Dagblaðið Vísir - DV - 11.12.1998, Blaðsíða 25

Það vita nánast allir landsmenn allt um Stuðmenn. Þeir voru að
senda frá sér nýjja plötu og Fókus tók þá ákvörðun að ræða ekki
við Röggu né Egil og ekki heldur Jakob (einhver stakk að vísu upp
á því að ræða við Valgeir en hann er víst hættur). Ákveðið var að
ræða við þá Tómas Tómasson og Ásgeir Óskarsson. Þessir Stuð-
menn eru kannski engir huldumenn en þeir eru minnst áberandi.
Dr. Gunni var sendur á rytmaparið til að veiða upp úr því magnaðar
bransasögur.
Einu sinni sá ég Tomma Tomm
hanga öfugan í kaðli og spila með
Stuðmönnum fyrir framan Aust-
urbæjarskóla. Hann virtist fara
létt með það og ég hef þá tiifinn-
ingu fyrir honum að hann sé
grallari. Hann æpti jú: „Jón var
kræfur karl og hraustur" með
Þursunum. Ásgeir virðist hins
vegar feiminn og er oftast í felum
á bak við trommusettið. Nú sitja
þessir menn fyrir framan mig,
tveir miðaldra karlar en þó ung-
legir að sjá, svartklæddir og
hressir. Ég geri ráð fyrir að í
þeim rúmist rokksögur upp á
mörg hundruð blaðsíður og mig
langar til að verða á undan ævi-
söguriturum framtíðar. Þeim
finnst gaman að segja frá, sér-
staklega Tómasi, en Ásgeir skýt-
ur inn athugasemdum. Eins og
góðu rytmapari sæmir eru þeir í
raun einn maður og þvi finnst
mér ekki nauðsyniegt að taka
fram hver segir hvað. Fyrsta
spumingin er klassísk:
Þrjátíu ár í rokkinu, hvemig
byrjaði þetta allt?
„Ja, við byrjuðum að spila sam-
an í Mods, vorum fimmtán og
sextán ára. Ég var eiginlega hálf-
hræddur við Geira á þessum
tíma, mér fannst hann vera svo
glæpamannslegur í útliti. Þá var
hann kominn með sítt hár og leit
út eins og Ginger Baker í Cream.
Hann reykti filterslausan Camel
og mér leist ekkert á þetta. Sjálf-
ur var ég í Winston."
Hvað var Mods að spila?
„Það voru bara „kóver-lög“
eins og öli bönd á þessum tíma.
Eitt minnisstæðasta ballið sem
við spiluðum á var í Hveragerði
því Ásgeir hafði gleymt kjuðun-
um í bænum og ég varð þeirrar
gæfu aðnjótandi að sjá hann spila
með einum kjuða og herðatré
heilt kvöld.“
Þegar Tómas sá að Ásgeir gæti
spilað á trommur með herðatré
varð ekki aftur snúið. En hvenær
stóð rytmaparið frammi fyrir
spurningunni um að gerast at-
vinnutónlistarmenn?
„Þaö var nú bara fljótlega.
Maður hætti að vinna um sautján
og þá tók við margra mánaða at-
vinnuleysi, sem er oft byrjunin á
atvinnumennskunni."
Var þetta meðvituð ákvörðun?
„Ég held maður hafi bara ekki
nennt að gera neitt annað. Þetta
er bara leti og ómennska."
Þeir segja að ekkert annað hafi
komið til greina og þar að auki
týndi Tómas skólatöskunni sinni
þegar hann var sextán og hefur
ekki fundið hana enn þá.
Ælt á Dúdda rótara
Eins og áður segir þekkja flest-
ir sögu Stuðmanna. Ærsl í MH,
tvær frábærar plötur, kombakk
og frábær bíómynd og svo
kombakk á kombakk ofan. En er
alltaf jafnmikið stuð að vera Stuð-
maöur?
„Já, frekar,“ samþykkja félag-
arnir, „að minnsta kosti þegar
við spilum ekki mikið, en það er
nú gaman að spila líka. Þessi hóp-
ur er mjög skemmtilegur þegar
við erum ekki að spila. Við kom-
um oft saman, fórum t.d. síðasta
vetur til Suður-Englands og leigð-
um lítinn sveitabæ, leigðum
græjur, elduðum góðan mat,
djömmuðum og lékum okkur.“
Voruði þá að semja á nýju plöt-
una?
„Já, eða aðallega bara að
djamma. Við tókum upp tvo tíma
af efhi og maður er enn þá að
hlusta á þetta. Kannski kemur
þetta einhvem timann út.“
Hvenær var skemmtilegast í
Stuðmönnum?
„Það er erfítt að segja. Kannski
bara um næstu helgi. Það var
reyndar voða gaman þegar við
vorum að gera Með allt á hreinu-
myndina. Það var mikill þræl-
dómur, við vorum með kvik-
myndaliðið með okkur og spiluð-
um í leiðinni. Filmuðum allan lið-
langan daginn, spiluðum um
kvöldið og héldum svo áfram að
taka um nóttina. Handritið var
eiginlega bara skrifað í kringum
ferðina; ákaflega praktískt og
myndin kostaði lítið. Við fómm
til Noregs og spiluðum þar 16.
júní. Allan daginn hlupum við
upp og niður skíðastökkbrettiö í
Hoimenkollen, sem sást svo bara
í nokkrar sekúndur í myndinni.
Svo beint til Köben daginn eftir.
Öll þessi hlaup höfðu afdrifaríkar
afleiðingar því á leiðinni var ælt
á Dúdda rótara þar sem hann lá
sofandi á rútugólfínu, gjörsam-
lega búinn, strákgreyið. Hann
vaknaði með hangikjötsmáltíð
ofan á sér og við þurftum að
stoppa á næstu bensínstöð til að
fá nýjar stuttbuxur á hann. f
myndinni breytast því buxurnar
hans í einni klippingu.“
Haukur missir röddina
Em Stuðmenn þrautskipulögð
hljómsveit?
„Nei, yfirleitt gerist allt með
mjög stuttum fyrirvara. Eina
langtímaplanið núna er að við
ætlum að halda aldamótaball í
Laugardalshöllinni. Það er búið
að vera að vinna í því í tæp tvö
ár.“
Það lá beinast við að Ásgeir
færi í Stuðmenn í kringum 1980
enda hafði hann veriö í Þursun-
um og enginn fastur trommari
verið í Stuðmönnum fram að því.
Hann var þó ekki með þegar
bandið fór til Los Angeles að taka
upp „demó“ fyrir Með allt á
hreinu.
„Þar héldum við ógleymanlega
tónleika 17. júní með Hauki
Morthens. Vinnie Caluda, sem
haföi spilað með Zappa og fleir-
um, spilaði á trommur. Aumingja
Haukur kom fljúgandi þessar
3000 mílur og var svo óheppinn,
karlinn, að fá svona rosalega í
hálsinn, missti röddina og gat eig-
inlega ekkert sungið. Samt var út-
vegað þetta rándýra Sinatra-háls-
sprey sem hann úðaði látlaust
upp í sig og reyndi að syngja, en
það kom bara ekkert. Svo ætlaði
einhver gömul kerling þarna að
halda ávarp fjallkonunnar en var
orðin svo full á hádegi eftir kokk-
teildrykkju að það þurfti að fara
með hana heim, enda var hún
búin að fá í magann. Það er til
marks um sjálfsbjargarviöleitn-
ina í þessu bandi að Jakob
hringdi á búningaleigu og annað-
hvort Bjólan eða Valgeir fluttu
ávarpið i bjarndýrsbúningi."
Rassflugnanótt
Hvaða „gigg“ var ömurlegast?
„Ekkert Stuðmannaball hefur
verið ömurlegt, en við vorum
saman í hljómsveit sem hét Rifs-
berja og með henni var eitt ömur-
legt ball. Við vorum ungir og
óharðnaðir og fengum ball í gegn-
um Pétur rakara heitinn sem var
umboðsmaður. Hann réð okkur
sem skemmti- og danshljómsveit í
Bolungarvík, en gleymdi að
spyija okkur hvemig efni við
spiluðum. Viö spiluðum ekkert
annað en rosalega þunga músík,
Hendrix og svona. Með þetta fór-
um við til Bolungarvíkur, en Roof
Tops, sem voru með ballprógram-
mið í lagi, voru að spila í Hnífs-
dal sama kvöld. Það fékk því tíu
manna hópur að koma inn á ball-
ið hjá okkur til að kanna hvemig
stemningin væri og við voram í
miðju hálftímalöngu Hendrix-
djammi. Við þurftum því að af-
lýsa ballinu um klukkan eitt.
Staðarhaldarinn var ekki búinn
að koma okkur fyrir en á endan-
um fengum við íbúð sem hafnar-
stjórinn hafði til umráða. Ball-
haldarinn lét okkur hafa lykil og
við þangað, en það hafði gleymst
að segja okkur að það hafði verið
haldið gríðarlegt sukkpartí helg-
ina áður þarna í húsinu og ein-
hver Bolvíkingur drukkið sig svo
ofboðslega á skallann að hann
hafði skitið út alla íbúðina. Þegar
við komum í húsið, alveg eyði-
lagðir menn eftir dansleikinn, þá
tók á móti okkur heill flugnakór
og ógeðsleg stækja. Við höfðum
tekið með okkur birgðir úr bæn-
um til að eiga nóg að drekka í
hljómsveitarpartíinu, en það kom
náttúrlega enginn með okkur.
Stubmennirnir Tommi Tomm og Geiri eru
fegnir að vera ekki jafnþekktir og böggað-
ir og Stuðmaöurinn Egill Ólafsson.
„Það hefur aldrei verið
nein lognmolla í kring-
um Stuðmenn“
Við vorum þarna aleinir í íbúð-
inni með viskíið okkar og eina
dægrastyttingin var að fara í
keppni um hver gæti drepið flest-
ar rassflugur með gömlum Mogg-
um sem við fundum. Þetta var
nöturlegasta nótt sem ég man eft-
ir. í morgunsárið vorum við
orðnir dauðadrukknir og enn að
drepa flugurnar, því nóg var til af
þeim.“
Eldri konur ofsækja
Hafiði einhvern tímann fengið
nóg af Stuðmönnum?
„Nei, því samanlagt höfum við
bara spilað í svona þrjú ár. Þetta
eru kannski tveir mánuðir á ári
að meðaltali. Þetta má ekki vera
mikið meira því þá er maður far-
inn að fara annan rúnt í kringum
landið. Nú eru það bara Stuð-
menn til áramóta og svo líklega
næsta sumar aftur. En maður er
hættur að fá kvíðaköstin yfir því
að hafa ekkert að gera. Það kem-
ur alltaf einhver símhringing."
Er mikil valdabarátta í Stuð-
mönnum? Hver ræður, Egill eða
Jakob?
„Jakob er náttúrlega fram-
kvæmdastjóri Stuðmanna, það
hefur alltaf verið á hreinu. En
hver ræður, það er erfitt að segja.
Það er heljarinnar pólitík í gangi.
Við erum öll jöfn, þannig. Það eru
alltaf teknar réttar ákvarðanir á
endanum, þetta er eins og lítið al-
þingi. Það hefur aldrei verið nein
lognmolla í bandinu og aldrei
neinn sem skipar fyrir. Við látum
ekkert vaða yfir okkur þó við
séum kannski ekki eins áberandi
út á við.“
Eruði öfundsjúkir út í þá Stuð-
menn sem eru frægari en þið?
„Nei, við erum afskaplega sátt-
ir við það. Það er guðdómlegt að
geta farið á pöbb eða veitingahús
og það er enginn að bögga mann,
það veit enginn hver maður er.
Það er erfitt að vera t.d. í sporum
Egils. Hann hefur aldrei frið,
greyið karlinn. Helst eru það
eldri konur sem ofsækja hann og
viija fá að gráta pínulítið utan í
honum. Jafnvel þótt fólk viti
hverjir við erum hefur enginn
áhuga á að tala við okkur og það
er voðalega þægilegt." -glh

'ííMgjfin?l
ORMSSONHF
Lágmúla 8 • Slmi 533 2800
Þegar hljómtæki skipta máli
augunogeyrun
Þriggja ára ábyrgð
á öllum Pioneer hljómflutningstækjum
ihátalararjj
ni • .GeislaspiláriBfc^ "
fðiskantBstafræntengingl
idiskurfelffðslíiliHbr
T u i sk i p turftuitaíar i|Í2
Mini-disk^ilarilkostarJ
batalarif(2-way)!
1900,- (ekkilinhitaiið í verði)
11. desember 1998 f ÓkUS
25