Þjóðviljinn - 03.11.1990, Qupperneq 5

Að
gefnu
tilefni
Einhver viðkvæm-
ustu viðfangsefnin í
flokksstarfi, að velja
fólk á framboðslista,
eru að komast á dag-
skrá. í þeim efnum
verða flokksmenn að
gæta þess að láta
ekki kappið bera for-
sjána ofurliði. Við
þau skilyrði bera for-
ystumenn flokksins
mikla ábyrgð, þeirra
verk er að stuðla að
vinnufriði og sam-
stöðu sem hald er í.
miklum verkum í menningar- og mennta-
málum og loks sést í miklar framfarir í
samgöngumálum landsbyggðarinn<y með
gerð jarðganga, svo fátt eitt sé nefnt Ríkis-
stjómarsamstarfið er ekki áfallalaust eða
samfelldur dans á rósum góðra verka.
Stundum hefur þurfl að grípa til mjög erf-
iðra aðgerða sem reynst hafa flokknum
sársaukafullar, en flokkur sem vill vera í
Miðja
Miðstjóm Alþýðubandalagsins hélt að-
alfund sinn um síðustu helgi. Fundur þessi
var óvenjulegur fyrir margra hluta sakir, en
þegar fram líða stundir mun ein ákvörðun
að líkindum verða talin marka nokkur
tímamót. Miðstjómin ákvað að hafna
stefnuskrá flokksins frá 1974, samþykkti
ýtarlega stjómmálaályktun og mun ætlunin
að byggja kosningastefnuskrá á henni og
þeim drögum sem fyrir liggja að nýrri
stefnuskrá fyrir flokkinn. Nokkrir mið-
stjómarmenn gengu út af fundinum í mót-
mælaskyni við afgreiðslu á tillögu um
bráðabirgðalögin sem sett voru vegna
kjarasamnings ríkisins og BHMR. Hafa af
þessu orðið nokkur eftirmál í fjölmiðlum
milli formanns og varaformanns sem ekki
em beinlínis til fyrirmyndar.
Ólafur Ragnar Grímsson og Svavar
Gestsson létu hafa eftir sér í íjölmiðlum að
nú hefði orðið til starfhæf miðja í flokkn-
um. Þetta er athyglisverð skilgreining og er
vonandi að þeir félagar reynist sannspáir.
Þeim er þekkt hafa Alþýðubandalagið frá
upphafi, að ekki sé minnst á hina sem
þekktu til í húsakynnum forvera þess, hef-
ur lengi þótt vanta slíka miðju sem hefði
burði til að stýra málefnum hans í gegn um
storma og stríð sem einatt skapast af at-
hafnasömum félögum á köntunum. Flokk-
ur sem samsettur er af tveimur fylkingum
sem sæta færis að bera hvor aðra atkvæð-
um er ekki líklegur til að ná miklum ár-
angri, því það er nú einu sinni svo, að kjós-
endur ætlast til annarrar vinnusemi af
flokkum en þeirrar sem felst í innbyrðis
slagsmálum.
betur sinnt. Hitt virðist nokkuð ljóst að Al-
þýðuflokkurinn tekur ekki á móti miklum
fjölda úr Alþýðubandalaginu með opinn
faðm og leiðin til áhrifa á þeim vettvangi er
bersýnilega ekki greið, nema ef vera skyldi
fyrir örfáa sem þekktir eru fyrir, hafa unnið
sér einhvem þann sess sem styttir þeim
leiðina um sjónvarpsskjáinn inn í stofur
kjósenda. Allir aðrir virðast þurfa að byija
á gmnni, bætast i hóp nýliðanna sem kom-
ast til áhrifa hægt og bítandi ef þolinmæði
og heppilegar aðstæður eru með í for.
Sérstaða
Alþýðubandalagsins
Andstæðingar Alþýðubandalagsins
hafa um sinn haldið því nokkuð á lofti að
flokkurinn sé kominn í nýjan tilvistar-
Það er til að dæmis líklegt að samþykkt
miðstjómar, um að ísland ætti að sækja um
aðild að Evrópubandalaginu, myndi valda
sprengingu í flokknum þegar í stað.
Vinnufriður
er nauðsyn
Enda þótt deilur og innbyrðis óáran
hafi dregið starfsþrótt úr mörgum félögum
í Alþýðubandalaginu og framundan séu
erfiðir og vandasamir tímar, þá er hreint
engin ástæða til gera lítið úr þeim mögu-
leikum sem felast í framtíðinni. Það má til
dæmis ekki gleymast að flokkurinn er i rik-
isstjóm sem hefúr i samvinnu við verka-
lýðssamtökin og samtök atvinnurekenda
náð meiri árangri í efhahagsmálum en
nokkum óraði fyrir, unnið er að þýðingar-
pólitískum verkum kemst ekki hjá að taka
erfiðar ákvarðanir, þvi miður er eilífð góð-
verkanna ekki mnnin upp í íslenskum
stjómmálum.
Flokkurinn hefur auk þess kjamann í
stefhu sinni að leiðarljósi, stefhu sem mið-
ar að efhahagslegum, félagslegum og
menningarlegum jöfnuði í innanlandsmál-
um og þátttöku í alþjóðamálum af íullum
myndugleik sjálfstæðs þjóðríkis. Einhver
viðkvæmustu viðfangsefhin i flokksstarfi,
að velja fólk á ffamboðslista, em að kom-
ast á dagskrá. I þeim efnum verða flokks-
menn að gæta þess að láta ekki kappið bera
forsjána ofúrliði. Við þau skilyrði bera for-
ystumenn flokksins mikla ábyrgð, þeirra
verk er að stuðla að vinnufriði og samstöðu
sem hald er í.
hágé.
Stjómmálaflokkamir em nú sem óðast
að koma sér fyrir í startholunum vegna
kosninganna í vor. Vel á minnst - kosning-
ar í vor - ekki em margar vikur síðan menn
vom uppfullir af því, að kosningar kynnu
að verða þegar í haust. Þetta var rökstutt
með því að á stjómarheimilinu væri sam-
komulagið svo afleitt að engu væri við
bjargandi. Sambúðin á stjómarheimilinu er
að sönnu ekki alltaf árekstralaus fremur en
annars staðar þar sem sambýli er náið, en
hún gengur þolanlega, og ríkisstjómin hef-
ur ýmsa möguleika til að skila þannig af sér
að hún geti jafnvel átt kost á framhaldslífi
að kosningum loknum.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur lokið próf-
kjömm í Reykjavík og víðar. Ekki er hægt
að segja að niðurstöðumar hafi komið á
óvart, formaður og varaformaður fengu
báðir góða útkomu, einstaka þingmaður
féll, einhverjir urðu sárir og móðir, en
hvergi sýnast ætla að verða tiltakanlegar
sprengingar. Það er helst að sjálfstæðis-
menn í Rangárvallasýslu haldi uppi hefð-
bundnum orðaleikjum, þeirra maður á að
hafa verið rægður niður um eitt sæti.
Hjá framsókn er allt í góðu gengi, helst
að von geti orðið á prófkjörsatgangi i
Reykjavík. Alþýðuflokkurinn sem öðmm
flokkum fremur hefur dásamað ágæti próf-
kjöranna semur nú sína áhrifamestu menn
inn á listana cg bíða margir spenntir eftir
að sjá hvort ný andlit bætist í hópinn þegar
sæti em að losna, enda þótt þau gefi ekki
fyrirheit um þingsæti. Borgaraflokkurinn
er ömgglega úr þessum leik, en Kvenna-
listinn er sagður undirbúa sig af kappi fyrir
kosningamar.
Hremmingar
af innanhussvanda
Varla mun til sástjómmálaflokkur sem
lendir ekki annað slagið í hremmingum
sem skapast af innanhúsvandamálunij þcg-
ar allir eins og leggjast á eitt um að natda
því sem rækilegast til haga sem sundrar
fremur en hitt sem sameinar.Fyrr eða síðar
lýkur slíkum deilum með einhverri niður-
stöðu, klofningi eða sáttum og stundum
blöndu af þessu; einhverjir fara annað, en
þeir sem eftir verða - þó úr ólíkum fylking-
um séu - taka saman höndum um verkefn-
in framundan og láta vandamál gærdagsins
ekki trufla sig um of. Ymislegt bendir nú til
að þetta sé að gerast í Alþýðubandalaginu.
Nokkrir félagar hafa kosið að ganga úr
flokknum og fáeinir hafa gengið til liðs við
Alþýðuflokkinn. Að sjálfsögðu er eftirsjá í
hveijum góðum liðsmanni, en ef menn
telja málefnaágreining orðinn óleysanleg-
an þarf enginn að undrast þótt þeir leiti
þangað sem þeir telja áhugamálum sínum
vanda, hann geti ekki gert upp við sig hvar
hann eigi að koma sér fyrir á hinu pólitíska
litrófi, fféttaskýrandi Alþýðublaðsins
kemst m.a. að þessari niðurstöðu í gær:
„Sérstaða þess í pólitík er horfin og tilveru-
grundvöllurinn þar með brostinn." Hér fer
fyrir fréttaskýrandanum eins og stundum
gerist þegar textagerðarmenn i pólitík rugl-
ast á óskhyggju sinni og veruleikanum.
Enda þótt skoðanamunur hafi verið veru-
legur i flokknum og nokkrir sagt sig úr
honum af þeim sökum, er hann ekki af því
tagi sem raskar sjálfúm tilverugrundvelli
flokksins. Alþýðubandalagið hefur alltaf
verið flokka lengst til vinstri, og talið það
meginverkefni sitt að veija og bæta vel-
ferðarkerfið, standa vörð um sjálfstæði
þjóðarinnar og tryggja innlenda atvinnu-
starfsemi í sessi. Þetta verða áfram grund-
vallaratriði í stefnu Alþýðubandalagsins,
og þó menn rífist um það hvemig á skuli
haldið i hveiju máli er sá ágreiningur ekki
óyfirstíganlegur. Vissulega geta komið upp
ágreiningsefni sem engar sættir verða um.
Vinnufrið
sem hald er i
Laugardagur 3. nóvember 1990 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 5