Dagblaðið Vísir - DV - 01.12.1998, Qupperneq 17

ÞRIÐJUDAGUR 1. DESEMBER 1998
17
„Jötusettið er miðdepill þessarar helgu stundar og tengist innihaldi jólanna,"
segir Karl Sigurbjörnsson biskup um jötusettið sem hann og fjölskylda hans eru
búin að eiga í um 20 ár.
Karl Sigurbjörnsson biskup:
Úr ólífuviði frá landinu helga
inafólk Karls Sigurbjörns-
sonar biskups gaf honum og
fjölskyldu hans lítið jötusett
þegar þau bjuggu í Svíþjóð fyrir um
20 árum. Síðan þá hefur jötusettið
skipað veigamikinn sess á aðfanga-
dagskvöld hjá fjölskyldunni. Jötu-
settið er handskorið og úr ólífuviði
frá landinu helga. í því eru m.a.
María, Jósef, Jesúbarnið og vitring-
arnir.
„Jötusettið hefur alltaf átt sér-
stakt heiðurssæti á heimilinu og
gegnir miklu hlutverki á aðfanga-
dagskvöld. Það er miðdepill þessar-
ar helgu stundar og tengist inni-
haldi jólanna. Við setjumst niður
við jólatréð og lesum jólaguðspjallið
og á árum árum hafði yngsta bam-
ið það hlutverk að halda á Jesú-
barninu og leggja það í jötuna þegar
sagði í textanum að María hafi fætt
son sinn frumgetinn, vafið hann
reifum og lagt hann í jötu. Þetta var
alltaf tilhiökkunarefni hjá börnun-
um og er ríkur þáttur i þeirra jóla-
minningu."
Ef einhver hlutur tengist bernsku
Karls sjálfs þá eru það aðventuljós-
in sem hann segir hafa verið ríkur
þáttur í aðventunni á sínum æsku-
árum áður en aðventukransinn fór
að tíðkast á íslenskum heimilum.
„Foreldrar mínir fengu aðventuljós
í Svíþjóð á sínum tíma þegar faðir
minn var þar í námi.“ Eiginkona
Karls, Kristín Guðjónsdóttir, sér um
að útbúa aðventukransinn. Hún sér
líka um smákökubaksturinn á
heimilinu. „Mér er ekki hleypt ná-
lægt neinu slíku,“ segir Karl og
hlær. „Það væri meira en lítill
„disaster“.“ Hann segir að þegar
piparkökulyktin fylli húsið kalli sá
ilmur ýmislegt fram í hugann svo
sem minningar frá bernskujólum.
-SJ
Guðrún Ásmundsdóttir leikkona:
Er ógurlegt jólafrík
Bfe ér þykir vænst um jólaskreyt-
Bar ingamar sem maðurinn minn
býr til,“ segir Guðrún Ás-
mundsdóttir leikkona sem er gift
Birgi Matthíassyni skógræktarbónda.
„Þá á ég aðallega við aðventukrans-
inn en uppistaða hans eru fersk bux-
us-blöð. Okkur þykir gaman að fá
gesti á aðventunni og þá kveikjum við
á kransinum þótt það sé ekki sunnu-
dagur.“
Skógræktarbóndinn sér ekki ein-
ungis um kransinn. Eins og undanfar-
in jól mun lítið grenitré standa í stofu
hjónanna þegar hátíðin gengur í garð
á þessu ári. Birgir hefur séð um upp-
vöxt þess frá því það var lítið fræ.
„Svona lítil tré eru ótrúlega falleg. Við
erum með minnstu seríuna sem fæst
á markaðnum og skreytum tréð líka
með litlu og finlegu skrauti."
Guðrún segist vera ógurlegt jóla-
írík. „Jólatíminn er yndislegur
og þá vil ég nefna ali-
ar uppákomurnar,
heimsóknir til vina,
jólaglöggið og hvernig
borgin breytist í eina alls-
herjarhátíð." Hún byrjar
að skreyta með aðventukrans-
inum í byrjun að-
ventu. „Svo lauma
ég einum og einum jólasveini með. Eg
reyni þó ekki að hafa ofhlaðið en auð-
vitað verður það þannig með tíman-
um. Ég baka hræðilega mikið enda
eyðileggjast kökumar," segir hún og
hlær. „En mér fmnst ég verði að baka
svona mikið. Það er svo gaman. Mér
fyndist að heimurinn væri að
hrynja ef ég bakaði
ekki allar sex sort-
irnar. Ég er
hins vegar
farin að
minnka
upp-
skrift-
imar
því
þetta var
engu lagi
líkt.“
Guð-
og Birgir era með opið hús á aðfanga-
dag og bjóða gestum upp á smákökur
og fiskisúpu. Hjónin era svo heima
hjá dóttur Guðrúnar á aðfangadags-
kvöld.
Guðrún leikur um þessar mundir í
Mávahlátri í Borgarleikhúsinu og
Rommý i Iðnó. Hún segir að jólahald-
ið falli ekki í skuggann af leik-
húsinu. „Jólin era eins og
frumsýning hjá mér og
ég held að svo sé um
allar húsmæður.
Við tökum svo
nærri okkur ef
eitthvað fer úr-
skeiðis, til dæm-
is ef ein
smákökuteg-
undin mis-
heppn-
ast.“ -SJ
„Mér finnst vænst um jólaskreytingarnar sem
maðurinn minn býr til,“ segir Guðrún Ásmunds-
dóttir leikkona.
Lukkutröilin hans Ómars sverja
sig vel í ættina. Annað þeirra er
nefnilega rauðhært eins og
fimm fjölskyldumeðlimir og hitt
Ijóshært eins og níu úr fjöl-
skyldunni.
DV-mynd GVA
Ómar Ragnarsson fráttamaður:
Til siðs að heilsa lukkutröllunum þegar gengið er í stofu
■Bkegar Ómar Ragnarsson var
Um spurður hvaða jólaskraut
hann héldi mest upp á var
hann ekki lengi að nefna lukkutröll-
in tvö sem hafa fylgt fjölskyldu hans
í rúm þrjátiu ár. „Helga, konan mín,
keypti lukkutröllin þegar hún var á
ferð um New York árið 1963. Síðan
hafa þau skipað heiðursess á heim-
ilinu á jólunum og það hefur lengi
verið siður, fyrst hjá börnunum og
nú barnabörnunum, að heilsa þeim
þegar þau ganga inn í stofuna," seg-
ir Ómar.
Jólin hafa alltaf verið hefðbundin
hjá Ómari og fjölskyldu fyrir utan
eitt skipti þegar þau héldu jólin á
Spáni. „Undirbúningurinn leggst nú
að mestu á konuna enda desember
oft æði annasamur hjá mér. Ég er
annað hvort að gefa út bækur eða
vinna í einhverju öðru,- Þess vegna
erum við nú oft á síðustu stundu og
skreytum tréð oft ekki fyrr en á að-
fangadag. Við erum ekki með mikið
jólaskraut en ég legg mikið Upp úr
því að hafa tréð dálítið vænt.“
Það eina sem skiptir máli á jólun-
um að mati Ómars er að fjölskyldan
komi saman. „Við erum orðin ansi
mörg, börnin sjö og bamabörnun-
um fjölgar hratt. Þau eru þrettán
núna. Það er hins vegar alveg bráð-
nauðsynlegt að halda jólin með öllu
liðinu,“ segir Ómar Ragnarsson.
-aþ
Alma hornsofi
Ver5: 148.000 titgr.
(irciðslnskilmálar við allra haefi
ariso

Skuldabrcf til
allt að 36 mán.
C
Höföatóni 12 »105 Rtyjrjavik • Simi 5S2 6200 & 552-5757 • Fo/: 552-6208