Dagblaðið Vísir - DV - 14.05.1999, Side 11

Út er komin safnplata með v-
norrænu rokki, eða eins og fær-
eyska auglýsingin hljómaði: Ný-
skapandi flaga viö horöum noröur-
atlantiskum rocki, ið veröur sungin
á íslendskum, samiskum,
gronlendskum og faroyskum.
Mér skilst að Jens Guð eigi
heiðurinn af því að safna saman
lögunum 16 sem fylla þennan
ágæta safndisk. Hann er mikill
áhugamaður um v-norræna rokk-
samvinnu og ekkert nema gott um
það að segja. Þessi diskur er
þónokkuð spennandi sé hlustand-
inn víðsýnn og spenntur fyrir að
kíkja í skúrana hjá nágrönnum
sínum. Yfirbragðið er þungt, en
misþungt og mispennandi. Dag-
skipunin var að böndin skyldu
syngja á eigin tungumáli og hægt
er að klappa fyrir þeirri ákvörðun.
Frá íslandi koma þrjú lög. Frá-
bært er að fá Bisund og Mínus á
disk, þó það sé bara lag á band.
Bisund tralla eins og hressir slátr-
arar í akkorði og þruma hægt en
gefa svo í. Gott lag. Mínus höfðu
starfað í tvo mánuði þegar lagið
„Skítsama" var tekið upp, en voru
samt orðnir þéttir og kátir.
Krummi hefði getað sleppt þessu
lummulega effektaboxi sem hann
syngur í gegnum en annars gólar
hann eins og verið sé að rífa úr
honum gallsteinana án deyfingar.
Sannfærandi strákur. Þorraþræll
Alsælu er gamall og úr sér geng-
inn.
Grænlendingar eiga langa rokk-
sögu, en það var 1972 sem hljóm-
sveitin Sume hóf þá sögu. Ná-
grannar vorir eiga heimsmet í
plötukaupum (miðað við fólksfæð-
ina er athyglisvert að flestar plöt-
ur seljast í a.m.k. tvö þúsund ein-
tökum). Hér er tjaldað fjórum lög-
um. Siissisoq eru mjög hressir
þungarokkarar og gera þetta vel.
Af allt öðrum meiði er rappbandið
Nuuk Posse. Þeir sýndu frábæra
spretti á plötunni sinni „Kaataq"
(frá 1995) og af þeirri plötu er inn-
plötudómur
Built to Spill
— Keep It Like a
Secret & &
Iðnaðar-
rokk sam-
tímans?
Aðalmaðurinn á bak við hljóm-
sveitina Built to Spill heitir Doug
Martsch og rak bandið sem sóló-
verkefni til að byrja með. Hann bjó í
Boise, Idaho - flutti til Seattle en
flutti svo aftur til Boise þegar Seattle
varð heit gruggborg. Doug vill nefni-
lega vera dálítið spes og er eflaust
mikill listamaður. Nú er hann með
fasta háseta á dallinum, á trommur
og bassa, og sú skipan spilar á þess-
ari plötu, þeirri fjórðu sem sveitin
gefur út. Ég hef ekki heyrt hinar
plöturnar en fannst ég þurfa að
tékka á þessu bandi því maður sá
leggið hér. Þetta er versta lagið á
þeirri plötu, en Jens hefur viljað
passa upp á þungu heildarmynd-
ina og það er smá bárujámsgftar í
laginu. Alveg út úr ísbirni er eld-
gamall hippakassagítarslagari með
Piitsukkut og hljómsveitin Inn-
eruulat er álíka föst í gömlum
tíma með þessu týpiska gítarsóló-
bjórhjakki sem drykkfelldir frænd-
ur okkar virðast fila sé miðað við
meirihluta þeirrar tónlistar sem
kemur frá klakanum stóra.
Grænlendingar geta verið frísk-
ir en eru oftar hallærislegir. Ná-
grannar vorir í suðri, Færeying-
arnir, eru nánast undantekningar-
laust hallærislegir. Þeir hafa
svona svipaðan tónlistarsmekk og
Vestmannaeyingar enda hvort
tveggja eyjaskeggjar á pínulitlum
skeijum. Færeyjar eiga fjögur lög
hér og Jens hefur tekist það
ómögulega: að kynna til sögunnar
nokkrar ágætar sveitir. Gront Fót
Slím er að visu hálflummó með
hringdansafönkið sitt, en
Hatespeech, sem samkvæmt
plötubæklingi eru heimsfrægir,
malla saman alls konar stílum og
eru greinilega lengra komnir á
þróunarbrautinni en aðrar fær-
eyskar sveitir. Diatribes rokka
w w w*»
Gott flug næst á köflum og
mörg lög venjast vel.
nafnið úti um allt og stundum var
hægt að skiljast á umfjölluninni að
eitthvað stórfenglegt væri í gangi.
Ekki er hægt að samþykkja það því
BtS - á þessari plötu alla vega - er að
spila amerískt háskólarokk (iðnaðar-
rokk samtímans?) og minnir á
margt, t.d. Flaming Lips, Weezer, Pa-
vement og Sebadoh. Það er ekki
hægt að benda á einhver sérkenni
eða eitthvað sem gerir sveitina spes.
Tríóið rokkar reyndar nokkuð dig-
urt, oft eru ágætis pælingar í gangi
án þess þær séu frumlegar, gott flug
næst á köflum og mörg lög venjast
vel. Samt er heildarupplifunin ekkert
spes og manni er nokk sama um
þetta band. Og þar liggur hundurinn
grafinn.
BUIII
i®
snn
Er lukkan að snúast Hed
Hot Chili Peppers í hag?
' j íé riíSindli:
skemmtilegt norrænt samstarf!
Rock from The Cold Seas krk k
Atari Teenajge Riot
standa undir nafni
Nýjasta plata þýsku hávaða-
seggjanna og íslandsvinanna í At-
ari Teenage Riot kom út í vikunni.
Hún heitir „60 Seconds Wipe Out“
og gestir eru m.a. Kathleen
Hanna úr Bikini Kill og Dino
Cazares úr Fear Factory. Bandið
lék við mótmælaaðgerðir á götum
Berlínar á Verkalýðsdaginn. Verið
var að mótmæla stríðsrekstri Nato
í Júgóslavíu og fjöldi manns sýndi
stuðning sinn. Atari Teenage Riot
keyrði um á trukk og spilaði. Lög-
reglan þurfti auðvitað að sýna
styrk sinn og dældi táragasi á frið-
sælan múginn. Þegar liðsmenn
ATR reyndu að hjálpa friðarsinn-
unum endaði það með því að þeir
voru handteknir og trukkurinn
gerður upptækur. Alec Empire og
vinir hans þurftu þó ekki að dúsa
nema nokkra tima í steininum.
Drew Barrymore í rappið
Aðrir íslandsvinir, rappararnir
í De La Soul, boða þijár breiðskíf-
ur á næstu 12 mánuðum. Sú
fyrsta, „Art Official Intelligence",
á að koma í október. Hljómsveitin
verður með tvo sérstaka gesti við
hljóðnemann; sálarkokkinn Isaac
Hayes úr South Park og leikkon-
una Drew Barrymore. Hún hefur
ekki fengist við söng áður svo vit-
að sé, en hefur tengst poppbrans-
anum lítillega áður sem besta vin-
kona atvinnuekkjunnar Courtney
Love.
Það eru flestir sammála um að
á síðustu plötu sinni, „One Hot
Minute", hafi Red Hot Chili Pepp-
ers hálfpartinn skitið í buxurnar.
Sú plata kom út fyrir fjórum
árum og þótti ekkert sérstök við
hliðina á meistaraverki Pipr-
anna, „Blood Sugar Sex Magic ,„
sem gerði bandið að súperstjörn-
um 1991. Nú geta þeir sem á ann-
að borð muna eftir gullöld RHCP
farið að hlakka til því ný plata,
„Californication", er væntanleg 8.
júní. Vonir hafa glæðst um að
gamli neistinn verði endurvak-
inn því gítarleikarinn John
Frusciante, sem fór í fússi fyrir
nær sjö árum, er genginn aftur til
liðs við bandið. Hann þótti álit-
legasti kosturinn eftir að Dave
Navarro (áður í Jane’s Addict-
ion) sagði starfi sínu lausu. Upp-
sögn Daves var bara ein af mörg-
um krísum sem RHCP hefur lent
í á síðustu árum. Bandið hefur
þurft að afboða fjölda tónleika,
m.a. vegna dópvandræða Ant-
hony Kiedis söngvara, og hann
og Chad Smith trommari lentu i
vondum mótorhjólaslysum með
stuttu millibili. Nú virðist lukkan
ætla að snúast með RHCP og Ant-
hony er m.a.s. búinn að klippa sig
stutt í því tilefni. Fyrsta smáskíf-
an af nýju plötunni er lagið „Scar
Tissues".
eins og það séu glorhungraðir
grindhvalir á eftir þeim og 200
gruggrokka í anda Soundgarden.
Ágætt stöff þó rifíið úr „Jungle
Boogie" komi dálítið skrattalega
úr sauðarleggnum hjá 200.
Frá Sömum koma fjögur lög og
er minnstur þungi í þeim, enda
kannski erfitt fyrir þá menningar-
lega séð að vera reiðir og rokka
þungt. Bestur er joik-teknó-þjóð-
lagagaurinn Wimme með gott lag
af ágætri plötu sinni. Hin þrjú eru
einum of þjóðlagaleg fyrir minn
smekk en auðvitað væri ég sólgn-
ari í þetta ef ég hefði meiri áhuga
á menningu Sama.
í lokin kemur lag með hljóm-
sveitinni Chokeaboh frá Kanada.
Jens finnst ástæða til að hafa
bandið með því aðalgæinn er V-ís-
lendingur. Þokkalegt indie-rokk
annars, en ekkert til að æsa sig
yfir.
Þessi diskur er gott framtak og
fin kynning á því sem grasserar í
skúnmum í kringum okkur, vel
studdur af upplýsingum í fræðandi
bæklingi (þó hönnunin hefði mátt
vera aðeins minna norrænahús-
leg). Líkast til eiga þó flestir aðrir
en íslendingar eftir að gleypa við
diskinum, þvi „norrænt-samstarf'
hefur hingað til verið hálfgert vott-
orð upp á þunglamaleg leiðindi í
hugum okkar. Er ekki kominn
tími til að endurskoða það viðhorf?
Ha, krakkar? Halló? Halllóóó?
-glh
7. maí 1999 f Ókus
11