Þjóðviljinn - 19.07.1991, Síða 22

1 z T~ 7 ÍT z— 7— 2 2 9 ?? ‘°L "o V
jo JZ 2o V 13 H /5- H- >3 17- w~ 17 2
l<* V ;9 20 21 S? H 22 TO II 22 23
H 2/. 23 22 2 25- V )5T 18 2 21 21* s? 22
n Z7- 10 2(3 /9 2l> 17 2 7S IL, xJt
S? 79 Z 17 (p <9 21 H' V 1 13 S? 22 3 o 17
31 11 10 s? 11 lo 11- H V Xi 10 R 22 y
13 /o 1 7 18 ss U & 8 2U 20 17 U (* 1L
2Z H 20 17- z V 18 17 23 /0 V (? lé> 2 17
ZZ V 22 T H /7- 7 Uo /9 22 17 y 20
13 23 s? 18 JD R? 17- 23 17 T~ y 2 22
V 8 Zl 10 V IS' 10 17 S? 21 10 10 V (*
H isr S? L> 32 2/ V 70 1/ 7 V 17 2
AÁBDÐEÉFGHIÍJKLMNOÓPRSTUÚVXYÝÞÆÖ
Krossgáta 156
Setjið rétta stafi í reitina hér fyrir neðan. Þeir mynda örnefni. Sendið
þetta nafn sem lausn á krossgátunni til Þjóðviljans, Síðumúla 37,
108 Reykjavík, merkt „Krossgáta nr. 156“. Skilafrestur er þrjár vikur.
Verðlaunin verða send til vinningshafa.
2.0 2Í> 8 n 17 1 8 21 7 21

Leyndir
9þraöir
9
Spennusaga um / —
Morse lögreglufulltrúa fjS||™s
MÉ#£
Lausnarorð á krossgátu nr. 152 var Benjamin. Dregið var úr réttum
lausnum og upp kom nafn Þórönnu Hansdóttur, Smáratúni 25,
Keflavík. Hún fær senda bókina Duldir heimar sem Almenna bóka-
félagið gaf út i ár.
Verölaun fyrir krossgátu 156 eru
„Leyndir þræðir. Spennusaga um
Morse lögreglufulltrúa" eftir Colin
Dexter. Sif Gunnarsdóttir þýddi. Mál
og menning gaf út 1991.
MEÐ FLUGU
í HÖFÐINU
Sigurður
Palsson
Hér kemur fluga sem ég
minntist á um daginn. Kunningi
minn fékk ekki frið með hana
fyrir bleikjum sem beinlínis of-
sóttu fluguna, sem heitir Black
Demon. Þið sjáið á myndinni að
skott flugunnar er fullmyndar-
legt miðað við stærð hennar.
Þetta gerði ég vegna þess að ég
ætla henni uppí sjóbirting austur
í Skaftá seinna í sumar. Hún er
sem sagt að vekja meiri athygii
svona. Hlutfollin eru afturámóti
svolítið röng og þessvegna hæp-
in kurteisi að láta þetta sjást. Eg
verð bara að treysta því að þið
þolið svoddan nokkuð. Engil-
bert Jensen benti mér á þessa
flugu fyrir nokkrum árum norð-
ur við Litluá í Kelduhverfi. Hún
virðist geta ginnt flesta fiska og
talsverðar sögur hef ég heyrt af
vænum sjóbirtingum sem hafa
tekið hana. Þeir hafa nú ekki all-
ir náðst á land enda er það bara
betra. Maður man lengur stóran
fisk sem sleppur en hinn sem
næst, að ég minnist nú ekki á
draumfarimar fyrstu nætumar
eftir slíkan atburð. Sjálfúr hef ég
ekki náð stærri laxi en 19 punda
en hann dugði í drauma fyrstu
nóttina á eftir. Aftur og aftur tók
stór fiskur fluguna og svo slitn-
aði draumurinn. Það er von að
þetta hafi áhrif á menn. Þegar ég
veiddi köttinn forðum á Prófess-
or númer 8 dreymdi mig bara
ekki neitt á eftir. Þó tók köttur-
inn.
Nú er best að uppskriftin
komi:
Black Demon.
1. Öngull: Ég notaði CS2
SHBL.
2. Skott: Fanir af svart-
bekkjóttri brúðandarfjöður
(Woodduck). Tekið úr tveimur
fjöðrum sem mynda samloku.
Undir skottinu ættu að vera ör-
fáir vafhingar af gulltinseli.
3. Búkur: Gulllitaður. Ég
notaði ofna tinselslöngu og festi
hana að aftan með appelsínu-
rauðum tvinna. Þetta á að vera
grannt.
4. Skegg: Appelsínulit
hnakkafjöður.
5. Vængur: Svartur íkomi.
6. Fjaðrir af frumskógar-
hana.
7. Haus er svartur.
Flugan er úr bókinni hjá
Bates. Hún er afsprengi af ann-
arri úr Cains River flokknum og
ætluð ytra fyrir Steelhead. Þetta
mun reynast ykkur vel ef þið
hnýtið nokkrar stærðir.
Ellen og
Flokkurinn
íslenskir djassmenn gera við-
reist um Norðurlöndin um þessar
mundir, Kvartctt Sigurðar Flosa-
sonar er nýkominn frá Kaup-
mannahöfn þar sem hann var
fulltrúi íslands á Norrænum út-
varpsdjassdögum, Gammarnir
spila á djasshátíð í Gautaborg
snemma í ágúst, kvartett undirrit-
aðs lék á norrænni djasshátíð í
Osló í mars og spilar á Jazz, Fólka
og Blús hátíðinni í Færeyjum í ág-
úst og Ellen Kristjánsdóttir og
Flokkur mannsins hennar eru nú
í Pori í Finnlandi, en þar er haldin
ein af frægari djasshátíðum Evr-
ópu.
Ellen og Flokkurinn héldu tón-
leika á Tveimur vinum v/Frakkastíg
s.l. sunnudagskvöld og var um leið
lokaæfing fyrir utanforina. Efnis-
skráin var blanda af vinsælum núm-
erum flokksins (sum höfðu reyndar
fengið breyttan búning) og nýjum
lögum. Mörg þeirra eru úr banda-
rísku söngleikjabókinni, eins og
Söngvaseiðslagið My favorite
things í frumlegri útsetningu þeirra
Eyþórs Gunnarssonar og Jóhanns
Asmundssonar, sem var fráleitt eins
sakleysisleg og klausturútgáfa Mar-
íu og abbadísarinnar, en lokaniður-
staðan samt sú sama - mæðan úr
huga fer - svo vitnað sé í þýðingu
Flosa Ólafssonar. Confirmation eftir
Charlie Parker var á sínum stað, eitt
elsta stuðlag flokksins, Fly me to the
moon - með frábærum inngangi í
rólegra tempói, ‘S wonderful eftir
Gershwin sem Haukur Morthens
söng eftirminnilega hér um árið og
er þá fátt eitt nefnt. En þótt lögin og
titlamir kæmu kannski fáum í opna
skjöldu, þá voru þau undantekning-
arlítið kirfilega merkt Ellen og
flokknum. Það var aldrei ncitt til-
viljankennt i lögunum, prógrammið
vel þéttað, riffin á sínum stöðum og
sólóar aldrei of langar (nema síður
væri). Flokkurinn hefur í gegnum
tíðina verið Mezzoforte með ýmsum
saxófónleikurum, Stefáni Stefáns-
syni, Rúnari Georgssyni og nú um
eins árs skeið Sigurði Flosasyni.
Gunnlaugur Briem var þó ekki á
trommur i þetta sinn, þar var kom-
inn Matthías Hemstock, en eins og •
áður var Eyþór Gunnarsson á hljóm-
borð, Jóhann Asmundsson á bassa
og Friðrik Karlsson á gítar. Sigurð-
ur, Eyþór og Friðrik sjá að mestu um
sólóin, þeir kunna allir að aðlaga
hugsun sína þeim knöppu sólóum
sem útsetningamar leyfðu og Frið-
riki tókst meira að segja að blóð-
mjólka laglínuna í Easy street í örfá-
um töktum - það var laglega gert.
Það er skemmst frá því að segja að
trommuleikur nýliðans féll prýði-
lega inn í heildarmyndina, það er
reyndar ekki í kot vísað að sitja við
hliðina á einum besta fonkbassaleik-
ara í Norður- Evrópu, Jóhanni Ás-
mundssyni. Trommuleikur Matthí-
asar er ívið léttari en Gunnlaugs,
trukkið var ekki eins jafnmikið og
þcgar hinn samanlæsti Mezzofort-
eryþmi lætur kofana titra, en á móti
kom að Matthías er heimavanari í
því að spila á lágu nótunum. Fjar-
vera Gunn-
laugs Briem
breytti því
hins vegar að
flokkurinn, að
Tómas R.
Einarsson
söngkonunni undanskildri, var nú
stundum allur samanbitinn og graf-
alvarlegur, en spilagleði Gunnlaugs
hefur oft ekki síður verið augnayndi
en eyma.
Hamslaus sveifla er ekki ein-
kenni þessarar sveitar, vel útsett og
skipulagt djassrokk færu þar nær
lagi. Það breytir þó ekki því að hún
svíngar ágætlega, þegar hún vill það
við hafa. Ekki er að svetja fýrir
ákveðinn poppaðan stíl á stundum,
en það fylgir nú einu sinni djass-
rokki okkar tíma og það er á þeim
lendum sem flokknum tekst oft best
upp.
Ellen Kristjánsdóttir hefúr ver-
ið ein af þekktustu söngkonum
landsins á annan áratug og hefúr
drjúga reynslu að baki. Síðustu 3-4
árin hefur hún í auknum mæli sótt á
djassmiðin og með æ betri árangri.
Söngstíll hennar einkennist ekki
síst af því að gera mikið úr litlu,
hún „skattar" lítið sem ekkert
(skatta= líkja eftir spuna hljóð-
færis með röddinni), en helgar sér
laglínumar með því að færa til
áherslur, breyta tónum osfrv., án
þess þó að hlustandinn tapi tilfinn-
ingu fyrir laginu. Hið bjartsýna sak-
leysi í glaðbeittari lögum hrífúr
mann ósjálffátt með, en engu að síð-
ur er það þó á rólegri nótunum, í
ballöðunum, sem styrkur Ellenar er
mestur; þar nær sár einlægnin oft
sterkri og dramatískri þyngd. Það á
hún sameiginlegt með Billie Holi-
day, að geta komist inn í kvikuna.
Raddstyrkur kemur því máli lítið
við, það er mótun hendinganna og
sú tilfinning sem í sönginn er lögð.
Og öryggi Ellenar hefur líka aukist í
fjörlegri lögum; áður fyrr gat það
hent þegar mikið þurfti að syngja á
skömmum tima að hendingamótun
yrði óskýr og að hún ætlaði röddinni
um of. En á sunnudagskvöldið bar
ekkert á slíku, hún glansaði í hvetju
laginu á fætur öðm og flokkurinn
fylgdi henni sauðtiyggur og trúr
eins og vera bar.
SVEIFLAN í HUGA MÉR
22 SlÐA — NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 19. júlí 1991