Dagblaðið Vísir - DV - 31.05.1997, Side 29

r
LAUGARDAGUR 31. MAI 1997
helgarviðtalið
37
argjöld, lyfjaeftirlitiö neiti honum
um innflutning á heilsuvörum frá
Bandaríkjunum og þannig megi
lengi telja. Örn segir mikla orku
fara í að standa í þessum málum.
Hann hafi hins vegar ekki enda-
laust þrek og mælirinn sé að fyll-
ast.
Styrkjumst við hverja
raun
„Auðvitað höfum við oft hugsað
út í það hvað lífið getur verið
ósanngjarnt. En ég held samt að
það sé ekkert lagt á neinn sem
hann getur ekki staðið af sér. Okk-
ar líf hefur aldrei verið dans á rós-
um. Við höfum styrkst við hverja
raun. Ef allt væri í stakasta lagi
vissum við líklega ekki hvernig
við ættum að haga okkur. Okkur
liði sennilega bara illa,“ segir Örn
sem hefur húmorinn á réttum stað
þrátt fyrir allt sem á undan er
gengið. -bjb
Þeim sem vilja styrkja Örn og
hans ijölskyldu í baráttunni er
bent á bankabók sem starfsfélagar
hans í lögreglunni hafa stofnað i
útibúi íslandsbanka í Keflavík.
Númerið er 0542-14606060.
„Ef allt væri í stakasta lagi vissum við líklega ekki hvernig við ættum að haga okkur,“ segir Örn m.a. í viðtalinu. Hér er hann ásamt stærstum hluta fjölskyld-
unnar, þeim Sæmundi Erni 17 ára, Gunnari Erni 5 ára, Elsie og Jóni Oddi 13 ára. Þau Vilhjálmur og Hildur eru uppkomin og farin að heiman.
DV-mynd Hilmar Þór
Glingur og tennur burt!
Eitt af ráðum Huldu er að losa
sig við allan kopar, þar með talið
allt glingur utan á fólki, s.s. skart-
gripi og úr. Þess vegna gengur Örn
með plastúr og ekki nóg með það;
hann varð að losa sig við allar
tennur vegna silfursins og er kom-
inn með gervitennur. Að auki var
skorið í gómana til að ná burtu
öllu silfrinu.
„Ég sá ekkert að því að taka tenn-
urnar. Ekki sá ég tilganginn að hafa
þær ofan í moldinni. Ef þetta gæti
hjálpað mér þá fannst mér það í
lagi. Enda þurfti ég að fara í einu og
öllu eftir tilmælum Huldu,“ segir
Öm og minnist konu einnar í með-
ferð i Mexíkó sem var tilbúin að
gera allt fyrir Huldu nema að taka
af sér giftingarhringinn. Það eitt
gæti dugað til að meðferðin virki
ekki.
Börnin háldu
nammideginum
Örn þarf að sjálfsögðu að passa
mataræðið. Hann má að vísu borða
allan hollan mat en vanda til við
matargerðina. Kjöt verður t.d. að
elda í gegn. Þó er nauta- og svína-
kjöt á bannlista. Allt brauð verður
að vera heimabakað og hann má
ekki nota hvítan sykur. Þau segja
bömin á heimilinu hafa tekið þess-
um breytingum á högum fjölskyld-
unnar furðuvel. Þau hafi samþykkt
þetta með því að fá að halda sínum
nammidegi!
Núna er Örn búinn að fara í fjór-
ar ferðir til Mexíkó. Mikið hefur
gengið á á þessum tíma og meðferð-
in lofað góðu. Nýlegar röntgen-
myndir benda hins vegar til að
æxlið i lifrinni hafi stækkað á ný og
líklegt að Örn þurfi að fara einu
sinni enn til Mexíkó. Hulda gefur
honum þó þær vonir að það takist
að vinna bug á meininu.
Fleiri farið til Mexíkó
Þess má geta að í einni ferðinni
tók Öm 7 ára frænda sinn, sem þá
var 5 ára, með sér til Huldu. Fund-
ist hafði æxli við heila hans og
læknar hér heima töldu hann eiga
5-6 ár eftir. En það er meðferð
Huldu að þakka að hann er við
hestaheilsu í dag. Ekki hefur enn
verið talin ástæða til að skera hann
upp. Þá fór fulloröinn maður úr
Njarðvík með Emi í síðustu ferð
hans til Mexíkó. Honum heilsast vel
í dag.
Öm leggur áherslu á að auðvitað
geti Hulda ekki bjargað öllum.
Hún sé óhrædd að segja fólki sann-
leikann og leynir engum upplýs-
Andstaða lækna
Eftir að Öm fór að leita sér lækn-
inga í Mexíkó hefur hann mætt and-
stöðu læknastéttarinnar hér heima.
Þetta hefur m.a. birst í því að Örn
hefur ekki fengið aðgang að styrkj-
um á þeim forsendum að um óhefð-
bundnar lækningar sé að ræða.
Einnig var þeim Elsie neitað um
niðurfellingu gatnagerðargjalda á
sömu forsendum.
„Þetta fannst okkur hámark vit-
leysunnar. Eins og það skipti máli
hvar og hvemig þú leitar lækninga.
Við voram ekki að sækja um niður-
fellingu af þeim sökum heldur fyrst
og fremst aö aðstæður fjölskyldunn-
ar höfðu breyst verulega," segir
Örn.
Missti konu úr lifrar-
sjúkdómi
Eins og áður sagði missti Örn
fyrrum eiginkonu sína. Hún hét
Árný Matthíasdóttir og dó í janúar
1986, þá á 27. aldursári. Hún var
lögð inn mikið veik á Landakot á
Þorláksmessu 1985 og var látin
nokkrum vikum síðar. Örn segist
aldrei hafa fengið að vita nákvæma
dánarorsök nema þá að lifrin hafi
„dáið“. í undirbúningi heíöi verið
að senda Árnýju til Bretlands í lifr-
arskipti en læknar talið tímann of
nauman.
Tveimur ámm áður missti Elsie
fyrrum eiginmann sinn, Sigurð Jón-
asson. Hann fórst með sviplegum
hætti með bátnum Sóleyju skammt
undan landi frá Garðsskaga.
Aftur lágu leiðir saman
Öm og Elsie höfðu þekkst vel frá
barnæsku. Þau höfðu alist upp í
húsum hlið við hlið í Njarðvíkum
langt fram eftir skólaaldri. Síðan
skildu leiðir og lágu þær aftur sam-
an eftir að þau höfðu bæði misst
sína maka. Hvort um sig áttu þau
áður tvö börn og saman eiga þau
fimm ára son í dag, Gunnar Örn.
Elsie átti fyrir Vilhjálm, sem er 23
ára, og með Sigurði heitnum hann
Jón Odd, sem er 13 ára. Örn átti
með Ámýju þau Hildi, sem er 21
árs, og Sæmund Örn, 17 ára.
„Fyrir tilviljun kynntumst við
aftur tæpu ári eftir að Ámý dó.
Okkur fannst þetta skrítið því sam-
komulagið var ekkert rosalega gott
á yngri árum,“ segir Örn og þau
hlæja bæði við upprifjunina.
Líklega þrjóskur!
Eðlilega hefur meðferðin tekið
gríðarlega á Örn og hans fjöl-
skyldu. Hann segist aldrei hafa
vanist því að gefast upp, væri lík-
lega þrjóskur að eðlisfari. Elsie
hafl veitt sér mikinn styrk í barátt-
unni og bömin öll.
„Svona veikindi gera samt það
að verkum að maður er ekki sami
harði karlinn og maður hélt. Það
koma tímar þegar maður brotnar
hreinlega niður en ég næ mér upp
aftur með hjálp fjölskyldunnar."
Fjölskyldan, vinahópurinn og
starfsfélagarnir hafa veitt Erni
stuðning eins og áður sagði. En
hann er ekki ánægður með hlut
hins opinbera og fleiri aðila. Alls
staðar komi hann að lokuðum
dyrum. Hann fái ekki krónu frá
Tryggingarstofnun upp í læknis-
og ferðakostnað, bæjarfélagið
neiti að fella niður gatnagerð-
Jón Oddur fær hér aðstoö frá pabba sínum við heimalærdóminn.
DV-mynd GVA
ingum úr hennar rannsóknum.
Vitanlega geti krabbamein verið
komið á það stig að ekkert sé hægt
að gera. Þannig hafi konu að norð-
an, sem fór með honum í eina ferð-
ina í fyrra, ekki verið hægt að
hjálpa. Krabbameinið vann bug á
henni skömmu eftir að hún kom að
utan.
Hulda Regehr Clark hefur haldið líf-
inu í Erni síðustu tvö árin.
Kostað um 7 milljónir
Mexíkóferðirnar hafa kostað
Öm og hans fjölskyldu mikla fjár-
muni, í heild um 7 milljónir króna.
Hver ferð kostað í kringum 1 %
milljón. Þá er tekjutapið í vinn-
unni ekki reiknað með. Örn hefur
eðlilega þurft að vera talsvert frá
vinnu frá því meðferðin í Mexíkó
hófst. Hver ferð hefur tekið frá
þremur og upp í átta vikur. Um
tíma var Elsie einnig atvinnulaus
þannig að fjárhagsstaða fjölskyld-
unnar var slæm. Örn segir lög-
regluyfirvöld í Keflavík hafa sýnt
honum einstakan velvilja sem
hann geti seint þakkað almenni-
lega.
Stuðningur víða að
„Við stöndum uppi eingöngu fyr-
ir velvilja tjölskyldu, kunningja og
góðgerðastofnana hér á Suðurnesj-
um. Ferðirnar taka mikið á.mann,
bæði andlega og líkamlega, þannig
að maður kemst ekki yfir þetta
einn. Það er svo einfalt. Starfsfélag-
amir hjá löggunni hafa verið ein-
staklega duglegir og staðið reglu-
lega fyrir fjársöfnunum. Einnig hef-
ur Landssamband lögreglumanna
stutt vel við bakið á okkur,“ segir
Örn sem starfað hefur í 10 ár hjá
lögreglunni í Keflavík. Áður vann
hann við múrverk og er lærður
múrari.
Læknirínn
vildi ekki
tjá sig
Haft var samband við lækn-
inn sem lengstum meöhöndlaði
Örn Kjæmested á Landakoti til
að fá hans hlið á málinu. Hann
kaus að tjá sig ekki á þeirri for-
sendu að málið væri á leiðinni
fyrir dómstóla.