Dagblaðið Vísir - DV - 12.12.2002, Blaðsíða 18

18
M.
agasm
FTMMTUDAGUR 12. DESEMBER 2002

DV
Gudni Ágústsson ráðherra og Margrét kona hans heimsótt í draumahúsi
Hér er hlýtt og bj
„Þetta hús er bæöi hlýtt og bjart og hér líður
okkur vel. Við höfum það útsýni sem við vildum og
þráðum. Sjáum til Ingólfsfjalls, sem er næsta
óbrigðull vitnisburður um hvernig viðrar. Síðan
heyrir maður nið Ölfusár og svo eru hér beint fyr-
ir augum Ölfusárbrú, kirkjan og kaupfélagið; þrjú
helstu kennileiti Selfossbæjar," segir Guðni
Ágústsson landbúnaðarráðherra. DV-Magasín
heimsótti Guðna í vikunni í fallegt einbýlishús sem
hann og Margrét Hauksdóttir, eiginkona hans, hafa
nýlega byggt sér á Selfossi.
Köstuðum okkur til sunds
Guðni og Margrét fluttu inn í húsið fyrir um
hálfu öðru ári og segjast una hag sínum þar ákaf-
lega vel. Fyrir áttu þau einbýlishús við götuna
Dælengi, sem er sunnarlega i byggðinni á Selfossi.
Þau segjast hins vegar alltaf hafa alið með sér þann
draum að búa í húsi þar sem þau gætu notið útsýn-
is; séð fjöll og norðurljós.
„Við undum okkur ákaflega vel í Dælengi, en
þráðum það frelsi að sjá til fjalla. Okkur fannst
þröngt um okkur að þvi leyti. Smátt og smátt fór að
blunda æ sterkar með okkur sá draumur að eign-
ast annað hús. Draumahúsið. Einhverju sinni þeg-
ar Guðni var á fundaferðalagi úti á landi hringdi
ég í hann og sagðist ætla að setja húsið á sölu, hvað
ég og gerði. Strax næsta dag var kominn kaupandi
að húsinu með tilboð sem við tókum síðan. Þannig
köstuðum við okkur til sunds í þessum draumum
okkar að byggja okkur nýtt hús hér á Selfossi," seg-
ir Margrét Hauksdóttir.
maður að gerast bóndi í sveit. Það hafi hins vegar
ekki gengið eftir.
„Þá varð að taka næstbesta kostinn og við sett-
um okkur niður á Selfossi. Við erum bæði fædd hér
í næsta nágrenni. Þetta er góður staður; samheldið
samfélag og fjölskylduvænn bær. Félagshyggja hef-
ur alltaf einkennt mannlifið ööru fremur hér. Sel-
foss hefur líka upp á að bjóða allt það sem hvert
samfélag þarf og eru gerðar kröfur um. Mér fmnst
líka gott að búa í samfélagi þar sem ég þekki fólk-
ið, það er mikilvægt fyrir stjómmálamann að hafa
slík tengsl við grasrótina," segir Guðni.
í minningum fólks er ævinlega nokkur ijómi af
þeim húsakynnum þar sem búskapurinn hófst.
„Við byijuðum okkar búskap í lítilli kjallaraíbúð í
gamla bænum. Þar vorum við í þrjú ár og leið vel.
En síðan fórum við i að byggja húsið við Dælengi
sem varð okkur mjög kært,“ segir Margrét.
í því húsi var hamingja
Húsið í Dælengi segir Guðni að hafl svo sem
ekki orðið til á einum degi eða einu ári.
„En það var hamingja í því húsi. Við fluttum inn
á bert steingólfið; það var ekki einu sinni komin
eldhúsinnrétting eða hurðir fyrir dyr. í loftunum
var ekkert annað en glerull merkt John Man Will,
þeim breska iðnjöfri. Maður vaknaði og horfði á
nafn hans uppi í loftinu fyrir ofan mann. Og sofn-
aði út frá John Man Will á kvöldin. En allt var
þetta sælt stríð og mikil barátta í okkar lífi. Þama
ólum við upp dætur okkar þrjár og þarna leið okk-
ur vel í sátt við góða nágranna."
Félagshyggja einkennir mannlífið
Bæði eru Guðni og Margrét uppalin í sveit og
Guðni segir það hafa verið draum sinn sem ungur
Fannst þetta fjarlægur draumur
Þegar Guðni og Margrét höfðu selt húsið góða í
Dælengi fóru þau að leita að lóð fyrir hið nýja
draumahús sitt. Fljótlega fundu þau lóðina á
vestari bakka Ölfusár „... en við höfðum stundum
í þessum draumum okkar um annað hús ekið á
þennan stað, horft yfir og sagt að hér væri gaman
að byggja. En okkur fannst það mjög fjarlægur
draumur þá,“ segir Margrét.
Lóðin góða var í eigu Sigfúsar Kristinssonar
húsasmíðameistara og milli hans annars vegar og
Guðna og Margrétar hins vegar náðust svo samn-
ingar um lóðina og að Sigfús og hans menn myndu
byggja húsið.
Margrét rissaði á blað teikningar að draumahús-
inu en það var svo Guðjón, sonur Sigfúsar, sem er
verkfræðingur, sem teiknaði húsið. „Það er hægt
að mæla með þeim feðgum, enda vann ég hjá Sig-
fúsi þegar ég var strákur."
Fæðingarsveitin í eldhúsglugganum
Talið berst aftur að útsýninu í húsinu góða. Ing-
ólfsfjall blasir við í norðvestri og eins sést til Skála-
fells á Hellisheiði.
„Ég sé Heklu frá flaggstönginni hér fyrir framan.
Á björtum degi sé ég austur í Eyjafjallajökul þar
sem „við austur gnæfir sú hin mikla rnynd", eins
og Jónas Hallgrímsson kvað. Síðan blasir við út
um eldhúsgluggann fæðingarsveit okkar beggja, Hraun-
gerðishreppur," segir Guðni.
Ab boða og þjóna
Starf stjómmálamannsins er að sögn Guðna að sumu leyti
ekki ósvipað þeim starfsskyldum sem prestar hafa. Það að boða
og þjóna. Sjálfur átti Guðni sem ungur drengur þann draum að
verða prestur.
„Ég predikaði yfir systkinum mínum og sá prestshlutverkið í
hillingum, en góðu heilli átti það þó ekki fyrir mér að liggja.
Bæði góðu heilli fyrir kirkjuna og eins veit ég ekki hvort ég
***** Æ
Ráöherrahjónin Guðni Á