Dagblaðið Vísir - DV - 10.01.2000, Page 4

4
MÁNUDAGUR 10. JANÚAR 2000
Fréttir
sandkorn
Sorg 12 ára stúlku í Hafnarfiröi:
Dillibossar
Minkur i kamnuhusi
„Dóttir mín er sorgbitin. Kanín-
urnar áttu að færa henni gleði,“
sagði Grétar Guðmundsson sem
býr í kúluhúsi við Lyngberg i
Hafnarfirði og hefur þurft að kljást
við óboðinn gest í upphituðu kan-
ínuhúsi Lísu dóttur sinnar um
margra mánaða skeið.
„Dóttir mín fékk kanínu síðast-
liðið sumar og var henni komið
fyrir í litlu kanínuhúsi hér úti í
garði. í september gerðist það svo
að kanínan hvarf sporlaust og einu
ummerkin voru smárifa á múmeti
sem umlukti svæði þar sem kanín-
an hafði viðrað sig,“ sagði Grétar,
faðir Lísu, og sameiginlegt mat
þeirra var að einhverjir óprúttnir
krakkar í nágrenninu hefðu stolið
kanínunni. Þá fékk Lísa nýja kan-
ínu.
„Sú fékk ekki að vera lengi í
húsi sínu því sagan endurtók sig
tveimur dögum síðar. Kanínan
hvarf og enn var komin rifa á múr-
netið,“ sagði Grétar sem brá skjótt
- drap þrjár kanínur áöur en hann féll
Lísa Grétarsdóttir við kanínuhúsið sitt í Hafnarfirði.
við og keypti þriðju kanínuna að vera í friði þar tO aðfaranótt ný-
handa Lísu dóttur sinni. Sú fékk ársdags er hún fannst dauð í kan-
ínuhúsinu, hart leikin og illa bitin.
„Ég sá strax að þama var dýrbít-
ur á ferð og ekki fór á milli mála
að minkaspor voru í kanínuhús-
inu,“ sagði Grétar sem setti upp
gildru í húsinu, sannfærður um að
minkurinn myndi snúa aftur á
vettvang ódæðisins til að ná í bráð
sína. Og viti menn; á öðmm degi
nýs árs læddist minkurinn inn í
kanínuhúsið við Lyngbergið og féll
í gildruna.
„Ég aflífaði skepnuna enda átti
hún ekki annað skilið eftir þá sorg
sem hún hafði valdið dóttur minni.
Hræið afhenti ég starfsmönnum
Áhaldahússins hér í Hafnarfirði og
mér er sagt að ég fái 1300 krónur
fyrir skottið," sagði Grétar Guð-
mundsson sem ætlar nú að freista
þess að kaupa fjórðu kanínuna fyr-
ir Lísu sem er óðum að taka gleði
sína eftir að hið sanna kom í ljós
varðandi dularfulla kanínuhvarfið
í Hafnarfírði.
-EIR
Sex víkingasveitarmenn voru í liöi
lögreglumanna sem fór að húsi á
Framnesvegi á föstudagkvöld
vegna gruns um vopnaöan mann
þar innan dyra. Myndin sýnir einn
víkingasveitarmanninn á vettvangi.
Grunur um vopnaðan mann í húsi við Framnesveg:
Á annan tug lögreglumanna
- lögreglan leggur mat á umfang viðbúnaöar
Á annan tug lögreglumanna var
kallaður út til húss á Framnesvegi
um níuleytið á fóstudagskvöldið
þegar grunur lék á að þar væri
vopnaður maður með hótanir. Sex
víkingasveitarmenn voru í liði lög-
reglumanna og var viðbúnaður mik-
ill. Götunni var m.a. lokað um hríð.
Sjúkrabílar voru í viðbragðsstöðu.
Maðurinn reyndist óvopnaður en
„ofurölvi og ruglaður."
Að sögn Jónasar Hallssonar að-
stoðaryfirlögregluþjóns býr dóttir
mannsins í húsinu. Hjá henni voru
staddar tvær stúlkur. Maðurinn
kvaðst vera vopnaður og sagðist
myndu skaða sjálfan sig.
Jónas kvaðst gera ráð fyrir því að
tekið yrði til skoðunar hjá lögregl-
unni hvers vegna víkingasveitin
hefði verið kvödd út. Spurningin
væri hvar mörkin ættu að vera með
slíkan viðbúnað og viðhafður var á
Framnesveginum. Aldrei hefði ver-
ið staðfest að maðurinn væri vopn-
aður. -JSS
Maöurinn lét ófriölega þegar vopnaöir lögreglumenn leiddu hann burt.
DV-myndir HH
Stjórnarskrá og landauðn
Davíð Oddsson forsætisráðherra er
ekki með hýrri há þessa dagana. Það
stefnir nefnilega í landauðn og auðvit-
að er það martröð hvers forsætisráð-
herra. Davíð mætti í Sjónvarpið til að
svara einum helsta stuðningsmanni
sínum meðal fréttamanna til um al-
vöru málsins. Fyrir mistök voru
spyrlarnir tveir og annar virtist ekki
gera sér grein fyrir að það er dóna-
skapur að spyrja forsætisráðherra,
sem er að verja búsetu í riki sínu,
rangra spuminga. Davíð benti spyrl-
unum seinheppnu á að stjómarskrá
lýðveldisins væri í tómu rugli og
hægt væri að dæma hvemig sem er á
granni hennar. Þegar sakleysinginn
sem ekki veit hvemig á að spyrja
spurði hvort ekki ætti að breyta
stjórnarskránni brást forsætisráð-
herrann illa við. Það var sko fráleitt
að breyta stjórnarskrá sem stuðlaði
að landauðn. Sjónvarpið verður að
velja spyrla sína og fréttamenn betur.
Svona spyrja menn ekki. Það er að
gefnu tilefni að Davíð er brugðið. Héraðsdómur
Vestfjarða hefur nú lagst á sveif með Hæstarétti
Islands í að gera Davíð og Kristjáni Ragnarssyni,
formanni LÍÚ, líflö leitt með þvi að dæma í þá
veru að fiskistofnar á íslandsmiðum séu sameign
allrar þjóðarinnar. Allir vita jú að það eru skjól-
stæðingar Kristjáns sem eiga flskinn í sjónum
enda þeim betur treystandi fyrir þorski, ufsa og
grásleppu en einhverjum sem ekki höfðu vit á þvi
á síðustu öld að fæðast inri i réttar fjölskyldur.
í kvótalögunum stendur að visu að flskistofn-
ar á íslandsmiðum séu sameign islensku þjóðar-
innar en það ákvæði er bara inni til að tryggja
vinnufrið á Alþingi þar sem alls kyns rugludall-
ar vaða í villu og svima um að Kristján og
hans fiskiklúbbur eigi ekki að fá að veiða í
friði. Annar eins skuggi hefur ekki hvílt yfir
íslenskri þjóð síðan svarti dauði herjaði á
landsmenn. Yfirvofandi ástand er hjóm eitt
miðað við rök andstæðinga kvótans sem hafa
klifað á því að landsbyggðin legðist af ef kvóta-
kerfl yrði fest í sessi. Nú er að vísu staðreynd
að landsbyggðarlýðurinn er á hraðri leið suö-
ur tfl Daviðs en það er ekki kvótakerfinu að
kenna og því að fiskistofnamir er loksins
komnir í réttar hendur. Landsbyggðarfólkið
vill einfaldlega tilbreytingu og því flytur það.
Staðan er þannig I einföldu máli að verði
kvótakerfið lagt af kostar það endalok íslands-
byggðar. Með því að viðhalda kerflnu tekst að
lágmarka skaðann og aðeins landsbyggðin fer
í eyði. Reykjavíkursvæðið mun áfram verða
við lýði og mannlíf dafna í varmanum frá hita-
veitutönkunum á Öskjuhlíð. Rakarar, vertar
og aflóga sjómenn verða að sætta sig við að
öðrum er betur treystandi fyrir auðlindinni.
Hið eina rétta í stöðunni væri að fá Kára
Stefánsson tfl að flnna út hverjir vora mestu
fiskimennimir fyrr á öldum. Síðan mætti
rekja sig eftir genunum tO afkomenda þeirra og
úthluta þeim kvótanum. Fyrsta grein kvótalag-
anna yrði þá þannig: „Fiskistofnar á íslands-
miðum eru séreign þeirra sem best þekkja tO
veiðanna.“ Þar með yrði byggt á reynslu kyn-
slóðanna.
Dagfari
Fyrir margt löngu fékk ungur
læknanemi í Reykjavík sumarstarf
hjá lögreglunni sem
fólst aðallega í því að
ganga upp og niður
Laugaveg og vera
virðulegur. Skömmu
síðar fékk hann svo
félaga, annan há-
skólanema. Lækna-
nemanum, sem eitt-
hvað hafði fengist
við fyrirsætu- og
tískusýningarstörf, fannst OjóOega
sem nýi maðurinn væri auðtrúa og
hægt væri að flflast dálítið með hann.
Kenndi hann honum því að ganga eins
og fyrirsætur gera og sagði að svona
ættu þeir að ganga upp og niður
Laugaveginn. Háskólanemarnir i lög-
reglubúningunum gerðu mikla lukku
með þessu nýja göngulagi sínu og var
sérstaklega tekið tO þess að búðakon-
ur við Laugaveg fylgdust vel með ferð-
um diOibossanna. En læknaneminn
þáverandi, sem er starfandi læknir í
dag, segir: „Svona dOluðum við Finn-
ur Ingólfsson okkur upp og niður
Laugaveginn heOt sumar og gerðum
mikla lukku.“
Allir sammála
Bæjarstjórnarminnihlutinn á Húsa-
vík er ekki ánægður með það vinnu-
lag meirihlutans að ef
einhver bæjarfulltrúa
Húsavikurlistans er
ekki sammála hinum
fuOtrúum listans í
einhverju máli þá
mæti hann hrein-
lega ekki á bæjar-
stjórnarfund þegar
það mál er tekið
fyrir og varamað-
ur sé kaOaður tO. Þetta gerðist á dög-
unum þegar ehin fuOtrúi meirihlutans
var ósammála hinum varðandi mál-
efrii Fiskiðjusamlagsins. Kristján Ás-
geirsson, oddviti meh-ihlutans, er
sagður stjóma þessum málum með
harðri hendi, hann viO samstöðu en
ekkert múður. Minnihlutmn, með
tannlæknOm Sigurjón Benedikts-
son í fararbroddi, er óhress og hefur
kært tO félagsmálaráðuneytisins að
bæjarfuOtrúum meirihlutans sé skipt
út frá bæjarstjórnarfundum ef sann-
færmg þeirra feOur ekki að skoðunum
Kristjáns og félaga.
Enn í hár saman
Enn einu sinni eru þeO- komnir í
hár saman, Konráð Alfreðsson, for-
maður Sjómannafé-
lags Eyjaflarðar, og
talsmenn stóru út-
gerðarfélaganna á
Akureyri, en það
gerist jaftian þegar
samnnigar eru fram
undan og reyndar
stundum oftar.
Konráð hefur
marga hOduia háð við
Þorstein Má Baldvinsson, forstjóra
Samheija, en nú hefur hann benit
skeytum sínum að Útgerðarfélagi Ak-
ureyringa og segO- ÚA þvinga sjómenn
sOia með hótunum tO að skrOa undir
ýmis kjaraatriði. Guðbrandur Sig-
urðsson, forstjóri ÚA, hefur risið upp
og mótmælt hástöfum og það er örugg-
lega von á fleiri skeytasendOigum þeg-
ar frekara fjör fer að færast í kjara-
samningamál sjómanna á næstu vik-
um og mánuðum.
Ljóskan
Ljóskubrandarar svokaOaðir hafa
af og tO verið birtir hér í þessum dálki
enda vOisælir meðal
margra. Þeir eru auð-
vitað misskemmtOeg-
0: og mislangir eins
og gengur og gerist
og menn eiga mis-
auðvelt með að
skilja þá. Einn
nýjasti ljósku-
brandarinn, sem
nú heyrist, er stuttur, skemmtOeg-
ur og auðskOinn en hann er svona:
„Finnur Ingólfsson".
Umsjón Gylfi Kristjánsson
Netfang: sandkom @ff. is