Dagblaðið Vísir - DV - 06.12.1997, Blaðsíða 45

Dagblaðið Vísir - DV - 06.12.1997, Blaðsíða 45
LAUGARDAGUR 6. DESEMBER 1997 53. 5f HÍSS-lj i <M 4Í<t| ttáfoaeran kínverskan iólamatsec® - Kínamúrinn Laugavegí 126, símí 562-2258 Heímsendjjigarpjómjsta1 í tilefni af því aö lönvélar hafa tekið viö sölu og þjónustu á TOS járnsmíðavélum á ís- landi, hafa lönvélar hf. og TOS verksmiöj- urnar ákveöiö aö bjóöa 4 rennibekki til af- greiðslu frá verksmiöju í desember á sér- stöku tilboösverði - einstakt tækifæri til aö gera góöa fjárfestingu fyrir áramót. Fyrstir koma fyrstir fá. mm I i Hvaleyrarbraut 18 - 24 - 220 Hafnarfir&i íími 565 5055 - Fax 565 5056 Dlana elskaði báða foreldra sina eins og hvert annað venjulegt barn en ást þeirra á henni og systkinum henncir, sem birtist á ólika vegu, var ekki ríkuleg. Þá þegar voru ör farin að myndast á sálu Díönu. Hún var fjórtán ára þegar faðir hennar varð áttundi jarlinn af Spen- cer árið 1975 er Jack faðir hans dó og þá fluttist hann með fjöl- skyldu sinni að ættcirsetrinu Althorp (framborið ,,Al-trup“). Þetta var 450 ára gamalt og glæst hús sem hafði að geyma ágætt safn verka gömlu meistar- anna og því fylgdi 1500 ekra land- areign. En arfleifðinni fylgdi himinhár erfðaskattur sem ekki vakti sömu gleði. Hann þurfti hinn nýi jarl nú að borga. Áður en ár var liðið, og í miðjum fjárhags- erfiðleikunum, giftist hann á ný - konu, sem einnig var fráskilin. Það var hin óvenjulega Raine, greifynja af Dartmouth, sem var uppáhald breskra slúðurdálkahöfunda vegna hispursleysis hennar í stjómmálum Lundúnaborgar og vegna þess að hún var dóttir Barböru Cartland, skáldkonunnar afkastamiklu sem þekkt er fyrir rómantískai- skáld- sögur sínar. Hástemmd stjúpa Kvíða setti að Spencer-bömunum er Raine Dartmouth varð stjúpmóð- ir þeirra. Hástemmt viðmót hennar fór i taugarnar á þeim og í værðar- legum sölum Althorp hafði rikt ann- að andrúmsloft en nú lék þar um fyrir atbeina hinnar nýju húsmóð- ur. Raine beindi brátt þeirri atorku, sem hún var fræg fyrir, í að endur- nýja húsið og afla nýrra tekna. Þó að einhverra endurbóta hefði verið þörf um langt skeið aflaði hvatleik- inn hennar engra vina innan fjöl- skyldunnar eða í héraðinu. Hún rak margt þjónustufólk, sem hafði starf- að lengi hjá fjölskyldunni, hleypti almenningi inn í húsið gegn gjaldi og rak sjálf gjafabúð i gripahúsun- um. En börnin tóku hana smám saman í sátt vegna þeirrar ástar og hlýju sem hún sýndi föður þeirra. Fullar sættir tókust loks vegna um- hyggju hennar eftir að hann fékk al- varlegt hjartaslag árið 1978. Hún gerði þá allt til að hjálpa honum til að ná heilsu. Er þetta gerðist var að- eins liöin vika frá því að jarlinn fagnaði því að hafa greitt skuldir Althorp-ættarsetursins að fullu. Bréf til Andrésar Nú var Díana komin í annan heimavistarskóla í Kent og þar var litið á hana sem „ósköp venjulegan" nemanda, „ósköp venjulega litla stúlku sem alltaf var góð og hjálp- söm“. Þó hún sæi yngri meðlimi konungsíjölskyldunnar enn meðan á leyfum stóð var hún nú byrjuð sjálf að stofna til varanlegra vin- áttusambanda, meðal annars við stúlkm'nar tvær sem komust um hríð í sviðsljósið meðan þær bjuggu með henni í íbúð í Chelsea-hverfi. Dálítillar striðni gætti í bréfaskrift- um hennar við Andrés, miðson drottningarinnar, en hún hafði hengt upp ljósmynd af honum fyrir ofan rúmið sitt. Andrés var aðeins ári eldri en Díana. Vinkonur henn- ar stríddu henni með því að segja að úr þessu gæti orðið ástarsamband. Orðrómur þessa efnis fylgdi henni er hún lauk skóla, sextán ára að aldri, án þess að hafa náð prófi í nokkurri aðalgrein, og fetaði hina venjubundnu leið vel borinna stúlkna og fór í fágunarskóla í Sviss. Hún entist aðeins sex vikur þar, flúði skyndilega og bar við heimþrá. Hið eina, sem Díana hafði upp úr dvölinni í Montreaux, var dálítil frönskukunnátta og nokkur reynsla af skíðabrekkunum. Ótrúlega heillandi Er hér var komið sögu naut hún aðstoðar foður síns svo hún gæti sest að í Lundúnum. Hún var ákveð- in í að finna þar starf og standa á eigin fótum. En þá gerðist það meðan þessir dltlAfcftyndl. fáu mánuðir liðu og hún var að stíga af varfærni sín fyrstu skref inn í fullorðinsárin að Díana var eitt sinn stödd á plægðum akri á þeim stað á Althorp-landar- eigninni sem heitir Nobottle-skógur og skenkti drykki til skotmanna sem þar voru staddir. Meðal gesta var hinn þrítugi Karl, prinsinn af Wales, sem þá var að stíga í væng- inn við Söru systur hennar. Síöar viðurkenndi Díana að henni hefði þótt hann vera „ótrúlega heillandi". Erfinginn að konungdæminu tók þá sjálfur í fyrsta sinn eftir hve yngri systir Söru hafði sprungið út og orð- ið að sautján ára stúlku sem var „bráðskemmtileg, glaðlynd og aðlaðandi". Aðeins einu sinni áður hafði það gerst, eftir að Karl kom til að sjá yngstu Spencer-stelpuna nýfædda, að hann veitti henni ein- hverja athygli. Sumarið 1969, er haxm hafði tekið við Caernarvon-sýslu (sem gerðist reyndar á átta ára afmælisdegi Díönu), hafði prinsinn farið til Balmoral-hall- ar sér til hvíldar og hressingar og skrifað þar barnabók fyrir yngri bræður sína, Andrés og Játvarð, sem þá voru níu og fimm ára. Hann kall- aði hana Gamli mað- urinn frá Lochnagar og hún var að lokum gefm út árið 1980 ásamt með teikn- ingum eftir vin hans, Sir Hugh Cas- son. En eftir að hann hafði skrifað bókina og snúið aftur til Sandring- ham hafði Karl fengið ungu stúlk- unni eintak; - Díönu litlu sem stundum lék sér með bræðrum hans.“ (Millifyrirsagnir eru blaðsins.) JÁRNSMIÐAVELAR Fimnitudagaogsunnudagaidesembertileinkumviöfjölskyldunni. Þá ex bömum, 12 áraog yngrí boðið frítt íjólahlaðborðið í fylgd foreldra. í fyrra gerðu fjölskyldudagamir mikla lukku. Þá mætirjólasveinninn með góðgæti í poka handa þeim yngstu og skemmtir með spili og söng svo alllr taka undir-líka pabbi og mamma Jólahlaðborðið kostarj. 19(Myrír fullorðna og borðhald hefst klukkan 18. Pantið tímanlega þvíþegarerumargirdagarfullbókaðir.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.