Dagblaðið Vísir - DV - 10.09.1996, Qupperneq 14

★
14 *
veran
ÞRIÐJUDAGUR 10. SEPTEMBER 1996
Skartgripir setja mikinn svip á þá
sem þeir skreyta og þeir tiiheyra
jafhmikið tískunni og fatnaður. En
flestir veita þeim mun minni at-
hygli en flikunum hvað tískusveifl-
ur varðar. Helgast það hugsanlega
oft af miklum kostnaði við að „toUa
í skartgripatískunni" og kannski
finnst sumum þeir fá lítið fyrir mik-
ið þegar skartgripir eru keyptir og
líta þá tU smæðar vörunnar. TU eru
konur sem þvertaka fyrir að kaupa
ekta skartgripi á sig sjálfar og þrá-
ast við að bíða eftir að einhver
draumaprins færi þeim skartið í
gjöf.
Hvað segja gullsmiðirnir
um skartgripatískuna?
TUveran fór á stúfana og hitti tvo
gamalreynda guUsmiði, Jens Guð-
jónsson og Jón Sigurjónsson (Jón og
Óskar). Jón segir að sjáifsögðu mikl-
ar breytingar oft í skartgripaheim-
inum. Hann smíðar sjáifur skart-
gripi en flytur lika mikið inn af ekta
skartgripum, aðaUega frá Ítalíu, en
hann segir ítali vera mjög leiðandi í
skartgripahönnun. „í ekta skart-
gripum eru frægu tískimöfnin, nöfh
sem þekkt eru vegna t.d. fatahönn-
unar, frekar óþekkt. Þeir skart-
gripaframleiðendur sem eru fremst-
ir eru aUir „lítlír“ framleiðendur og
ná aldrei að verða frægir sem slík-
ir,“ segir Jón en bætir við að þeir
séu náttúrlega þekktir innan
geirans. Jón segir tískuna vera
mjög alþjóðlega en honum þykir
margir, a.m.k. ís-
lenskar konur, af
löngu færi. Jens,
sem byrjaði f brans-
anum 1944, segist
ekki fylgjast mikið
með tískunni sjálf-
ur. „En krakkamir
hjá mér gera það,
Hansína dóttir min
og Jón Snorri,“ seg-
ir Jens og ber þessa
staðhæfingu undir
Jón Snorra sem
bætir við að þau
hafi skapað sér eig-
in stíl og tlsku en
auðvitað verði þau
að fylgja ákveðnum
straumum. „Er
skartið að stækka
eða minnka, eru lit-
™ . ,. . aðir steinar vinsæl-
ir?“ segir Jón
Snorri en leggur
áherslu á að þeirra
framleiðsla byggist
á að þau haldi sín-
um sérstaka stíl.
Jens segir líka af-
Jens er búinn að vera í gullsmíöinni frá 1944. Hann seg- greiðslustúlkumar
ir karlana vera íhaldssama hvaö skartgripi varöar. í verslunum sínum
DV-myndir Pjetur mikilvægan tengil-
miður hversu lengi hún er að berast
hingað til lands.
Jón telur óekta skartgripi, svo-
kallaða tískuskartgripi, oft óeðlilega
dýra, sérstaklega beri þeir eitthvert
ákveðið merki.
Skartgripina hans Jens þekkja
íu í“
ítratt"
t6n"Bbú9í«r
50 oð V*u 9
þessun*
39.90 minútan
ið milli sín og kúnnans. Þær verða
varar við óskir kúnnanna og komi
því á framfæri.
Silfur eða gull?
Og hvernig gull?
Jón Snorri segir eftirspum eftir
gulli og silfri áþekka. Stundum sé
þó meiri eftirspum eftir hvitagulli
sem virðist þó ekki verða vinsælt
nema þá helst með gulli.
„Silfur er frekar ódýr málmur og
hentar því frekar ungum konum,
sem ekki hafa kannski eins mikil
fjárráð og þær eldri. Silfur er líka
sportlegra en gull og er því æski-
legra hversdags," segir Jón Sigur-
jónsson. Honum finnst gullið klæða
eldri konur betur en silfrið, nema
við sportfatnað. „Ef kona ber siifur
fram eftir aldri verður hún sport-
legri fyrir vikið en þá ekki eins fin,“
segir Jón.
Litgreining spilar eitthvað inn í
val kvenna á skartgripum. Sumar
konur telja sér trú um að gull klæði
þær ekki en Jón og Jens vora sam-
mála um að alla klæði gull. Jón tel-
ur að vafi geti verið um silfrið því
það er kaldari málmur.
Karlar og skartgripir
„Skartgripatiska karla er mjög
dapurleg. Karlamir tengjast skart-
gripum á þann hátt að þeir kaupa
þá handa konun
um sínum en
era litið fyrir
skartgripi
sjáifir,"
segir Jón
og bendir
og á að ís-
lenskir
karlmenn
séu grófari
en karlmenn í
mörgum öðrum
löndum. „Hins
vegar virðast
þeir ekkert vera
ragir við að vera
með keðjur og
hvað eina í sól
arlandaferðun-
um!“ Hvað
trúlofunar-
og gift-
ingar-
hring-
ina
þó maður um daginn sem þurfti að
sofa á málinu. Hann var ekki
viss á hvorri hendinni hann
ætlaði að bera hring-
sagði starfs-
stúlka hjá Jóni.
„Karlarnir era
svo íhaldssam-
ir,“ segir Jens.
Jón Snorri
segir þau
hafa viljað
gera öðru-
vísi herra-
skartgripi en konurnar,
sem kaupi á
herrana, vilji
ekki breyta
út af
venj-
varðar er lögð á það
áhersla hjá Jóni og
Óskari að kon-
ur fái að
ráða
ferð-
inni.
Vegna
reynslu-
leysis sins hafi
karlamir ekki vit á
þessu og þetta sé yfirleitt
meira mál fyrir konuna. „Það kom
unni
þó þær
séu alltaf
tilbúnar í eitt-
hvað nýtt fyrir sig
sjálfar. „Svo er tískan svo
óútreiknanleg. Eftir Ólympíuleik-
ana hefur mikið verið spurt um
þykkar gullkeðjur fyrir karla.“
Tískan í dag
„Skartgripatískuna má miða við
bílaútlit. Áður vora bílar kassalaga,
líka skartgripir. Núna era bílar
kúptir með mjúkar línur, líka skart-
gripir,“ segir Jón Sigurjónsson.
„Nú er fólk hrifið af sterkum lit-
um. Við byrjuðum með íslenska
steina, óslípaða, fyrir mörgum
árum. Fóram svo út í að slípa þá.
Svo kom tímabil sem við notuðum
enga steina. En nú era það litaðir
steinar sem eru vinsælir," segir
Jens Guðjónsson að lokum. -saa
konum oq körlum
Skartgripatískan:
Gull og silfur á