Dagblaðið Vísir - DV - 01.12.1998, Síða 10

10
ÞRIÐJUDAGUR 1. DESEMBER 1998
Spurmngin
Hvaða lið er best í enska
boltanum?
Áslaug Hallgrímsdóttir, 14 ára:
Manchester.
Pétur Pétursson nemi: Liverpool.
Erla Bjömsdóttir nemi: Manchest-
er.
Ómar Magnússon nemi: Liver-
pool.
Hjálmar Karlsson, 11 ára:
Manchester.
Egill Karlsson, 8 ára: Manchester
United.
Lesendur
Tölvan á tækniöld
Þessi stóra geymsla fyrir upplýsingar, þessi fjölnota maskína stendur ráðþrota and-
spænis árinu 2000 - eða hvað?
Konráð Friðfinnsson
skrifar:
Víst er tölvan merkilegt
fyrirbæri sem tekist hefur
að gerbreyta allri aðstöðu
manna til að afla sér fróð-
leiks ásamt margháttuðum
öðrum upplýsingum sem að
gagni geta komið í það og
það skiptið. Einnig brúkar
fólk tækið í sífellt auknum
mæli til beinnar skemmt-
unar.
Netið til dæmis hefur
dregið heiminn svo saman
aö unnt er að tala viö vin
sinn í Ástralíu á jafnauð-
veldan máta og að drekka
vatn. Þessi aðferð er einnig
mun ódýrari en að hringja
úr venjulegum síma. Að
ekki sé talað um farsíma
(GSM). Inntemetið býður
mönnum einnig þann kost
að senda eigið efni út sem
berst þá með ljóshraða vítt
og breitt um veröldina og
inn á heimili manna sem
litlar líkur era á að viðkom-
andi hitti nokkum tímann í
lifanda lífl.
Á Netinu er slík mergð
gagna af ýmsum toga að það hálfa
væri nóg, eins og stundum er sagt.
En hvenær fær svo sem fróðleiksfús
einstaklingur nægan fróðleik, getur
maður spurt sjálfan sig.
Þrátt fyrir að tölvan sé „snögg“ i
öllum hreyfingum og hægt sé að
kalla fram í henni margháttaða hluti
á örskotsstund er hún engu að síður
bara vél sem veit ekki neitt sjálf. Það
sem gerist er að maskínan er mötuð
af fólki sem kann með hana að fara
og notar hana til að kalla upplýsing-
amar fram á nýjan leik þegar þörf er
á þeim. Þannig ganga hlutirnir fyrir
sig, í stuttu máli.
En þó að hinir mörgu yfirburðir
vélarinnar, sem tekist hefur að
breyta svo miklu í samtíðinni, séu
augljósir standa menn engu að síð-
ur frammi fyrir talsvert stóru
vandamáli sem mun kosta þá gífur-
leg útgjöld. Og hvaða vandamál
skyldi þetta nú vera? Sjálft árið
2000. Þessi stóra geymsla fyrir upp-
lýsingar, þessi fjölnota maskína
stendur ráðþrota andspænis jafn-
litlu máli og árið 2000 er í raun.
Hugarsmiðunum, sem hönnuðu
öll hugbúnaðarkerfm, yfirsást þetta
litla atriði, sem er þó orðið að risa-
vöxnu vandamáli. Og áhyggjur
manna vaxa vegna þess að aldamót-
in nálgast með ægihraða og flæða
yfir án tillits til þess hvort tölvurn-
ar eru tilbúnar eða ekki. Mín trú er
hins vegar sú að búið verði að leysa
þennan hnút áður en hið umtalaða
ár 2000 gengur í garð.
Feitt fólk í fyrirmyndir
Lauga Sig. skrifar:
Ég er ein af þeim sem á erfitt með
að losa mig við aukakílóin. Mér þyk-
ir gott að borða og skammast mín
ekkert fyrir það. Nú á ég stóra fjöl-
skyldu og því fylgja tíðar heimsókn-
ir, það kallar á bakstur og aðrar
kræsingar og það er ekki til að laga
línumar. Ég er ekki viðkvæm fyrir
áreiti sem ég verð fyrir á fórnum
vegi, þegar unglingar kalla á eftir
mér „feita kerling", „hvalur", „flóð-
hestur" og margt fleira.
Það sem fer fyrir brjóstið á mér er
að í öllum auglýsingum eru það þess-
ar grönnu stúlkur sem eru alveg eins
og anorexíusjúklingar sem eru fyrir-
myndir unglinga í dag. Af hverju telj-
umst við ekki með, erum við eitthvað
síðri manneskjur? Af hverju eru það
ekki við sem auglýsum t.d. „Diet“
kók? Það eru jú við sem þurfum á því
að halda. Það fer líka í taugarnar á
mér að þegar ég fer á hamborgara-
staði þá er horft á mig eins og ég eigi
ekki rétt á að vera þar. Eins og það
sé bara grannt fólk sem megi borða
sætindi. Mig langar oft að standa upp
frá borðinu og segja við viðkomandi:
„Þú átt eftir að enda eins og ég“.
Svo eru það þessir undramegrun-
arkúrar sem tröllríða öllu, þeir era
farnir að angra mig verulega. Ekki
vegna þess að ég hafi eitthvað út á þá
að setja, heldur vegna þess að maður-
inn minn er farinn að koma með því-
líkar reynslusögur úr vinnunni frá
konum sem hafa lést um svo og svo
mörg kíló á viku og er alltaf að reyna
að fá mig til að prófa. Ég hef bara
ekki áhuga, því ég er ánægð með mig
eins og ég er.
Spörum og gerum við sjálf
„Maður tekur einfaldlega húnana af og losar um pinnann þannig að hann
verður laus, og ofninn tekur að hitna ...“
Gunnar Gíslason skrifar:
Fullyrða má að einn dýrasti út-
gjaldaliður hjá almenningi sé hvers
konar viðgerðir og viðhald sem
maður neyðist til að sinna á tækjum
og tólum heima og heiman. Bílavið-
gerðir eru sér á blaði, vegna stórút-
láta sem menn verða fyrir í hvert
sinn sem maður ekur bílnum á
verkstæði. Annar er viðgerðir á
heimilishlutum. Þar er ekki í kot
vísað með upphæðirnar á reikning-
unum. Ég las fyrir stuttu í dagblaði
raunasögu fólks sem fór með mynd-
bandstæki í viögerð, og endaði með
því að það fleygði tækinu sem búið
var að „gera við“ sama hlutinn
tvisvar í röð fyrir um 20 þús. kr.
Mín reynsla er sú að á mörgum
sviðum getur maður sjálfur gert
ýmislegt ef leitað er upplýsinga um
hvað gera þurfi. Ég hef slæma
reynslu af því að kalla í iðnaðar-
menn til skyndiviðgerða og þurfa að
greiða þeim ótölulegar upphæðir
fyrir viðvik sem oft tekur ekki
nema nokkrar minútur að fram-
kvæma, þ.m.t. „akstur", „útkall"
o.fl., o.fl.
Viðgerðir á ofnum með Danfoss-
kerfi er enn eitt dæmið um hvað
fólk getur gert er ofnarnir taka upp
á því að kólna skyndilega, þótt stillt-
ur sé samkvæmt venju. Maður tek-
ur einfaldlega húnana af og losar
um pinnann þannig að hann verður
laus og ofninn tekur að hitna. Fólk
á að reyna að komast hjá því að
kalla til hina rándýra iðnaðarmenn
þar til fullreynt er hvort fólk getur
ekki sjálft lagfært hlutina. Iðnaðar-
menn hafa of lengi getað verðlagt
vinnu sína að eigin geðþótta.
I>V
Leikfélög múta
þingmönnum
Ásta skrifar:
Stundum er talað um að hér á ís-
landi viðgangist ekki mútur. Það
sé í ríkjum Mið- og Suður-Ameríku
sem það tíðkist. Við erum ekki svo-
leiðis fólk og við erum líka svo sið-
vædd, Islendingar. Því glennti ég
upp augun er ég sá fréttamynd í
blaði er sýndi þingmönnum afhent
skírteini sem gefur þeim frían að-
gang að leiksýningum bandalags
íslenskra leikhúsa. En þingmenn
eru nú líka að fjalla um frumvarp
vegna nýrra leiklistarfélaga! Þing-
menn geta því nýtt sér leikritin á
nýbyijuðu leikári - eins og sagði í
fréttinni. Tímabært að afhjúpa
skrípaleikinn sem á sér stað miklu
víðar og oftar en í þessu tilviki.
Þjóöin knúin til
sparnaðar
Jóhann Ólafsson hringdi:
Nú er svo komið aö ráðamönn-
um kemur það helst til hugar að
knýja þjóðina til spamaðar, úr því
hún tekur ekki vinsamlegum leið-
beiningum seðlabankasérfræðing-
anna og annars fyrirhyggjufólks i
stjómsýslunni. En hvað geta ráða-
menn ráðlagt? Eru þeir fyrirmynd-
ir að sparnaði? Aldeilis ekki. Hið
opinbera eyðir og eyðir umfram
efni, og ekki stendur króna við I
ríkiskassanum stundinni lengur.
Og hví má þjóðin, almenningur,
ekki eyöa sínum peningum, ekki
eru verðbréfin til fagnaðar eða
sparireikningarnir, með örvöxtum
innlánsdeildanna. Og er ekki í lagi
að fé fólksins sé á ferð í þjóðfélag-
inu? Það endar loks hjá ríkinu í
formi skatta og refsivaxta. Þvi
sparar ríkið þá ekki og stöðvar féð
í sínum fjárhirslum?
Ljóðalestur á
Austurvelli
Ragnar skrifar:
Mér fannst ömurlegt að horfa á
nokkrar mannverur á miðjum
Austuvelli og ömurlegt að heyra
ljóðalestur um hátalara, er ég gekk
til útfararþjónustu í Dómkirkjunni
einn daginn fyrir stuttu. Ljóðalest-
urinn glumdi inn í kirkjuna því
hún er ekki vel einangruð. Enginn
var að hlusta á lesturinn, en þetta
gól í gegnum hátalarann glumdi
innan kirkjuveggja þar til athöfnin
hófst. Það er ekkert gamanmál að
horfa upp á þetta fólk sem oft er að
mótmæla á Austurvelli með ein-
hverjum hætti. Það er ekki á þann
völl bætandi bölinu.
Böðvar kominn
í búninginn
Þóroddur skrifar:
Eitt með öðru hefur þó Georg,
settum lögreglustjóra í Rekjavík,
tekist með setu sinni í embætti -
það að bæta ímynd lögreglunnar á
margan hátt. Meira að segja er
Böðvar Bragason, endurvakinn lög-
reglustjóri, kominn í búninginn, en
hann var sjaldséður í honum áður
en hann fór í veikindaleyfið. Og
myndavélarnar komnar á sinn
stað. Nú getur fólk í borginni kom-
ist á skjáinn er það skreppur í bæ-
inn, og lögreglan vakir yfir hverju
spori. En hvað gerir næturlýðurinn
og níðingarnir nærgöngulu? Ég
vona bara það besta.
Mannanöfn
á íslandi
Gerður hringdi:
Dæmalaust erum við viðkvæm
fyrir því hvað fólkið heitir, að
meina foreldram að skíra fallegum
erlendum nöfnum ef tilefni er til.
Likt og DV greinir frá í frétt sl.
föstudag að stúlkubami er gert að
vera nafnlausu eftir að hún hafði
verið skírð því fallega nafni Maria
Celeste. Nafnið tekið af henni eftir
skímina! Era yfirvöld hér ekki
einfaldlega klikkuð? Ekki er okkur
íslendingum gert að breyta um
nafn erlendis eða skíra börn þar-
lendum nöfnum. Við erum ekki
eins og annað fólk.
(
(
<
(
(
(
I
(
i
(
(
(
(
(
(
i