Dagblaðið Vísir - DV - 03.01.1996, Side 15

MIÐVIKUDAGUR 3. JANÚAR 1996
15
Einu sinni var...
Einu sinni var sagt í forustu-
sveit Dagsbrúnar: Allt fyrir verka-
manninn! En síðan er runnið mik-
ið vatn til sjávar og ýmsir válegir
hlutir hafa gerst innan verkalýðs-
hreyfingarinnar. Eins og flestir
landsmenn vita er Verkamannafé-
lagið Dagsbrún eitt stærsta og öfl-
ugasta verkalýðsfélag á landinu og
eru því, eðli málsins samkvæmt,
lagðar miklar skyldur á herðar
gagnvart sínum félagsmönnum.
Það er óhjákvæmilegt að önnur
verkalýðsfélög á landinu fylgist
vel með hvað forusta Dagsbrúnar
gerir í kjarabaráttu og velferðar-
málum sinna félagsmanna og fjöl-
skyldna þeirra því að sjálfsögðu er
stór hluti félaganna fjölskyldufólk.
En einhvem veginn finnst manni
núna þetía allt tilheyra liðinni tíð.
Fjarlæg forusta!
Sú stjama sem hvað skærast
skein í fomstuliði verkamanna
fýrir um 20 árum hefur smám
saman dofnað og er nú vart sjáan-
leg gegnum aðdráttarlinsu hvað
þá með berum augum. Sorglegt en
satt. Fjarlæg fomsta!
Ekki verður því til svarað að
tækifærin hafi skort og ekki hafi
verið hægt að skerpa skin stjöm-
unnar á ný og rétta við hlut hinna
lægst launuðu. Nei, öðru nær. Get-
ur ekki hugsast að fomstan hafi
smátt og smátt komist í slíka óra-
fjarlægð frá hinum almenna
verkcunanni og kjörum hans að
hún hafi byrgt augu sín fyrir því
hversu langur vinnutími samfara
lágum launum brennur heitt á
þeirra skinni?
Maður freistast óneitanlega til
að halda að þeir séu orðnir það
illa grónir við stólana á Lindargöt-
unni og væmkærir að þeir geti sig
ekki hreyft eða hugsað rökrétt.
Gæti ekki hugsast að seta þeirra
sé orðin of löng? Jú, ótal margt
bendir til þess. Þá slævist hugur-
inn og þrekiö dofhar. Með þeirri
þróun vex kæruleysið fyrir kjör-
um þeirra sem þeir þó eiga að hafa
vakandi auga með hverja stund.
Það er kominn tími til að for-
„Opnum Dagsbrún til aðgerða, opnum Dagsbrún fyrir hvern þann félaga sem vel vill gera,“ segir Kristján m.a.
hér í greininni.
Kjallarinn
Kristján Árnason
formannsefni á lista til nýrrar
stjómar í Verkamannafélaginu
Dágsbrún
usta verkalýðsins í landinu opni
augun fyrir því að tími hinnar
leikrænu tjáningar í fiölmiðlum
og eins og þær em á sýningarfúnd-
um I Bíóborginni er liðinn. Nú
þýðir ekki annað en orð mælt í
fullri alvöm og athafnir í kjölfar
þeirra. Látum verkin tala og bæt-
um kjör verkafólks í landinu.
Tímamót
Kæm Dagsbrúnarmenn, konur
og kariar, við emm stödd á tíma-
mótum. Fyrir dymm standa kosn-
ingar til nýrrar stjómar í Verka-
mannafélaginu Dagsbrún og nú
gefst tækifæri til að uppræta
erfðaveldið sem setið hefur að
völdum í hartnær 50 ár með smá
breytingum. Aðallega vegna óum-
flýjanlegra atburða í lífsins rás
manna eða þá að sumir hafa ekki
rekist jafn vel og aðrir.
Því vil ég skora á ykkur félaga
að reka af höndum ykkar óvirka
og sundraða stjóm og snúa bökum
saman en kjósa í staðinn nýja og
áhugasama menn með nýjar
áherslur, menn sem era ákveðnir
í að láta Dagsbrún færast nær
þeim lýðræðislegu reglum sem al-
mennt gilda á Norðurlöndum.
Opnum Dagsbrún til aðgerða.
Opnum Dagsbrún fyrir hvem
þann félaga sem vel vill gera.
Virkjum huga og hönd til betri
kjara verkafólks í Dagsbrún. Ekki
láta heilt kynslóðabil líða þar til
tækifærið kemur aftur, eins alvar-
legt og ástandið er orðiö. Nýtið því
atkvæði ykkar 19. og 20. janúar
næstkomandi til aö kjósa nýtt og
ferskt afl til ykkar mála. Til for-
ustu í nýrri Dagsbrún sem hefúr
ykkar hag efst á sinni stefnuskrá.
Megi nýtt ár færa blessun inn í líf
okkar allra. Kristján Árnason
„Sú stjama sem hvað skærast skein í for
ystuliði verkamanna fyrir um 20 árum
hefur smám saman dofnað og er nú vart
sjáanleg gegnum aðdráttarlinsu hvað þá
með berum augum.“
Af röðun skálda
Nýlega þótti mér kveða svo
rammt að því hvað skáldbræður
mínir héldu grimmt að mér bók-
um sínum til kaups að ég ákvað að
gera hreint fyrir mínum dyrum.
Ég setti saman forgangslista yfir á
sjötta tug ljóðskálda; núlifandi, ís-
lenskra, sem ég hafði myndað mér
skoðun á.
Ég stillti mig vandlega um að
hafa ekki fleiri en eitt nafn í
hverri línu en raðaði þeim í dálk,
frá hinu besta til hins versta, sam-
kvæmt mínu mati. Að svo búnu
sendi ég þetta allt saman til Bréfa
til blaðsins hjá Morgunblaðinu.
Jafnsnemma lét ég pylsusala einn
í Austurstrætinu fá af þessu tölvu-
afrit en hjá þeim ágæta ferskeytlu-
bónda safnast skáld bæjarins nú
löngum saman til að ræða ljóðsins
gagn og nauðsynjar. - Beið ég svo
átekta.
Alþingi götunnar
Það gekk eftir að Morgunblaðið
birti ekki listann minn. Hins veg-
ar olli yfirvofandi birting hans því
að skáldvinur minn einn, sem var
á honum, spurði mig órólegur í
margar vikur á eftir hvort greinin
um Röðun ljóðskálda væri nú
komin. Og góðvinur hans einn,
bókasafhari úr alþýðustétt, heyrði
það af óbeinu orðspori að ég hefði
gerst svo djarfur að raða upp mín-
um eigin skáidalista. Sagði hann
mér nú þetta þar sem ég stóð og
blés jólalög í trompet í Kolaport-
inu, fyrir innan bóksölubórðið hjá
áðumefndu ljóðskáldi. Var auð-
fundið að honum þótti ég nú meiri
fréttamatur en áður er ég auð-
Kjallarinn
Tryggvi V. Líndal
þjóðfélagsfræðingur og skáld
sýndi nú nafnlausum almúganum
þá samstöðu að setja í umferð
óbirt reiðibréf gegn hinum fordild-
arlegu uppskafníngum andans.
Varð hann þó nokkuð sleginn er
ég sagði honum að ég hefði jafn-
framt sent það til birtingar í
„blaði allra landsmanna".
Stofnanasamstaða
Ég hygg að ástæðan fyrir óró-
leika skáldvina minna hafi verið
sú að ef Morgunblaðið hefði birt
téðan lista hefði mér tekist að
ijúfa slíkt skarð í samstöðu bók-
menntagagnrýnenda um að draga
ekki um of í dilka i hinni breiðu
miðju ljóðskáldaflómnnar aö allir
hefðu orðið óöryggir. Ritstjórar
lesendabréfa verða enda að vera á
varðbergi gegn slíkum hliðarspor-
um pennavina sinna ef ekki á að
tefla í tvísýnu hinni vandmeð-
fömu samstöðu sem þarf aö ríkja
á milli stóma fjölmiðla og áskrif-
enda þeirra.
í millitíðinni rötuðu víst flestir
skáldvinir mínir á pylsusalann og
munu nú áreiðanlega hafa upplýst
um skoðun mína á stöðu þeirra í
tilverunni. Jafnframt hef ég fengið
að heyra það frá þeim að óeðlilegt
þótti hvað ég sjálfúr var hátt skrif-
aður á listanum mínum, með mín-
ar tvær þunnu ljóðabækur á bak
við mig. Á eftir mér komu neftii-
lega ekki aðeins flestir skáldvinir
mínir heldur og margar af heilög-
ustu kúm ljóöabókmenntanna
(með markverðum undantekning-
um þó).
Einnig var ekki örgrannt um að
þeim þætti að með því að draga
velunnara mína í dilka væri ég að
skera vinstri handlegg minn af
með þeim hægri því að samtrygg-
ingin um hól væri hvað helsta
tækið sem skáldum byðist til
frama.
Kappleikur blekbera
Kappleikur blekbera um athygli
er harður. Nú loks er farið að
kalla mig „skáld“ á götum úti; en
þó ekki vegna míns mikla dugnað-
ar við að fá ljóð mín birt í Lesbók
Mbl. um nokkurt árabil heldur
vegna kjallaragreina minna í DV.
Þyki ég vera orðinn eins konar
„rithöfundur“ eða jafnvel „þjóð-
skáld“ í þeim skilningi að mín per-
sónulega túlkun á þjóðfélagsfræði
nær að hreyfa við fólki.
Þetta varð ég reyndar var við
fyrir nokkrum árum (Hóf ég þá
reyndar að ganga með montprik á
skemmtigöngum mínum; bæði til
að árétta sérstöðu mína sem og
tryggð mína við götumenningu
fyrri tíma).
Enn hefur Mál og menning þó
ekki látið svo lítiö að birta Ijóð eft-
ir mig. Enda er það víst hvort
tveggja að ég fór að yrkja svo seint
og að ég hef ekki skáldskap •fyrir
mitt höfuðmarkmið í lífinu heldur
fræðimennsku. En ísland er þó
sem betur fer svo lítið að hinir
seinfæm ná hinum ungu snilling-
um í frægð þegar fram á miöjan
aldur er komið, bæöi af því að
æskuljóminn er svo skammvinnur
og af því að ísland hefur í raun og
vera ekki þörf fyrir alvöru snill-
inga. Tryggvi V. Líndal
„Einnig var ekki örgrannt um að þeim
þætti að með því að draga velunnara
mína í dilka væri ég að skera vinstri
handlegg minn af með þeim hægri
Með og á
móti
Vatnsverðshækkun hjá
Vatnsveitu Reykjavíkur
Sjálfsagt að
deila kostnaði
„Endurgjald
Kópavogs til
Vatnsveitu
Reykjavíkur
var síðast
ákveðið með
úrskurði mats-
nefndar árið
1981 og gilti til
ársloka 1989
hið skemmsta.
Guðmundur Þór-
oddsson, vatns-
Frá 1981 hefur veltustióri (Reyk|a-
vatnsveitan
fiárfest vem-
lega í öryggi, bæði vegna afhend-
ingar og vatnsöflunar. Fjárfest-
ingar þessar em um 1,7 milljarð-
ar króna á þessum 14 árum en
tillit til þeirra var ekki tekið
1981. Það er lágmarkskrafa
vatnsveitunnar að Kópavogsbú-
ar greiði sama kostnaöarverð og
Reykvíkingar þurfa að greiöa. Ef
til vill má deila um hvort þörf sé
á jafti miklu öryggi og fiárfest
hefur verið í. Þaö hefur verið
skoöun borgayfirvalda að ekki
sé forsvaranlegt að í jafn stóm
samfélagi og Reykjavík er verði
borgarhverfi eins og Breiðholtið
vatnslaust og þar meö bmna-
varnalaust í rafmagnsleysi.
Heldur ekki að öll aöfærsla til
borgarinnar sé um eina vatns-
lögn. Af þeim sökum þurfi ekki
nema einn óvarkáran skurð-
gröfustjóra til að gera bæinn
vatnslausan um lengri tíma.
Sjálfsagt verður að telja að Kópa-
vogsbúar deili þeim kostnaði
sem hlýst af því að hafa tvöfald-
ar aöfærslur og vararafstöðvar
fyrir rafmagn meðan þeir njóta
sama öryggis og Reykvíkingar."
Kom á óvart
„Okkur í
Kópavogi kom
það mjög á
óvart þegar
við fengum
bréf um aö
vatn sem við
kaupum af
Vatnsveitu
Reykjavíkur
og dreifum svo
á eigin kostn-
að, um eigið
dreifikerfi í bænum, þyrfti að
hækka úr 6,09 kr. tonnið í 11,0
kr. tonnið. Aö vísu fór það svo
eftir viðræður i starfshópi emb-
ættismanna beggja aðila að nið-
urstaðan var að leggja til við
bæjarráð Kópavogs og borgarráð
að verðið yrði um 8 krónur. Því
höfnuðu Kópavogsbúar og vatns-
verð verður því væntanlega
ákveðið meö gerðardómi, en
þannig var einnig núverandi
vatnsverð ákveðiö á sínum tíma.
Hjá gömlu og grónu veitufyrir-
tæki, eins og Vatnsveita Reykja-
víkur er, hefði verið rökrétt að
einingarverð lækkaði með auk-
inni notkun.
Bæjarfélögin Hafharfiörður,
Garðabær og Kópavogur eiga öll
hin ágætustu vatnsból og hafa
um tima verið að hugleiöa hag-
kvæmni þess að standa sameig-
inlega að framkvæmdum og sl.
vor sömdu þau við Almennu
verkfræöistofuna hf. um að gera
forathugun á þessum möguleika.
Skoðaðir vora tveir virkjunar-
kostir, í Kaldárbotnum og
Mygludölum. Báðir kostimir
virðast vænlegir. Að öllum stofn-
og fiármagnskostnaöi meðtöld-
um er áætlaður kostnaður frá
vatnsveitu í Kaldárbotnum 6,36
krónur en ft-á Mygludölum 6,88
krónur."
-ÞK/-kaa
Slgurður Gelrdal,
bæjarstjórl í Kópa-
vogl.