Þjóðviljinn - 05.07.1991, Qupperneq 22

ít 3 V— T ? 8 S? 9 T0— 8 e )/ 12
n i7 T ur T~ /6 & SÝ )7 12 /9 ? i— s? 20
V 4 22 2$ ? Z'i 12 /9 S? i5s V
2 T Y Zl 21 ? T 27 Z’i II W~ 22 )i> 7
i Zo Z<7 V 4 18 11 JÍ 7 3o ? /3 2S
28 V ? 2S 3 ? T 17 ? 11 l°l ? /3
/3 isr 7 T 8 18 ? 3 o ? S? 1 2 7 2S T ?
/3 S? 2Y V \e )3 3o 29 S? 2S 28 11 13 1/ /‘i
'f tc. W 3 n V /? 1S 7 V 17 l8 )3 S?
7 22 ? 23 S? Xsr 28 )( 17 )7 7 V* 18 ? 2
sr T $0 7 4 22 /9 7 S? 11 /9 22 V 31
V 2S u* y ís ? 18 s? 17 2G 23 28 S? 6?
5 U xsr É ? )<$ S? 12 /3 V 20 )5' V
AÁBDÐEÉFGHIÍJKLMNOÓPRSTUÚVXYÝÞÆÖ
/
Krossgáta nr. 154
Setjið rétta stafi í reitina hér fyrir neðan. Þeir mynda þá
kvenmannsnafn. Sendið þetta nafn sem lausn á krossgát-
unni til Þjóðviljans, Síðumúla 37, 108 Reykjavík, merkt
„Krossgáta nr. 154“. Skilafrestur er þrjár vikur. Verðiaunin
verða send til vinningshafa.
1 >5 7 )1 j? /(p 21 J/ 19
‘
Lausnarorð á krossgátu nr. 150 var Skeiðholt. Dregið var úr
réttum lausnum og upp kom nafn Elínar Jónasdóttur, til
heimilis að Marklandi 4, Reykjavík. Hún fær senda bókina
Fyrirheitna landið eftir Einar Kárason. Uglan, íslenski kilju-
klúbburinn gaf út 1991.
EVA
LUNA
ISABEL ALLENDE
Verðlaun fyrir krossgátu nr. 154
er skáldsagan Eva Luna eftir Isa-
bel Allende í þýöingu Tómasar
R. Tómassonar. UgTan, fslenski
kiljuklúbburinn gaf út 1991.
MEÐ FLUGU
I' UAEfllMI I
HOFÐINU
Sigurður
Palsson
Loksins kom rigning og það
var nú gott. Allt var að skrælna.
Fiskar voru í vandræðum. G.G.
sagði ftá því í Mogganum um
daginn að myndarleg hrygna hefði
gleypt maðk í Laxá í Leir. eins og
það er kallað. Hún hafði jafhvel
gumsað í sig sökkunum líka. Svo
sleit hún línuna og lagði af stað
„niður með á“. „Þama sérðu“,
sagði vinur minn, „þetta eru nátt-
úrlega þurrkamir. Blessuð skepn-
an hefur valið skástu leiðina. Ana
hefúr hún hvergi fúndið". Blessuð
rigningin bætir þetta eins og
fleira.
Vigfús á Veiðimálastofnun
upplýsti þjóðina um það á gufúnni
um daginn að ein af ástæðunum
fyrir tregri laxagengd væri að í
svona miklu sólskini yrði laxinn
styggur og feiminn við að nálgast
landið. Mig rámar í að í fyrra eða
hitteðfyrra hafi treg laxaganga í
Kollafjarðarstöðina verið skýrð
með því að „nóttin væri svo
björt“. Allt getur nú komið fyrir í
Kollafirði, segir maður.
Það kemur líka ýmislegt fyrir
í öðmm sveitum. Fyrir skömmu
frétti ég af manni sem var að veiða
í Kleifarvatni. Hann var einn í lit-
illi vík sem var girt klettum. Hann
notaði litla Black Goast og þar
sem hann dregur fiuguna sér hann
að fiskur eltir. Bylgjan var óvenju
stór og stækkaði ört, alveg upp að
fótum mannsins. Mikið var hann
feginn að urriðinn beit hann ekki
heldur sneri við út á dýpra vatn.
Maðurinn hafði aldrei séð annað
eins ferlíki og dauðbrá. Nokkur
kynjabragur er á þessu en hins er
að gæta að veiðiþjófur fékk 28
punda urriða þama í vatninu fyrir
nokkmm ámm, auðvitað t net. Ég
sá mynd af nokkmm fiskum sem
teknir vora þama með sama hætti
fyrir fáeinum ámm. Þeir vora
feikna vænir og fallegir en að vísu
engin ferlíki. Sá stærsti líklega 14-
16 pund.
Fluga vikunnar heitir Red Fin.
Hún er eftir Lew Oatman sem bjó
í Shushan í New York-ríki. Flugan
er frá 1952 eða þar um bil. í New
York-ríki em miklar veiðilendur
og fiskar þar hafa líklega sama
grunnskólann og okkar fiskar.
Red Fin:
1. Öngull: númer 6 eða 8 6xL.
2. Skott: Marabou í björtum rauð-
um lit. Klippt stutt.
3. Búkur: Bleikt flos með vöfúm
úr flötu Mylar-tinseli. Gulllit-
að.
4. Skegg: Sama og skott. Stutt
einnig.
5 Vængur: Fyrst tvær svartar
fjaðrir sem mynda samloku.
Utaná þær koma tvær Badger
fjaðrir, sín hvom megin.
6. Fjaðrir af frumskógarhana, sín
hvom megin.
7. Haus er svartur.
Nú er þess að geta að engan
hef ég hitt sem reynt hefur þessa
fallegu straumflugu. Hún lætur
heldur ekkert mikið yfir sér í bók-
inni hans Bates. Sjálfur mun ég
reyna fluguna þegar bæði vatn og
fiskur mætast á sínum stað. Það
ættuð þið líka að gera því engin
ástæða er til að nota aðeins þær
flugur sem aðrir hafa veitt á.
Góða skemmtun
Guöspjallamúsík og
pólitískir söngvar
Píanistinn Keith Jarrett og bassa-
leikarinn Charlie Haden spiluðu sam-
an í frægum kvartett á áttunda ára-
tugnum. Um þessar mundir leiða þeir
þó hvor sína hljómsveitina og verða
nýjustu plötum (geisladiskum) þeirra
gerð skil hér á eftir, en þær fást báðar í
Japis, Brautarholti 4.
Changeless
Keith Jarrett (píanó)/Gary Peacock
(kontrabassi)/Jack de Johnette
(trommur)
F.CM 1990
Það er skemmst frá þvi að segja
að síðasta plata Jarretts boðar stefnu-
breytingu, eða réttara sagt afturhvarf
til gospelkenndrar tónlistar. Hann
gengur á ný á guðs vegum eftir að
hafa syngdað með léttúðugum dægur-
lögum úr bandarísku söngleikjabók-
inni, svoneíhdum standördum, í sjö ár.
Með Standards 1&2 og Standards li-
ve, náði hann fyrst almennri hylli þess
djassfólks sem áður hafði gefið Iítið
fýrir frægan Kölnarkonsertinn - þar
komu til hljómamir og svíngið og
kunnugleg lögin. Jarrett hafði þó áður
átt stóran áheyrendahóp sem fyllti
tónleikahallir víða um heim þar sem
hann lék einn á píanó klukkutímum
saman, fúllur af guðlegri inspírasjón
(að eigin sögn).
Standardaplötumar má hiklaust
telja í hópi þeirra bestu sem hljóðrit-
aðar vom á síðasta áratug, fúrðunæmt
samspil þar sem allt gat gerst, ásamt
fýrirhafnarlausri tækni og ftjórri hugs-
un. En allt tekur enda og á síðustu
plötu, renna þeir félagar sér ekki Ieng-
ur niður hljómabrekkuna, tónlistin er
því sem næst einhljóma. Viðbrigðin
frá hinum glæsilegu Iínum sem Jarrett
kreisti undan fingrunum í standördun-
um em hér ansi snögg; hendingamar
fremur stuttar og endurtekningagjam-
ar. Það er helst Peacock sem laumar
inn ögrandi nótum hér og hvar, en
hann og de Johnette Iáta samt fremur
lítið fýrir sér fara; verður þó að geta
um dramatískt trommusóló í laginu
Ecstasy og er sá kafli bestur og nær
því sá eini þar sem styrkur og andi
breytist. Annars er þráskákað á ein-
földum gospelhendingum og gerist í
raun ffemur fátt, enda kannski ekki
meiningin; þetta er hugleiðsla og
krefst þess að hlustandinn sé einnig á
þeim nótum.
Dream keeper
Charlie Haden Liberation Music
Orchestra
Polydor 1990
Fyrsta plata Liberation Music
Orchestra, Frelsissveitar Charlie Ha-
den, kom út 1969 og þar var að finna
eitt frægasta lag hljómsveitarstjórans,
Song for Che (Guevara). Nú em aðrir
tímar, en kontrabassaleikaranum
Charlie Haden er ekki sama um hvem-
ig heiminum reiðir af og hann vill að
tónlist sín hljómi í þágu jafnréttis og
gegn undirokun manns á manni. Eins
og á plötunum sem sveitin gerði 1969
og 1982 ákveður hann lögrn, en Carla
Bley sér um útsetningar og hljóm-
sveitarstjóm. Á hinni síðustu, Dream
keeper, er fýrsta og lengsta verkið
samnefnt plötunni - Draumurinn lifir.
í því verki fléttar Carla saman sínum
eigin stefjum og suður-amerískum al-
þýðulögum. Charlie Haden á sjálfúr
tvö lög, Sandino
og Spiritual, sem
er helgaður ýms-
um hetjum úr
Tómas R.
Einarsson
ffelsisbaráttu bandarískra blökku-
manna. Eitt Iag er eftir kúbanska
trúbadorinn Silvio Rodríguez og svo
er þar að finna lagið Nkosi Sikelel’i
Affika, baráttusöng Affiska þjóðar-
ráðsins. I sjálffi Frelsissveitinni em 16
meðlimir, flestir vel þekktir djass-
menn, s.s. saxófónleikaramir Dewey
Redman og Branford Marsalis,
trommarinn Paul Motian og básúnu-
leikarinn Ray Anderson, sem á af-
bragðs leik í Spiritual. Þar fýrir utan
syngur Oakland bamakórinn í upp-
hafsverkinu og svo Spiritual og á ekld
ódrjúgan þátt í gera tónlistina hreint
og beint unaðslega á köflum.
Handbragð Cörlu Bley setur að
sjálfsögðu sterkan svip á tónlistina.
Blús, bopp og Basiesveifla hafa aldrei
verið hennar vöramerki, hún hefúr
lært meira af Kurt Weill en Duke El-
lington. Hljómrænt sækir hún ekki
síður í klassík og popp en djassinn, en
alltaf skal hún bjargast ffá sætmull-
unni með sinni óhefðbundnu hugsun,
þeim fáránleika og þeirri ffikmennsku
sem aldrei em fúllkomlega fjarri. Þó
að maður sé ekki alvega sammála allri
skipulagningu plötunnar - margnóta
slaufúr trompetleikarans Toms Harrell
em ekki hinn augljósi kostur yfir ein-
falda hljóma þjóðlags ffá E1 Salvador,
svo dæmi sé nefnt -, þá er ekki hægt
annað en að hneigja sig fýrir þeim
skötuhjúum Cörlu og Charlie, sem
eiga heiður skilinn fýrir sterka og
heillandi músík. Fagmennska Cörlu
Bley ásamt einlægni og tilfinningu
Charlie Hadens er höfúðstyrkur þess-
arar plötu; spil hans slær ekki lengur
met í ffumlegheitum eða ffamsækni,
en það hefúr mikla dramatíska þyngd
og sérhver tónn er þar orð í innihalds-
ríkri ræðu.
SVEIFLAN í HUGA MÉR
22 SÍÐA — NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 5. júlí 1991