Dagblaðið Vísir - DV - 26.03.1999, Blaðsíða 4

GSM
stakri næmni hans fyrir laglínu
og möguleikum hljóðfæranna
gerði hann svo jafnástsælan og
raun ber vitni. Fægastur er hann
^^gpMHfe^ fyrir lagið „Le Bal masqué", sem
R JH kom út 1932, og óperuna „Les
Mamelles de Tirésias" frá 1944.
Nú hefur 13 manna íslenskur
hópur hljóðfæraleikara ásamt
söngkonu og leikara sett saman
dagskrá úr verkum Poulenes. Ey-
dís Fransdóttir er óbóleikari
sýningarinnar:
„Svningin verður með nokkru
leikhússniði enda meira gert úr
textum verkanna en tíðkast á
venjulegum tónleikum. Útlit sýn-
ingarinnar verður í anda Rauðu
Myllunnar frönsku og hefur Þór-
ÍÉP1**™ unn Guömundsdóttir. söngkona
W!k. sýningarinnar, þýtt textana. Leik-
jBfch., stjórinn okkar. horgeir Tryggva-
son, sá svo um að færa þetta í
leikbúning."
Hafa vcrk Poulcncs rcrió flutt
áöur hérlendis?
„Já, við vorum með Poulenc-
kammerliátið í Iðno í janúar. Þá
var dagskráin heföbundnari og
allt með tónleikasniði. Upp úr því
kviknaöi hugmyndin um að gera
leikræna útfærslu, enda bæði tón-
listin dásamleg og svo miklir
möguleikar í söngtextunum. Þór-
unn og leikarinn Sævar Sigur-
MpPf . geirsson munu glæða orðin lífi
og einnig tökum við hljóðfæra-
leikararnir lítillega þátt í leik-
rænni túlkun.“
Frumsýningin verður í Kaffi-
leikhúsinu á laugardagskvöld og
lagsskap í klíku tónlistarmanna hefst klukkan 20.00. í tilefni sýn-
sem sat og boraði í nefið en hluti ingarinnar hefur Matthfas Jó-
hennar myndaði svo hópinn Les hannsson verið ráðinn gesta-
Six. í framhaldi fóru verk Pou- kokkur Kaffileikhússins. Hann
lencs að bera keim af léttu háði og hefur sérhæft sig í franskri mat-
leiftrandi húmor. Það ásamt sér- argerð og þykir alger snillingiu-.
Sóley: „Halló.“
Fókus: „Sóley?‘
F: „Hæ, þetta er Fókus hérna.“
S: „Já hææ. Gaman aö heyra í þér.“
F: „Sömuleiðis. Hvaö segirðu gott?“
S: „Bara allt gott, en þú?“
F: „Bara þetta flna. Er ég nokkuð að
trufla þig?“
S: „Neineinei. Ég er akkúrat að fara i
gat hérna.“
F: „Er það?“
S: „Já.“
F: „Og í hvaða tíma varstu?“
S: „Ég var í félagsfræði."
F: „Jááá. Var gaman?“
S: „Já, það var fínt bara.“
F: „Og hvar ertu núna? í skólanum?"
S: „Nei, ég er að labba héma á Ingólfs-
stræti. Bara á leiðinni heim. Ég ætla í
ljós eða eitthvað."
F: „í ljós?“
S: „Já, örugglega."
F: „Og hvert ferðu i ljós?“
S: „Ég veit það ekki. Ég ætla nú bara
eitthvað stutt. Örugglega héma á Skóla-
vörðustiginn."
F: „Já, einmitt."
S: „Ég á heima við hliðina."
F: „Hvað er annars að frétta af þér?“
S: „Bara allt gott sko. Ég er kannski að
fara að byrja í nými vinnu.“
F: „Er það?“
S: „Jaaá.“
F: „Og bíddu, hvar þá?“
S: „Uuuu. Ég vil ekki segja það strax.
Ég er að fara á fund i dag og þetta er
alls ekki komiö á hreint.“
F: „Er það i útvarpi?"
S: „Já, það er i útvarpi.“
F: „Frábært. Gangi þér vel á fundin-
um.“
S: „Takk fyrir.“
F: „Ertu búin að ná þér í kærasta?"
S: „Eee. Nei.“
F: „Býrðu alltaf ein?“
S: „Já, ég er alltaf á lausu maður. Ég er
búin aö vera á lausu i ár eða eitthvað
álika."
F: „Svo lengi?"
S: „Já, en ég er alltaf að leita."
F: „Er ekki bara gott að vera laus og
liöug?"
S: „Jújú. En allt er nú gott í hófl.“
Hlátur.
S: „Nei annars. Þetta er flnt.“
F: „Heyrðu. Ég ætlaði bara að heyra að-
eins í þér.“
S: „Ókei. Gaman að heyra í þér.“
F: „Og láttu þér líða vel í ljósunum."
S: „Já, takk.“
------1 rancis Poulenc er
sennilega einn vin-
sælasti tónsmiður
Frakka á þessari öld
en tónlist hans hefur mest hljóm-
að á frönskum kaffihúsum og gef-
ið þeim sitt sérstaka yfirbragð.
Ferillinn hófst með nokkrum pí-
anóverkum og hlaut „Mouvem-
ents perpétuels" sérstaka aðdáun
ekki ófrægari manna en Eriks
Saties. Poulenc fann sér síðan fé-
Frjósemisgyðjur árdaga voru mikl-
ar um sig og körlum þeirra tíma
þótti það óskaplega sexý. Nú á tím-
um eiga þéttholda konur síður upp á
pallborðið, enda horgrindardýrkunin
í algleymingi og forskrift hinnar
„fógru“ konu æpir á okkur úr öllum
áttum. Á þessum þáttum tekur lista-
maðurinn Steingrímur Eyfjörð, sem
opnar sýningu klukkan fjögur á
morgun í Þjóðarbókhlöðunni. Hún
hefur yfirskriftina „Handrit af
Grýlu“ og þar kallast Venusarímynd-
in á við þann yfírlýsta ljótleika sem
við kennum við þessa barnmörgu
móður til fjalla. Hluti þessarar sýn-
ingar hékk uppi á samsýningunni
„Flögð og fógur skinn“ sem Listahá-
tíð stóð fyrir í fyrra.
Ertu að fletta ofan af æsku- og feg-
urðardýrkun samtímans, Steingrím-
ur?
„Nei, ég hugsa það ekki þannig. Ég
er miklu fremur bara að skoða þetta
merkilega fyrirbrigði Grýluna, sem
tákn í íslensku samfélagi. Venusarí-
myndin getur virkað sem Grýla, þar
sem hún kemur vaðandi framan í þig
úr öllum hölmiðlum. Sumar konur
bregðast sterkt við þessu áreiti, kalla
sig Grýlur, fá anorexíu og þunglyndi.
Það er merkilegt að hér á landi var
enginn endanlegur mælikvarði til á
kvenlega fegurð, en Grýla summaði
upp ljótleikann i aldanna rás. Það
þarf að leita út fyrir landsteinana til
að sækja mælikvarðann á fegurðina.
En ég er enginn félags-
fræðingur, heldur
nálgast þetta út frá ff f \ ý\
fagurfræðilegu sjón- (( (öjí? o
arhorni." VvÍÆCri ///
FT(UR6£FlO... HALLO
ÉR. NOKKUÐ HáGTAB PA EITTHVAÐ a®
DREKKA HERNA ?! E6 ER Syo ÞVRSTUR!
GEFIÐ
8LÓÐ
illtlt
íta snýst ekkiallt um búninga heldur um þá hug-
>iaaikd«a6&t«e>n boðuö er í þáttunum."
f Ó k U S 19. mars 1999