Þjóðviljinn - 05.07.1991, Side 22

Þjóðviljinn - 05.07.1991, Side 22
 ít 3 V— T ? 8 S? 9 T0— 8 e )/ 12 n i7 T ur T~ /6 & SÝ )7 12 /9 ? i— s? 20 V 4 22 2$ ? Z'i 12 /9 S? i5s V 2 T Y Zl 21 ? T 27 Z’i II W~ 22 )i> 7 i Zo Z<7 V 4 18 11 JÍ 7 3o ? /3 2S 28 V ? 2S 3 ? T 17 ? 11 l°l ? /3 /3 isr 7 T 8 18 ? 3 o ? S? 1 2 7 2S T ? /3 S? 2Y V \e )3 3o 29 S? 2S 28 11 13 1/ /‘i 'f tc. W 3 n V /? 1S 7 V 17 l8 )3 S? 7 22 ? 23 S? Xsr 28 )( 17 )7 7 V* 18 ? 2 sr T $0 7 4 22 /9 7 S? 11 /9 22 V 31 V 2S u* y ís ? 18 s? 17 2G 23 28 S? 6? 5 U xsr É ? )<$ S? 12 /3 V 20 )5' V AÁBDÐEÉFGHIÍJKLMNOÓPRSTUÚVXYÝÞÆÖ / Krossgáta nr. 154 Setjið rétta stafi í reitina hér fyrir neðan. Þeir mynda þá kvenmannsnafn. Sendið þetta nafn sem lausn á krossgát- unni til Þjóðviljans, Síðumúla 37, 108 Reykjavík, merkt „Krossgáta nr. 154“. Skilafrestur er þrjár vikur. Verðiaunin verða send til vinningshafa. 1 >5 7 )1 j? /(p 21 J/ 19 ‘ Lausnarorð á krossgátu nr. 150 var Skeiðholt. Dregið var úr réttum lausnum og upp kom nafn Elínar Jónasdóttur, til heimilis að Marklandi 4, Reykjavík. Hún fær senda bókina Fyrirheitna landið eftir Einar Kárason. Uglan, íslenski kilju- klúbburinn gaf út 1991. EVA LUNA ISABEL ALLENDE Verðlaun fyrir krossgátu nr. 154 er skáldsagan Eva Luna eftir Isa- bel Allende í þýöingu Tómasar R. Tómassonar. UgTan, fslenski kiljuklúbburinn gaf út 1991. MEÐ FLUGU I' UAEfllMI I HOFÐINU Sigurður Palsson Loksins kom rigning og það var nú gott. Allt var að skrælna. Fiskar voru í vandræðum. G.G. sagði ftá því í Mogganum um daginn að myndarleg hrygna hefði gleypt maðk í Laxá í Leir. eins og það er kallað. Hún hafði jafhvel gumsað í sig sökkunum líka. Svo sleit hún línuna og lagði af stað „niður með á“. „Þama sérðu“, sagði vinur minn, „þetta eru nátt- úrlega þurrkamir. Blessuð skepn- an hefur valið skástu leiðina. Ana hefúr hún hvergi fúndið". Blessuð rigningin bætir þetta eins og fleira. Vigfús á Veiðimálastofnun upplýsti þjóðina um það á gufúnni um daginn að ein af ástæðunum fyrir tregri laxagengd væri að í svona miklu sólskini yrði laxinn styggur og feiminn við að nálgast landið. Mig rámar í að í fyrra eða hitteðfyrra hafi treg laxaganga í Kollafjarðarstöðina verið skýrð með því að „nóttin væri svo björt“. Allt getur nú komið fyrir í Kollafirði, segir maður. Það kemur líka ýmislegt fyrir í öðmm sveitum. Fyrir skömmu frétti ég af manni sem var að veiða í Kleifarvatni. Hann var einn í lit- illi vík sem var girt klettum. Hann notaði litla Black Goast og þar sem hann dregur fiuguna sér hann að fiskur eltir. Bylgjan var óvenju stór og stækkaði ört, alveg upp að fótum mannsins. Mikið var hann feginn að urriðinn beit hann ekki heldur sneri við út á dýpra vatn. Maðurinn hafði aldrei séð annað eins ferlíki og dauðbrá. Nokkur kynjabragur er á þessu en hins er að gæta að veiðiþjófur fékk 28 punda urriða þama í vatninu fyrir nokkmm ámm, auðvitað t net. Ég sá mynd af nokkmm fiskum sem teknir vora þama með sama hætti fyrir fáeinum ámm. Þeir vora feikna vænir og fallegir en að vísu engin ferlíki. Sá stærsti líklega 14- 16 pund. Fluga vikunnar heitir Red Fin. Hún er eftir Lew Oatman sem bjó í Shushan í New York-ríki. Flugan er frá 1952 eða þar um bil. í New York-ríki em miklar veiðilendur og fiskar þar hafa líklega sama grunnskólann og okkar fiskar. Red Fin: 1. Öngull: númer 6 eða 8 6xL. 2. Skott: Marabou í björtum rauð- um lit. Klippt stutt. 3. Búkur: Bleikt flos með vöfúm úr flötu Mylar-tinseli. Gulllit- að. 4. Skegg: Sama og skott. Stutt einnig. 5 Vængur: Fyrst tvær svartar fjaðrir sem mynda samloku. Utaná þær koma tvær Badger fjaðrir, sín hvom megin. 6. Fjaðrir af frumskógarhana, sín hvom megin. 7. Haus er svartur. Nú er þess að geta að engan hef ég hitt sem reynt hefur þessa fallegu straumflugu. Hún lætur heldur ekkert mikið yfir sér í bók- inni hans Bates. Sjálfur mun ég reyna fluguna þegar bæði vatn og fiskur mætast á sínum stað. Það ættuð þið líka að gera því engin ástæða er til að nota aðeins þær flugur sem aðrir hafa veitt á. Góða skemmtun Guöspjallamúsík og pólitískir söngvar Píanistinn Keith Jarrett og bassa- leikarinn Charlie Haden spiluðu sam- an í frægum kvartett á áttunda ára- tugnum. Um þessar mundir leiða þeir þó hvor sína hljómsveitina og verða nýjustu plötum (geisladiskum) þeirra gerð skil hér á eftir, en þær fást báðar í Japis, Brautarholti 4. Changeless Keith Jarrett (píanó)/Gary Peacock (kontrabassi)/Jack de Johnette (trommur) F.CM 1990 Það er skemmst frá þvi að segja að síðasta plata Jarretts boðar stefnu- breytingu, eða réttara sagt afturhvarf til gospelkenndrar tónlistar. Hann gengur á ný á guðs vegum eftir að hafa syngdað með léttúðugum dægur- lögum úr bandarísku söngleikjabók- inni, svoneíhdum standördum, í sjö ár. Með Standards 1&2 og Standards li- ve, náði hann fyrst almennri hylli þess djassfólks sem áður hafði gefið Iítið fýrir frægan Kölnarkonsertinn - þar komu til hljómamir og svíngið og kunnugleg lögin. Jarrett hafði þó áður átt stóran áheyrendahóp sem fyllti tónleikahallir víða um heim þar sem hann lék einn á píanó klukkutímum saman, fúllur af guðlegri inspírasjón (að eigin sögn). Standardaplötumar má hiklaust telja í hópi þeirra bestu sem hljóðrit- aðar vom á síðasta áratug, fúrðunæmt samspil þar sem allt gat gerst, ásamt fýrirhafnarlausri tækni og ftjórri hugs- un. En allt tekur enda og á síðustu plötu, renna þeir félagar sér ekki Ieng- ur niður hljómabrekkuna, tónlistin er því sem næst einhljóma. Viðbrigðin frá hinum glæsilegu Iínum sem Jarrett kreisti undan fingrunum í standördun- um em hér ansi snögg; hendingamar fremur stuttar og endurtekningagjam- ar. Það er helst Peacock sem laumar inn ögrandi nótum hér og hvar, en hann og de Johnette Iáta samt fremur lítið fýrir sér fara; verður þó að geta um dramatískt trommusóló í laginu Ecstasy og er sá kafli bestur og nær því sá eini þar sem styrkur og andi breytist. Annars er þráskákað á ein- földum gospelhendingum og gerist í raun ffemur fátt, enda kannski ekki meiningin; þetta er hugleiðsla og krefst þess að hlustandinn sé einnig á þeim nótum. Dream keeper Charlie Haden Liberation Music Orchestra Polydor 1990 Fyrsta plata Liberation Music Orchestra, Frelsissveitar Charlie Ha- den, kom út 1969 og þar var að finna eitt frægasta lag hljómsveitarstjórans, Song for Che (Guevara). Nú em aðrir tímar, en kontrabassaleikaranum Charlie Haden er ekki sama um hvem- ig heiminum reiðir af og hann vill að tónlist sín hljómi í þágu jafnréttis og gegn undirokun manns á manni. Eins og á plötunum sem sveitin gerði 1969 og 1982 ákveður hann lögrn, en Carla Bley sér um útsetningar og hljóm- sveitarstjóm. Á hinni síðustu, Dream keeper, er fýrsta og lengsta verkið samnefnt plötunni - Draumurinn lifir. í því verki fléttar Carla saman sínum eigin stefjum og suður-amerískum al- þýðulögum. Charlie Haden á sjálfúr tvö lög, Sandino og Spiritual, sem er helgaður ýms- um hetjum úr Tómas R. Einarsson ffelsisbaráttu bandarískra blökku- manna. Eitt Iag er eftir kúbanska trúbadorinn Silvio Rodríguez og svo er þar að finna lagið Nkosi Sikelel’i Affika, baráttusöng Affiska þjóðar- ráðsins. I sjálffi Frelsissveitinni em 16 meðlimir, flestir vel þekktir djass- menn, s.s. saxófónleikaramir Dewey Redman og Branford Marsalis, trommarinn Paul Motian og básúnu- leikarinn Ray Anderson, sem á af- bragðs leik í Spiritual. Þar fýrir utan syngur Oakland bamakórinn í upp- hafsverkinu og svo Spiritual og á ekld ódrjúgan þátt í gera tónlistina hreint og beint unaðslega á köflum. Handbragð Cörlu Bley setur að sjálfsögðu sterkan svip á tónlistina. Blús, bopp og Basiesveifla hafa aldrei verið hennar vöramerki, hún hefúr lært meira af Kurt Weill en Duke El- lington. Hljómrænt sækir hún ekki síður í klassík og popp en djassinn, en alltaf skal hún bjargast ffá sætmull- unni með sinni óhefðbundnu hugsun, þeim fáránleika og þeirri ffikmennsku sem aldrei em fúllkomlega fjarri. Þó að maður sé ekki alvega sammála allri skipulagningu plötunnar - margnóta slaufúr trompetleikarans Toms Harrell em ekki hinn augljósi kostur yfir ein- falda hljóma þjóðlags ffá E1 Salvador, svo dæmi sé nefnt -, þá er ekki hægt annað en að hneigja sig fýrir þeim skötuhjúum Cörlu og Charlie, sem eiga heiður skilinn fýrir sterka og heillandi músík. Fagmennska Cörlu Bley ásamt einlægni og tilfinningu Charlie Hadens er höfúðstyrkur þess- arar plötu; spil hans slær ekki lengur met í ffumlegheitum eða ffamsækni, en það hefúr mikla dramatíska þyngd og sérhver tónn er þar orð í innihalds- ríkri ræðu. SVEIFLAN í HUGA MÉR 22 SÍÐA — NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 5. júlí 1991

x

Þjóðviljinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.