Dagblaðið Vísir - DV - 22.05.2003, Qupperneq 15

15
FIMMTUDAGUR 22. MAÍ 2003
DV_________________________________________________________________________________________________________________________Menning
Umsjón: Silja A&aisteinsdóttir silja@dv.is
Þœr eru ótrúlega enskar,
vinkonurnar. Þó eru þœr sest-
ar aö í Gallerí Skugga viö
Hverfisgötu og œtla aö sýna
verk sín þar nœstu vikur - í
fyrsta skipti saman allar
þrjár. Sýningin ber heitiö
„Friday Night, Saturday
Told“ og visar heitiö til þess
að á föstudagskvöldum förum
við út að skemmta okkur og á
laugardögum segjum við sög-
ur af djamminu. En málshátt-
urinn tengist líka gamalli
hjátrú um drauminn sem
mann dreymdi aöfaranótt
laugardags. Efmaöur sagöi
einhverjum draum sinn á
laugardegi þá rœttist hann -
annars ekki.
Draumur þeirra Jo Addison,
Hatty Lee og Lucy Newman um
að sýna saman á Islandi rætist í
dag, enda hefur mikiö verið um
hann talað og lengi. Verkin
þeirra eru ólík og vinnsluaðferð-
imar líka en þær eiga margt
sameiginlegt í hugsun. Lucy sýn-
ir litmyndir tölvuteiknaðar eftir
ljósmyndum af fólki við dæmi-
gerða iðju í nútímanum - hirða
upp kúkinn úr hundinum, tala í
farsíma inni á veitingahúsi,
drekka kaffi úr pappamáli úti á
götu ... Hatty sýnir mynd af fimd-
arherbergi á hóteli í London þeg-
ar Björk er búin að halda blaða-
mannafundinn og allir eru fam-
ir, og Jo hefur búið til módel af
gamaldags ensku ahnenningskló-
setti með blikkandi peru í loft-
inu. „Það er alltaf bilað ljós inni
á þessum klósettum," segir hún
og glottir.
Að sýna lífínu áhuga
Eins og sjá má á þessari stuttu
lýsingu er „hvunndagurinn í
borginni" viðfangsefni þeirra
allra og fyrsta spuming blaða-
Fallegt þótt Ijótt sé
„Ég er líka að skoða samtím-
ann og sérkenni hans,“ segir
Lucy. „Og best gæti ég trúað að
myndirnar mínar verði fárán-
lega úreltar á skömmum tíma
af því hvað þær sýna tíma-
bundna siði og tísku akkúrat á
okkar dögum. En þá sýna þær
líka næstu kynslóð hvað við
vorum hlægileg!“
Verk Jo mynda ekki heild
heldur mótar hún í skúlptúra
smáatriði í hvunndeginum og
gefur þeim vægi með því að
setja þá á sýningu.
„Tímarnir breytast svo hratt
en sumir hlutir verða eftir -
eins og þessi almenningsklósett
í Englandi sem alltaf em eins af
því enginn hefur áhuga á að
endurnýja þau. En í rauninni
finnst mér þau falleg," segir
hún svo og horfir einarðlega á
blaðamann, „dapurleg, já, en
falleg, þó að þau séu ljót.“
Jo sýnir líka kröfuspjald sem
sveiflast til og frá þegar áhorf-
andinn nálgast það. En hvers er
það að krefjast?
DVAÍYND E.ÓL.
Þær skoða smáatriöi hins hversdagslega samtíma
Aö ofan og niöur: Jo Addison, Lucy Newman og Hatty Lee. í baksýn er herbergið eftir
biaöamannafundinn.
Upp eftir kortinu
- En hvers vegna sýna þær á
íslandi?
„Hatty var með íslendingi í
listnámi sem bauð okkur hing-
að,“ segir Lucy, „og við féllum
flatar fyrir landinu. Ekki bara
landslaginu sem er svo fagurt
og framandi heldur líka því hve
ótrúlega margt er á seyði
hérna. Það er svo mikið ltf í
mannlífmu og menningarlíf-
inu.“
Þær hafa allar komið til
landsins þrisvar til fjórum
sinnum svo þær þykjast vita
sínu viti um þetta. Þær hafa
líka samanburð við önnur lönd,
bæði England (og London), sem
þær koma frá, og líka Holland,
Svíþjóð og Noreg þar sem þær
Hvunndagurinn í borginni
- er viöfangsefni þriggja enskra listamanna sem sýna í Gallerí Skugga
manns eftir að hafa skoðað sýnishorn af verk-
unum sem þær eru að setja upp er: - Finnst
ykkur lífið svolítið dapurlegt?
Þær skella allar upp úr.
„Auðvitað er margt í lífinu dapurlegt,“ segir
Jo síðan, „en ég held að við lítum það í raun og
veru björtum augum og með hlýju. Við sýnum
því áhuga.“
„Áhugi okkar beinist vissulega að því sem er
svolítið dapurlegt," bætir Hatty við, „en áhug-
inn lyftir því upp og gerir það áhugavert. Það
versta er ef enginn sýnir áhuga.“
Eitt af því sem Hatty sýnir er 40 mynda ser-
ía af dæmigerðum breskum ríkisskólabörnum
í fremur fátæku hverfi í London. Öll eru þau í
rauðum skólabúningi og í fyrstu virðast þau öll
eins. Hatty heimsótti nokkra skóla í hverfinu
sínu áður en hún valdi þennan, ekki síst vegna
skólabyggingarinnar sem er ákaflega sviplaus
og stofnanaleg. Við sjáum mynd af henni líka á
sýningunni.
„Andstæðurnar í verkinu verða milli ein-
hæ&ii búninganna og staðlaörar byggingarinn-
ar annars vegar og hins vegar andlita barn-
anna með sinn sérstaka og einstaklingsbundna
svip,“ segir Hatty.
hafa sýnt áður, hver fyrir sig eða tvær og tvær
saman.
Af þessari upptalningu á löndum má sjá að
þær eru norrænar í hugsun, enda segir Jo að
þegar þær horfi á landakort og velti fyrir sér
hvert þær langi til að fara þá sé það venjulega
upp eftir kortinu!
Sýningin stendur til 8. júní og Skuggi er op-
inn alla daga nema mán. kl. 13-17. Benda má á
að Hatty sýnir líka ljósmyndir á Mokka af yfir-
gefnum borðum með leifum frá síðustu við-
skiptavinum.
Safnafaöir Reykvíkinga
Sýningar opnaöar á Landsbókasafni og Borgarskjalasafni um Lárus Sigurbjörnsson
Lárus Sigurbjörnsson (1903-1974), rlthöfundur og skjala- og minjavöröur
Reykjavíkurborgar
í dag veröa opnaðar á Landsbókasafni og
Borgarskjalasafni sýningar um Lárus Sigur-
björnsson (1903-1974), rithöfund og skjala- og
minjavörð Reykjavíkurborgar. 1. júní veröur
opnuö sýning um hann á Árbœjarsafni sem var
eitt af eftirlœtis „afkvœmum" hans og í kvöld kl.
20.30 verður sérstök afmœlishátíö í Iönó í um-
sjón Leikminjasafns íslands.
Tilefnið er að í dag, 22. maí, eru 100 ár liðin
frá fæðingu Lárusar sem var atorkusamur
safnamaður og hafði mikinn áhuga á íslenskri
menningu og mannlífi. Hann var fyrsti skjala-
vörður borgarinnar og lagði grunninn að Borg-
arskjalasafni Reykjavíkur. Einnig var hann
forgöngumaður að uppbyggingu Árbæjarsafns
og átti það hug hans allan síðustu árin í starfi.
Lárus safnaði heimildum um sögu Leikfélags
Reykjavíkur, og varð raunar fyrstur til þess að
safiia skipulega heimildum um íslenska leik-
listarsögu. Hann hafði líka bein afskipti af leik-
starfsemi, þýddi leikrit og var einn af þeim
sem tóku að sér að reka Leikfélag Reykjavikur
á kreppuárunum þegar það var að þrotum
komið; einnig var hann formaður BSRB og lét
víðar til sin taka.
Lárus Sigurbjörnsson hóf snemma á ferli
sínum að afhenda eigin handrit til varðveislu í
handritadeild Landsbókasafns. Hið fyrsta sem
barst til safnsins voru þýðingar á þremur leik-
ritum eftir Ludvig Hol-
berg, en þau voru skráð
í handritadeild 1937.
Síðar fylgdu margar
aðrar þýðingar.
22. maí árið 1993, á
níutíu ára afmæli
Lárusar, ánöfnuðu börn
hans Landsbókasafni
allt leikritasafh hans og
1995, við sameiningu
Landsbókasafns íslands
og Háskólabókasafns,
var það flutt til varð-
veislu í Þjóðarbók-
hlöðu. í safninu eru
handrit að flestöllum ís-
lenskum og þýddum
leikritum sem sýnd
höfðu verið hér á landi
meðan hann lifði,
einnig leikbókmenntir,
leikskrár og úrklippur úr íslenskum og erlend-
um blöðum. Allt innbundið efni er með bóka-
merki Lárusar sem Sigurður Guðmundsson
málari teiknaði.
Steinunn sýnir
Steinunn Marteinsdóttir sýnir í
sumar ný málverk og verk úr leir
á Hulduhólum í Mosfellsbæ.
Myndimar segja af þeim tíðind-
um þegar líf færist í náttúruna á
vorin og tengja sig um leið við
gömul íslensk viðlög og stemmur,
leirverkin urðu til við að skoða
klettabelti Esjunnar og jökla
landsins. Einnig sýnir hún stór-
gerðan „borðbúnað" Hítar tröll-
konu þeirrar er drakk jól með
Bárði Snæfellsás. Flest verkanna
eru unnin á sl. tveim árum.
Sýningin ber yfirskriftina „Nú
er úti vetrar þraut“ og er opin
dag hvern kl. 14-18 til 1. júní. Eft-
ir það verður hún opin um helg-
ar fram eftir sumri eða eftir sam-
komulagi.
Saltstorkin bros
Út er komin sjómannabókin Salt-
storkin bros eftir Hafliða Magnús-
son frá Bíldudal. Þetta er að
nokkru leyti fram-
hald Togarasögu
með tilbrigðum
sem kom fyrst út
árið 1981 en var
endurútgefin árið
1999.
Saltstorkin bros
inniheldur nítján
samtengdar sögur
sem gerast flestar í erlendum höfn-
um þegar siglt var með fisk til
Þýskalands og Englands á sjötta
áratugnum. Skopmyndir höfundar
sem teiknaðar voru um borð birt-
ast hér á prenti í fyrsta sinn.
Hafliði Magnússon frá Bíldudal
er eiginlega sér á báti meðal ís-
lenskra rithöfunda. Fáir höfundar
hafa íjallaö eins mikið um lífið um
borð í síðutogurunum og slarki í
landi og hann. Frásagnir hans
byggjast flestar á sönnum atburö-
um þótt sumum kunni að þykja
þær lyginni líkastar. Útgefandi er
Vestfirska forlagið á Hrafnseyri.
Augun gera víðreist
Skáldsaga Sjóns,
Augu þín sáu mig,
sem hlaut Menn-
ingarverðlaun DV í
bókmenntum 1995,
hefur verið seld til
útgáfunnar Like í
Finnlandi. Áður er
hún komin út í
Danmörku, Svíþjóð og Noregi. Þá
er framhald skáldsögunnar, Með
titrandi tár, sem kom út árið 2001
og einnig hlaut Menningarverðlaun
DV, væntanlegt í Svíþjóð á vordög-
um 2004.
Umsagnir erlendra fjölmiðla um
Augu þín sáu mig hafa allar verið
á eina lund. Til dæmis sagði gagn-
rýnandi Politiken í Danmörku að
sagan væri skrifuð „í hárbeittum
stíl sem vísast gæti sett herra og
frú Danmörku út af laginu“ og
bætti því við að hún væri „líka
fyndin og hreinir galdrar". Gagn-
rýnandi Weekendavisen sagði sög-
una „seiðmagnaða" og bætti við:
„Hið sérlega sjónska er léttleiki,
íþrótt eða glæsileiki; yfirlætislaust
kæruleysi væri trúlega réttnefni -
viturt og einbeitt kæruleysi, víðs
fjarri og handan við bæði tilfinn-
ingaþrunginn og tilgerðarlegan
póstmódernisma."
Fyrr í vor fór Sjón í glæsilega tón-
leika- og upplestrarferð til Bretlands
með Brodsky-kvartettinum þar sem
hann las sögu sína Anna and the
Moods viö tónlist Julians Nott.
Brodsky-kvartettinn er meðal hinna
virtustu í heiminum og sögu Sjóns
hefur verið lýst sem nútímaútgáfu af
Pétri og úlfrnum. Réttindastofa Eddu
kynnti hana á bamabókamessunni í
Bologna nú í aprO og vakti hún þar
mikla athygli.