Dagblaðið Vísir - DV - 10.12.1999, Blaðsíða 14

molar
plötudómur
O.fL með smáskifu
Bubbi - Sögur 1980-1990 ★★★★★
Rúnar Júlíusson - Dulbúin gæfa - í tugatali ★★★
Hljómsveitin O.fl. er sunnlensk
poppsveit sem gaf út þriggja laga
diskinn „Sjálfur" á dögunum. Disk-
urinn fæst eingöngu í JJ á Selfossi,
en strák-
arnir fimm
stefna þó á
disk í
f u 1 1 r i
lengd með
vorinu.
H a n n
verður
að öllum
líkindum
seldur víðar. Fyrsti vísirinn að O.fl.
var Föroyingaþandið, sem starfaði í
Fjölbrautaskóla Suðurlands 1996 en
klofnaði svo í Land og syni og O.fl.
Bandið kom fyrst fram á útitónleik-
um í Hveragerði en hefur svo spilað
um landið, m.a. undir verndarvæng
Sálarinnar. Þekktasta lag O.fl. er lík-
lega „Takk fyrir jólin Jesú“, bítlalegt
jólalag með kristilegum bulltexta.
Það er á nýja smádiskinum ásamt ti-
tillaginu „Sjálfur" (poppað diet-
grugg) og „Veiðistöng 2000“ (“Lax
lax lax“ létt-gruggsins). Þetta er al-
veg þokkaleg smáskífa hjá þeim
sunnlensku og nú er bara að taka
sveitaballarúntinn með trompi sum-
arið 2000. Er þaggi?
Míchael brenndur óvart
Það gengur allt á afturfótunum
hjá Michael Hutchence, jafnvel
þó hann sé löngu dáinn. Ekki nóg
með að sólóplatan, sem gefin var
út eftir dauða hans, hafl fengið af-
leita dóma; nú hefur systir hans
komið fram á sjónarsviðið og seg-
ir að aldrei hafi átt að brenna lík-
ið. Öskunni hefur verið dreift á
ýmsum stöðum, nú síðast yfir
Himalaya, en samt bað Michael
aldrei um verða brenndur. Svo
virðist sem fjármálaráðgjafi
Michaels hafi kvittað ólöglega á
pappíra sem samþykktu brennsl-
una og það eru ættingjar söngvar-
ans auðvitað ekkert allt of hressir
með.
Dagbók á Netinu
Fjórða Radiohead-platan er nú í
vinnslu en það má
búast við henni um
mitt næsta ár. Gítar-
leikarinn Ed
O’Brien hefur tekið
að sér að vera full-
trúi bandsins út á
við á meðan á upp-
tökunum stendur
og heldur hann nú
úti dagbók á Net-
inu (www.radi-
ohead.com/us.html). Aðdáend-
um bandsins er bent á að kíkja
þangað hið snarasta.
Ný stelpa í Smashing
Pumpkins
Bassaleikarinn úr Hole, hún
Melissa Auf Der Maur, er hætt í
holunni og hefur
tekið sæti D’Arcy
Wretzsky í Smas-
hing Pumpkins.
Hennar fyrsta emb-
ættisstarf verður
að spila í heimsyf-
irreið SP sem
hefst i janúar. Þá
verður bandið að
kynna efni af næstu
plötu, „Machina / The Machines
of God“ sem kemur út 29. febrúar.
D’Arcy kláraði þó skildustörf sín á
þeirri plötu áður en hún hætti.
Gamlir karl
oourri
mín“, „Er nauðsynlegt að skjóta
þá“), hvítt reggí (“Bólivar") og svo
framvegis. Seinni platan er hinsveg-
ar tímalausari. Á henni eru bæði
viðfangsefnin og tónlistin klassísk-
ari. Á henni eru t.d. „Stál og hnífur",
„Rómeó og Júlía“, „Agnes og Frið-
rik“, „Afgan“ og „Talað við glugg-
ann“. Tónlistin er rólegri og einfald-
ari, en þetta eru líka lögin sem
hljóma ennþá hvað best. Þessi þema-
skipting safnsins er það sem gerir
það jafn gott og raun ber vitni. Síð-
ustu þrjú lögin eru svo áður óútgef-
in, tekin upp ‘79 og ‘80. Góð heimild,
en maður getur svo sem alveg skilið
að þau hafi ekki verið fyrstu lögin
sem valin voru á „ísbjamarblús“.
Með safhinu fylgir lika aukadisk-
ur með 5 nýjum lögum sem Bubbi
hefur tekið upp með meðlimum
hljómsveitanna Botnleðju og Ensími.
Það er ágæt viðbót og gott mál að
hafa þau á sérdisk.
„Sögur 1980-1990“ er mjög vel unn-
ið og flott stykki. Það er vonandi að
íslenskir plötuútgefendur standi
svona vel að endurútgáfum í fram-
tíðinni.
Hr. Rokk er tilbúinn fyrir „þrumu-
stuö“ næstu aidar.
h—i
Bubbi Morthens er búinn að vera svo lengi í sviðsljósi íslenska míkrósamfélagsins aö flestir eru búnir að ganga í gegn-
um það oft að ýmlst dýrka hann eða þola ekki.
Tveir af vinsælustu og afkasta-
mestu poppumm þjóðarinnar senda
frá sér tvöfaldar safnplötur núna fyr-
ir jólin. Plata Bubba „Sögur
1980-1990“ inniheldur úrval af sóló-
plötum hans frá níunda áratugnum,
en plata Rúnars „Dulbúin Gæfa - í
tugatali" hefur að geyma lög frá öll-
um ferli kappans, bæði af sólóplöt-
um, plötum með hljómsveitum sem
hann var meðlimur í og af plötum
sem hann kom fram á sem gestur.
Þessi söfn eiga það sameiginlegt að
það hefur heilmikil vinna verið lögð
í þau og þau gefa ágæta mynd af tón-
list þeirra.
Bubbi Morthens er búinn að vera
svo lengi í sviðsljósi íslenska
míkrósamfélagsins að flestir eru
búnir að ganga í gegnum það oft að
ýmist dýrka hann eða þola ekki.
Hann hefur verið á vixl dáður og
hataður af bólugröfnum pönkurum
úr Breiðholtinu, vel grúmuðum hús-
mæðrum á Amamesinu og léttlynd-
um sundlaugavörðum á Egilsstööum
svo eitthvað sé nefnt. Svo skrifaði
hann endurminningarnar allt of
snemma! Hann er búinn að vera það
lengi inná gafli hjá þjóðinni (og
lengst af átti hann söluhæstu plöt-
umar fyrir hver jól) að hann er orð-
inn eins og fjölskyldumeðlimur. Við
metum kostina, en þekkju líka gall-
ana. Flestir eiga líka sínar uppá-
haldsminningar með Bubba - hjá
mér eru það Utangarðsmenn í Kópa-
vogsbíói 1980, þegar ég heyrði
„Rækjureggí“ í fyrsta sinn og svo
„Blindsker" á Amarhóli á 100 ára af-
mæli Reykjavíkurborgar.
Það eru engin Utangarðsmannalög
á þessari plötu, (enda hlýtur kassinn
með öllu áður útgefnu efni þeirra
ásamt aukalögum að vera löngu
kominn í vinnslu), en það er helvíti
vel valið á hana samt. Safnplötur af
þessu tagi lita kannski út fyrir að
vera lítið mál í útgáfu, en staöreynd-
in er að það er ótrúlega auðvelt að
klúðra þeim. Til þess að þær standi
fyrir sínu þarf að leggja heilmikla
vinnu i þær. Það þarf að vanda laga-
valið, bjóða uppá eitthvað sem ekki
hefur heyrst áður og safna saman og
setja fram helstu upplýsingar um
efni þeirra. Svo þarf að taka ákvörð-
un um niðurröðunina. Oft stytta út-
gefendur sér leið og þú færð uppí
hendumar plötu sem gefur jú dæmi
um tónlist viðkomandi, en bætir
engu við. Þegar vel tekst til verður
hins vegar til gripur sem
stendur fyrir sínu burt
séð frá því hvort þú ert
sannfærður aðdáandi eða
ekki. „Sögur 1980-1990“ er
dæmi um slíkan grip.
Bubbi Morthens á það
mikið af góðu efni frá
þessum tíma að valið get-
ur kannski aldrei orðið
öllum fullkomlega að
skapi. Það hefur hins vegar tekist á
þessari plötu að koma flestum
stærstu smellunum að, en búa líka
til plötu sem virkar vel sem heild.
Fyrri platan inniheldur flest vin-
sælustu lögin. „Isbjarnarblús",
„Augun mín“, „Blindsker", „Hrogn-
in em að koma“, „Serbinn", „Sumar-
ið í Reykjavík" o.s.frv. Hún er hrað-
ari og fjölbreyttari. Lögin á henni
bera samtímanum vitni, hvort sem
er í tónlistinni eða viðfangsefnun-
um. Þetta er Bubbi að tjá sig um það
sem er að gerast í kringum hann.
„ísbjamarblús“, „Er nauðsynlegt að
skjóta þá“, „Lög og regla“, „Strák-
amir á borginni", „Segulstöðvar-
blús“ svo eitthvað sé nefnt. Þetta er
líka Bubbi að prófa sig áfram með ný
sánd og stíla. Við fáum einfalt og
beint út rokk (“Isbjarnarblús",
„Hrognin"), gæðapoppið sem Bubbi
vann með Christian Falk (“Augun
Rúnar Júl er bú-
inn að vera talsvert
lengur í bransanum
en Bubbi. Hann hef-
ur að vísu ekki hald-
ið sömu ofurvin-
sældunum jafhlengi,
en eins og heyrist
glöggt þegar hlustað
er á „Dulbúna gæfu“
þá á hann ótrúlega
marga smelli í fórum sínum. Á plöt-
unni em auk laga af sólóplötum
hans, lög af plötum með Rúnari og
Otis, Hljómum, Trúbroti, Lónlí Blú
Bojs, GCD, Geimsteini, Áhöfninni á
halastjömunni, KK, Dr. Gunna og
Unun. Þetta er ofsalega fjölbreytt
efni og líka stundum misjafnt að
gæðum.
Það sem heldur safninu saman,
fyrir utan góðcm ásetning og frammi-
stöðu Rúnars sjálfs eru kannski
helst textamir hans Þorsteins Egg-
ertssonar. íslenskir popparar vom
nefnilega dálítið seinþroska miðað
við erlenda kollega þeirra. Á meðan
Bitlamir og Stones tókust á við mál-
efni samtímans jafnt stór sem smá,
þá fengu Hljómar menn eins og Óla
Gauk, Ómar Ragnarsson og Þorstein
Eggertsson til að semja textana fyrir
sig. Þorsteinn hefur svo fylgt Rúnari
áfram í gegnum Lónlí Blú Bojs,
Geimstein og sólóefhi hans á áttunda
áratugnum. Þorsteinn Eggertsson er
auðvitað löngu búinn að fara marga
hringi í smekk og vitund þjóðarinn-
ar. Það þekkja allir texta eins og
„Betri bilar, yngri konur“, „Við
syngjum mn lífið“ og „Út og suður
þramustuð“. Snilld. Það sem Rúnar
á sameiginlegt með Þorsteini er
þessi ódrepandi jákvæðni. Það skin í
gegnum allt þetta efni eitthvað svona
„Ekkert mál, reddum
þessu“ viðhorf og þeg-
ar maður setur það i
samhengi við glæsi-
lega ásjónu töSarans
góðlega á framhlið um-
slagsins og staldrar að-
eins við nafnið; -“Dul-
búin gæfa - i tugatali“
(!), þá nálgast maður
kannski kjarnann í
karaktemum. Þetta er
feelgood plata. Ekkert
vesen.
Tónlistin er vægast sagt mjög fjöl-
breytt. Þetta er allt frá eðalbíttónlist
frá sjöunda áratugnum (“Heyrðu
mig góða“) til silalegs dinner kántrís
frá þeim tíunda (“Ástin lifir eða
deyr“ ). Á leiðinni er komíð við i
léttlyndu popprokki áttunda áratug-
arins (Lónlí blú bojs), gleðigutli þess
níunda (Halastjaman) og testósterón
rokkkeyrslu GCD frá byrjun þess tí-
unda. Það era framsamin lög og lög
eftir erlenda listamenn með islensk-
um textrnn. Sumt er mjög gott. T.d.
„Lífsgleði", „Heyrðu mig góða“ og
„Sveitapiltsins draumur" með
Hljómum og lögin með Trúbroti og
GCD. Annað er mjög vont, t.d. „Stolt
siglir fleyið mitt“, „Á leið i land“,
„Kærastan kemur til mín“. Sumt er
einhvers staðar þama á milli.
Það sem er helst
hægt að finna að
þessari útgáfu er að
lögunum er öllum
hrært saman, án til-
lits til útgáfuárs,
hraða eða tegundar
tónlistar. Þetta gerir
það að verkum að
stundum er það næst-
um frústrerandi aö
hlusta á hana. Eins
hefði verið fengur í
því að fá upplýsingar um á hvaða
plötum lögin komu fyrst.
Þetta safn er samt hlaðið efni og
aðdáendur bassistans geðgóða verða
sjálfsagt ekki fyrir vonbrigðum.
Rúnar hefur lagt sig fram við að ná
sem mestu af framlagi sínu á þessari
öld inní pakkann. Hr. Rokk er tilbú-
inn fyrir „þrumustuð" næstu aldar...
Trausti Júlíusson
f ÓkUS 10. desember 1999
14