð, Morgunblaðið og DV. í annan stað er svo stað-
fiæft, að einmitt þessi blöð séu út gefin á kostnað skatt-
greiðenda sem sé mesta óhæfa.
Hér hlaðast upp falsrökin í háan hrauk. Eins og bent var
á skiimerkilega í leiðara Alþýðublaðsins á dögunum, er
ekki um sérstaka fyrirgreiðslu ríkisins við fyrrnefnd þrjú
blöð að ræða: það eina sem þar getur verið um að ræða
er það, að þingflokkarnir frá styrk tii útgáfumála (og Sjálf-
stæðisflokkurinn þá mest). Þessi styrkur getur runnið til
dagblaða og hefur gert það í mismunandi mæli, en hann
er alls ekki neitt sem kalla mætti merktan eða tryggan
tekjustofn dagblaða. Annað það sem ríkisvaldið hefur
gert til að greiða fyrir útgáfu dagblaða á íslandi (þau hafa
verið undanþegin söluskatti, launaskatti, aðstöðugjöld-
um) er svo þess eðlis að það eru einmitt stærstu blöðin,
Morgunblaðið og DV sem mest hagnast á þeim undan-
þágum. Eða eins og Alþýðublaðið segir: „Skattgreið-
endur greiða langmest til Morgunblaðsins af öllum dag-
blöðum“.
Ekki er síður vert að gefa gaum að þeim eðlismun sem
greinarhöfundur reynir að gera á íslenskum dagblöðum,
þarsem annarsvegar eru „alvörufréttir" Morgunblaðsins
og DV, hinsvegar „pólitísk samsuða" hinna blaðanna. Sá
fótur er fyrir þessum samanburði að t.d. Morgunblaðið
getur, m.a. vegna stærðar sinnar og mannfjölda, gefið
meira rúm margskonar fréttum, til dæmis „hlutlausum"
þjónustufréttum en hin smærri blöð. í þeim smærri fer þá
hlutfallslega meira fyrir pólitískum skrifum og útskýring-
um en í stórblaðinu. En þetta gerist ekki vegna þess að
meiriháttar eðlismunur sé á þessum blöðum öllum. Þetta
er ekki síst tengt þeirri þróun, að dagblöð yfirleitt hafa
farið halloka sem fréttamiðlar fyrir kvöldfréttatímum út-
varps og sjónvarps. Þaðan hafa menn fyrst og fremst
„tíðindi dagsins", sjálfa atburðina. Hlutverk dagblaða
verður svo meir í því fólgið að leita viðbragða manna við
tíðindum (sem geta vitanlega verið fréttnæm í sjálfu sér)
og skrifa fréttaskýringar af ýmsu tagi. Og sá fer heldur
betur villur vegar sem heldur, að í því efni sé grundvállar-
munur á til dæmis Þjóðviljanum og Morgunblaðinu. Menn
gætu til dæmis rifjað það upp í huganum, hvernig frá-
sögnum og útskýringum Morgunblaðsins á undanfara og
framgangi landsfundar Sjálfstæðísflokksins var leynt og
Ijóst beitt til þess að knýja fram varamannaskipti í flokkn-
um og til þess að breiða yfir ágreining í flokknum og
ráðleysi hans í stórmálum eins og t.d. stjórn fiskveiða.
Fyrir nú utan það hve oft og rækilega það sannast á
Morgunblaðinu, að pólitísk matreiðsla á veruleikanum fer
í dagblaði ekki síður fram í því hverju er þagáð yfir en með
því sem sagt er.
Undir lok greinar sinnar gerir Guðmundur Magnússon
sig Ijúfan og lýðræðíslegan í framan og segír: „Engin
ástæða ertil að amast við útgáfu Alþýðublaðsins, Tímans
og Þjóðviljans". Þetta er hræsnistal: öll greinGuðmundar
á einmitt það erindi að „arnast" sem mest við útgáfu
þessara blaða. Því þ.að er mer^figteðliseinkenni margra
þeirra, sem hæst gala um frelsið, að helst af öllu viíjá þeir
beita sinni markaðshyggju með þeim hætti að þaðheýrist -
ekki í neinum nema þeim sjálfum.
ÁB
8 SÍÐA — NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 27. október 1989
hugmyndum Biblíunnar eða
Biblíuþjóðar um æskilega og
rétta lengd mannsæfinnar: megir
þú lifa í hundrað og tuttugu ár.
Nú eru áhöld um það hjá mörg-
um hvort þeir nenni að lifa svo
lengi, en við ætlum ekkert að
vera að efast um að Flosi hafi á
því fullan hug, enginn efast um
síkvika og óstýriláta lífslöngun í
hans ávala kroppi og hann er þek-
ktur fyrir að vera íhaldssamur á
það sem hann bindur trúss sitt
við.
Eitt frægasta dæmið um íhalds-
semi Flosa er það að í sextán ár
samfleytt skrifaði hann vikulega
pistla í Þjóðviljann, sem byggðu á
hugvitssamlegum skopfærslum á
hugsunarhætti og umtalsefnum
íslenskrar þjóðar og undirdeilda
hennar. Af þessari iðju Flosa
varð það til sem kallað er sam-
stilling hagsmuna á máli hinna
risaveldanna. Flosi hefur svo
sjálfur frá sagt, að á þessum skrif-
um hafi hann lært margt um list-
ina að skrifa og þar að auki hafi
hann getað notað þau til að halda
utan um persónuleikann svo
hann dytti ekki í sundur í óráðsíu.
Þjóðviljinn lyfti að sínu leyti sín-
um andlegum sexappíl um helgar
á vængjum hins flosíska texta og
eignaðist fordæmi þar með sem
þarft er og nauðsynlegt að sinna
hvernig sem veröíd veltist.
Gangi Flosa og hans fólki allt í
haginn.
Árni Bergmann.
Helgarveörið
Flosi sextugur
Flosi Ólafsson er sextugur í tíma til að líta upp eitt augnablik
dag. Hann er að vísu að vinna og og taka við bestu heillaóskum frá
hamast á afmælisdaginn eins og okkur Þjóðviljamönnum.
hver önnur sígild íslensk vinnu- Flosi er semsagt á afskaplega
bytta, en við leyfum okkur að merkilegum tímamótum þvf nú
gera ráð fyrir því að hann hafi er æfi hans hálfnuð samkvæmt