Þjóðviljinn - 14.12.1990, Síða 13

Þorbergur Aðalsteinsson þjálfari íslenska landsliðsins I handbolta. Mynd: Jim Smart.
Það áttu trúlega ekki margir
von á því að islenska landsliðið í
handbolta mundi standa sig jafn
vel og raun bar vitni í leikjum
þess gegn Tékkum hér á dögun-
um og að það skyldi vinna sigur í
fjögurra landa keppni í Danmörku
skömmu seinna. Sérstaklega þeg-
ar það er haft í huga að liðið er
mjög breytt ffá því sem áður var
og í staðinn hafa komið til liðs við
það margir ungir leikmenn.
Framundan eru tveir leikir við
þýska landsliðið hér heima í
næstu viku og tveir erlendis. Á
milli jóla og nýárs koma svo hing-
að til lands sjálfír heimsmeistar-
amir Svíar sem vafalaust margir
handboltaáhugamenn bíða
spenntir eflir að sjá á fjölum Hall-
arinnar. Þá mun íslenska landslið-
ið, á milli jóla og nýárs, taka þátt í
fjögurra landa keppni þar sem það
mun etja kappi við heimsmeistar-
ana, Norðmenn og Japani.
í þessum leikjum mun reyna á
þolrifin hjá ungu leikmönnunum í
íslenska landsliðinu, sem sumir
segja að séu alls ekkert ungir og
óreyndir. Margir þeirra hafa verið
f landsliðshópnum síðustu misseri
og hafa sumir þeirra þó nokkra
leikreynslu með landsliðinu, þó
svo að þeir hafi ekki verið fasta-
menn i liðinu á meðan Bogdan sá
pólski sat við stjómvölinn.
Eftir hrakfarir liðsins í heims-
meistarakeppninni í Tékkóslóv-
akíu í febrúar í ár, þegar það náði
ekki að halda sæti sínu meðal
þeirra tiu bestu, var Þorbergur
Aðalsteinsson ráðinn landsliðs-
þjálfari. Sjálfúr lék hann með
landsliðinu á þrettán ára tímabili
og þekkti því vel til starfans sem
beið hans. Enda lét formaður HSI,
Jón Hjaltalín Magnússon, þess m.
a. getið við Þjóðviljann þegar
hann var spurður um ástæður
ráðningarinnar: „Þorbergur þekk-
ir Islendinginn."
Til að forvitnast um stöðuna
hjá landsliðinu, viðhorf Þorbergs
til deildakeppninnar, aðstöðu fé-
lagsliðanna og handboltans al-
mennt, mæltu blaðamaður Þjóð-
viljans og ljósmyndari sér mót við
hann í húsakynnum ÍSÍ í Laugar-
dal einn dæmigerðan rigningar-
dag í vikunni.
Barist um hverja
stööu
Þorbergur segir að þjálfún
liðsins hafi til þessa gengið ágæt-
lega þó svo að hann og aðstoðar-
maður hans, Einar Þorvarðarsson
markmaður Vals, hafi ekki fengið
saman til æfinga allan þann
mannskap sem hann hefði viljað.
í staðinn hafa margir nýliðar
fengið að spreyta sig með liðinu
og hafa flestir þeirra staðið undir
þeim væntingum og vel það, sem
gerðar hafa verið til þeirra. Þann-
ig hafa þeir fengið að sanna sig og
sýna á íjölunum sem Þorbergur
telur eðilega vera mjög jákvætt
fyrir liðið og leikmennina.
Hann segir að það séu nánast
tveir til fjórir leikmenn sem beij-
ast um hveija stöðu í liðinu, nema
þá sem örvhentur leikmaður skip-
ar. Þorbergur segir að strákamir
hafi aðlagast fúrðu fljótt þeim
breytingum sem hann gerði á leik
liðsins sem er aðallega fólginn í
sterkum vamarleik, sex-núll vöm,
í stað þess að leggja áherslu á
sóknarleikinn eins og fyrirrennari
hans gerði. Það bíður næsta sum-
ars, enda nægur tími til stefnu þar
til B-keppnin fer fram í Austur-
riki.
Hann Segir að þó að liðinu
hafi vegnað vel til þessa í leikjum
undir hans stjóm megi menn ekki
ofmetnast af þeim árangri.
Eðlilegt bakslag
Það vakti athygli þegar Tékk-
ar komu hingað á dögunum hvað
fáir áhorfendur létu sjá sig í Höll-
inni, því hér á árum áður létu þeir
sig ekki vanta og troðfylltu hana
oftast nær þegar þáverandi aust-
antjaldslið komu hingað til
keppni. Þorbergur segir að það sé
mjög eðlilegt að það komi baks-
lag í aðsóknina þegar jafn róttæk
kynslóðaskipti verða hjá landslið-
inu. Þá sé heldur ekki ólíklegt að
almenningur hafi verið búinn að
fá sig fúllsaddan af handbolta eft-
ir heimsmeistarakeppnina og von-
brigði með frammistöðu lands-
liðsins í þeirri keppni. Þorbergur
segir að þetta eigi eftir að breytast
til batnaðar þegar fram í sækir og
trúlega fyrr en margur ætlar. Hann
segist sjálfúr hafa kynnst því á
sínum ferli sem leikmaður með
landsliðinu hvaða væntingar al-
menningur gerir til liðsins og
leikmanna þess og því hafi þetta
ekki komið sér á óvart, nema síð-
ur sé.
Sálfræðilegi þátturinn hjá
landsliðinu hefúr oft á tíðum ver-
ið talinn veikasti hlekkur liðsins.
Þorbergur segir að skoðanir
manna séu skiptar á því hvað
þessi þáttur eigi að skipa stóran
sess í þjálfún liðsins, en segir
jafnffamt að alltaf sé verið að
reyna að finna lausn á þessu máli.
Hann segir að þjálfun liðsins sé
nú mun visindalegri en áður og í
því sambandi sé verið að beina
henni inn þá braut að njóta að-
stoðar líffræðings til að vita betur
um líkamlegt ástand leikmanna
og fleira í þeim dúr.
Aðstaðan gjör-
samlega útí hött
Eftir að hafa verið bæði leik-
maður og þjálfari í nokkur ár í
Svíþjóð voru það mikil umskipti
að koma aftur heim til íslands og
sjá hvaða aðstöðu félagsliðum í
Reykjavík er boðið upp á til æf-
inga. I því sambandi má nefna að
hans gamla félag, Víkingur, hefúr
smáholu til æfinga í Smáíbúða-
hverfinu og KRingar hafa þurfl að
æfa úti í vetur! Þorbergur segir að
hann hafi nánast verið búinn að
gleyma þessu aðstöðuleysi þegar
hann var ytra. Hann segir að þetta
ástand sé gjörsamlega út í hött þó
svo að borgaryfirvöld séu með
einhver áform á prjónunum til
lausnar á þessu ófremdarástandi,
sem er sýnu verst í höfúðborginni
miðað við þá aðstöðu sem önnur
bæjarfélög bjóða uppá. Þorbergur
segist ekkert skilja I þvi hvemig
leikmenn og forusta hinna ein-
stöku félaga nenni hreinlega að
standa í þessu á meðan ástandið í
þessum málum sé ekki betra en
raun ber vitni um. í Svíþjóð æfa
leikmenn við mjög góðar aðstæð-
ur og nánast á hvaða tíma sem
Þorbergur ( góðkunnum stellingum sem leikmaður með Islenska lands-
liðinu i leik á móti erkifjendum (slendinga, Svíum, ( Laugardalshöllinni
árið 1982. Mynd: Ari.
Þorbergur Aðalsteinsson landsliðsþjálfari
Aðstöðu-
leysið kom
á óvart
r
Atta leikja töm framundan hjá landsliðinu
í handbolta. Landsleikur við Þjóðveija
í næstu viku og á milli jóla og nýárs koma
heimsmeistaramir Svíar
þeir vilja. Þá þurfi sænskir leik-
menn ekki að stunda æfingar á
kvöldin, eins og hér.
Ánægóur með
deildafyrirkomu-
lagið
I haust þegar deildakeppnin í
handboltanum hófst var deilda-
leikjum fiölgað all verulega og
fyrirkomulagi mótsins breytt,
enda var fyrstudeildarliðum fiölg-
að og eru nú tólf. Fyrst leika allir
við alla, heiman og heima, og síð-
an eru leiknar tíu umferðir þar
sem sex efstu liðin í fyrrihluta
mótsins keppa um íslandsmeist-
aratitilinn og sex neðstu berjast
sín á milli fyrir tilveru sinni í
deildinni.
Þorbergur segir að þetta fyrir-
komulag hafi gefist vel til þessa.
Áhorfendum á leikina hefur fiölg-
að og meira komið í kassann hjá
félögunum. En ekki síst hafa leik-
mennimir fengið miklu meiri
leikþjálfun en áður og eru flestir
þeirra komnir í bullandi þjálfún,
sem að mati landsliðsþjálfarans er
mjög jákvætt og hefúr komið
landsliðinu til góða.
Á sínum tíma voru þessar
breytingar gagnrýndar af mörgum
sem fúllyrtu að þetta væri algjör
tímaskekkja. Þessu vísar Þorberg-
ur alfarið á bug og bendir á að
margar þjóðir séu einmitt að fara
sömu leið. í því sambandi nefnir
hann að Danir hafi tekið upp svip-
að fyrirkomulag í ár og þá sé þetta
svipað í Svíþjóð og á Spáni og
Þýskalandi með vissum breyting-
um. Hann segir að ef íslendingar
ætli sér einhveija hluti í alþjóð-
legum handbolta þá þurfi leik-
mennimir að öðlast mikla leikæf-
ingu með sínum félagsliðum og
þola þá pressu sem því fylgir að
leika marga leiki með stuttu milli-
bili.
Síðan sé það auðvitað matsat-
riði hvemig eigi að útfæra þetta
framkvæmdalega og hvort fyrir-
komulag úrslitakeppninnar eigi
að vera svona eða hinsegin, en
það er líka allt önnur Ella.
Þjálfari á
faraldsfæti
Starf landsliðsþjálfarins mið-
ast ekki einvörðungu við þjálfún
landsliðsins, því Þorbergur hefúr
farið víða um landið og miðlað
heimamönnum af reynslu sinni og
þekkingu. Meðal annars hefur
hann farið til Akureyrar, Vest-
mannaeyja, Selfoss, Laugarvatns
og Stykkishólms og til Suður-
nesja svo eitthvað sé nefnt. Þor-
bergur segir að með tilkomu
stórra íþróttahúsa í þessum bæjar-
félögum hafi aðstaðan til iðkunar
handbolta stórbatnað, sem hefúr
skilað þeim árangri að frá þessum
stöðum séu komnir fram á sjónar-
sviðið mjög frambærilegir leik-
menn.
Þá hefur þessi aðstöðubreyt-
ing einnig haft mjög góð áhrif á
unglingastarfið sem er algjör for-
senda þess að handboltinn eigi sér
einhverja farmtíð hérlendis. Enda
eiga erlendir þjálfarar sem hingað
koma nánast ekki orð yfir það
hvað margir góðir handboltamenn
koma fram á sjónarsviðið í stað
þeirra sem hætta. Þessu til stað-
festingar nægir að benda á um-
mæli tékkneska landsliðsþjálfar-
ans í þessa veru þegar Tékkar
voru hér á landi á dögunum.
Þorbergur segir að þrátt fyrir
þetta geri fámennið hér það að
verkum að íslendingar geta að-
eins átt á hveijum tíma þetta 15-
20 góða einstaklinga, á meðan
Svíar geta valið úr 40-50 jafngóð-
um einstaklingum. Þó svo að
handboltaíþróttin sé mjög vinsæl
íþróttagrein hérlendis og iðkendur
hennar séu um 6-7 þúsund eru
þeir í Svíþjóð allt að 110 þúsund.
Það hefúr löngum verið bent á
það að til þess að Islcndingar eigi
raunhæfan möguleika á að ná
langt í íþróttinni sé nauðsynlegt
að leikmennimir geri ekkert ann-
að og stundi hana eins og hverja
aðra atvinnu.
Um þetta segir Þorbergur:
„Við verðum fyrst að eiga íþrótta-
hús áður en við gemmst atvinnu-
menn í handbolta.“
-grh
Föstudagur 14. desember 1990 NÝTT HELGARBLAÐ — SÍÐA 13