Dagblaðið Vísir - DV - 01.11.1996, Blaðsíða 10

10
FÖSTUDAGUR 1. NÓVEMBER 1996
Spurningin
Hvaöa tími sólarhringsins
fer mest í taugarnar á þér?
Viktor Jónmundsson nemi: Er
það ekki klukkan hálfátta þegar
mamma vekur mann?
Magnús Guðmundsson af-
greiðslumaður: Morgnamir.
Bjarki Gústafsson nemi: Hádegið.
Þá sef ég.
Ásta Benediktsdóttir leikskóla-
kennari: Það er alltaf gaman að lifa
og enginn tími leiðinlegur.
Gústaf Teitsson verslunarmaður:
Það era morgnamir, að vakna.
Lesendur____________
Plöntutegundir í
útrýmingarhættu
Ekki eru plöntutegundir í landinu svo margar, segir bréfritari.
Herdís Þorvaldsdóttir skrifar:
í nýrri skrá sem komin er út hjá
Náttúrfræðistofnun íslands, „Vá-
listi 1, plöntur", kemur fram, að á
íslandi eru 235 tegimdir plantna
sem þurfa sérstakrar aðgæslu, og að
10% þeirra séu í útrýmingarhættu.
Hvað er til ráða, og hvað á að gera í
málinu? Er nægilegt að skrásetja
þessar plöntur? Á ekki að grípa til
aðgerða strax? Ekki eru plöntuteg-
undir í landinu svo margar.
Náttúrufræðingar vita að fjöldi
plantna hefur horfíð úr íslenskum
úthögum vegna beitar gegnum ald-
irnar, oftast þær viðkvæmustu og
fallegustu. Þrátt fyrir það er haldið
áfram að beita landið, nánast óheft
frá fjöru til fjalla. Jafnvel gróðurs-
nautt hálendið, þótt við vitum að
sauðkindin er eins og ryksuga á
gróðurlitlu landi, rífur grasskúfana
upp með rótum, hristir af þeim
sandinn og étur. Þannig er haldið
niðri gróðri sem ella myndi breiðast
út, þekja landið að nýju og hefta
uppblástur. - Hvenær verður tekist
á við vandann?
Það sorglegasta og mesta þver-
sögnin er sú staðreynd að við þurf-
um ekki á öllum þessum „bitvargi"
að halda. Framleiðsla á kindakjöti
er enn of mikil og hundruðum
tonna er hent á haugana ár hvert.
Það er sama og að urða gróður
landsins. Þetta myndi hvergi gert,
ekki einu sinni í löndum með næg-
an gróður og betri gróðurskilyrði en
hér eru. Og hér, í íslensku eyði-
mörkinni, er þetta algjört hneyksli.
Að leysa þennan vanda með því
að selja útlendingum offramleiðsl-
una undir kostnaðarverði gengur
ekki upp. Almenningur vill ekki
borga niðurgreiðslur á kjöti til út-
lendinga af sauðfé sem nærst hefur
á hverfandi gróðri landsins. Eina
haldhæra leiðin til að endurheimta
landgæði og skrýða landið aftur fal-
legum blómgróðri og birkiskógum
er að hætta rányrkju, koma í veg
fyrir lausagöngu búfjár og hafa það
á afgirtu, ræktuðu landi og öðrum
afgirtum beitarsvæðum.
Hvað segir Náttúrufræöistofnun
um þetta? Sér hún önnur og betri
úrræði til að vemda plöntumar
sem eru óðum að hverfa, eða á að
halda áfram að hjakka í sama far-
inu og girða plöntumar inni í stað
þess að snúa dæminu við og girða
féð inni? - Það hafa nánast allar
aðrar þjóðir en íslendingar gert því
það er rétta leiðin. Hvað hefur þessi
skammsýni kostað þjóðina í pening-
um og eyddum gróðri?
Er ekki viturlegt að stemma stigu
við umhverfisspjöllum áður en
skgðinn er skeður, í stað þess að
eyða takmörkuðu landgræðslufé í
eilífan viðgerðarkostnað? Þetta
vandamál á eftir að verða höfuð-
verkur kynslóða næstu alda, og þær
kynslóðir munu eflaust spyrja sig
hvort við höfum verið frávita, að
fara svona með landið sem okkur
var trúað fyrir.
Verðugar áherslur
VMSÍ í kjaramálum
- eða hitt þó heldur!
Birgir Guðmundsson skrifar:
Mér þykir uppi á þeim typpið hjá
Verkamannasambandinu. Er þeir
leggja drögin að kjarasamningum
fyrir þá lægst launuðu hyggja þeir á
kjarasamning til rúmlega tveggja
ára. Kaupmætti nágrannalandanna
megi síðan ná á svo sem 4-5 árum.
- Þetta em verðugar áherslur
VMSÍ, eða hitt þó heldur!
Kalla þeir hjá VMSÍ þetta að
krefjast verulegs kaupmáttarauka
fyrir félagsmenn sína? - En það em
nú líka hara formenn aðildarfélag-
anna sem þetta samþykkja. Talið
við hinn almenna félagsmann.
Skyldi hann ekki hafa aðrar hug-
myndir?
Og svo bíta þingmenn Alþýðu-
bandalags og óháðra í skjaldarrend-
ur, standa í pontu á Alþingi og ætla
að kaupa yerkalýðinn með því að
segja að nú eigi að semja um
„styttri vinnutíma með óbreyttum
launum". - Halda þessir menn að
við láglaunamenn séum heimskingj-
ar? Við sjáum í gegnum svona rugl.
Þetta eru skilaboð til vinnuveitenda
um að semja megi um það eitt að
stytta vinnutímann. Launin þurfi
þvi ekki að hækka að neinu marki.
- Á allar svona upphrópanir af
hálfu sjálfskipaðra verndara hinna
láglaunuðu verður blásið af okkar
hálfu. Því má treysta.
Bifreiðastæði til fyrirmyndar
Stjáni „meik“ skrifar:
Viö Meistaravelli, þar sem menn leggja bílunum eins og best verður á kosið.
Það hefur löngum vafist fyrir bif-
reiðaeigendum að leggja bilum sín-
um þar sem þröngt er fyrir. Ýmist
eiga menn í stökustu vandræðum
með að komast í bílastæði eða úr
þeim aftur. Tilfæringamar geta orð-
ið margar og margvíslegar áður en
rétt staða bílsins næst.
Venjulega leggja menn bílum hér
þannig að þeir aka inn í bílastæðið
og bakka síðan út úr því aftur. Það
getur þó orðið þrautin þyngri hjá
mörgum, ýmist vegna óöryggis með
framenda bílsins, sem ekki sést
nógu vel í, en ekki síður afturend-
ann sem þarf sérstaka aðgæslu, svo
hann rekist ekki á næsta bíl eða
hvað annað sem næst honum er.
Við fjölbýlishús eitt við Meistara-
velli hafa húseigendur snúið dæm-
inu við með því að leggja bílum sín-
um öfugt við það sem almennt er
gert. - Þeir bakka nefnilega í stæð-
in og aka svo beint áfram þegar þeir
yfirgefa þau. Þetta sýnist mér vera
okkur hinum til eftirbreytni.
Þegar við eram að leggja bílnum
emm við oftast meira á varðbergi
en þegar við föram af stað, kannski
að verða of sein í vinnu eða annað.
Og úr því að við sleppum líklega
ekki við að bakka bílnum er mun
betra að gera það fremur strax þeg-
ar honum er lagt.
Til varnar
Smugu-
sjómönnum
Gerða skrifar:
Þetta er svar til Ásu sem skrif-
aði í DV 26. þ.m. pistilinn
„Smugusjómönnum ekki vand-
ara“. - Hvernig getur einhver
sagt annað eins? Það er ekkert
grín að sitja heim og bíða í einn
til tvo mánuði eftir manni sínum
á sjó. Og hvað tekjur varðar þá
eru túramir á Flæmska hattinum
og í Smugunni yfirleitt þeir léleg-
ustu. Hefði Ása fylgst svolítið bet-
ur með hefði hún ekki skrifað
annað eins ragl um Smugusjó-
mennina. Auðvitað koma líka
góðir tímar, og hver mýndi nenna
að hanga þetta langan tíma í
burtu frá öUu og öUum? - Ég veit
ekki hverjum á að vorkenna ef
ekki þessum duglegu sjómönnum
og fjölskyldum þeirra.
Fagna olíuleit
við landið
Óskar Sigurðsson skrifar:
Margir munu fagna því að nú
hafa 5 þingmenn með Guðmund
HaUvarðsson í fararbroddi lagt
fram þingsályktunartiUögu á Al-
þingi um að ríkisstjómin stuðli að
því að láta fara fram rannsóknir á
hvort olía eða gas finnst á land-
granni við ísland. Og er þá reikn-
að með að erlendir aðUar taki upp
þráðinn þar sem frá var horfið
fýrir nokkrum árum er þeir unnu
að rannsóknum hér við land. Nú
er að sjá hvað ríkisstjómin er
framsýn eða hvort hún lokar á
málið vegna þrýstings frá hags-
munaaðUum, m.a. í sjávarútvegi.
Þotuflug um
Egilsstaða-
flugvöll?
Magnús hringdi:
í fréttum nýlega var sagt frá
ferð Austfirðinga sem flugu frá
EgUsstaðaflugveUi tU Glasgow
hinn 20. október. í bakaleiðinni
varð flugvél þeirra að lenda á Ak-
ureyrarflugveUi vegna þess að Eg-
ilsstaöaflugvöUur var ekki í stakk
búinn tU að taka við vélinni
vegna tæknUegra vankanta á
brautunum. Og svo era menn að
burðast við að nefha EgUsstaða-
flugvöU alþjóðaflugvöU. Það verð-
ur vöUurinn aldrei í núverandi
mynd. Og það má „þakka“ lands-
byggðarþingmanninum Stein-
grími J. Sigfússyni sem barðist
gegn því að Mannvirkjasjóður
NATO byggði fuUkominn vara-
flugvöU á EgUsstöðum. Engin fuU-
hlaðin farþegaþota með um 200
manns getur lent á veUinum og er
hann því enginn varaflugvöUur
eins og hann er nú.
Rannveig ekki í
myndinni
Magnús hringdi:
Ég er á móti því að efna tU
klofnings Alþýðuflokksins með
því aö óska eftir sem flestum
framboðum tU formanns. Ég tel
aðeins einn mann koma tU
greina, þ.e. Sighvat Björgvinsson
og Guðmund Árna sem varafor-
mann. Mér sýnist Rannveig Guð-
mundsdóttir ekki vera í mynd-
inni, auk þess sem hún virðist
meta meira að frUysta sig í New
York en safna fylgismönnum hér
heima.
Hættum viö
hraðaaukningu
Sigrún hringdi:
Aukinn hraði á Reykjanesbraut
er fífldirfska. Verði hraðatak-
mörk hækkuð verður bara ekið
hraðar. En lagfæra þarf þessa
þjóðbraut verulega. Hún er öU í
rákum og rásum sem fyUast af
vatni og bUarnir bókstaflega
fijóta eftfr þeim. Þetta er það
nauðsynlegasta að lagfæra á
Reykjanesbrautinni.