Dagblaðið Vísir - DV - 27.08.1999, Blaðsíða 4

Hefurðu aldrei áður
farið á kvikmynda-
hátíð? Ertu til í að
prófa en veist ekki
hverju þú átt von á?
Fókus kemur til hjálpar.
Svoria er a
kvikmynda
hatið
* Þú veitir því athygli í anddyrinu hve oft gest-
ir nota orðið „alltso" í samræðum.
* Það eru líka óvenjumargir með hálsklút.
* Áður en myndin byrjar selst lítið af poppi og
þess meira af konfekti í poka.
* Það er
óþarfi aö
passa sig á
að setjast
ekki þar sem
gjammandi
unglingar eru
fyrir aftan.
* Það klappar enginn þegar vondi kallinn deyr.
* Þar að auki er enginn vondur kall, enginn
góður kall heldur samansafn af breyskum
meðalmennum.
* Það hrapar engin þyrla og það eru engir bíla-
eltingaleikir.
* Ekki búast við merkilegri tölvugrafík eða yfir-
þyrmandi tæknibrellum.
* Þegar tuttugu mínútur eru liðnar af myndinni
ert þú ekki enn þá alveg með það á hreinu um
hvaö hún er.
* Þessi sem
er alltaf að
rymja fyrir
aftan þig er
þekkur lista-
maður, lík-
lega Thor
Vllhjálms-
son, Slgurö-
ur A. Magn-
ússon eða snillingur í sama gæðaflokki.
* Þú skammast þín fyrir að bryöja þoppið þitt
því þá rýfurðu dramatísku þögnina sem rikir í
salnum.
* Salurinn hlær mjög meðvitað á hárréttum
stöðum í myndinni.
* Kynlífiö í
myndinni
slagar uþp í
meðalklám-
mynd en
m y n d i n
fjallar samt
um eitthvað
allt annaö.
* Ekki búast við „happy end".
* Gestir ryðjast ekki út um leiö og myndin er
búin heldur hangir meirihluti gesta yfir öllum
kreditlistanum og einhver segir líklega: „Nú,
var hann á Ijósunum? *
Þaö eru meiri líkur en vanalega á að þú munir
eftir efni myndarinnar daginn eftir.
GRIM
Sally Field
fyrsta myndin sem hann sér getur
verið það sama. Samt ekki hjá
Torfa: „Fyrsta myndin sem ég sá
var Superman I. Ég hefði farið á
Star Wars en hún var bönnuð. Ég
fyrirgef kvikmyndaeftirlitinu
aldrei.“
„Fyrsta myndin sem ég man eftir
var Barbarella, Queen of the
Galaxy,“ segir Magga. „Hún var
sýnd í Ríkissjónvarpinu þegar ég
var svona 4 ára. Svo man ég líka eft-
ir Manninum sem minnkaöi. Mjög
margir af minni kynslóð muna eftir
þessum myndum úr sjónvarpinu.“
Hver finnst ykkur besta mynd
allra tíma?
„Ég á enn eftir að gera hana,“ seg-
ir Torfi kokhraustur.
„Besta mynd sem ég hef séð heit-
ir Matter of Life & Death,“ segir
Magga. „Mynd með David Niven
frá 1946 eftir sama leikstjóra og
gerði Peeping Tom síðar. Myndin er
um mann sem er fastur milli jarðar
og himnaríkis af því hann verður
ástfanginn á dauðastundinni.“
„Ókei, ég segi Blade Runner,“ viö-
urkennir Torfi þá. „Hún er alveg
eins og Biblían, fuli af mótsögnum
og það er hægt að túlka hana á ýmsa
vegu eftir því hvaða bók um hana
maður les.“
Magga og Torfi eru sammála um
að það sé ekki nóg að kvikmynd sé
þunn og eintóm afþreying í 90 mín-
útur. Það verður eitthvað að fylgja
afþreyingunni, einhver aukabónus:
„Best er auðvitað þegar maður kem-
ur út úr bíó og finnst maður hafa
lært eitthvað nýtt - það er tilgangur-
inn með þessu.“
Sykursætir brestir
„Ég hef setið og horft á myndir
eins og Aldrei án dóttur minnar til
enda,“ játar Torfi þegar hann er
spurður hvemig myndir hann þoli
ekki. „Ég er búinn að byggja upp
mjög sterkt ónæmiskerfi gegn Sally
Field.“
Torfi og Magga ræða aðeins um
aumingja Sally sem þau greinilega
elska að hata. Það er bara eitthvað
við andlitið á aumingja konunni.
Loks finna þau eitthvað sem þau geta
alls ekki filað: „Svona „fullkomið
hár“-myndir, t.d. með Jennifer Ani-
ston. Þetta er stefna sem kom i fram-
haldi af Beverly Hills-þáttunum og
Friends og myndimar em um eitt-
hvað ógeðslega fullkomið amerískt
fólk sem þarf að dila við sykursæta
sammannlega bresti. Það er komið al-
veg nóg af þannig rnyndum."
„Og eitt enn: Talsettar teikni-
myndir,“ stingur Torfi upp á: „Það
er frekar leiðinlegt þegar erlendum
stórtalentum er skipt út af fyrir mis-
góða íslenska leikara."
Magga: „Svo er það óþolandi þeg-
ar aðilinn fyrir aftan mann í bíó er
með löpp sem titrar í stólbakinu all-
an tímann og maður þarf að snúa
sér við til að biðja hann um að
hætta.“
iviai yici i tuyi ui i
Gústafsdóttir hefur
unnið til verðlauna
fyrir stuttmyndir
sínar. Hún var kvik-
myndagagnrýnandi
Kolkrabbans en
vinnur nú á auglýs-
ingastofu. Torfi
Frans Ólafsson
hefur gert nokkrar
vídeó- og
stuttmyndir og
vinnur nú hjá Oz.
Þau fara mikið í
bíó, eins og aðrir
ungir íslendingar,
og finnst gaman að
tala um bíó eins og
þau gera hér.
gsgn
Það hefur stundum komið í ljós í
alþjóðlegum könnunum að íslend-
ingar fara allra þjóða mest i bíó.
Framlag Möggu og Torfa Frans veg-
ur þungt.
„Síðasta mynd sem við fórum á
var Almodovar-myndin og þar á
undan var það Fucking Ámál - fin-
ar myndir báðar tvær,“ segir
Magga. „Svo komumst við yfir Blair
Witch Project á vídeói og það er frá-
bær mynd líka. Gerð á mjög hráan
hátt með VHS-myndavél og því er
hryllingurinn allur mjög eðlilegur
og nálægt manni.“
„Nú má búast við fullt af gröðum
ungum leikstjórum sem fara að gera
alveg eins myndir,“ spáir Torfi.
Það er annatími hjá bíógeggjur-
um þegar Kvikmyndahátiðin skell-
ur á.
„Á síðustu hátíð sáum við hell-
ing,“ segir Magga, „og mér sýnist að
við þurfum að sjá slatta á þessari
líka.“
„Þetta fer dálítið eftir því hversu
mikinn tilgang maður hefur í lífinu
hverju sinni eða þann tíma sem há-
tíðin stendur yfir,“ segir Torfi. „Ef
maður hefur litinn tilgang er hang-
ið í bíó allan daginn og nærst á
poppi og kók.“
Blade Runner er eins og
Biblían
Lifið sjálft og lífið í bíómyndun-
um getur stundum flækst saman.
Fyrsta minning einstaklingsins og
I
f Ó k U S 27. ágúst 1999
4