Dagblaðið Vísir - DV - 06.12.1997, Blaðsíða 37

ihélgarviðtalið
LAUGARDAGUR 6. DESEMBER 1997
LAUGARDAGUR 6. DESEMBER 1997
IHþlgarviðtalið
„Ég hef fiktað við önnur tónskáld
og smám saman mun ég færast frá
honum. En það er langtímaþróun.
Allt sem gerist hratt í minu starfi
er af hinu illa. Við erum að vinna
með raddvöðva sem ekki má
þvinga. Ef maður fer út í of þunga
hluti of snemma glatast viss gæði í
röddinni."
„En þaö er erfitt að standast
freistingarnar," segir Ólöf, „og
margir óperustjórar vilja bjóða
söngvara eins og Gunnari verkefni
sem eru of þung fyrir hann af því
þeir heyra að hann hefur þetta í
röddinni sinni sem þeir vilja fá. En
þeir hafa flestir litlar áhyggjur af
því að hann geti brunnið upp á tíu
árum.“
- Hver vilt þú sjálfur að þróunin
verði?
„Þróunin verður, hvort sem ég
vil eöa ekki. Ég get ekki sungið
Mozart endalaust. Það sem ég stefni
í er þetta lýrísk-dramatíska fag,
lýrískur Wagner til dæmis. En það
er enn of snemmt. Þótt ég gæti
kannski kvalið mig í gegnum slík
hlutverk þá væri það engum hollt.
Ég vil fara hægt í sakimar."
Fortíð í poppinu
- Hvaða músík hlustarðu á
heima hjá þér?
„Mikla músík - oft djass.“
„Það er aðallega ég sem set óp-
erutónlist á,“ skýtur Ólöf að og
hlær.
„Ég hlusta mikið á gamla ten-
óra,“ segir Gunnar. „Sönglistinni
hefur ekki farið aftur en eitthvað
hefur týnst í stórum sölum og öllu
þessu raddmagni. Allir eru að
reyna að gera eitthvað meira en
hefur verið gert áður. Plötubrans-
inn gerir að verkum að fólk vill
heyra það í salnum sem það heyrir
á plötum, og það er einfaldlega ekki
hægt - nema það komi niður á
raddfegurð. Maður stækkar ekki
röddina nema með því að missa
Gunnar Guðbjörnsson - hefur eina fegurstu söngrödd sem ómar á íslandi í dag.
ég held að það hafi ekki verið í gær,
ég er viss um að það er í dag!
í maí kom svo að þessum kafla-
skiptum í lífi mínu, ég átti að fá að
syngja Rudolfo og ég sagði við
Ólöfu: í maí hugsum við ekkert um
bameignir. Ég get ekki bæði verið
að gera þetta og hitt! Það varð úr að
Ólöf gaf mér frí og ég æfði af fullum
krafti í La bohéme.
Síðdegis 19. maí var frumsýning-
in sem gekk glimrandi vel. Á eftir
fengum við okkur gott að borða og
opnuðum kampavínsflösku - og
auðvitað fylgir kampavíni og kerta-
ljósum einhver rómantík. Hálfum
mánuði seinna reyndist vera kom-
in kaka í ofninn!
Þetta varð sannkallað drauma-
hlutverk því það færði mér það
merkilegasta sem ég gat fengið."
„Gunnar fékk mjög góða dóma
fyrir La bohéme,“ segir Ólöf. „Það
er alveg á mörkum þess sem hann
á að vera að gera núna og við héld-
um að það yrði fundið að því hvað
hann væri ungur. En enginn
minntist á það.“
„Einn gagnrýnandi hafði alltaf
veriö súr út í mig, fannst ég bein-
línis hafa óaðlaðandi rödd - sem
ekki hefur verið vandamál mitt yf-
irleitt en um smekk verður ekki
deilt. En í þetta skipti var ég
stjama sýningarinnar í hans aug-
um, hann talaði ekki um annað en
mig og var mjög hrifinn."
Ástir skálds
- Hvað er á nýja diskinum þin-
um?
„Upphaflega hugmyndin var sú
að gefa út upptöku af Dichterliebe.
Ég hef verið að syngja þennan
flokk mikið i fimm til sex ár og
fannst kominn tími til að taka
hann upp. Með honum völdum við
norræn ljóð eftir Sibelius, Grieg,
Berger, Sjöberg, Aifvén og fleiri;
úrvalsjurtir úr skandinavísku
söngflórunni. Þau henta svo vel
fyrir norrænar raddir þessi lög, og
ég hef dæmigerða norræna rödd.“
Gunnar söng ljóðaflokkinn Dic-
hterliebe, eða Ástir skálds, eftir
Schumann við ljóð eftir Heine með-
al annars á þrennum tónleikum í
Gerðubergi í byrjun þessa árs við
geysilegan fögnuð. Um flutninginn
sagði Bergþóra Jónsdóttir í DV:
„Til þess að túlka þessar kenndir
er ekki nóg að hafa eina fegurstu
söngrödd sem ómar á íslandi í dag.
Það þarf mikið innsæi, þroska, ein-
beitingu og líkamlega færni til að
geta skilað þeim til áheyrenda ...
Gunnar Guðbjömsson hefur allt
þetta til að bera. Honum er mikið
gefið og hann kann að nota það.“
„Við lögðum mikla vinnu í að
gera diskinn sem best úr garði,“
heldur Gunnar áfram, „bæði efnið
og ytra útlit. Og mér finnst ástæða
til að nefna að Essó-stöðvarnar
keyptu fyrirfram ákveðinn íjölda
diska sem þeir nota sjálfir til sölu
og gjafa og gerðu okkur þar með
kleift að vinna hann í rólegheitum.
Við þurftum heldur ekki að spara
við okkur alla hluti. Jónas Ingi-
mundarson spilar með mér og allt
er vandað sem hann kemur ná-
lægt.“
„Essó keypti líka miða á tónleik-
ana á laugardaginn tO að dreifa til
safnkortshafa," segir Ólöf, „og það f
var gaman að sjá þar fólk sem mað-
ur hafði aldrei séð á tónleikum
áður. Daginn eftir hittum við stór-
an og stæðilegan mann á fornum
vegi sem ljómaði eins og átta ára
drengur á afmælisdeginum sínum,
hann var svo glaður. Hann hafði
aldrei farið á klassíska tónleika
áður. Það er gaman að geta glatt
fólk.“
-SA
Gunnar Guðbjörnsson tenórsöngvari tyllti niður
fœti á íslandi um síðustu helgi til að halda tónleika
og kynna nýja geisladiskinn sinn. Hann hefur starf-
að við erlend óperuhús í nokkur ár, fastráðinn
framan af en lausráðinn síðan í sumar. Þau komu
við hjá okkur á DV svo björt og falleg, Gunnar og
Ólöf Breiðfjörð kona hans, og þegar við spurðum
frétta hló hann við og sagði: „Ég get sagt þér svo
margt. Hvað viltu heyra?“
Japanir elska óperur
- Segðu mér fyrst hvað þú ert að
gera.
„Ég hef verið í lausamennsku í
vetur og það hefur farið vel af stað.
Ég byrjaði veturinn í París og var
svo í Tókíó í þrjár vikur á góðu
kaupi fyrir að gera ekki neitt. Ég
var varamaður tveggja söngvara í
Töfraflautunni, annar þeira var sá
gamli Peter Schreier sem margir
héldu að myndi gefast upp á sýning-
um en hann stóð sig vel, var eins og
unglingur á sviðinu.
Þó að ég fengi ekki að syngja var
gaman að upplifa Tókíó. Þar er gríð-
arlegur áhugi á óperu - sem maður
á síst von á í Asíu. Fólk borgar hik-
laust 20-25 þúsund krónur fyrir
miðann á Mozart, Wagner og jafn-
vel Alban Berg! Og það sem mér
finnst enn þá ótrúlegra er að þeir
kaupa núna á þessu ári sýningar
frá öllum óperuhúsunum þremur í
Berlín. Heimsóknir eins og þessar
kosta hundruð milljóna og samt er
þetta rekið með hagnaði. Það eru
einar tólf sinfóníuhljómsveitir starf-
andi í Tókíó þó að ekki séu sinfóni-
ur hluti af menningu þeirra. Og í
plötuverslunum í Tókíó er tíu sinn-
um betra úrval af vestrænni tónlist
en í París! Ég fékk allt sem mér datt
í hug að biðja um.
Ég komst í kynni við Daniel
Barenboim í ágúst í sumar í Berlín
og hitti hann aftur í Japan, hann er
aðalstjórnandi Statsoper í Berlín og
ég fékk sýningu með honum í
Berlín og fer þangað aftur næsta
haust. Þá syng ég í Töfraflautunni á
Wcddbúhne sem er útisvið óperunn-
ar. Þar syngur maður fyrir kannski
20-30 þúsund rnanns."
- Tamínó í Töfraflautunni er þitt
hlutverk.
„Já, og Mozart yfirleitt. Þeir
vildu helst fastráöa mig í Berlín
næsta vetur en ég hika við að taka
því boði, ekki síst út af fjölskylduað-
stæðum. Við fluttum strákinn okk-
ar, sem er fimm ára núna, frá
Þýskalandi til Frakklands fyrir
tveimur árum. Þá var hann farinn
að skilja þýsku vel og tala hana svo-
lítið. í Frakklandi byrjaði hann
undir eins í smábamaskóla og um-
skiptin voru erfið fyrir hann. Það
væri ekki hægt að rífa hann upp
núna strax aftur.“
„Ef okkur langaði til að setjast að
í Þýskalandi til frambúðar myndum
við auðvitað ekki hika," segir Ólöf.
„En okkur líkar miklu betur í
Frakklandi." „Okkur líkar alltaf
betur og betur í Lyon,“ bætir Gunn-
ar við. „Svo gengur mér vel i lausa-
mennsku og lausamennskan er
miklu skemmtilegri en fastráðning
þegar til lengri tíma er litið. Þegar
maður er fastur þá er maður fastur
og verður að gera það sem manni er
sagt að gera.“
„Og inn á milli verkefna í lausa-
mennsku er hann heima og í fríi en
sem fastráðinn fær hann sjaldan
góð frí,“ segir Ólöf.
Þau eiga framtíðina fyrir sér. Myndirnar tók Brynjar Gauti á fallegu heimili foreldra Ólafar.
Gunnar á tónleikum í Gerðubergi fyrr á þessu ári ásamt Jónasi Ingimundarsyni píanóleikara.
DV-mynd S
niður gæðin."
- Sérðu fyrir þér að þú gætir
sungið dægurtónlist?
Þau þegja stundarkom, svo hrist-
ir Ólöf höfuðið og segir „u-u“! Svo
bætir hún við: „Þegar við syngjum
saman jólalög í bilnum finnst mér
ég syngja þau betur.“
„Ég á mína fortíð í poppinu, söng
með Verslunarskólakórnum og tók
þátt í Rocky Horror þar, við mikla
ánægju!“ segir Gunnar pínulítið
sár. „En ég verð að geta sungið af
einlægni og ég held að ég ætti erfitt
meö að syngja dægurlög af ein-
lægni nú orðið. En ég haföi gaman
af öllu poppi á unglingsárunum og
lítinn áhuga á klassík lengi vel. Ég
lærði á píanó sem strákur og var
latur að æfa mig. En klassíkin vann
meira og meira á og átján ára byrj-
aði ég að læra að syngja."
Kaflaskil
- Áttu eitthvert draumahlutverk?
„Draumahlutverkið mitt frá upp-
hafi fékk ég að sygja í maí - Rudol-
fo í La bohéme. Það var æðislegt að
fá að syngja það. Og svo rættist
annar draumur beint í framhaldi af
því.
Við vorum búin að reyna að eign-
ast barn í fjögur ár og ekkert gekk.
Það var .algerlega komið á peruna á
okkur. í hverjum mánuði var þetta
orðin skylda - að reyna! - Ég held
það sé í kvöld, Gunni, sagði Ólöf.
En svo daginn eftir sagði hún: Nei,
DV-myndir
Bókaður fram yfir alda-
mót
- Hvað er framundan?
„Núna er ég að fara til Þýskalands
þar sem ég syng á tónleikum á móti
gamla Nicolai Gedda. Hann er að
byrja á tónleikaröð en
treystir
sér ekki
til að
syngja
dag eftir
dag - enda
orðinn 74
ára - og
fær söngv-
ara til að
taka tón-
leika inn á
milli. Ég
syng á þrenn-
um tónleikum
fyrir hann.
Milli konserta
flýg ég til
Singapúr og
syng þar ní-
undu sinfóníu Beethovens þrisvar
sinnum undir stjóm Kinverja sem
heyrði mig syngja á Kirkjubæjar-
klaustri sumarið 1996. Leiðin frá
París til Singapúr liggur sem sagt
um Kirkjubæjarklaustur!
I janúar og febrúar verð ég við óp-
emna í Frankfurt að syngja i Rakar-
anum frá Sevilla en flýg heim í
miöju kafi því það er búið að ákveða
að barnið okkar fæðist 3. febrúar.
Eftir það verð ég bara í því að safna
punktum á flugkortið mitt! í mars
og byrjun aprd verð ég við óperuna
í Lille og syng stýrimanninn í Hol-
lendingnum fljúgandi - sem var
fyrsta hlutverkið sem Kristján Jó-
hannsson söng á Scala-óp-
erunni. Ég syng á tón-
leikum í Danmörku, fer
til ísrael í apríl, verð
með stóra tónleika í Par-
ís í maí, í Leipzig í júní
- Hvað ertu bókaður
langt fram í tímann?
„Ég er með fyrir-
spurnir allt til 2001 en
menn staðfesta ekki
bókanir eins snemma
og gert var af því að
fjárhagsgrundvöllur
óperuhúsa er veik-
ari nú en áður og
ekki er fyrirfram
vitað hvað fjárveit-
ingar verða skorn-
ar mikiö niður. Fastakostn-
aðurinn er alltaf jafnmikill og það
er erfitt að minnka hann hratt,
þannig að húsin verða að spara í
lausakostnaði, meðal annars kostn-
aði við gestasöngvara. Til að geta
hætt við uppfærslu geyma þeir að
bóka söngvara þangað til í síðasta
lagi, sérstaklega unga söngvara eins
og mig. Þeir frægu eru bókaðir fyrr,
en jafnvel þeir fá afbókanir."
- Ertu fastur í Mozart eða er að
verða þróun hjá þér?
Kampavín
Gunnar Guðbjörnsson: Nýr geisladiskur og barn í vændum
kertaljós gerðu kraftaverk