Dagblaðið Vísir - DV - 14.03.1997, Blaðsíða 12

12
FÖSTUDAGUR 14. MARS 1997
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: EYJÓLFUR SVEINSSON
Ritstjóri: JÖNAS KRISTJÁNSSON
Aðstoðarritstjóri: ELlAS SNÆLAND JÓNSSON
Fréttastjóri: JÓNAS HARALDSSON
Auglýsingastjóri: PÁLL STEFÁNSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift: ÞVERHOLTI11,105 RVÍK,
SlMI: 550 5000
FAX: Auglýsingar: 550 5727 - RITSTJÓRN: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
GRÆN númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.skyrr.is/dv/
Ritstjórn: dvritst@centrum.is - Auglýsingar: dvaugl@centrum.is. - Dreifmg: dvdreif@centrum.is
AKUREYRI: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaðam.: 462 6613, fax: 4611605
Setning og umbrot: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Rlmu- og plötugerð: ISAFOLDARPRENTSMIÐJA HF. - Prentun: ÁRVAKUR HF.
Áskriftarverð á mánuði 1700 kr. m. vsk. Lausasöluverö 150 kr. m. vsk., Helgarblað 200 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgalds.
Fagleg ábyrgð
Stærðfræðiskammdegið heldur áfram þótt sól hækki á
lofti og ganga klögumálin á víxl. Anna Kristjánsdóttir,
prófessor við KHÍ, segist í Morgunblaðinu 4. mars hafa
farið fram á það árangurslaust við Námsgagnastofnun að
stærðfræðinámsbækur fyrir byrjendur yrðu endurskoð-
aðar; Heimir Pálsson, deildarstjóri hjá Námsgagnastofn-
un, sagði í viðtali í DV 3. mars að þessi endurskoðun
hefði verið til umræðu síðan 1990 en ekki náðst samstaða
í höfundahópnum um hvað þyrfti að gera, og það ítrekar
Hanna Kristín Stefánsdóttir í svari til Önnu í Morgun-
blaðinu 8. mars. Hins vegar hafi viðbótarefni verið gefið
út í alls 27 bókum fyrir grunnskólanema auk 24 kennslu-
forrita í greininni sem kennarar geta valið um.
Námsgagnastofnun á að framleiða allt sem heitir
náms- eða kennsluefni fyrir grunnskóla, og hefur um
það samráð við sérfræðinga og kennara, en hún getur
ekki skipað kennurum að nota það. Því er ekki miðstýrt
hvaða námsbækur eru notaðar í skólum landsins heldur
hafa kennarar talsvert um það að segja. í Aðalnámskrá
grunnskóla frá 1989 er talað um að hún bindi starfs-
ramma skólans aðeins að hluta, val kennsluaðferða,
skipulag skólastarfs, námsmat, val námsbóka og fleira
sem lúti að útfærslu aðalnámskrár sé í verkahring skóla-
stjórnenda, kennara og annars starfsfólks skólans, og
eindregið mælt með því að þetta sé gert í sérstakri skóla-
námskrá eða starfsáætlun (bls. 183).
í grunnskólalögunum frá 1995 er þetta ítrekað í 31.
grein. í hverjum skóla skal árlega gefa út skólanámskrá
sem taki mið af sérstöðu skólans og aðstæðum og sé eins
og annað í skólastarfinu á faglegri ábyrgð kennara og
skólastjómenda. Þeir þurfa ekki að láta mata sig. Þeim
er í sjálfsvald sett að velja efni og aðferðir sem þeir trúa
að gefi góðan árangur og breyta þeim ef iila gengur. Þeir
mega fara hraðar yfir ef þeir vilja, kenna meira og bet-
ur ef þeir vilja. Það er enginn sem segir að það megi ekki
kenna bömum að telja nema upp að fimm í sex ára bekk.
Námskráin tekur til kjamans, en skólinn býr sér til
stefnu fyrir sig.
Hin brýna spuming er bara: Rísa skólarnir undir þessu
sjálfstæði? Em kennarar almennt þeir fagmenn að geta
metið aðstæður og valið efni í samræmi við það mat?
Vissulega er frelsið lítils virði ef ekki er framleitt efni
til að velja á milli. En það kostar peninga að búa til
námsefhi. Eins og fram kom í áðumefndu viðtali við
Heimi Pálsson greiðir ríkið Námsgagnastofnun sem
svarar 5000 krónum á hvem grunnskólanema í landinu,
fýrir það á að reka stofnunina og alla framleiðslima. Og
sér hver maður að þetta er hlægileg upphæð.
Sveitarstjómir tóku við grunnskólanum á síðasta ári
en Námsgagnastofnun varð eftir hjá ríkinu. Getur verið
að ríkið sé að koma aftan að sveitarfélögunum með því
að draga úr fjárveitingum til Námsgagnastofnunar og
þar með úr þjónustu hennar við sveitarfélögin? Væri
kannski skynsamlegast að sveitarfélögin tækju við
rekstri Námsgagnastofnunar?
Sveitarfélögin þurfa auðvitað að hafa tryggingu fyrir
að fá það efni sem þau vilja nota í skólum sínum, og
ættu auðveldara með að gera kröfur ef þau legðu fé til
þess. En það er sama hver borgar efnið: endanleg ábyrgð
á notkun þess er á herðum fagmannanna, kennaranna.
Síst má gera nemendur að blórabögglum. Þeir standa sig
eins vel og jafnaldrar þeirra í grannlöndum okkar sem
hafa svipaðar áherslur í skólastarfi og við.
Silja Aðalsteinsdóttir
■
„Páfinn hefur nú einu sinni veriö kvenmannslaus lengur en elstu menn muna og telst því skólabókardæmi um
kynlífsstol," segir Rúnar Helgi í greininni.
Kynlegt líf
Kjallarinn
Rúnar Helgi
Vignisson
rithöfundur
Það er ekki sjálfgefið
að konur hafi áhuga á
innviðum karlmanns-
ins. Þannig hefur það
komið fram í tengsl-
um við nýjustu bðk
Hallgríms Helgasonar,
101 Reykjavík, þar
sem gert er út á kyn-
ferðisleg tabú, að kon-
ur kæra sig ekki endi-
lega um slíka innsýn í
hugarheim karl-
manna, hversu trú-
verðug sem hún kann
að vera.
Það kemur þeim úr
jafnvægi að hugsa til
þess að elsku bestu
karlarnir þeirra, svo
dagfarsprúðir og
„Konur verða að afbera sína fyrir-
tíðaspennu ár og síð og því er
ástæðulaust með öllu að kippa
sér upp við jafn eðlilegan hlut og
viðvarandi kynlífsstol karlpen-
ingsins.“
Hugtakið fyrirtíða-
spenna er vel þekkt,
ekki síst i Ameríku,
þar sem skammstöf-
unin PMS (Pre-
Menstrual
Syndrome) er al-
menningseign. Þá er
átt við það skeið
tíðahringsins þegar
prúðustu konur vilja
helst bíta eiginmenn
sína á barkann. í há-
þróuðum samfélög-
um þykja þessar
kenndir sjálfsagðar
og eðlilegar, enda
sýna karlar fullan
skilning, þeir sem
lifa af. Hormónabú-
skapur karla hefur
hins vegar ekki
fengið jafn fræði-
lega umfjöllun, þó
að ójafnvægi á þeim
vettvangi leiði allt
of oft til síst minni
hörmunga en fyrir-
tíðaspenna. Lengi
vel hefur ekki verið
til nein fræðileg
skilgreining á
þessu, en sjómenn
hafa talað um
brundillsku.
Nú hafa fræðimenn í Ameríku
hins vegar látið málið til sin taka
og kynnt hugtakið Lack of Sex
Syndrome (LOSS), sem kalla
mætti einfaldlega kynlífsstol. Er
ekki að efa að hugtakið á eftir að
verða ungum sem öldnum tungu-
tamt. Má nú búast við að sannleik-
urinn um karlmenn verði lýðum
ljós og konur fari að sýna fullan
skilning.
Hængur á
Reyndar er þar einn hængur á.
tryggir, mæni ef til vill á hvert
lær, hvem barm sem á vegi þeirra
verður, jafnvel í hiniun ábúðar-
miklu stellingum atvinnulífsins.
Þeir láti sig meira að segja
dreyma um bólfarir með óvanda-
bundum konum á degi hverjum.
Ég segi svona, því auðvitað hvarfl-
ar annað eins ekki að mér. Þó það
nú væri!
Páfinn sveltur
Er nokkuð óeðlilegt við það þó
að Hlynur Bjöm, söguhetja Hall-
gríms Helgasonar í áðumefndri
bók, velti fyrir sér hvort páflnn
gamni sér í Vatíkaninu? Páfinn
hefur nú einu sinni verið kven-
mannslaus lengur en elstu menn
muna og telst því skólabókar-
dæmi um kynlífsstol.
Enda virðist gamli maðurinn
vera afar upptekinn af kynlífi, ít-
rekar til að mynda með reglulegu
millibili andúð sina á getnaðar-
vörnum, þannig að hann er
stöðugt með hugann við kynferð-
ismál manngarmurinn. Aftur á
móti gæti hann í seinni tíð verið
orðinn of hrmnur til að gera
nokkuð í málinu; Hlynur Bjöm
hefur kannski ekki athugað það.
Sjálfsblekking: forsenda
lífs
Það er auðvitað óþægilegt fyrir
þá sem vandir em að virðingu
sinni - og það erum við öll, ekki
satt? - að hugsa sér fulltrúa guð-
dómsins í hversdagslegum stell-
ingum innan helgra veggja. Ef til
vill er affarasælla að fara að
dæmi þeirra fjölmörgu kvenna
sem kjósa sjálfsblekkinguna til
að þreyja sambúðina með eigin-
mönnum sínum. Ekki geta þær
verið að tcika inn á sig sjálft
manneðlið ofan á allt annað sem
hjónabandinu fylgir. Miklu betra
að láta eins og þær viti sem
minnst af þörfum karla og hvöt-
um. Og vitanlega er ekkert sjálf-
sagðara en að fordæma slettirekur
sem dirfast að rifta þagnarsamn-
ingi hins siðprúða meirihluta.
Konur verða að afbera sína fyr-
irtíðaspennu ár og síð og því er
ástæðulaust með öllu að kippa sér
upp við jafn eðlilegan hlut og við-
varandi kynlífsstol karlpenings-
ins. Ég segi svona, því auðvitað
þjáist ég ekki af þessu, en vinir
mínir ...
Rúnar Helgi Vignisson
Skoðanir annarra
Sveitarfélögin skerist
ekki úr leik
„Sveitarfélögin í landinu em nú 165 talsins en
stærð þeirra og umsvif em að sjálfsögðu mjög mis-
munandi. En fimm hundruð milljónir króna geta
ekki talizt hátt gjald af þeirra hálfu fyrir vinnufrið-
inn og bættan hag alls almennings. Þessi upphæð er
einungis brot af því fé, sem þau innheimta árlega af
íbúunum í útsvar og fasteignagjöld (yfir 30 milljarð-
ar kr. 1966). Sveitarfélögin geta þvi með engu mót
réttlætt það að skerast úr leik.“
Úr forystugrein Mbl. 13. mars.
„Kjarasamfélagið"
„Engin þjóð hugsar og talar jafn mikið um kjara-
mál: eigi að síður er alveg brennt fyrir að maður sjái
fyrir hvers konar „kjarasamfélag" við verðum þegar
yfirstandandi lotu linnir. Þó má sjá mynstur í mót-
im. Skattatillögur ríkisstjórnarinnar færa þeim
flesta þúsundkalla í vasann sem höfðu flesta fýrir...
Þeir launasamningar sem gerðir hafa verið benda
eindregið til að kjarajöfnimarsjónarmið lúti í lægra
haldi fyrir skriðþynd þeirra sem meira hafa...Sem
sagt: meira af því sem allir segjast vera á móti.“
Stefán Jón Hafstein f Degi- Tímanum 13. mars.
Breytt sjónarmið
„Á árum áður var viðhorf í garð þeirra fyrirtækja
sem græddu afar neikvætt. Sem betur fer hefur þetta
sjónarmið breyst, líklega vegna þess að eftir að verð-
bólga varð lítil var ekki lengur hægt að færa verð-
mæti úr peningastofnunum (þ.e. frá almenningi) til
fyrirtækjanna án þess að nokkur yrði þess var. Mik-
il gjaldþrot og meiri fjárfestingar almennings í fyrir-
tækjum hafa aukið skilning á því hve mikilvægt er
að reksturinn gangi vel.“
Úr 9. tbl. Vísbendingar 1997.