Dagblaðið Vísir - DV - 09.02.2000, Side 4

4
MIÐVIKUDAGUR 9. FEBRÚAR 2000
Fréttir
Anne Kristine neitaöi aö ræða viö nýbúa í útvarpi:
er ekki nasisti
- frændi minn lenti í útrýmingarbúðum
„Ég vel sjálf mína viðmælendur.
Staðreyndin er sú að hlustendur
hafa ekki úthald til að hlusta lengi
á fólk í útvarpi sem talar bjagaða
íslensku. Fyrir því hef ég
reynslu," sagði útvarpskonan
Anna Kristine Magnúsdóttir, um-
sjónarkona útvarpsþáttarins Milli
mjalta og messu á Bylgjunni.
Prestur nýbúa á Biskupsstofu,
Japaninn Toshiki Toma, hefur í
blaðagrein lýst áhyggjum sínum
vegna fordóma íslendinga í garð
þeirra sem ekki tala lýtalausa ís-
lensku eftir að Anna Kristine neit-
aði að ræða við hann í þætti sín-
um. „Mér fannst Toshiki Toma
einfaldlega ekki nógu spennandi
efni fyrir þátt minn. Ég hafði fal-
ast eftir þvi að fá Helgu Þórólfs-
dóttur í þáttinn vegna starfa henn-
ar fyrir Rauða krossinn erlendis.
Helga gerði þá kröfu á móti að ég
Anna Kristine Magnúsdóttir.
talaði líka við Tos-
hiki Toma en því
neitaði ég,“ sagði
Anna Kristine. „Ég
hef ekkert á móti ný-
búum enda sjálf hálf-
ur Tékki. Faðir minn
var fyrsti tékkneski
flóttamaðurinn sem
kom til íslands 1948
og uppáhaldsfrændi
minn lenti sjálfur í
útrýmingarbúðum
nasista. Hann slapp
þaðan á ævintýrleg-
an hátt og flutti til
Ástralíu 1 kjölfarið.
Þannig að það hljóta
allir að sjá að ég er
hvorki kynþáttahat-
ari né nasisti."
Helgu Þórólfsdótt-
ur sem hér er vitnað
<
Prestor innflytjendar^
Varar við
nasisma
Tos.bi.ki Tqum.
5 fíÍcikU3»íW.TOfii, !
.“KKií &FffóOWZO
rkki t.ib iýtalaö!
Á Töfr
luki þtir sid ínn-
tökuin á íungö
JBálttm *ru fyr
ir fcrtwíftíð sumpi-
aðir vríti armars
ftokks jwgnar
IJkit Tí»hikí 'viö-
hortl Isfcs-tdiaga
skurð^iðasíý rk un
ísiíar aíkíðtn«ar:
Rvíur pr
ensíoö nxcfi ste
M að hwra þctía saaw
Totítiw TonWL
Frétt DV um áhyggjur
Toshiki Toma.
til er nú verkefnis-
stjóri borgarinnar
um málefni nýbúa:
„Það er vissulega
áhyggjuefni þegar
svo er komið að ís-
lendingar hafi
ekki þolinmæði til
að hlusta á aðra en
þá sem tala lýta-
lausa islensku.
Hitt er jafnvíst að
íslendingar eru
fordómafullir í
garð útlendinga
sem taka gjaman
þann pól í hæðina
að láta lítið fyrir
sér fara hér á
landi,“ sagði Helga
Þórólfsdóttir.
-EIR
Formaður grænlensku heimastjórnarinnar:
„íslenskur" hund-
ur besti ráðgfafinn
- syngur sálma með landstjóranum
DV, Nuuk:
„Huppur er besti ráðgjafi minn
en það er vegna þess að hann er sá
eini sem er alltaf sammála mér,“
segir Jonathan Motzfeldt, formað-
ur grænlensku landstjómarinnar,
og hlær.
Jonathan heldur hund likt og
starfsbróðir hans Davíð Oddsson
forsætisráðherra gerði til skamms
tíma. Mikil vinátta er milli hunds-
ins Hupps og landstjórans. Huppur
sækir nafn sitt til Vestfjarða eða
nánar tekið að Hjalla i Skötufirði
þar sem afi og amma Kristjönu,
eiginkonu Jonathans, héldu sam-
nefndan hund. Þó hann eigi upp-
runa sinn að rekja til Grænlands
má segja að hann sé „íslenskur" sé
litið til nafnsins.
Hinn vestfirski Huppur þótti
merkishundur á sinni tíð og þegar
húshóndi hans, Kristján Guð-
mundsson á Hjöllum, féll frá varð
að aflifa hundinn sem yfirbugaður
af sorg hvorki át né drakk. Land-
stjórahjónunum þótti tilvalið að
nefna hund sinn eftir hinum vest-
flrska.
Hundurinn Huppur er mjög
fylgispakur húsbónda sínum og
þegar Jonathcm, sem er fyrrver-
andi prestur, tónar ákveðinn
nýárssálm þá tekur Huppur undir.
Jonathan segir hundinn ekki gefa
hinum gamla Huppi eftir að viti og
gott að bera erfið pólitísk mál und-
ir hann.
„Þetta er sannur félagi sem mót-
mælir mér aldrei og hlustar vel,“
segir Jonathan. -rt
Hundurinn Huppur ásamt húsbónda
sínum, landstjóranum. Jonathan
leitar gjarnan ráða hjá hundinum og
þeir syngja saman sálm.
DV-mynd Reynir
Sómi borgarstjórnar að veði
Heimiliskattaveiðarnar
í Reykjavík hafa nú staðið
á aðra viku. Þykja þær
hafa gefið góða raun. Þeir
kettir sem í búr meiri-
hluta borgarstjómar hafa
ratað hafa allir sem einn
verið merktar kisur góð-
borgara, vinir barna jafnt
sem fullorðinna. Þær hafa
aðeins fengið að viðra sig
með hækkandi sól en hlot-
ið þessi örlög. Til stóð að
vísu að fanga villiketti í
vesturbænum en fram til
þessa hefur ekki einn ein-
asti flækingsköttur ratað í
búr borgarstjórnarmeiri-
hlutans. Þykir kattafong-
urum það að vonum sárt
en fagna því þó að afla-
leysið er ekki algert.
Heimiliskettirnir bjarga
því sem bjargað verður.
Borgaryfirvöld hafa lagt
metnað sinn og sóma í kattamálið. Það var kvart-
að undan kattamjálmi og breimi og því varð að
sinna. Sú merka nefnd borgarapparatsins, um-
hverfis- og heilbrigðisnefnd, tók atlöguna gegn
flækingsköttunum aö sér. Helgi Pétursson borg-
arfulltrúi fór fyrir sem formaður nefndarinnar.
Hann ákvað að taka kattapláguna með trompi,
tvöfaldaði mannafla í vUlikattadeild borgarinnar,
og lét búa til sérstök búr fyrir villidýrin. Þau sáu
hins vegar við bragðinu en ekki saklausir heim-
iliskettimir.
Helgi harmaði það því ekki þegar félagi hans,
Hrannar B. Amarsson, tók við formennskunni.
Hrannar, annálaður kattavinur og eigandi
þriggja katta, situr því eftir sem formaður heim-
iliskattaveiðinefndar Reykjavíkurborgar. Hlut-
verk Hrannars felst aðallega í því að sansa óða
kattaeigendur sem sækja þurfta heimilisdýrin í
Kattholt. Þar þurfa þeir að reiða fram hálft þriðja
þúsund króna í hvert eitt sinn því sumir heimil-
iskettir álpast í búrin oftar en einu sinni.
Illar tungur segja raunar að ekkert kattavanda-
mál hafi verið i borginni, að minnsta kosti ekki
villikattavandamál. Það er þó ótrúlegt enda hefur
ein helsta nefnd borgarinnar undirbúið veiðam-
ar í langan tíma. Því er samt ekki að neita að ár-
angurinn er vart boðlegur, ef aðeins er litið til
flækingskattanna. Borgin hratt hinu mikla verk-
efni af stað og úr því sem komið er verður ekki
aftur snúið. Yfirvöld geta að vonum ekki búið við
það að þegnamir geri gys að athöfhunum og eiga
því þann kost einan að herða aðgerðimar. Það
verður aö segja köttum i borginni stríð á hendur,
herja á þá með öllum tiltækum aðgerðum.
Eigi að ná til villikattanna er auðvitað hætta á
nokkru falli meðal heimiliskatta en það er sú
aukaverkun sem fylgir öllum stríðsrekstri. Beita
verður öflugri vopnum en búrunum. Þau skila
ekki tilætluðum árangri. Eftirlitsmenn verða að
skríða um garða og bak við öskutunnur vel vopn-
um búnir.
Sómi borgarstjórnar er í veði. Hann er nokk-
urra heimiliskatta virði.
Það skal finnast þó ekki væri nema einn villi-
köttur.
Dagfari
sandkorn
Á spýtunum
Þjóðfræðaáhugamaðurinn og uppeld-
isbróðir Álftagerðisbræðra, Guðlaugur
Tryggvi Karlsson, leggur nú síðustu
hönd á kvikmynd sína er nefnist Heim
til Hóla. Hann mun
hafa myndina viða-
mikla og með sögulegu
ívafi þar sem riðið er
inn í söguna. Meðal
persóna á leið heim
til Hóla eru Egill
Skallagrlmsson úr
Mosfellssveit, Þor-
geir Ljósvetninga-
goði, Jón Arason og
Jónas Hallgrímsson . Þegar fé-
lagi Guðlaugs í hestamennskunni,
Guðni Ágústsson ráðherra, heyrði af
þessu krafðist hann strax að leika Jón
Arason. Nú velta Ámesingar því fyrir
sér hvemig Guðni líti út á trjánum á
eftir hestinum, dreginn um Kjalhraun
og vötnin í Skagafirði, á Hríshálsi og
þegar Líkaböng, klukkan í Hóladóm-
kirkju, fer að hringja í þann mund er
hersingin heldur inn Hjaltadalinn...
Fleiri ellismelli
Tveir aldraðir íþróttamenn komu
nokkuð við sögu í íþróttunum hér
heima um síðustu helgi. I Laugardals-
höUinni lét hinn fertugi Alexander
Ermolinskij til sín
taka en hann var öðr-
um fremur maöurinn
á bak viö sigur Grind-
víkinga á KR-ingum í
úrslitaleik bikar-
keppninni í körfu.
Hinn var Sigurður
Valur Sveinsson,
handboltaþjálfari
HK, sem hætti að
keppa í fyrra, fertugur að aldri . Sig-
urður fór í gömlu skóna í leik gegn
Fram og var maðurinn á bak við sigur
HK. Evrópumeistaralið Svía er háaldr-
að lið og það var mikið grátið i her-
búðum íslenska liðsins í Króatíu á
dögunum að þeir skyldu hafa hætt á
besta aldri Geir Sveinsson og Júlíus
Jónasson. Því heyrast raddir um að
hækka eigi meðalaldur hand-
boltalandsliðsins...
Steini lostnar
í Degi var sagt frá því að stripparar
hafi sýnt framhaldsskólanemum listir
sínar á dögunum. Þá rifjaðist upp frá-
sögn af rauðvínskvöldi í Listaháskóla
íslands sem fram fór
fyrir helgi i umsjá
textíldeildar. Þar eru
ailir nemendur konur
utan einn. Kvöldið
leið á ljúfum nótum
eins og við var að bú-
ast. Loks var há-
punktur kvöldsins
kynntur og kom þá
fram listdansmey af súlu-
kyni sem ætlað var að erta og striða
eina karlinum í hópi textílkvenna. í
fyrstu var mikið hlegið og flissað i hópi
kvenna sem fannst gaman að koma
karlinum í opna skjöldu. Hins vegar
var ekki gert ráð fyrir að dansatriðið
gengi jafnlangt og raun bar vitni og
munu hinar frjálslyndu textílkonur
hafa starað opinmynntar og steini
lostnar á það sem fyrir augu bar...
Skrapp úr vinnu...
Gullkom má stundum finna í minn-
ingargreinum og ekki laust við að
menn brosi út í annað þótt tilefnið sé
ekki gleðilegt: Hér eru nokkur: „Hann
skrapp úr vinnu til að
fara í þrekpróf hjá
Hjartavemd en þaðan
kom hann liðið lík ...
þegar Július tekur
tösku sína fulla af
góðum fyrirbænum
og þakklæti og hef-
ur sig til flugs af
brautinni rísum við
samstarfsmenn hans úr sætum og
veifum til hans og þökkum fyrir sam-
vemstundimar ... þeir sem guðimir
elska deyja ungir. Þessi orð koma mér
í huga þegar ég minnist afa. Hann var
á 93. aldursári þegar hann lést...
Umsjón: Gylfi Kristjánsson
Netfang: sandkom @ff. is