Dagblaðið Vísir - DV - 15.10.1999, Blaðsíða 17

starf og stundum kemur fyrir að
maður getur sagt: þarna bjarg-
aði ég einum, eins og læknarnir
gera. Þegar svoleiðis gerist þá
fer maður brosandi í háttinn."
Þarftu ekki stundum aö fegra
sannleikann, Hanna?
„Nei, nei, ég hef aldrei gert
það,“ svarar Hanna hlæjandi og
bætir því við að oft megi satt
kyrrt liggja, bæði í afgreiðslu-
störfum og í hinu daglega lífi.
Þannig aö þú hefur aldrei
fengiö samviskubit yfir því aö
hafa selt einhverjum eitthvaö
sem fór viökomandi mjög illa?
„Nei, maður reynir að láta
það ekki koma fyrir. Maður
reynir alltaf að gera það besta
fyrir kúnnann. Ég myndi ekki
vilja að svoleiðis væri gert við
mig og því geri ég það alls
ekki við aðra,“ svarar Hanna
ákveðin.
Hver er þinn œösti draumur?
„Úff, ég vil helst sleppa við að
svara þessari spumingu af því
að ég er svo lítil draumóra-
manneskja."
Hanna Marfa Þórhallsdóttir, afgreiðsludama í 17:
Ekkert mál að brosa
kannski. Ég veit samt ekki hvort
þjónustarf sé framtíðin hjá mér,
maður stefnir kannski eitthvað
aðeins hærra en aldrei að segja
aldrei."
Afgreiðslufólk þarf að standa
allan daginn upp á endann, verð-
ur þú aldrei þreytt í fótunum?
„Nei, nei, bara þegar það er
mjög mikið að gera og jú, það er
nú alltaf mikið að gera en þreyt-
an gleymist í hita leiksins. Maður
reynir bara að vera í góðum skóm
og þá reddast þetta allt saman."
Þið þurfiö, eins og flugfreyjurn-
ar, aö brosa mikið...
„Maður verður að geta það og
það er stór hluti starfsins. Mér
finnst ekkert mál að vera bros-
andi allan daginn," svarar Hanna
brosandi út að eyrum.
Hefur þú einhvern tímann feng-
iö lúða inn í búðina, selt honum
eitthvaö flott og bara bjargaó lífi
hans?
„Það er alveg sama hver kem-
ur inn í búðina, maður reynir
alltaf að gera sitt besta. Jú, jú,
oft á tíðum er þetta mjög gefandi
Ertu ekki hress, Jón?
„Jú, en plís kallaðu mig
Nonna í Quest, undir því nafni
er ég þekktur," svarar Nonni í
Quest og fitlar við hökutoppinn.
Þetta er alveg ný stofa sem þú
ert aö opna, er það ekki?
„Jú, splunkuný. Þessi stofa er
fyrir yngri markhóp, kannski 12
til 30 ára. Við ætlum að reyna að
fara aðeins yfir strikið og því
verður þetta ekki þessi hefð-
bundna hárgreiðslustofa.“
Aó hvaöa leyti?
„Það verður alltaf eitthvað
nýtt að gerast, alltaf einhverjar
uppákomur. Svo má til dæmis
nefna að afgreiðsluborðið verð-
ur baðkar fullt af fiskum, við
verðum með svakagræjur og 600
watta hátalara í loftinu og margt
fleira.“
Sumir eru skíthrœddir um aö
rakarinn geri einhverja tóma vit-
leysu, hefur þú einhvern tímann
gert stór mistök í starfi?
• •••••••
„Já, Hebbi Guðmundsson kom
einu sinni til mín og vildi láta
klippa sig í flýti af þvi að hann
var að fara í sjónvarpsviðtal. Ég
kippti honum í stólinn og klippti
hann eins vel og ég gat en síðan
þegar ég ætlaði að setja í hann
Hebba-greiðsluna þá bara gekk
ekkert. Ég þurfti því að setja
hann aftur í stólinn og þvo hon-
um en það var sama hvað ég
reyndi, ekkert gekk. Á endanum
kallaði ég á reyndan klippara
sem túberaði hann, setti hann
bara i lagningu og náði þannig
réttri greiðslu. Þannig að ég
komst að því þarna að lagning
er galdurinn á bak við Hebba-
greiðsluna. Þetta voru nú engin
stór mistök en samt mistök en
sem betur fer tók Hebbi þessu
vel.“
Þegar sumt fólk sest í stólinn
hjá þér þá vill þaó spjalla. Hefur
þú stundum heyrt eitthvaö svœs-
iö?
• ••••••••
„Fólk er rosa-
lega misjafnt,
sumir vilja tala
en aðrir þegja. Ég
hef eiginlega
mest gaman af
því að tala við
börn því þau
eru svo opin og segja allt. Ég
fékk einu sinni lítinn krakka í
stólinn og svo byrjaði hann cillt
í einu að blaðra og fór að segja
mér frá því þegar mamma hans
og pabbi voru uppi í rúmi á
fullri keyrslu. Svo kom mamma
hans, sem hafði setið á kaffistof-
unni, á harðahlaupum, eldrauð í
framan, og náði að þagga niður í
krakkanum. Annars eru nú til
fullt af skrýtnu fólki og maður
er búinn að heyra margar sög-
ur.“
Karlkyns rakarar eru oft
stimplaöir hommar, hvaö finnst
þér um þessa umrœöu?
„Það er rosalega algengt að
••••••••
hommar. Til að umgangast mik-
ið kvenmenn þarf að hafa í sér
þennan finleika og það er
kannski þess vegna sem margir
hommar eru í þessari stétt og þá
hinir karlamir sem ekki eru
hommar em stimplaðir homm-
ar.“
Ert þú oft stimplaóur hommi
vegna starfs þins?
„Ég er oft spurður að þessu og
meira að segja kærastan mín er
oft spurð að því hvort ég sé
hommi. Þannig að ég myndi
kannski ekki segja að ég hafi
fengið stimpilinn á mig en ég
hef oft verið spurður út i þetta
mál,“ svarar Nonni og segir að
sem betur fer geti hann bara
hlegið að þessu.
•••••••••
Hvernig er aö vinna í búó?
„Það er bara ógeðslega fínt og
skemmtilegt. Áður en ég byrjaði
að vinna í 17 vann ég á veitinga-
stað og ég held að þjónustustörf
eigi vel við mig,“ svarar Hanna
María um leið og hún roðnar.
Þú ert aö þjóna fólki, er þaö
guðsgjöf aö geta þjónaó fólki?
„Úff, ég veit það nú ekki,
lÁhöfn
Krinqlunnar
Kringlan spríngur út í
dag og breytist í
langstærstu
verslunarmiðsöð íslands
- í gær var hún bara
stærst. Fókus fór því á stjá
og skoðaði allskonar hluti og
tók púlsinn á áhöfn Kringlunnar.
En Kringlan er auðvitað
rammíslenskt Titanic sem sekkur
ekki á malbikinu og á eflaust eftir að
stækka meira á næsta árþúsundi.
Jón Sveinsson hársnyrtir:
Kærastan spurð a
því hvort ég sé

l
i
15. október 1999 f Ókus
1
\
\
J