Dagblaðið Vísir - DV - 01.07.1998, Blaðsíða 19

J>"V MIÐVIKUDAGUR 1. JÚLÍ 1998
kvikmyndir >=
Lost Highway,
1997: Par er
David Lynch
beinlínis aö
leika sér
meö
klámiön-
aöinn.
Queen Margot, 1994. Isabella Adjani var bæöi flott og fín.
erótík
The Full Monty, 1996. Karlar sem fa
aö fljóta meö í umfjölluninni.
var Bittu mig, elskaðu mig (1989)
virkilega skemmtileg að þessu leyti,
þó hún færi reyndar fyrir brjóstið á
mörgum...
Frakkar þykjast náttúrlega eiga
einkarétt á erótík og rembast þessi
ósköp alltaf við ástríður og nautnir.
Beatrice Dalle og Jean-Hugues
Anglade í Betty Blue (Jean-Jacques
Beineix, 1986) fóru helst aldrei í föt
en einhvem veginn var meiri stíll
yfir þeirri sínekt en hinni Sliver-
ísku. Isabella Adjani í Margot
drottningu (Patrice Chereau, 1994)
var bæði flott og fin, sömuleiðis
krákustrákurinn Vincent Perez en
erótískasta senan í þeirri mynd
hlýtur þó að vera þegar Margot
drottning í krítarhvítum kjól um-
faðmar alblóðugt og afhoggið höfuð
elskhuga síns.
En það era ekki Frakkar eða aðrir
Evrópumenn að mínu mati sem eiga
vinninginn í erótík heldur er það
maturinn. Japönsku myndimar The
Realm of the Senses (Nagisa Os-
hima, 1976) og Tampopo (Juzo Itami,
1987) eru yndislega munúðarfullar
og ómissandi á hverju heimili og
ætti helst vera fylgt á eftir með upp-
áhalds Greenaway-myndinni minni,
The Cook and The Thief, His Wife
and Her Lover (1990), þar sem eigin-
konan og elskhuginn eiga ástafundi
í búri kokksins, innan um hálf-
plokkaðar akurhænur, ávexti, osta
nybuin að syna allt í Basic Instinct
(Paul Verhoeven, 1992), þar sem
ólögulegur rassinn á Michael Dou-
glas var einn og sér nóg til að
slökkva á öllum perum. Það eina
sem var hið minnsta æsandi í
myndinni var vonin um að hún rifi
hann á hol með ís-pjákknum.
Verhoeven hélt áfram að gera óeró-
tískar myndir og náði hámarki með
hinni drepfyndnu Showgirls (1995)
sem hefur það helst sér til ávinn-
ings að hafa innblásið bestu línuna
í Scream 2. Ég er mjög óviss um
hvort ég á að telja The Full Mounty
(Peter Cattaneo, 1997) með „erótísk-
um“ myndum; hvað er það sem
gerir að berir karlmenn era spil- á
aðir upp á Æ
■í hlátur með- ð
1 an berar I
W '' • V ■ j konur eiga
að fyrirstilla 1
BL-i erótik? í öll- V
íSsL í um föllum 9
1 var líklega í ■
I heildina meira ■
I hlegið að 1
■ Showgirls en *
I Full Mounty,
I þannig að jieir fá
| að fljóta með.
| Sem færir okkur
5 beint yfir i þær
| óháðu og evr-
| ópsku. Lifandi
| hold Alnuulóvars
1 er gott dæmi um
| vel heppnaða enV
I tik, ánægjulega
■ fallega án þess aö
■RS’TlHjfl vera dauðhreins-
1 ’ uð, og sömuleiðis
- aösókn dagana 26.-28. júni. Tekjur í mllljónum dollara og heildartekjur -
Eddie Murphy slær
enn eina ferðina í
gegn
Dr. Doolittle sló eftirminnilega í gegn
um síöustu helgi og létu hvorki börn
né foreldrar sig vantra til að sjá Eddie
Murphy fara á kostum í hlutverki dýra-
vinarins. Eins og flestum er kunnugt er Dr. Doolittle byggö á klassískri bók
sem hefur áöur veriö kvikmynduö, þá lék Rex Harrison titilhiutverkiö. Eins
og vænta má fer Eddie Muporhy sínar eigin leiöir í túlkun sína á hinum góö-
hjartaöa lækni. Önnur fjölskyldumynd, teiknimyndin Mulan heldur sínu striki
og ætlar aö fara í hóp mest sóttu teiknimynda Disneys á meöan aösókn aö
X-files viröist heldur vera aö dvína eins og spáö haföi veriö. Fyrir utan The
Nutty Professor er ein önnur ný mynd í efstu sætunum, Out of Sight sem
leikstýrð er af Steven Soderbergh (Sex, Lies and videotapes). Er sú mynd
byggö á skáldsögu eftir Elmore Leonard meö George Clooney Og jennifer
Lopez í aöalhlutverkum. @blm:-HK
berg, 1997) sem er enn að bögga sak-
lausa gagnrýnendur, nú þegar hún
er að koma út á myndbandi. Þar var
á áhrifamikinn hátt blandað saman
ofbeldi, kynlífi og dauða, auk þess
sem þar ríkti áberandi afskiptaleysi
hvað varðaði kyn og kynhneigð.
Þetta er svo sem ekkert nýtt, hroll-
vekjan hefur alla tíð praktíserað
slíka blöndu, og rísa vampýrumynd-
ir liklega hæst hvað þetta varðar.
Keanu Reeves átti sínar glæstustu
stundir í Bram Stoker’s Dracula
(1994) þar sem hann var bitinn af
alls þremur vampýrum (auk Gary
Oldman) þótt hann væri reyndar
líka bæði krúsalega loðinn og örótt-
ur í Devil’s Advocate (1997). Mitt í
Showgirls, 1995. Hefur þaö helst viö sig aö hafa innblásiö bestu línuna í
Scream 2.
og aðrar lystisemdir.
Annar annarlegur Ameríkani á líka
góða spretti í erótík en það er að
sjálfsögðu David Lynch sem tekst
oft ákaflega vel upp í því að skapa
þrungið andrúmsloft í myndum eins
og Blue Velvet (1986), Wild at Heart
(1990) og Lost Highway (1997), en
þar er hann beinlínis að leika sér
með klámiðnaðinn likt og hinn ungi
Paul Thomas Anderson gerði í
Boogie Nights (1997). Það er eftir-
tektarvert að umfjöllun um klám
getur verið ansi erótísk... (þó Larry
Flynt afsanni þá teoríu reyndar
strax).
Erótískur sjokker síðustu ára hlýtur
þó að teljast Crash (David Cronen-
hinni draugalegu mynd, Nicholas
Roegs Don’t Look now (1967) er líka
eftirminnilega erótisk sena með
þeim Donald Sutherland og Julie
Christie sem feimnir írar skáru
burt á sínum tíma með þeim ár-
angri að myndin gekk ekki upp þeg-
ar hún var sýnd á grænu eyjunni.
Þar var erótíkin sko ekkert skraut.
Niöurstaðan af þessu öllu saman er
því kannski fremur varhugaverð:
Því það er helst hin óvenjulega eða
annarlega erótík sem á vinninginn;
líkt og sannast í erótískustu senu
allra tíma, þegar Ripely (Sigoumey
Weaver) hverfur í umfangsmikinn
faðm geimdrottningarinnar i Alien:
Resurrection. -úd
Tekjur Helldartekjur
1. (-) Dr. Doolittle 29.014 29.014
2. (2) Mulan 17.017 54.234
3. (1) The X-Files 13.282 54.886
4. (-) Out of Sight 12.020 12.020
5. (3) The Truman Show 8.505 99.495
6. (4) Six Days, Seven Nights 7.579 47.136
7. (5) A Perfect Murder 5.273 55.237
8. (7) Hope Floats 2.435 48.929
9. (6) Can’t Hardly Walt 2.138 21.169
10. (10) The Horse Whisperer 1.885 66.52
11. (9) Deep Impact 1.606 135.792
12. (8) Godzilla 1.458 132.388
13. (-) Gone With the Wind 1.192 193.118
14. (14) Everest 1.006 22.451
15. (13) Tltanic 0.922 587.071
16. (11) Dirty Work 0.496 8.987
17. (-) Lost in Space 0.439 67.490
18. (12) Hav Plenty 0.394 1.854
19. (19) The Opposite of Sex 0.360 1.742
20. (-) Paulie 0.218 25.070

Annarleg
Erótík er sívinsælt fyrirbæri í kvik-
myndum og varla finnst sú Filma
sem ekki býður upp á eins og einar
samfarir, nokkur kvenmannsbrjóst
og rassa og nú nýlegast: karlmanns-
rassa. Hversu heillandi þetta allt
saman síðan er hefur ekki verið
eins augljóst, enda formúlubragur-
inn orðinn kæfandi. (Ekki svo að
skilja að formúla sem slík sé endi-
lega slæmt fyrirbæri, formúluhasar
og horror eru fyrirbæri sem ég
kann ágætlega við en þá verður
formúlan líka að vera góð.) Þar era
það helst bandarísku Hollywood-
myndimar sem komið hafa illu orði
á holdsins lystisemdir með því að
sýna þær sem leiðindi aldarinnar;
það verður að viðurkennast að það
er eitthvað einstaklega ólystaukandi
við það að horfa á þessa þrautþjálf-
uðu Hollywood-líkama fara í gegn-
um þrautþjálfaðar hreyfingar þar
sem þrautþjálfaö myndatökulið
passar upp á að lýsingin og öngull-
inn hvitþvoi samræðið af allri eró-
tík, nektina af allri nautn.
Lítum til dæmis á Sliver (Phillip
Noyce, 1993), með Sharon Stone og
William Baldwin. Ungur gægjusjúk-
ur maður fer að halda við (aðeins
eldri) konu og þau era síðan að
mestalla myndina. Plottið um
gægjusýkina á greinilega að ýta
undir erótikina, auk frægrar sjálfs-
fróunarsenu í baði. Stone var þama