Dagblaðið Vísir - DV - 22.07.1998, Qupperneq 11

MIÐVIKUDAGUR 22. JULÍ 1998
0enning»
Allir geta verið eins
og Hrói höttur
„Okkur hefur alltaf fundist
spennandi að gera leikhús
einhvers staðar annars stað-
ar en í leikhúsum. Það er
gaman að búa til nýjan vett-
vang fyrir leikhús svo að það
þurfi ekki alltaf að vera fast í
fyrir fram ákveðnu rými,“
segja Gísli Öm Garðarsson
og Gottskálk Dagur Sigurðar-
son, en þeir hafa ásamt fleiri
unnið við að setja upp söng-
leikjaleikritið um Hróa hött.
Gísli þýddi verkið úr norsku
og vann leikgerð, auk þess
sem hann er einn af fram-
kvæmdastjómnum, en Gott-
skálk Dagur er einn af leik-
uranum. Undir sýninguna,
sem stjómað er af Þór Tulini-
us, hefur verið keypt heljar-
mikið sirkustjald sem er sett
upp í Fjölskyldu- og húsdýra-
garðinum. Félagamir segjast
hafa velt því mikið fyrir sér
hvar best væri að setja verk-
ið upp en komust síðan að
því að Fjölskyldu- og hús-
dýragarðurinn gæfi góða
mynd af Skírisskógi. Þar
væri mikið af dýrum, grænt
umhverfi og mun auðveldara
að skapa útivistarstemningu
en inni í leikhúsi.
Þeir Gottskálk og Gísli segja að allt hafi geng-
ið vel fram að þessu, sýningamar hafi verið um
það bil fimm á viku, hver sýning rúm klukku-
stund, og þeir sem standa að sýningunni séu
ánægðir að kynna hlægilega lágt miðaverð sem
hægt er að bjóða vegna þess að fyrirtæki hafa
verið dugleg að styrkja starfsemina.
Þegar spurt er að því hvort einblínt sé á ein-
hvem ákveðinn aldurshóp segja félagamir svo
ekki vera.
Það er líf og fjör í Húsdýragaröinum um þessar mundir. Hrói höttur og
og menn, hafa komið sér þar fyrir í sirkustjaldi.
„Þetta er fjölskylduvæn sýning sem er mjög
kómísk og grínið höfðar til allra aldurshópa.
Sýningin er farsakennd á köflum og í raun má
segja að ekki sé dauður punktur í henni. Ásta
Hafþórsdóttir grímugerðarkona er að vinna með
okkur og hún býr til mikið af fígúrum og sterk-
um karakterum. Við fáum líka að nota dýr Hús-
dýragarðsins í sýningunni, geitur, hesta og kan-
ínur sem mikið fjör er í. Sem dæmi má nefna að
Gottskálk Dagur leikur hinn illræmda fógeta frá
Nottingham og hann ryðst inn
á sviðið á fráum hesti til þess
að skapa sem trúverðugasta
miðaldastemn-
ingu, sem hefði
verið erfitt í
venjulegu leik-
húsi. Einnig em
mörg lög í sýning-
unni og tónlistar-
menn á sviðinu
að spila á þver-
flautu, trommur og gítara. Má
því segja að líka sé mið-
aldastemning yfir tónlistinni.
Bömin taka virkan þátt í
sýningunni. Allir fá
súkkulaðigullpening sem hægt
er að kaupa fyrir þegar dýrin
koma inn, allir standa upp og
ógna vonda fógetanum þegar
hann stígur á stokk og svo
framvegis. Boðskapur þessa
klassíska verks er fagur: Allir
eiga að vera vinir og allir geta
verið eins og Hrói höttur! En
að sjálfsögðu fer illa fyrir
þeim sem era vondir í lokin.
Fógetinn hræðilegi er hand-
tekinn, settur í turninn og
allir vinir hans, dýr rændur öllum fótunum."
Þegar félagamir em spurðir
að því hvort þeir óttist ekkert
að þetta róttæka verk leiöi til
byltingar: böm og fullorönir taki alvarlega boð-
skapinn að ræna frá hinum ríku og gefa hinum
fátæku (sem ekki yrði víst par vinsælt meðal
ákveðinna hópa) þá segjast þeir ekkert vera
hræddir um það. Það sé góðæri í þjóðfélaginu og
þeir voni frekar að allir verði betri vinir og að
jafnréttið sem að lokum ríkir í Skirisskógi megi
ríkja hér.
Megasukk í Kaffileikhúsinu:
Barlómur og væl
Megas er víst orðinn einn af
þessum listamönnum sem þykja
óumdeilanlega góðir. Það segja
að minnsta kosti flestir þó að
ekki sé ætlunin að fara að líkja
ítökum hans í þjóðarsálinni við
ítök H.K.L, Guðbergs eða Bjark-
ar. Megas hefur nefnilega enn
ekki fengið nein útlend verð-
larni og fær þau líklegast aldrei.
Ég veit ekki hvort þvi er um
að kenna en mér þykir oft eins
og komi nokkurt fát á fólk ef
ræða á frekar um Megas sem
tónlistarmann. Fyrst flestir em
sammála um að maðurinn semji
betri texta en aðrir sem við
slíkt fást hér á landi, hvers
vegna sjást plötur hans aldrei á
vinsælda- eða metsölulistum?
Hefur fólk almennt ekkert gam-
an af þvi sem gott er? Eða lend-
ir Megas einhvem veginn milli
þils og veggjar? Það er að þeim
sem að öllu jöfhu hlusta á popp
finnist hann of flókinn en hinir, sem lesa fagur-
bókmenntir á kvöldin, leggi ekki í vana sinn að
hlusta á popp og afskrifi Megas sem poppara.
Þetta er rannsóknarefni.
En svo koma auðvitað töfrastundir þegar ólik-
um hópum tekst að sameinast. Múrar falla og
umræður um austur og vestur eða há- og lág-
menningu líða út í sumamóttina. Og það gerðist
í Kafiileikhúsinu síðastliðið fóstudagskvöld þeg-
ar Megas hélt þar hljómleika ásamt drengjunum
í Súkkati. Á þá hljómleika mætti alls konar fólk
og þetta alls konar fólk sat opinmynnt í þrjá
tíma og hlustaði.
Fyrst kom Súkkat fram og flutti sín lög. Þetta
var blandað efni, gamalt og nýtt, sígild lög eins
og Jóhann, þar sem fjallað er mn persónugerv-
ing hins íslenska framkvæmdamanns sem tekst
að drepa sig á öllu sem hann tekur sér fyrir
Megasukk. Leikgleöi og fagmennska í fyrirrúmi.
hendur. Sveitasöngurinn AUamalla ( þar sem
sveitin er að eigin vali) lýsir unaðskenndri nátt-
úrasýn og á hápunktinn í því þegar Jónas Hall-
grímsson hleypur þar haltur út um túnin eins
og kálíúr sem kemst loks út úr fjósi. Nýlega
söngva flutti Súkkat einnig og af þeim má nefna
Draumur um straum sem er grátbólginn trega-
söngur rafmagnstækjanna sem kúra á hillunum
okkar og eiga sér engan draum heitari en þann
að komast I samband.
Söngvar Súkkats em haganlega ortir og flutn-
ingurinn gerir upplifunina einstaka. Gunnar
Öm situr og grúfir sig yfir gítarinn, líkt og hann
sé að leika tregafullar spænskar rómönsur og
Hafþór stendur í sömu spomm og syngur en
bregður aldrei svip.
Megas steig síðan á svið eftir klukkustundar-
dagskrá Súkkats. Hann klæddist skærbleikum
jakka úr silki og minnti æ meir
á konfektmola eftir því sem leið
á kvöldið. Megas var sjálfsör-
yggið uppmálað, flutti þétta dag-
skrá og allir sem eitthvað hafa
hlustað á þann gamla fengu ok-
urverð fýrir snúða sína. Söngva
eins og Gömlu gasstöðina
við Hlemm, Lóu Lóu Lóu
og Spáðu í mig, svo og
nýrri söngva og Ijóð ann-
arra skálda við lög Megas
ar.
Síðasti hluti dagskrárinn
ar var svo Megasukk. Leik-
gleðin var allsráöandi og fé
lagamir léku lög sem þeir hafa
ort í sameiningu og bera
skemmtilegan keim beggja. Sem
dæmi má nefiia langa útgáfu af
kúknmn fræga í lauginni, sem
er beinlínis köfnunarvaldur, og
betrumbætur Megasar á lagi
Súkkats, Það er vont en það
venst. Hjá Megasi venst það
ekki neitt heldur „versnar stöðugt og verður
loks djöfullegra en orð fá lýst“.
Síðan flutti Megasukk fjölmörg þekkt lög í
einstæðum útsetningum. Þar má nefna ögn
raunsærri mynd af miðbænum en Kristín Lilli-
endahl málaði hér um árið í laginu Breytir borg
um svip. Útgáfa Megasukks heitir Sortnar centr-
um og þar berst frá Hótel Borg „barlómur og
væl“ í stað baráttunnar ljóðs, perrar þvælast um
í leit að fómarlambi og hópur Grænlendinga
„drekkur á Duus“. Svona eins og þetta lítur út
ef rósrauðu gleraugun kámast.
Það mætti ef til vill ætla að menn hefðu reik-
að beygðir um garða eftir tónleikana en ég leyfi
mér að fúllyrða að svo var ekki. Að heyra svo
mikla bölsýni í ljóði að neðar verður ekki kom-
ist gefur manni ekki tilefni tO annars en að
hugsa: „Það er von.“
DV-mynd Teitur
Styrkir úr
Menningarsjóði
íslands og Finnlands
Stjóm Menningarsjóðs íslands og
j Finnlands kom saman til fundar í
Villmanstrand og Imatra í Finnlandi
dagana 12.-15. júní sl. til að ákveða
j árlega úthlutun styrkja úr sjóðnum.
Umsóknarfrestur var til 3. mars sl. og
bámst alls 96 umsóknir, 65 frá Finn-
landi og 31 frá íslandi. Úthlutað var
165.250 finnskum mörkum eða jafn-
gildi um 2,1 milljón króna. Meðal
þeirra sem hlutu styrki voru Gestur
Guðmundsson háskólakennari sem
fékk 6.000 mörk til að halda námstefn-
una Finnland og ís-
land, norrænir út-
verðir.
Norræna húsið í
Reykjavík fékk 5000
mörk til þess að gefa
út bók um Norræna
húsið og Alvar
j Aalto. Páll Stefánsson ljósmyndari
> hlaut 4000 marka ferðastyrk til þess
I að starfa með ftnnskum ljósmyndur-
um og Gerður Kristný rithöfundur
fékk einnig 4000 marka ferðastyrk til
þess að kynnast finnskum rithöfund-
um og skrifa um ferð sina .
Stjórn sjóðsins skipa Matti Gustafson
hum. cand., Juha Peura fil. mag., dr»
Njörður P. Njarðvík prófessor og Þór-
unn Bragadóttir deildarstjóri.
Hér og nú betrumbætt
Út er komið júlíhefti tímaritsins Hér
og nú, töluvert bætt og breytt frá fyrri
tölublöðum. „Meginviðfangsefhi Hér
og nú er að gefa landsmönnum upp-
lýsingar um þá afþreyingu sem í boði
er í hverjum mánuöi. Frá og með
þessu tölublaði verður birt nákvæmt
dagatal yfir alla þá atburði hvar sem
er á landinu sem teljast til afþreying-
ar eða skemmtunar," segir í fréttatil-
kynningu frá ritstjóm, en
efnisflokkar em íþrótt-
ir, listir, menning,
útivist og fleira. Út-
liti blaðsins hefur
einnig verið
breytt en áður-
nefnt dagatal er
kjami blaðsins og
öðru efni raðað
sem mngjörð utan
um þaö.
Tímaritinu Hér og nú
er dreift endurgjaldslaust
um allt land og látið liggja frammi á
stöðum þar sem fólk á leið um.
Ritstjóri Hér og nú er Ingunn Ásdís-
ardóttir og útgefandi er Saga íslands.
Ljóðabók Kristians
Guttesens
Kristian Guttesen hefur sent frá sér
aðra ljóðabók sina, Skuggaljóð. Bókin
er 35 síður og inniheldur þrjá ljóða-
bálka sem nefnast Óður til ljóðdrek-
anna, Elegía og Rimma. Að sögn höf-
undar fjalla ljóðin um lífið,
dauðann og ástina þar á
milli.
Kristian er 24 ára gamall
og þrjú ár em síðan fyrsta
ljóðabók hans, Afturgöng-
ur, kom út. Hann er bú-
settur í Wales á Bret-
landi og stundar nám
viö Glamorgan-háskól-
ann í Pontypridd. Bókin er
myndskreytt af Óla Geir Guttorms-
syni og gefin út á kostnað höfundar.
Trén ofar skýjum.
trén ofar skýjum
teygja sig hœrra
og vindurinn hlýrri
er haustar á ný
varlega lútir
litunum fornum
undir laufunum skáldiö
finnur sitt Ijóó
Umsjón
Þóninn Hrefna