Dagblaðið Vísir - DV - 28.02.2000, Blaðsíða 18

18
31
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiölun hf.
Stjórnarformaöur og útgáfustjóri: Sveinn R. Eyjölfsson
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: Eyjölfur Sveinsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aðstoðarritstjori: Jónas Haraldsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11,105 RVÍK, SÍMI: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5999
Grnn númer. Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíöa: http://www.skyrr.is/dv/
Vísir, netútgáfa Frjálsrar fjðlmiölunar: http://www.visir.is
Rltsfjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaöam.: 462 6613, fax: 4611605
Sotning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf.
Filmu- og plötugerb: ísafoldarprensmiöja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverö á mánuöi 1950 kr. m. vsk. Lausasöluverö 180 kr. m. vsk., Helgarblaö 250 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til aö birta aösent efni blaösins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
Herrar í krafti annarra
íslendingum hefur tekist að byggja upp öflugt og traust
lífeyrissjóðakerfi. íslenskir lífeyrissjóðir standast ekki að-
eins alþjóðlegan samanburð heldur eru fyrirmynd ann-
arra þjóða. Lífeyriskerfið sem tekist hefur að byggja upp
er að langmestu leyti traust og fái skynsemi að ráða í fjár-
festingum lífeyrissjóðanna þurfa flestir ekki að hafa of
miklar áhyggjur af framtíðinni.
En þrátt fyrir árangurinn er nauðsynlegt að gera rót-
tækar breytingar á skipulagi sjóðanna og þeim reglum
sem unnið er eftir.
Fæstir lífeyrissjóðanna eru byggðir upp eftir reglum
lýðræðis þar sem sjóðfélagar hafa bein áhrif á störf og
stefnu sjóðanna. Eigendur fjármuna sem liggja í lífeyris-
sjóðunum eiga fæstir kost á því að velja þá sem þar sitja
í stjóm - fámennir hópar atvinnurekenda og launamanna
skipta stjórnarsetu að því er virðist bróðurlega á milli sin.
Stjórnendur lífeyrissjóðanna eru fulltrúar eigenda sjóð-
anna, launþega sem eiga allt sitt undir því að vel takist til
við rekstur og fjárfestingu þeirra fjármuna, sem þeir og
aðeins þeir eiga. Eina skylda stjórnenda lífeyrissjóðanna
er að tryggja hæstu mögulegu ávöxtun á lífeyri launa-
manna með lágmarksáhættu. Eigendur lífeyrissjóðanna -
launafólk - gerir enga aðra kröfu. Fyrir venjulegan launa-
mann skiptir engu hvort fulltrúi lífeyrissjóðs situr í stjórn
Flugleiða, Eimskips, Fjárfestingarbankans, Granda eða
Búnaðarbankans. Mestu skiptir að þeir fjármunir sem eru
launamannsins og hann stólar á þegar árin færast yfir séu
ávaxtaðir af skynsemi og af fyrirhyggju. Launafólk gerir
þá kröfu að þeir fjármunir sem það leggur fyrir séu ekki
misnotaðir í tilgangslausri valdabaráttu örfárra manna.
Launafólk sem þarf að spá í hverja krónu skilur ekki og á
ekki að skilja flókna valdabaráttu á fínum aðalfundum.
Herrar í krafti annarra hafa aldrei verið íslensku launa-
fólki að skapi.
Griðarlegir fjármunir liggja í lífeyrissjóðunum og þeir
eru orðnir stærstu fjárfestar á almennum fjármálamark-
aði. í krafti fjárhagslegra yfirburða geta lífeyrissjóðirnir
lagt undir sig stærstu fyrirtæki landsins. Þar með kæmust
fyrirtæki raunverulega undir stjórn fárra manna sem
ekki hafa fengið umboð eigenda fjármunanna til að ráð-
stafa þeim að vild.
Á komandi árum verður nauðsynlegt að setja skorður
við þátttöku lífeyrissjóðanna í íslensku atvinnulífi, ekki
síst á meðan uppbygging sjóðanna er þannig að sjóðfélag-
ar eiga enga möguleika á að hafa bein áhrif á stjóm
þeirra. Til greina kemur að setja sérstakt hámark á eign-
arhluti lífeyrissjóða í almenningshlutafélögum, jafnt hvað
varðar hlut hvers og eins sjóðs og samanlagðan eignarhlut
lífeyrissjóðanna. Með svipuðum hætti er nauðsynlegt að
huga að því að takmarka atkvæðisrétt lífeyrissjóðanna
jafnt á aðalfundum og i stjómum félaga. Raunar er full-
komlega vafasamt að lífeyrissjóðir eigi fulltrúa í stjóm
fyrirtækja í krafti hlutaíjáreignar. Með því að taka þátt í
stjómum félaga kann það mikilvægasta - arðsemi fjárfest-
ingarinnar - að falla í skuggann fyrir öðrum sjónarmiðum
sem hafa ekkert með framtíð sjóðfélaga að gera.
Tilgangur lífeyrissjóðanna með kaupum á hlutabréfum
er ekki annar en sá að ávaxta fjármuni sjóðfélaga. Sé
ávöxtun ekki ásættanleg ber sjóðnum skylda til að þess að
leita á aðrar slóðir. Kaup og sala á hlutabréfum er sá at-
kvæðisréttur sem lífeyrissjóðimir eins og aðrir fjárfestar
eiga. Og þann rétt eiga þeir að nýta oftar en gert er og láta
drauma og metnað einstakra manna um hugguleg stjórn-
arsæti lönd og leið.
Óli Björn Kárason
MÁNUDAGUR 28. FEBRÚAR 2000
H>"V Skoðun
Meira og minna
Ríkið, það er að segja
við, er notað til að skapa
fáeinum ofurauð á meðan
stofnanir sem lúta að al-
mannaheill eru látnar éta
það sem úti fiýs.
Ríkið, það er ég, sagði
sólkonungurinn Lúðvik
14. Og það var gott hjá
honum. En hvað skyldi
Ríkið þá vera á okkar dög-
um? Það fer eftir því
hverjir fara með völd. Út-
ausandi og verðbólgin alls-
herjarmamma þegar vinstrimenn
komast að en þegar hægrimenn
ráða ferðinni breytist ríkið í elli-
æra en forríka kerlingu sem vald-
hafinn hefur af reytumar og deilir
út meðal lagsbræðra sinna.
Glóbalísasjón skal það heita
Já, ég held þvi fram að það sem
frjálshyggjan stendur fyrir sé þeg-
ar upp er staðið rán. Valdaaðstaða
í stjómmálum er notuð annars veg-
ar til að deOa út eigum ríkisins og
hins vegar nota ríkið td að skapa
arð sem síðan er afhentur auð-
Pétur
Gunnarsson
rithöfundur
mönnum. í ríkjum sem
búa við frumstætt stjóm-
arfar (Rússlandi og ein-
hverjum fleiri löndum
líka) fer þetta nánast fram
fyrir opnum tjöldum.
Helstu auðlindir eru af-
hentar fáeinum auðmönn-
um á silfurfati. Viðkvæðið
er jafnan að Ríkið sé að
létta af sér byrðum og
hagnast í leiðinni en
menn sjá nú síðast í Fjár-
festingarbanka atvinnu-
lífsins hvemig kaupin gerast á eyr-
inni: rikið skapar auð sem það síö-
an afhendir útvöldum á verði sem
örfáum mánuðum síðar kemur í
ljós að var helmingi of lágt.
Ríkið, það er að segja við, er not-
að td að skapa fáeinum ofurauð á
meðan stofnanir sem lúta að al-
mannahedl eru látnar éta það sem
úti frýs. Hvemig getur þetta við-
gengist? Svarið felst í einni
töfraformúlu: veraldarvæðing
(globalisation). Ofurgróðafiknin
hefur rifið sig lausa frá þjóðríkjun-
um og gert aUan hnöttinn að vett-
„...menn sjá nú síðast í Fjárfestingarbanka atvinnulífs-
ins hvemig kaupin gerast á eyrinni: ríkið skapar auð
sem það síðan afhendir útvöldum á verði sem örfáum
mánuðum síðar kemur í Ijós að var helmingi of lágt. “
vangi sínum. Fyrirtæki sem að því var ástatt um með tilheyrandi upp-
er virtist stóðu í blóma renna sam- sögnum starfsfólks. Þar með kem-
an við önnur fyrirtæki sem eins ur meira í hlut hluthafanna. En
gróðafíkn er of gildishlaðið orð.
Glóbalísasjón skal það heita. Þegar
stjómendur fyrirtækja eru komnir
með tvöföld árslaun venjulegs fólks
í mánaðarlaun slá þeir upp hönd-
um í uppgjöf og segja: Þetta er ver-
aldarvæðingin, við erum á heims-
markaði.
Samheitiö yflr framför
En hver er þá valkosturinn? Sú
stefna sem þarf að taka er svo
þvert á ríkjandi hugsunarhátt að
hún verður væntanlega ekki tekin
fyrr en heljarþröminni er náð og
krakkið mikla ríður yfír. ÖO þessi
öld hefur beinst í eina átt: meira.
Það er bókstaflega samheiti yfir
framfor. En sú eina stefna sem er
fær td lengdar er mirma. Og að
þetta „minna“ sé jafnframt meira.
Ekki í skilningnum meiri bíla,
meiri mat, meiri græjur - heldur
betra, innihaldsríkara, uppbyggi-
legra.
En td þess þurfum við fyrst að
segja: ríkið það erum við. Og
hrinda því í framkvæmd.
Pétur Gunnarsson
Ég heiti Valdimar og er ljón!
Hver ber mestan skaðann við dlt
umtal? Er það sá sá sem mælir hin
ljótu orð eða hinn sem verður skot-
spónn þeirra? Ég tel tjónið mest hjá
þeim sem lætur orðin fáda. Með 01-
mælginni lýsir hann aðeins eigin
innræti. Skotspónninn hefur ekkert
breyst, hann er eins góður eða
slæmur og hann var áður en orðin
fédu. Hann skaðast yfirleitt minna
en hrakyrðingurinn. Þetta gddir þó
aðeins ef hrakyrðingurinn kemur
fram undir nafni.
Á ferli úlfur og refur
Kára Stefánssyni, forstjóra ís-
lenskrar erfðagreiningar, var ekki
td mikOs sóma að bera Olmennsku
á mig, Jón Magnússon hrl. og jafn-
vel forystumenn Mannvemdar.
Ekki heldur að likja okkur við hý-
enur og hælbíta þó að við séum
ósammála því hvemig þjóðin hefur
verið sett að henni forspurðri inn í
miðlægan gagnagrunn á heObrigð-
issviði í trássi við adar siðferðdeg-
ar viðmiðanir og Evrópulögin sem
við höfum skuldbundið okkur td að
hlita. Vegna áhuga Kára á dýra-
fræði er sjálfsagt að upplýsa hann
um að mínir nánustu segja mig
dæmigert ljón enda fæddur í því
merki.
Ef menn vdja halda umræðunni
„Ef menn vilja halda umrœðunni á plani Kára mcetti segja
að dýrafrœðilega séu í Kára á ferli úlfur og refur í einum og
sama manninum.“
á plani Kára mætti segja
að dýrafræðdega séu í
Kára á ferli úlfur og refur í
einum og sama mannin-
um. Þjóðfélagslegar um-
ræður á þessu plani em
auðvitað td vansa og ekki
líklegar td þess að leiða td
skynsamlegrar niðurstöðu.
Enda eru viðbrögð hrak-
yrðingsins ekki td þess
ætluð heldur td hins að
hræða og ógna þeim sem
hann telur að standi í vegi
hans. Eigum við ekki að
reyna að halda okkur við málefnin
og að virða skoðanir manna jafnvel
þó að við séum þeim ósam-
mála?
Siðleg frúin sagði mér
Út yfir adan þjófabálk tek-
ur þó lesendabréf Helgu Guð-
rúnar Eiríksdóttur hér í DV
sl. mánudag. Hún lýsir yfir
skömm sinni á nýjustu td-
raun minni td þess að verða
mér úti um fjármagn! -
Hverjar voru hinar tilraun-
irnar? Þessi elskulega frú
segir fáum dyljast „að þarna
syngja ágirnd, græðgi og öf-
und þrísöng við fjörugan
undirleik „skítlegs eðlis““.
Hún segir: „Lágkúran er svo
takmarkalaus að maður
stendur kjafOoppinn (með
tveimur n-um) af undrun.“
„Hann (þ.e. ég ) hugsar bara
eins og skækjan sem „vid
ekki að þú fáir það frítt“.“
Bréfið er fudt af fúkyrðum í
minn garð, en þetta læt ég
duga frá hinni siðlegu frú.
Valdimar
Jóhannesson
talsmaöur Réttlátrar
gjaldtöku
Kjaftloppinn
með 2 n-um
Við lestur bréfsins fór ég
ósjálfrátt að hugsa um sjón-
varpsauglýsingu um kvik-
myndina Stigmata, sem nú
er verið að sýna í kvik-
myndahúsum. I auglýsing-
unni er sýnd drungaleg
kona og stendur út úr
henni hrakyrðaflaumur
ógnvekjandi karlmanns úr
grárri fomeskju. - Ég þótt-
ist viss um að svona texta
skrifar engin kona, a.m.k.
ekki eðldeg kona. Þegar ég tók svo
eftir því að hún stóð „kjaftloppinn“
með tveimur n-um varð ég alveg
sannfærður um að Helga Guðrún er
ekki höfundur bréfsins þó að hún
láti kenna sig við þaö. Höfundur
bréfsins er karlmaður. Honum láðist
að setja sig í kvenlegar stedingar. -
Athuga það betur áður en næsta les-
endabréf er skrifað í nafni konu,
senndega að Lynghálsi 1 (húsakynni
ÍE). Passa sig líka á því að láta ekki
stOinn benda á höfundinn! Vanda
betur smáatriðin!
Norðurmýrskur hreimur
Það er varla „nokkur skapaður
hlutur við það að athuga“, svo not-
að sé orðfæri níðbréfsins, þó að
mér finnist einhver norðurmýrsk-
ur hreimur af þessu „lesenda-
bréfi“. Bréfritari sýnir tvímæla-
lausa hæfileika sem dugandi
mannorðsþjófur. Ætti jafnvel að
fara að yrkja níðvísur. Það er alt-
énd betra að vera kadaöur hagyrð-
ingur en hrakyrðingur þó að td-
gangurinn væri sá sami.
Valdimar Jóhannesson
Með og á móti
IIC/ Uf
JL&LiJJUt Ul4.t UlAZt o LLliJIU ðíg
gagnvart Flateyri og Suðureyri:
Faglegar forsendur
Fara fram hjá leikreglum
„Menn hafa
reynt í þessu sam-
einaða sveitarfé-
lagi að samræma
skólastarfið. Nú
erum við að stofna nýjan
skóla og fjölskylduskrifstofu
sem bætir enn frekar þjón-
ustuna við skólann. Fræðslu-
nefnd hefur lagt fram tidögu
byggða á faglegum forsend-
um um að flytja 9. og 10.
bekki á Flateyri og Suðureyri
í skóla á Isafiröi. Þar eru rökin þau
að núverandi aðstæður í þessum
byggðakjörnum eru þannig að betra
er talið fyrir nemendur að
fara td ísafjarðar gagnvart
faglegum ástæðum. Skóla-
stjórarnir í umræddum skól-
um lögðu fram greinargerð
þar sem segir að börnunum
sé betur borgið í betra um-
hverfi á ísafirði og gott er að
komast í stærri skóla sem er
betri undirbúningur fyrir
frámhaldsskólastigið.
En bömin verða ekki
keyrð gegn vdja foreldra. Ef
meirihluti þeirra er á móti þessu
mun fræðslunefnd hugsa aðra leið.“
„Ég tel að ekki
hafi verið staðið
rétt að því hvem-
ig fræðslunefnd og
bæjarstjórn ísafjarðarbæjar
stóö að því að afgreiða erindi
um að 9. og 10. bekkir yrðu
sendir tO ísafjarðar. Mál
þetta virðist ekki hafa verið
tekið tO neinnar umræðu í
fræðslunefnd heldur tekið td
afgreiðslu án umræðu - án
þess að það væri skoðað á
neinn hátt. Þetta hefði getað gert það
að verkum að fólk hefði einfaldlega
ekki tekið eftir hvað var að gerast -
að ákveðið hefði verið að
böm í 9. og 10. bekk skyldu
flutt yfir á ísafjörð. Þama var
farið framhjá ödum leikregl-
um sem settar eru. Þama átti
fyrst og fremst aö kynna mál-
ið fyrir foreldraráði sem er
tengdiður midi gmnnskólá
og foreldra. Mér finnst ekki
vel komið fram við skólafólk
af hálfu ísafjarðarbæjar að
vinna þetta mál svona. Ég
reikna með að með erindi
sínu hafi stjóm Grunnskólans á Flat-
eyri verið að benda á skoðun í tæka
tíö.“
Halldór
Halldórsson,
bæjarstjóri ísa-
fjaröarbæjar.
Magnea Guö-
mundsdóttir,
foreldri og fv. odd-
viti Fiateyrar.
Tillaga hefur komiö fram um aö 9. og 10. bekkingum á Rateyrl og Suöureyri veröi ekiö í skóla á Isafiröi. Þessi hugmynd er talin hafa komiö snöggt fram
og „hljóölega".
Best aö selja
á toppnum
„í svona mark-
aðsbúskap eins og
við búum við er
mjög erfitt að spá
fyrir um hvenær
toppnum sé náð í
góðærinu. Senni-
lega er best að
selja þegar menn
eru á toppnum,
því þá fæst best verð fyrir eignina.
Ég tel mest um vert að það mark-
mið sem menn settu sér um dreifða
eignaraðild hefur að verulegu leyti
náðst.“
Inniegg Hjálmars Árnasonar alþm. í
viötali viö Dag 25. febrúar um vöxt og
viögang FBA síöan rikiö seldi 51% hlut
sinn í bankanum.
Margföld notkun
á geðdeyfðarlyfjum
„Þessi aukning
er veruleg. Það er
engin góð skýring
á því hvernig á
þessu stendur. Við
notum klárlega
meira af þessum
lyfjum heldur en
nálægar þjóðir.
Það er athyglivert
í þessu að það eru eitthvað á bdinu
6-7 prósent þjóðarinnar á hverjum
tíma sem eru á þunglyndislyfjum
eða geðdeyfðarlyfjum ... Við erum
að fara af stað með vinnuhóp sem á
að leggja upp klínískar leiðbeining-
ar um „bestu notkun“ lyfja i þessum
flokki."
Siguröur Guömundsson landlæknir í
Fréttaviötali Dags 25. febrúar.
Evrópuumræðan
er hafin
„Evrópuumræð-
an er hafin, bæði
innan og utan
Samfylkingarinn-
ar ... í henni mun
fólk líklega skipt-
ast í tvo hópa; þá
sem vdja að
stjómvöld setjist
að samningaborði
og láti reyna á það hvaða niður-
staða fengist í aðddarviðræðum viö
ESB, og þá sem telja það ekki flug-
miðans virði að ganga til aðddarvið-
ræðna við ESB vegna þess að niður-
staðan sé gefin fyrirfram. Ég tel það
líka skyldu mína sem þingmanns
Samfylkingarinnar að stuðla að al-
mennri umræðu um stöðu okkar í
Evrópu."
Þórunn Sveinbjarnardóttir þingkona í
Mbl-pistli sínum 25. febrúar.
Sagan endur-
tekur sig ekki
Nóg er af skringdegum
þverstæðum í sögunni.
Þetta gddir einnig um starf
þeirra sem framleiða sagn-
fræði og söguefnivið fyrir
skólanemendur. Talsverðar
umræður hafa verið um
nýja námskrá i sögu og
þykist Gunnar Karlsson
(DV, 11.2.) sjá þar hliðstæð-
ur við fræga námskrá í
samfélagsfræði sem kennd
er við Wolfgang Edelstein
og odi miklu írafári og upp-
hlaupi í þjóðfélaginu
Þorsteinn
Helgason
sagnfræöingur
1983-84. Hinn nýi boðskap-
ur sé í rauninni trójuhestur sem
undirritaður hafi smíðaö en inni í
honum leynist gamli Edelstein. Það
hlálega sé að maðurinn, sem smygli
Edelsteinhestinum inn fyrir múra
skólanna, heiti Bjöm Bjamason.
Þverstæða sögunnar
Á hverju má nú marka að nýju
sögufræðin séu í rauninni Edelstein
endurborinn? Af því að hún byggir á
ósamfeddri sögu, segir Gunnar, enn
fremur að hún sé félagsfræðdeg og
fjadi um óþekkta einstaklinga en
ekki eingöngu um viðurkenndar per-
sónur sem séu hluti af viðurkennd-
um menningararfi. Þess konar sögu
stöðvaði Ragnhddur Helgadóttir á
sínum tíma. Hver kom þá td bjargar
og skrifaði samfedda sögu sem gerði
viðurkenndum menningararfi skd?
Það var Gunnar Karlsson með
kennslubókum sínum sem heita
Sjálfstæði íslendinga. Þetta em
vandaðar bækur. En þama liggur
ein skringdeg þverstæða sögunnar.
Samfedda sagan er ekki ófrávíkjan-
lega tengd Sjálfstæðisflokknum.
Heldur nýja sögunámskráin fram
ósamfeddri sögu, félagsfræði og
óþekktum almúgapersónum? Já, en
þar er líka samfeda, menning og
þekktar persónur. Fjadað er um vítt
svið, breiða sögu, og þá er næsta
vonlaust að láta söguna streyma
áfram sem samfedt stórfljót þar sem
aldrei rofnar straumurinn.
Menning í víðum skilningi
Samfedan, sem Gunnar rakti í sín-
um bókum, náði enda nær eingöngu
til stjómmála, bækumar heita
„stjómmálasaga handa ungu fólki“.
Nýja sagan tekur vissulega lit af fé-
lagsfræði en hadar sér þó í meira
mæli að menningu í víðum
skdningi. Listir fá þar tals-
vert rými. Nýlega var stað-
fest á ráðstefnu listgreina-
kennara i framhaldsskólum
að ákveðnir áfangar list-
greina og sögu væru svo
keimlíkir að ástæða væri td
samvinnu um þá. Þar lýsti
listgreinakennari hvemig
hann kenndi einn slíkan
áfanga. Vísvitandi hafði
hann stokkið með nemend-
ur sína fram og aftur í tíma
í sögulegri umfjödun, bein-
línis til að koma í veg fyrir
trú á línulega þróun. Svo róttæk var
sögunámskráin ekki.
Var samfélagsfræði Edelsteins svo
slæm þegar öllu er á botninn hvolft?
Ads ekki. Gunnar Karlsson er svo
sem á því líka. Hún var mjög faglega
unnin, frumleg og vönduð. Kannski
ekki raunsæ. Ástæður þess að hún
gekk ekki upp eru margar og flókn-
ar. I lærðum ritgerðum hafa þessar
ástæður verið krufnar án afgerandi
svara. í grein í tímariti Kennarahá-
skólans, Uppeldi og menntun (1998),
lagöi ég lóö á vogarskálina og reyndi
að skdgreina og gagnrýna inntak
hennar og fleiri námskráa.
Þá stækkar verkefnið
Sagan endurtekur sig ekki. En
þeir sem semja námskrá árið 1999
hafa fordæmi Edelsteins frá 1977 og
sögubækur Gunnars Karlssonar til
að byggja á og læra af. Það má kada
forréttindi. Þessa afmörkuðu „innri"
sögu námskráa og kennslubóka má
reyna að rekja í samfedu. En hún
hefur að sjálfsögðu mótast af ytri öfl-
um af margvíslegu tagi og þá þarf að
bæta við sögu stjórnmála, menning-
ar, hugarfars, efnahagslífs, skóla-
kerfls, persóna þeirra sem að verki
stóðu o.s.frv. Þá stækkar verkefnið.
Sagan verður aldrei nema ljósbrot.
Þorsteinn Helgason
„Af því að hún byggir á ósamfelldri sögu, segir Gunnar,
enn fremur að hún sé félagsfrœðileg og fjalli um
óþekkta einstaklinga en ekki eingöngu um
viðurkenndar persónur sem séu hluti af
viðurkenndum menningararfi. Þess konar sögu
stöðvaði Ragnhildur Helgadóttir á sínum tíma. “