Dagblaðið Vísir - DV - 11.12.1998, Blaðsíða 8

[ dag kl. 16 mun Geröubergskórinn í Gerðu-
bergi syngja undir stjórn Kára Friörikssonar
viö harmönikuundirleik Benedlkts Egilssonar
og píanóundirleik Unnar Eyfells. Félagar úr
Tónhorninu, „big bandi Geröubergs", leika létt
lög og veröur stemningin alveg örugglega meö
þeim betri i frábærum húsakynnum Geröu-
bergs.
í fyrradag var opnuð, í Gallerí Ingólfsstræti 8, sýning á verkum eftir Ólaf Elíasson.
Hann er íslendingur og að meika það í myndlistinni. Björk hinna háu lista,
kannski. Það eru að minnsta kosti ófá galleríin í heiminum sem falast eftir verkum
hans. Sýningin hérna samanstendur af Ijósmyndum og Ijósinnsetningu.
P— I | jj . _
i u 11 x 3j TraDærum
listamönnum hérna
Á morgun kl. 13 hefst í Hafnarborg, á vegum
Menningar- og listastofnunar Hafnarfjarðar,
tónlistardagskráin Syngjandl Jól. Tuttugu og
einn kór kemur fram og syngur jólunum óð
sinn. Alls verða þetta um 800 manns sem
koma fram og lýkur dagskránni kl. 20.
Kammerhópurinn
Camerarctica heldur
sína árlegu kerta-
Ijósatónleika að venju
nú fyrir jólin og verða
fyrstu tónleikarnir
haldnir í Hverageröis-
klrkju á sunnudaginn
kl. 17. Viö þetta tæki-
færi veröur kirkjan
einungis lýst upp með kertum og því ættu
þetta aö verða mjög jólalegir tónleikar. Búast
má við því að dagskráin standi yfir I um
klukkustund.
Endurtekin veröur
jólasveifla í Keflavík-
urkirkju á sunnudag-
inn kl. 20.30. Söngv-
arar verða Birta Rós
Sigurjónsdóttir, Ólöf
Einarsdóttlr, Elnar
Júlíusson, Rúnar Júlí-
usson og Einar Örn
Elnarsson.
Kór Landakirkju heldur slna árlegu jólatón-
leika í Landakirkju á sunnudaginn kl. 20.30.
Efnisskrá verður fjölbreytt og verða flutt verk
eftir innlenda og erlenda höfunda, m.a. Helga
S. Ólafsson, G.F. Handel, Luzze og fleiri.
Það er aðeins einn íslenskur
myndlistarmaður sem er að „meika
það“ af einhverju viti úti í hinum
stóra heimi. Hann hefur að vísu lít-
ið verið hér heima og kannski er
hann ekki einu sinni íslenskur.
Ekki frekar en indónesísk börn sem
eru ættleidd hingað til lands. Eða
eru þau ekki íslensk? Eru þau bara
íslensk ef foreldrarnir eru íslensk-
ir? Hvað ef annað foreldrið er ís-
lenskt? Hver var Leifur Eiríksson?
Þú elst upp í Danmörku er þaö
ekki?
„Jú, en foreldrar mínir eru ís-
lenskir," svarar Ólafur Elíasson
myndlistarmaður sem hefur verið
að halda sýningar úti um allan
heim. Hann er með verk á Museum
of Modem Arts í New York og víð-
ar. Galleríin sem hann hefur sýnt í
eru orðin ansi mörg.
Hvar ólstu þá upp?
„í Köben. Ég fæddist þar og er í
rauninni jafndanskur og ég er ís-
lenskur."
Hvernig verk eru þetta sem þú sýn-
ir?
„Oftast er ég með ljósinnsetn-
ingu. Ég vinn með allar tegundir af
ljósi og inni á milli sýni ég svo ljós-
myndir. Á sýningunni sem ég er
með héma er ég að vinna með
ljósinnsetningu sem hægt er að sjá
á kvöldin. Hugsað fyrir fólk sem er
að ganga héma framhjá galleríinu.
Þá sérðu einhvers konar blöndu af
ljósi og vatni. Fólk verður bara að
kíkja á þetta. Það er ekki hægt að
lýsa þessu betur.“
Hefuröu selt eitthvaö af verkum?
„Nei, aldrei selt neitt einasta
verk. Að sýna er ekki það sama og
selja.“
í þessum Ijósmyndum sem þú rœö-
ir um kemur ísland mikiö viö sögu?
„Já. Ég kom hingað og tók mynd-
ir,“ svarar Ólafur og finnst ekkert
meira eða minna um það mál en
það.
En nú ert þú uppalinn í Dan-
mörku og tekst vel meó aö koma þér
á framfœri úti í hinum stóra heimi.
En íslenskum myndlistarmönnum
sem eru að vinna meö ísland í sum-
um tilfellum tekst bara alls ekki aö
meika þaó, eins og sagt er. Hefur þú
aöra sýn á landiö eóa hver er mun-
urinn?
„Munurinn felst ekki í listinni.
Það er fullt af frábærum listamönn-
um hérna. Landið liggur bara
þannig að listamaðurinn getur ekki
meikað það einn. Það þarf fram-
kvæmdaraðila og hér er ekkert slíkt
til staðar. Engin stofnun til að sinna
þessum hluta myndlistarinnar. Ef
ríkinu hérna myndi til dæmis finn-
ast íslenskir myndlistarmenn eiga
erindi út fyrir landsteinana þá
myndi það styðja við bakið á þeim
og það myndi auka möguleika
þeirra til að ná árangri erlendis."
Látum það vera lokaorð Ólafs og
um að gera að hvetja fólk til að kíkja
í Galleríið Ingólfsstræti 8. Sýningin
stendur til 10. janúar. -MT
Ólafur Elíasson myndlistarmaóur segir að kollegar hans á íslandi ættu miklu
meiri möguleika á að ná árangri erlendis hefðu þeir stuðning frá íslenska rík-
Inu.
plötudómur
Botnleðja
Magnyl: ★★★^
Fellibylurinn
Botnleðja
Fyrsta plata Botnleðju var
grugg-rokkuð bílskúrsplata, önn-
ur var poppaðri rokkplata og
Magnyl er fantagóð rokkplata,
þar sem Leðjan lekur langt fram
á við, blásið er í stærsta herlúð-
ur landsins og rokkað spikfeitar
og ergilegar en áður hefur
þekkst í íslensku rokki. Strák-
arnir eru með svínsþykk sigg á
öllum puttum og skerta heyrn af
þrotlausum bílskúrsæfingum.
Þeir pakka útrásinni saman á
Magnyl, hávaðinn og gítarfössið
lekur sem sviti á þessari plötu
og þegar dregið er úr keyrslunni
er það bara til að anda og svo er
gefið enn fastar í.
Þannig hefst platan á „Rass-
gata 51“ sem Botnleðja segir að
sé dæmi um það sem koma skal.
Sveitin hyggst leggja frá sér ein-
falt gruggrokkið og leggja fyrir
sig flóknari hávaða og vissulega
er Rassgatan þykkari kraft-
klumpur en rokkbitamir sem á
eftir koma. Lögin „Ég drukkna
hér“, „Flug 666“ og „Ólyst“ eru í
raun melódískt rokkpopp en vel
dulbúin í alltumveíjandi gítar-
svita. Skemmtileg lög en
kannski er „Ólyst“ full fyrirsjá-
anlegur stubbur úr bitaboxinu,
Sonic Youth er greinileg fyrir-
mynd. „Rohypnol" er lognið á
undan seinni storminum. Það er
hægt ballöðupönk sem trítlar í
glúrinn gír þegar félagar úr Sin-
fóníunni mæta í það mitt og
spila strengjaútsetningu Ólafs
Gauks. Skemmtileg hugmynd
hjá Botnleðju að fá þetta lið í
púkkið og útkoman frumleg.
En svo skellur grimmur felli-
bylurinn á aftur, „Hentu í mig
aur“, „Sónn“ og „Dagur eitt“ er
hárbeitt og drynjandi fínt gæð-
arokk sem hjartveikir ættu að
forðast. Bandið er þétt í sér og
Sándið er gott, umbúðirnar fínar
og lögin velflest stórskemmtileg,
svo þetta er óhikað besta íslenska
rokkplata ársins.
ræðst á eyrun eins og stórvirk
vinnuvél, tætir og tryllir í haus
hlustandans en alltaf er þó stutt
í grið hinna sterku melódía. Óli
Gaukur og sinfóníugengið veður
svo dmlluna upp fyrir haus í
síðasta laginu, „Tímasóun", og
lokað er þeirri þéttu hringferð
um rokklendur Botnleðju sem
Magnyl er.
Sándið er gott, umbúðirnar
fínar og lögin velflest stór-
skemmtileg, svo þetta er óhikað
besta íslenska rokkplata ársins.
Þó platan sé kannski ekki eins
„aðgengileg" og fyrri plötur og
þurfi fleiri hlustanir til að
sökkva inn er þeim aðlögunar-
tima vel varið því bandið hefur
aldrei verið eins visst í sinni sök
og eins gráðugt í málamiðlunar-
lausa rokkútrás. Hvert hávaðinn
leiðir Leðjuna næst verður
spennandi að heyra en á meðan
má bryðja Magnyl af áfergju
langt fram á vor.
Gunnar Hjálmarsson
f Ó k U S 11. desember 1998
8