Dagblaðið Vísir - DV - 15.10.1999, Qupperneq 6

tískan kl- 1E! á hádegi

f Ó k U S 15. október 1999
Hvar
-19. ágúst 198
Vilhjálmur Goði Friðriksson tónlistar-
maður
Pétur Pétursson. Jabba The Hut.
Ja, svei mér þá! Þeir gætu rétt eins verið bræður þessir tveir sómapilt-
ar. Að vísu er Jabba frekar kynlaus og búinn til í tölvu. En það er mik-
ið veldi á þeim báðum. Tveir risar i sínum heimi. Báðir tækniundur en
Pétur er þó meira fyrir að nýta sér tæknina, útvarpstæknina, með hljóm-
fagurri röddu. Og það er eiginlega ekkert hægt að segja meira um þessa
tvíbura annað en að George Lucas hefur örugglega hitt Pétur og Fókus
ráðleggur kauða að fara í höfundarréttarmál við leikstjórann knáa. Pétur
var Pétur á undan Jabba. Það er alveg öruggt.
Ragnheiður Eiríksdótt-
ir: „Það er miklu
skemmtilegra að vera
þiggjandi að munn-
mökum þegar maður
er rakaður."
raka sig,“ segir Hrafnhildur. „Sjálf
geng ég nú ekki um alveg sköllótt
að neðan heldur kýs ég að halda
einhverju eftir. Að vera vel rökuð
er bara miklu þægilegra og snyrti-
legra og mér finnst alveg ógeðslegt
að sjá stelpur í sundlaugunum sem
eru loðnar niður á hné,“ heldur
Hrafnhildur áfram. Hún er greini-
lega ein af þeim íjölmörgu íslensku
konum sem hafa tekið ástfóstri við
rakvélina og munda hana óspart að
neðan.
Punghárin burt
Hvaðan þessi tíska á rætur sínar
að rekja er ekki gott að segja en lík-
legt má telja að þetta rakstursæði
sé angi af hinu mikla snyrti-
mennskubrjálæði
sem byrjaði í
byrjun áratugar-
ins og hefur farið
vaxandi síðan.
„Ég hef tekið
eftir þessari tísku
síðasta eitt og
háifa árið. í sund-
laugunum eru
það bara þýskir
túristar sem eru
verulega loðnir
að neðan. íslensk-
ar konur eru upp
til hópa svo að
segja ekki ósnyrt-
ar lengur þarna
niðri,“ segir
hjúkrunarfræð-
ingurinn Ragn-
heiður Eiríksdóttir en bætir við
að henni finnist ekki svo algengt að
stelpur séu alveg sköllóttar að neð-
an heldur skilji þær venjulega eftir
litla doppu eða rönd.
Það má síðan auðvitað deila um
hvort hárlausar píkur séu fallegri
en loðnar en síðustu 10 árin hafa
þær fyrmefndu verið taldar meira
aðlaðandi, alla vega í klám-
bransanum, enda varla lengur
búnar til klámmyndir nema
með vel rökuðum konum. Það
er kannski ekki nema von þar
sem spekingar segja að það sé
ekki bara út frá fegurðarsjón-
armiði sem konur ættu að
snyrta sig að neöan heldur
ekki siður vegna kynlífsins.
„Persónulega finnst mér það
mjög jákvæð þróun að konur
séu farnar að raka skapahárin
í auknum mæli enda er miklu
skemmtilegra að vera þiggj-
andi að munnmökum þegar
maður er rakaður. Aðgengið
verður mun betra en þegar
kona er með þykk skapahár
úti um allt. Það er líka allt
önnur og öðruvísi tilfmning fyrir
konu að stunda kynlíf með minni
hár. Og mér flnnst líka að karl-
menn ættu að fara að vera duglegri
að raka af sér punghárin," segir
Ragnheiður.
ímyndin hreinlegri
„Nútímakonan er með rakaða
fætur, er rökuð undir höndun-
um, vel snyrt að neðan, ihnar
vel og er mjúk við-
komu,“ segir Rósa
Guðmundsóttir,
fyrrverandi skemmt-
anastjóri á
Spothlight, og viður-
kennir fullum fetum
að hún raki sig að
neðan og það án þess
að blikna.
„Ég hvet ungar
stelpur bara eindreg-
ið til þess að snyrta
sig þarna niðri því þeim
mun snyrtilegri sem
maður er í útliti þeim
mun betur líður manni
og þeim mun öruggari
verður maður með sjálf-
an sig. Þetta er bara part-
ur af almennri snyrtimennsku,"
segir Rósa.
„Ég er ekki
viss um að það sé
hreinlegra að
vera rakaður aö
neðan, ímyndin
er sjálfsagt hrein-
legri en ég efa að
það sé það í raun-
veruleikanum.
Að vera að flækj-
ast með gamalt
rakvélarblað
þarna niðri býð-
ur upp á graftrar-
bólur og aðrar
sýkingar,“ segir
stjórnmálafræð-
Rósa Guömundsdóttir:
„Nútímakonan er meö
rakaöar lappir, er rökuö
undir höndunum og er
vel snyrt aö neöan.“
1 ,
Helga Kolbeinsdóttir:
„Aö vera aö flækjast
meö gamalt rakvéla-
biaö þarna niöri býöur
upp á graftarbólur
aörar sýkingar."
og ingurinn og fyrir-
sætan Helga
Kolbeinsdóttir
sem er þó fylgjandi því að konur
séu ekki með kafloðna brúska nið-
ur á hné.
Háreyðingarkrem
varasöm
„í New York er brasilískt vax
mjög vinsæl leið til að losna við
hár á hinum ýmsu stöðum, hár
sem konur viðurkenna ekki einu
sinni að þær séu með. Þetta er gert
á snyrtistofum og get
ég hiklaust mælt með
stofunni Jay sisters,
þó svo ég hafi aldrei
farið þangað. Vissara
er að panta tímanlega
því það getur verið
upp í 3 mánaða
biðlisti þar. Annars
held ég að ekki sé
nema von að háreyð-
ing færist í aukana,
hvort sem er að neðan
eða einhvers staðar
annars staðar, þar
sem tækninni hefur
fleygt svo fram. Hægt
er að velja um svo
margar leiðir til þess
að losna við þetta
núna og ég held að það sé aðalá-
stæðan fyrir því hve þetta er að
verða vinsælt," segir stílistinn
Hrafnhildur.
„Mér finnst best að nota bara
gömlu góðu sköfuna og þó það sé
ekkert mál fyrir konur að standa í
þessum rakstri einar þá er náttúr-
lega best að gera þetta að leik með
bólfélaganum. Velji konur að nota
háreyðingarkrem ættu þær að
gæta þess að það komist ekki í
snertingu við slímhúðina þar sem
það getur verið mjög ertandi og
valdið bólgu, roða, kláða eða
sviða,“ segir hjúkrunarfræðingur-
inn Ragnheiður og bendir á að
best sé að hita húðina vel upp, t.d
með heitri sturtu eða þvottapoka,
áður en raksturinn hefst en kæla
svæðið svo aftur rétt áður en rak-
vélin er munduð.
Hvort þessi tíska, að vera með
sem minnst hár á kjallaranum, er
komin til að vera spáir Fókus
engu um en er sammála Helgu
Kolbeins um að þessi tíska sem og
önnur tiska hlýtur að ganga í
hringi og því eigi skapahárin eftir
að síkka aftur.
-snæ
Pamela And-
erson er ein
þeirra fjöl-
m ö r g u
kvenna sem
snyrta sig
reglulega
aö neöan.
Ég var hjá
afa og í
miðbænum
„I minningunni er þessi dagur
alveg frábær. Ég man ég fór og
fékk mér bita af afmæliskökunni,
rölti um miðbæinn og skoðaði
mannlífið. Mig minnir að veðrið
hafi verið ljómandi fint og ég var
glaður í bragði. Eftir kökuátið
dreif ég mig síðan heim til afa
míns og fór að taka upp vídeó-
mynd á vídeó-myndavélina sem
hann hafði keypt í Ameríku. Ég og
vinir mínir gerðum nokkur
ódauðleg verk á þá vél. Þegar
kvölda tók skellti ég mér í bæinn
að horfa á Stuðmenn á Amarhóli.
Það var æðislegt fjör og mér
fannst ferlega skemmtilegt þegar
„platstuðmenn" voru handteknir
og reknir útaf sviðinu af hinum
einu og sönnu Stuðmönnum. Flug-
eldasýningin á miðnætti toppaði
síðan alveg stemmninguna.“
Þann 19. ágúst 1986 hélt Reykjavíkurborg
upp á aö tvær aldir voru liðnar frá því að borg-
in fékk kaupstaðarréttindi.Hátíðarhöldin
hófust með opinberri heimsókn forseta ís-
lands, Vigdísar Rnnbogadóttur, á fund borgar-
stjórnar. Skýjaö var snemma um morguninn
en upp úr klukkan tlu fór að birta til og var
glampandi sól restina af deginum. Mikið var
um dýrðir í miðbænum allan daginn og haföi
aldrei áður verið þvílíkur mannfjðldi I miðborg-
inni. Sérstaklega var mikil mannþröng I kring-
um risastóra afmælistertu sem staðsett var I
Lækjargötu. Þegar tertan var ðll var upp étin
nutu afmælisgestir ýmissa skemmtiatriða
sem toppuðu sig á Arnarhóli um kvöldiö. Þar
spilaði sinfóníuhljómsveitin, sem og Hljóm-
sveit Gunnars Þórðarsonar, og Laddi og Karl
Ágúst voru meö skemmtiatriði. Um miðnætti
lýsti svo stórglæsileg fiugeldasýning upp him-
inhvolfiö og rokktónleikar unga fólksins hófust
og stóöu fram á morgun.
í kvennaklefum sundlauganna í sumar he
verið hægt að þverfóta fyrir stelpum sem e
óðaönn að plokka af sér hvert einasta sk
Að vera sköllóttur að neðan er nefnilega inr
bara út frá sjónarhorni fegurðarinnar he
þægindanna. Fókus fékk fjórar konur til þe
tjá sig um þessa tískubylgju.
Fyrir einhverjum tugum ára
voru þær konur varla til sem
snyrtu á sér líkamshárin. Guðrún
Ósvífursdóttir var alveg örugg-
lega meö loðna fótleggi, hár undir
höndunum og sæmilegasta frum-
skóg i klofinu. En nútímamann-
eskjan gerir hvað hún getur til að
ná stjóm á líkama sínum og konan
er þar engin undantekning. Flestar
nútímakonur vilja móta líkama
sinn á líkamsræktarstöðvum, lita
hárið á hárgreiðslustofum, stækka
brjóstin hjá lýtalæknum og snyrta
líkamshárin með nýjustu tækni.
Það síðastnefnda virðist þó ennþá
vera eitthvert feimnismál. Fókus
hafði samband við fjölmargar kon-
ur og snyrtistofur til að forvitnast
um þessa raksturstísku en ekki
voru allar konur tilbúnar að ræða
þetta mál. Sumar snyrtidömumar
urðu meira að segja móðgaðar þeg-
ar þær vora spurðar hvaða hár
þær fjarlægðu. Það voru samt
n o k k r a r
konur sem
fannst ekk-
ert tiltöku-
mál að
ræða þessa
tískubylgju
og ein
þeirra er
Hrafnhild-
ur Hólm-
geirsdóttir
stílisti.
Hrafnhildur Hólmgeirs- gg er
dóttir: „Sjálf geng ég mjög glöö
nú ekkl um alveg sköll- yfir því að
ótt aö neðan heldur íslenskar
kýs ég aö halda ein- stelpur eru
hverju eftir.“ aö verða
duglegri að