Dagblaðið Vísir - DV - 27.08.2001, Blaðsíða 14

14
MÁNUDAGUR 27. ÁGÚST 2001
MÁNUDAGUR 27. ÁGÚST 2001
27

Útgáfufélag: Útgáfufélagiö DV ehf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aóstoðarritstjórar: Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson
Fréttastjóri: Birgir Guömundsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíöa: http://www.netheimar.is/dv/
Fréttaþjónusta á Netinu: http://www.visir.is
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Strandgata 31, sími: 460 6100, fax: 460 6171
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugerð: isafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuöi 2050 kr. m. vsk. Lausasöluverö 190 kr. m. vsk., Helgarblaö 280 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til að birta aösent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiöir ekki viðmælendum fýrir viðtöl viö þá eöa fyrir myndbirtingar af þeim.
Etýiðleikar á hluta-
bréfamarkaði
Undanfarnir mánuöir hafa reynst erfiðir á íslensk-
um hlutabréfamarkaði. Sjálfstraust sem virtist
óbilandi á fyrstu árum virks hlutabréfamarkaðar er
fokið út í veður og vind. Úrvalsvísitala Verðbréfa-
þings snarlækkaði síðastliðinn föstudag og fór niður
fyrir 1000 stig. Lækkun á verðmæti hlutabréfa er fyrst
og fremst vegna ytri aðstæðna sem hafa reynst fyrir-
tækjum erfiðar en einnig má rekja minnkandi sjálfs-
traust til þeirra viðskiptahátta sem þróast hafa hér á
landi. Sjálfstraust og væntingar er samtvinnað hvort
öðru og ráða miklu um verðmyndun á markaði verð-
bréfa.
Ekki er óeðlilegt í frjálsu samfélagi markaðsbú-
skapar að fyrirtæki lendi í hremmingum. Vonandi
tekst stjórnendum og starfsmönnum þeirra fyrirtækja
sem glíma við erfiðleika í rekstri að sigla út úr þeim
ólgusjó. Hvert fyrirtækið á fætur öðru, sem skráð er
á hlutabréfamarkað, hefur verið að tilkynna um af-
komu á fyrri hluta árs. Ljóst er að mörg þeirra standa
frammi fyrir róttækum uppskurði og breytingum -
önnur hafa hins vegar náð að skila viðunandi og jafn-
vel glæsilegri afkomu.
Forráðamenn þeirra fyrirtækja sem takast á við
mestu erfiðleikana verða að fá til þess ákveðinn
vinnufrið. Slíkur vinnufriður er nær útilokaður þeg-
ar fyrirtæki kjósa að hafa hlutabréf sín skráð á opin-
berum hlutabréfamarkaði. Öll skynsemi mælir með
því að stjórnendur og helstu eigendur fyrirtækja sem
verst hafa orðið úti óski eftir því að að skráningu
hlutabréfa fyrirtækisins á Verðbréfaþing íslands sé
hætt tímabundið á meðan tekist er á við erfiðleikana
og stefnan til framtíðar mörkuð. Með því eru send
skýr skilaboð til allra.
Á það hefur verið bent hér í leiðurum DV að það sé
mikill ábyrgðarhluti af forráðamönnum fyrirtækja,
sem horfa fram á mikla uppstokkun, að grípa ekki til
ráðstafana eins og þeirra að óska eftir afskráningu af
hlutabréfamarkaði eða að viðskipti með hlutabréf
þeirra verði stöðvuð um óákveðinn tíma. íslenskur
hlutabréfamarkaður hefur náð að þroskast hratt á
undanförnum árum og þrátt fyrir að menn hafi mis-
stigið sig í hrunadansinum hefur þróunin verið að
mestu ánægjuleg.
Eitt þroskamerki markaðarins er að fyrirtæki og
forráðamenn þeirra axli ábyrgð og óski eftir afskrán-
ingu þegar og ef forsendur, sem lagt var af stað með,
hafa ekki staðist. Gríðarlega mikilvægt er að trúnað-
ur og traust ríki í viðskiptum á hlutabréfamarkaði.
Upplýsingagjöf skiptir þar miklu en miklu skiptir
hvernig stjórnendur fyrirtækja bregðast við þegar illa
gengur.
Heiðarleiki og trúverðugleiki er og á að vera ein
helsta eign allra sem stunda viðskipti, skiptir engu
hvort um er að ræða viðskipti með hlutabréf eða önn-
ur verðmæti. Og einmitt þess vegna hljóta stjórnir
nokkurra fyrirtækja sem nú eru skráð á hlutabréfa-
markað að endurskoða stöðu fyrirtækjanna á mark-
aði.
Óli Björn Kárason
DV
Skoðun
Fjármagnseigendur með belti
Eitt alvarlegasta efnahagsmein
sem við búum við hér á
landi er hár fjármagms-
kostnaður. í rauninni er
það afar kurteislegt heiti
yfir þau okurkjör sem
heimili og fyrirtæki eru
knúin til að undirgangast á
lánsfjármarkaði. Hvaða
raunveruleiki skyldi blasa
við þeirri flölskyldu sem
ætlar að kaupa sér ibúð?
Hún á þess kost að fá hluta
- en aðeins hluta - af upp-
hæðinni lánaðan í húsbréf-
um. Þau eru verðtryggð og
bera í ofanálag um 6% vexti
Ogmundur
Jónasson
alþingismaóur
og form. BSRB
sjóðslánum. A þessum peningamark-
aði bera almenn skulda-
bréfalán um 20% vexti og
lendi menn í vanskilum er
okrið keyrt enn þá hærra
upp. í júlí voru dráttarvext-
ir að meðaltali 23,5%.
Hvað þýðir þetta i reynd?
Þetta þýðir að fyrir hverja
milljón þarf lántakandinn
að borga að minnsta kosti
200 þúsund krónur á ári til
lánveitandans og að sjálf-
sögðu meira lendi hann í
vanskilum. Og vaxtagreiðsl-
urnar hækka eftir því sem
skuldimar eru meiri.
ef afföllin eru reiknuð með. Síðan
getur það fólk sem hefur lánsrétt í
lífeyrissjóðum snúið sér þangað og
fengið fé að láni. Einnig þeir fjár-
munir eru verðtryggðir og bera vexti
sem að meðaltali eru um hálfu pró-
senti hærri en húsbréfm.
Efnalitlir borga á aðra milljón
Síðan halda menn út á hinn al-
menna lánamarkað. Þangað er þvi
fólki beint sem hefur minnstar tekj-
ur og á þar af leiðandi minnstar
eignir til að veðsetja fyrir lífeyris-
Ekki er óalgengt að fólk greiði vel
á aðra milljón króna á ári í vexti.
Það er vert fyrir allt samfélagið að
hugsa um það alvarlega hvað það
þýðir í raun að gera efnalitlum fjöl-
skyldum að greiða slíkar upphæðir á
ári hverju í vexti.
Og takið eftir; við erum aðeins að
tala um vexti, ekki einu sinni afborg-
anir af lánunum. Nú er það svo að
lánin sem bera hæstu vextina eru
óverðtryggð. Ef verðbótaþátturinn,
verðtryggingin er dregin frá kemur í
ljós að raunvextir eru um 13%, nærri
tvöfalt á við það sem gerist á
vísitölubundnum lánum.
Að mínum dómi stendur
slagurinn því ekki um að
berjast gegn verðtryggingu
sem slíkri heldur klyfjum ok-
urlánastefnunnar almennt. í
rauninni er það ekkert und-
arlegt að lán sem bera verð-
tryggingu séu á lægri vöxt-
um en hin sem enga slíka
tryggingu hafa. í útlöndum
tíðkast það hjá lánveitendum
að tryggja sig með breytileg-
um vöxtum. Ef verðbólgan
eykst hefur lánveitandinn
heimild til að hækka vextina.
Ef hins vegar dregur úr verð-
bólgu eru þeir lækkaðir.
Lagafrumvarp á leiðinni
Á íslandi nægir þetta fjár-
magnseigendum ekki. Þeir
vilja geta haldið uppi um sig
brókunum bæði með belti og
axlaböndum. Þeir heimta verðtrygg-
ingu auk breytilegra vaxta. Verð-
tryggingin þýðir að eign fjármagns-
eigandans rýrnar aldrei hvert sem
verðbólgustigið verður. Þá áhættu
tekur lántakandinn hins vegar á sín-
„Verðtryggingin þýðir að eign fjármagnseigandans
rýrnar aldrei hvert sem verðbólgustigið verður. Þá
áhættu tekur lántakandinn hins vegar á sínar herð-
ar. í ofanálag heimtar lánveitandinn breytilega
vexti. Hann vill geta ákveðið einhliða og samkvœmt
eigin geðþótta hve mikið hann skammtar sjálfum
sér úr vasa lántakandans hverju sinni. “
ar herðar. En í ofanálag heimtar lán-
veitandinn breytilega vexti. Hann
vill geta ákveðið einhliða og sam-
kvæmt eigin geðþótta hve mikið
hann skammtar sjálfum sér upp úr
vasa lántakandans hverju sinni.
Þetta er ósiðlegt og
mun ég á komandi
þingi kynna lagafrum-
varp sem reisir við
þessu skorður.
Sem betur fer er nú
að spretta upp gagn-
rýnin umræða um
verðtrygginguna.
Menn eiga án efa eftir
að deila hart um rétt-
mæti hennar. Hitt ættu
báðar fylkingar að
sameinast um, það að
vísitölunni verði ekki
misbeitt með reikni-
brellum. Það er meira
en að segja það að
hækka höfuðstólinn í
skuldsetningu heimil-
anna um 900 milljónir
króna vegna lottómiða
eins og gert var fyrir
fáeinum dögum. Þetta
þýðir 20 til 40 þúsund
skuldahöfuðstól þeirrar
sem er að festa kaup á
Nýt
króna
Því hefir verið haldið fram að ís-
lenska krónan væri einskis nýt,
henni skuli kastað fyrir róða fyrir
aðra haldbetri gjaldmiðla. Helstu
rökin sem færð eru fyrir því að farga
krónunni eru þau að hún falli
stöðugt i verði miðaö við aðra gjald-
miðla, gengi hennar sé því ekki
treystandi. Enn fremur muni upp-
taka annars gjaldmiðils lækka vaxta-
kostnað íslenskra fyrirtækja og al-
mennings auk þess sem kostnaöur
við utanríkisverslun og viðskipti
myndi minnka þar sem ekki þyrfti
að skipta gjaldmiðlum við útflutning
og innflutning vöru og þjónustu.
Þriðju og síðustu rökin eru þau
einu haldbæru sem einhverju máli
skipta. Einnig hefir verið bent á að
vegna smæðar hagkerfisins sé ís-
lenska krónan berskjaldaðri fyrir
áhrifum mikilla flármagnsflutninga
tengdum spákaupmennsku en mynt-
ir stærri hagkerfa. Að einhverju
leyti má stemma stigu við umfangs-
miklum skammtíma fjármagnsflutn-
ingum með verklagsreglum sem eru
ekki óþekktar meðal annarra ríkja.
Gildi á markaði
Atriðin tvö sem fyrst voru nefnd,
fall krónunnar undanfarna áratugi
og vaxtamunur gagnvart útlöndum,
sem ríkir um þessar mundir, eru eig-
in sjálfskaparvíti þjóðarinnar ef viti
skyldi kalla og óháð krónunni sem
„Yrðu núlllin tvö tekin af íslensku krónunni nú snerist
dœmið við, þannig að í stað þess að sú islenska væri tí-
undi hluti þeirra norrœnu, yrðu þœr norrænu einn tíundi
þeirrar íslensku að verðgildi. “
slíkri, þar sem krónan lifír
ekki sjálfstæðu lífi, óháðu
stjórn efnahagsmála og
kjarasamningum.
Sé stjórn slök, agalaus
sem er einkenni íslendinga
og tekur ekki mið af hinum
ískalda efnahagsveruleika,
ásamt því að samið sé um
almennar launahækkanir,
langt umfram vöxt fram-
leiðslugetu hagkerfisins, þá
er vart við því að búast að
gjaldmiðill haldi verðgildi
sínu. Stundum vill gleymast
að ásamt því að vera verömæta-
geymir og verðmælir er mynt gjald-
miðill sem hefir ákveðið gildi á
markaði eins og vörur og þjónusta.
Um gjaldmiðilinn ríkja svipuð
lögmál og um efnisleg gæði. Aukið
framboð er líklegt til að lækka verð.
Þar við bætist að launahækkanir
umfram framleiðni auka kostnað
fyrirtækja sem að lokum verður velt
út i verðlagið eða geta leitt til þess að
fyrirtæki komist í þrot, leggi upp
laupana þannig að dragi úr fram-
leiðslu séu engir fyrir hendi sem
treysta sér til að taka við rekstri
þess.
Þrjú núll af krónunni
Að fortíð skal hyggja er framtíð
skal byggja segir hið fornkveðna. -
Fyrir rétt um tveimur áratugum
voru tekin tvö núll af krónunni sem
átti aö verða liður í almennum efna-
hagsaðgerðum er létu þó á sér
standa. Varð reyndin sú að mynt-
breyting ein og sér dugði skammt.
Var skoðun höfundar og fleiri þá að
einfaldara hefði verið að taka þrjú
núll af krónunni, þannig að ekki
Kristjón
Koibeins
viðskiptafræöngur
þyrfti að endurtaka leikinn
innan tíðar. Núna er annað
núllið farið og íslenska
krónan einungis um tíundi
hluti þeirra norrænu að
verðgildi.
Gælt hefir verið við þá
hugmynd að snjallt væri að
taka tvö núll af krónunni
nú, þannig að krónan yrði
jafn verðmæt dollara. Sú
aðgerð yrði að vera sam-
fara áframhaldandi aðhaldi
á sviði peningamála og rík-
isfjármála. Sýna þyrfti
festu og ábyrgð í samningamálum
því auknar krónur í vasa eins gera
oft lítið annað en að rýra hlut ann-
arra launþega sem telja sig eiga
sanngjarna kröfu til kjarabóta. En
allt bendir til að samningarnir árið
1997 sem voru á skjön við þjóðarsátt,
ásamt óhóflegri útlánaaukningu
lánakerfisins er hófst um svipað
leyti, hafl átt hvað mestan þátt í hin-
um þráláta viðskiptahalla sem leiddi
að lokum til verulegs falls krónunn-
ar.
Tvö núll af krónunni
í þessu tilviki er ekki við krónuna
sjálfa að sakast og óvíst hvernig far-
ið hefði ef hún hefði á þeim tíma ver-
ið bundin við evru. Líklegt er þó að
skuldasöfnun fyrirtækja og einstak-
linga hefði verið síst minni en nú er,
en þrengingar í atvinnurekstri til
muna meiri. Yrðu núlllin tvö tekin
af íslensku krónunni nú snerist
dæmið við, þannig að í stað þess að
sú íslenska væri tíundi hluti þeirra
norrænu, yrðu þær norrænu einn tí-
undi þeirrar íslensku að verðgildi.
Kristjón Kolbeins
krónur á
fjölskyldu
íbúð. Það er lágmark að rétt sé reikn-
að. Ég hef ákveðnar efasemdir um að
svo sé gert.
Ögmundur Jónasson
Verðbólga vandamálið
- „Annað af tveimur al-
varlegustu vandamálum í
sjávarútvegi er aukin verð-
bólga en hún er banvænn
óvinur íslenskra fyrir-
tækja. Vonandi tekst að bægja þeim
vágesti frá íslensku hagkerfi. Hitt
vandamálið er siendurtekin illindi i
tengslum við kjarasamninga. Það eru
greinilega kerfisvandamál í þessum
samskiptum sem geta leitt til þess að
færri sjómenn verða starfandi innan
stéttarfélaga og færri útgerðir starfi
innan LÍÚ. Slik uppstokkun á sam-
skiptum á vinnumarkaði geta orðið
mjög afdrifarik. Það er því brýnt að
frekari umræða fari fram á næstunni
um skipulag á vinnumarkaði."
Ágúst Einarsson á vefsíöu sinni agust.is
Þræðirnir trosnaðir?
„Það er ekki auðvelt að skýra and-
stöðu Samfylkingarinnar við Kára-
hnjúkavirkjun nema með því, að þræð-
imir til gamla Alþýðuflokksins séu
teknir að trosna. Önnur sjónarmið og
annar þankagangur en þar var með lýð-
um hefur oröið ofan á. Og svo hefur
kapphlaupið við vinstri-græna villt
þeim sýn. Samfylkingin vill ekki siður
vera umhverfisvænn flokkur en vinstri-
grænir en varar sig ekki á, að öfgaskoð-
anir geta aldrei orðið umhverflsvænar
til lengri tíma litið. TOvitnuð ummæli
Jakobs Bjömssonar lýsa ágætlega
hvaða árangri orkustefna okkar íslend-
inga hefur skilað í umhverfislegu tilliti.
Aðrar þjóðir öfunda okkur af því. Al-
þýðuflokkurinn tók þátt í að móta
þessa stefnu með Sjálfstæðisflokknum.
Næst liggur fyrir að virkja Kárahnjúka
og nýta orkuna við álverið á Reyðar-
flrði. Það er umhverfisvæn fram-
kvæmd. Við íslendingar getum ekki
skorast undan þvi að ráðast í hana.
Halldór Blöndal þingforseti á vefsíöunni
islendingur.is
Spurt og svarad
Hvemig líst þér á brúðhjónin í Noregi?
Hera Björk Þórhallsdóttir
söngkona
Krúttleg
og sœt
„Mér finnast þau einstaklega
krúttleg og sæt, það litla sem ég
sá af þessu í fréttunum. Ef ég
hefði fylgst með athöfninni allri hefði ég setið límd
við skjáinn og grátið, rétt eins og krónprinsessan
sjálf gerði. Ástfangið fólk er alltaf fallegt og sama
gildir um öskubuskusögur eins og við höfum heyrt
af Mette-Marit. í slíkum sögum er líka mikill boð-
skapur við okkar samtíð. Allir eiga skilið að fá
uppreisn æm og það sem drepur þig ekki mun
herða þig. Hjónakornanna bíður hreint ekkert
kóngalif heldur það að vera undir stöðugri smásjá
alþjóöar - og hverjum er það sælt hlutskipti?"
Sverrir Hermannsson
alþingismadur
Hoffmanna-
árátta
„Ég óska þessu unga fólki
bara alls góðs. Hins vegar er
kominn tími á þetta höfð-
ingjaslekti og kóngavesen.
En ég er ekki alveg fjarri því að þá götu vilji
ýmsir okkur mjög nærri þræða og tala ég svo
ekki meira um það.
Það verður að segjast að þessi tildurmennska
á Bessastöðum, sem hefur tekið skrið á seinni
árum, bendir til að ekki sé úr öflum æðum dauð
þessi hoffmannaárátta.“
Eva Sólan
sjónvarpsþula
Ástin ekki eftir
stétt eða stöðu
„Mér finnst að fólk eigi að fá
að giftast þeim sem það kýs. Er
ekki alltaf sagt að ástin fari
hvorki eftir stétt eða stöðu?
Það virðist vera að þau Hákon krónprins og
Mette-Marit séu yfir sig hamingjusöm - en ég
tek fram að ég fylgdist ekki með þessari útsend-
ingu í gær.
Hins vegar verð ég að segja að mér finnst
fjaðrafokið vegna konungdæma vera kjánalegt.
Ég er fylgjandi lýðveldi og finnst að einstök
embætti eigi ekki að vera arfgeng."
Ráðamenn reyna að
réttlæta rangindin
Dagblöðin, sum þeirra að
minnsta kosti, eru oft einasta
haldreipi almennings þegar
eitthvað bjátar á. Blaðamenn
þekkja í starfi sinu ýmsar
raunasögur einstaklinga sem
eru órétti beittir í samskipt-
um sínum við kerfið. Þó eru
blaðamenn nánast í vernd-
uðu umhverfl miðað við ýms-
ar aðrar starfsstéttir og vita
ekki nema fátt eitt um
grimman og ósanngjarnan
raunveruleikann í kringum
okkur. _____
Inn á borð okkar á blöð-
unum berast ýmis undarleg mál.
Sum getum við tekið upp og orðið að
liði, en önnur eru þess eðlis að betra
er að ganga hægt og hljótt um dyr og
láta kyrr liggja. Mig langar til að
taka fyrir eitt mál sem er af þessum
toga, viðkvæmt mál.
Til mín kom í síðustu viku maður
með þykka bréfamöppu, mikið les-
efni, sem hann bað mig að skoða. Ég
las frá upphafl til enda bréfaskriftir.
Ég undraðist grimmdina og grunn-
hyggnina i kerfinu. Ég undraðist
líka hvað rikisapparötin styðja og
forherða hvert annað þegar þau eru
komin í ógöngur gagnvart einstak-
lingi úti í bæ. I stað þess að viður-
kenna mistök sin reyna opinberir
sýslunarmenn að láta eins og ekkert
sé athugavert. Þeir reyna að halda
lyginni áfram. Að sjálfsögðu hefði
ráðherra með bein í nefinu látið við-
Jón Birgir
Pétursson
skrifar:
komandi syndaseli mæta á
teppinu hjá sér og látið þá
fá það óþvegið. En það var
ekki gert á sínum tíma,
því miður, því það hefði
getað lokað þessu máli.
Ráðuneyti félagsmála er í
dag að reyna að réttlæta
rangindi sem áttu sér stað
fyrir 9 árum meðan allt
annar ráðherra var við
völd. Nú ætti Páll Péturs-
son að skoða málið sjálfur
og loka þvi endanlega.
Hann ætti ekki að styðjast
við vond ráð.
Saga mannsins var í örstuttu máli
sú að síðari eiginkona hans varð
veik og upp úr sambandi þeirra
slitnaði. Maðurinn var öðru sinni
orðinn einstæður faðir, núna með
3-4 ára son þeirra en eldri börnin
voru uppkomin og búin að koma sér
þægilega fyrir í þjóðfélaginu. Fljót-
lega tók að bera á tortryggni í garð
karlkyns uppaldans, hann þótti
nokkuð aldraður faðir, þótti vinna
um of, og sinna drengnum of litið.
Kæra barst til viðeigandi yfirvalda,
kært var í þægilegu skjóli nafnleynd-
ar en auk þess tók fulltrúi í barna-
verndarkerfinu undir kæruna og bar
hana í raun uppi án þess að hafa
haldbær rök.
Ljóst er á öllum pappírum frá 1993
til þessa dags að ekki var flugufótur
fyrir ákærum á hendur manninum.
Ákærur voru helstar þær að eitt
sinn hefði 3 ára drengurinn gert í
buxurnar á leikskólanum, hann
hefði sést fara yfir umferðargötu, og
hann hefði verið á leikvelli með
fleiri börnum eftir kvöldmat. Maður-
inn var sakaður um vanrækslu og
ýjað var að því að hann hefði barið
drenginn, en ekkert benti til að svo
væri, þvert á móti var ljóst að milli
feðganna ríkti mikill vinskapur. Á
jólagjöf pabbans um þetta leyti stóð:
Til besta pabba i heimi!
Maðurinn sem hér um ræðir,
menntaður maður, kunnur borgari og
mikill keppnismaður frá fyrri árum,
lét ekki kúga sig. Hann hóf þegar í
upphafi málsvörn sem hann hélt uppi
sjálfur. Drengurinn var aldrei frá
honum tekinn og þroskaðist vel,*
hann varð Reykjavíkurmeistari i fót-
bolta með sínu félagi í vor, stendur
sig ágætlega í skóla og er vinsæll og
vel lukkaður einstaklingur.
En faðirinn hefur ekki iátið málið
kyrrt liggja. Bréfin hafa hrannast
upp. Mikil vinna hefur farið 1 þetta
furðulega mál. Allt of mikill kraftur
hefur farið í súginn. Nú knýr faðir-
inn á Pál Pétursson félagsmálaráð-
herra að svara fyrirspurn. Faðirinn
getur ekki hætt að áreita kerfið sem
á sínum tíma ætlaði að taka frá hon-
um drenginn. Ég spurði hann hvers
vegna í ósköpunum hann beindi
ekki kröftunum í hollari farveg.
Hann svaraði þeirri spurningu ekki.
Gamli keppnismaðurinn vill aðeins
sigur réttlætisins.
Sr. Baldur Kristjánsson
sóknarprestur
Vígsla til
hlutverks
„Hjónabönd hafa tilhneig-
ingu til þess að vera því inni-
haldslausari og endast því verr
eftir þvi sem umstangið í kringum brúðkaupið
er meira.
Það er þó ekki víst að það sé raunin með
kóngahjónabönd.
Þar er skilnaðartíðnin mjög lág af því að þetta
er öðrum þræði vígsla til hlutverks. Það er
sennilega það sem vantar hjá venjulegu fólki.“
Konunglegt brúðkaup var í Noregi á laugardag þegar Hákon krónprins gekk að eiga Mette-Marit Tjessem Höiby.
DV-MYND HILMAR PÓR
„í stað þess að viðurkenna mistök sín reyna opinberir sýslunarmenn að láta eins og
ekkert sé athugavert. Þeir reyna að halda lyginni áfram. Að sjálfsögðu hefði ráð- <
herra með bein í nefinu látið viðkomandi syndaseli mœta á teppinu hjá sér og látið
þá fá það óþvegið. “ Myndin er óskyld efitinu.