Dagblaðið - 14.01.1976, Page 2

2 Dagblaðið. Miðvikudagur 14. janiiar 1976.
GUÐSBðBN tRU EKKI ÖLL
MB SEM ÞAU ERU SÉÐ
Herra tollgœzlustjóri!
Á gjqldeyririnn að
Sigurður skrifar: birtist i Dagblaðinu álit Hall-
„Fimmtudaginn 8. janúar dórs á Guðsbörnunum svoköll-
-LAUSN LEYNDAHDÓMS
uðu. Þar lýsir hann heimsókn
sinni til þeirra og að hann hafi
fundið að Guðsbörnin séu engir
reikulir blómahippar, hvað sem
það kann að þýða. Þvi miður er
hægt að segja aðra sögu af
Guðsbörnunum og hún er ekki
eins glæsileg og saga Halldórs.
Einkum er það í sambandi við
tengsl barnanna við fjölskyldur
sinar, sem mig langar til að
vekja athygli á. Mörg þeirra
hafa hætt skólanámi, farið að
heiman og slitið öllu sambandi
við foreldrana. Siðan hefur tekið
við hálfgerður vergangur,
puttaferðalög og dreifing
Mó-bréfa.
í gær hitti ég ungling, sem bað
migákaftum að gefa peninga til
Guðsbarnahreyfingarinnar. Sá
unglingur var sænskur og ný-
kominn til Islands til að vinna
fyrir sér á þennan hátt. Erlendis
er þessi hreyfing æ oftar gagn-
rýnd fyrir að þrælka og misnota
þá sem ánetjast henni. Vegna
þessa hafa risið málaferli.
Vonandi verður þessi Guðs-
barnaheyfing ekki meira
vandamál en nú þegar er orðið.
Bezt er að láta hreyfinguna af-
skiptalausa og gefa ekki pen-
inga til hennar. Vilji Halldór
kynna sér það, sem skrifað hef-
ur verið af erlendum aðilum um
Guðsbarnahreyfinguna, vil ég
benda honum á tímaritið
Bjarma 9.-10. tölublað 1973 og
11. tölublað 1975. Ennfremur 31.
árgang Kristilegs skólablaðs.
Ég læt fylgja með þessu bréfi
mynd af einu Mó-fagnaðarer-
indisbréfi Guosbarnanna.”
fqrq í mellur og
brennivsn?
Farmaður skrifar dálkinum:
„Það verður ekki af okkur
farmönnum skafið, stéttarleg
samstaða okkar er engin. Þetta
kemurvel i ljós þegar það er at-
hugað hvernig við látum toll-
gæzluna leika á okkur æ ofan i
æ. Okkur er ætlað að fá 30% af
launum okkar i erlendum gjald-
eyri en eftir 20 daga siglingu
megum við hafa með okkur
verðmæti fyrir alls 14 þúsund
krónur,og engan einn hlut verð-
mætari en 7000 krónur.
Eins og fram hefur komið i
lesendadálkum Dagblaðsins og
fréttum hefur farmönnum þótt
það nokkuð álitlegt að kaupa
kjúklingakjöt ytra til að gleðja
fjölskyldur sinar. Þá hefur það
komið í ljós að tollgæzlan virðist
öll vera i þvi að nappa þessa
kjúklingasmyglara og sér mikl-
um ofsjónum yfir þeim. Virðist
svo sem kjúklingar séu einhver
helzta meinsemdin i þjóðfélagi
okkar.
Þeim sem verður á að brjóta
af sér er svo hegnt af tollgæzl-
unni með vægðarlausum birt-
ingum i blöðum á stöðum þeirra
um borð. Þannig fá nánustu ætt-
ingjar að vita allt um ættingja
sinn. Já.samstaða okkar er litil,
og reyndar þori ég ekki fyrir
mitt litla lif að gefa neinum
nema fréttamanni þessa þáttar,
sem þetta skrif birtist i, upp
nafn mitt. Ef ég gæfi upp fullt
nafneins og menn eiga að gera i
umræðum á opinberum vett-
vangi mætti ég vita að ég yrði
eftirleiðis hundeltur af tollgæzl-
unni.
En það sem ég vildi spyrja
hinn alvitra tollgæzlustjóra er
þetta: I hvað á að verja gjald-
eyrinum sem við fáum? I mell-
ur og brennivín eða eitthvað
sem verður til uppbyggingar og
verðmætasköpunar? Okkur er
þetta ekki ljóst en við teljum að
tollgæzlustjóri sé beinlinis að
stjaka okkur út i verulega
óreglu og bilifi i erlendum höfn-
um. Fyrir 12-13 árum mátti
flytja inn vörur fyrir 5000 krón-
ur og er sú upphæð allverulegri
en 14 þúsund krónurnar sem
náöarsamlegast leyfast i dag.”
— Farmaður fæddur á landi.
HUGLEIÐING UM LOG-
GÆZLUMÁL í KEFLAVÍK
K. Th. skrifar:
„Siðastliðið vor var auglýst
staða yfirlögregluþjóns á Húsa-
vik. Um stöðuna sóttu meðal
annars tveir starfandi lögreglu-
menn á Húsavik og aðstoðar-
yfirlögreglumaður frá Keflavik.
Sagt er, að sýslumaðurinn á
Húsavik hafi mælt með öðrum
Húsavikurlögreglumanninum.
Ákvörðun ölafs Jóhannessonar
dómsmálaráðherra var þó á þá
leið, að Tryggvi Kristvinsson,
aðstoðaryfirlögreglumaður i
Keflavik, fékk stöðuna, enda
hefur hann verið framsóknar-
maður um árabil. Tryggvi hafði
þá áöur sagt upp starfi sinu i
Keflavik. Ástæðan fyrir upp-
sögn Tryggva i Keflavik kynni I
annan tima að gefa tilefni til
heilabrota.
Annað tilvik um dæmalausa
ráðstöfun sama ráðherra með
veitingu stöðu aðstoöaryfirlög-
regluþjóns i Keflavik: Staöa
þessi hafði verið auglýst I dag-
blöðum I sumar. Þá sótti aðeins
einn um stööuna, — Haukur
Guðmundsson rannsóknarlög-
reglumaður. Svo virðist sem
einhver hafi einhverra hluta
vegna „misst af strætó” i þetta
sinn. Staðan var því auglýst að
nýju, það er að segja I Lögbirt-
ingablaðinu. Hér er nauðsyn að
benda á, aö auglýsingar um
stöður hjá rikinu eru oft handa-
hófskenndar svo ekki sé meira
sagt. 1 þvi sambandi má benda
á dæmi um ráðningar i stöður
yfirlögreglumanns rannsóknar-
lögreglu á Keflavikurflugvelli
og aðstoðaryfirlögreglumanns á
sama stað. Kunnugir hafa tjáð
mér, að þessar stöður hafi
aldrei verið auglýstar.
Þegar umsóknarfrestur i hið
seinna sinn rann út, höfðu borizt
þrjár umsóknir um stöðu þessa.
Sagan segir, að lögreglustjóri
hafi i bréfi til dómsmálaráð-
herra mælt með Hauki
Guðmundssyni rannsóknarlög-
reglumanni. Hér hefur væntan-
lega veriö tekin til greina sú
„stefna” dómsmálaráðuneytis-
ins að hafa sama hátt á og i
Kópavogi, þar sem aðstoðar-
yfirlögreglumaðurinn er jafn-
framt yfirmaður rannsóknar-
lögreglu. Tillaga þessa lög-
reglustjóra, sem Olafur Jó-
hannesson hafði þó nýlega skip-
að sjálfur i embætti, var heldur
ekki tekin til greina.
Ákvörðun ráðherra var að
ráðinn skyldi aðstoðarvarð-
stjóri, Þórir Maronsson. Mér
virðist af framanrituöu að for-
stöðumönnum þessara rikis-
stofnana, hér tveimur lögreglu-
stjórum, sé gert erfitt að starfa
ef þeir verða að lúta pólitiskum
duttlungum ráðherra um val á
starfsmönnum. Einnig hefi ég
oft undrazt, hve rýmilegan tima
dómsmálaráöherra hefur til
þess að ráöa lögreglumenn úti á
landsbyggöinni.
Auk Þóris Maronssonar voru
umsækjendur um stöðuna Vik-
ingur Sveinsson aðalvarðstjóri,
sem hefur að baki tiu ára far-
sælt starf i lögregluliði Kefla-
vikur og er af kunnugum talinn
vel hæfur i stööuna. Þriðji um-
sækjandinn var Haukur
Guðmundsson rannsóknarlög-
reglumaður i Keflavik. Hann
hefur einnig yfir tiu ára starfs-
aldur i lögregluliði Keflavikur.
Haukur hefur verið ófeiminn við
að deila á dómsmálaráðuneytið
og dómskerfið á landinu I heild,
en það kann að hafa sin áhrif á
framvindu mála. Undanfarið
hefur hann starfað með góðum
árangri að uppljóstrun ýmissa
stórra sakamála.
Þórir Maronsson, sá sem ráð-
inn var i stöðu þá er um ræöir,
hefur aðeins starfað i lögreglu-
liði Keflavikur i tvö ár. Aður var
hann lögreglumaður á Keflavik-
urflugvelli, sem heyrir undir
utanrikisráðuneytið.
Eitt afreksverk Þóris var að
undirrita, ásamt fimm lög-
reglumönnum öðrum, uppsagn-
arbréf, dagsett 14. mai siðast-
liðinn, vegna afturkomu eins
lögreglumanns i Keflavik til
starfa. Lögreglumaður þessi
haföi sýnt af sér mikinn dugnað
i löggæzlustörfum, en var ein-
hverra hluta vegna illa séður af
nokkrum félögum sinum (hjá-
lagt ljósrit af bréfi þessu).
Þegar þáverandi lögreglu-
stjóri fékk bréf þetta i hendur
upphófst mikið samningamakk
um hvernig á málum skyldi
haldið og þannig með farið að
þessir menn gætu haldið stöðum
sinum kinnroðalaust. 1 þessu
samningamakki tóku þátt ein-
hverjir starfsmenn dómsmála-
ráðuneytisins. Eftir nokkurt þóf
var lögreglumaður þessi fluttur
af vöktum og honum falið að
vinna við skýrslugeröir vegna
umferöarmála. Þessu starfi
gegndi hann i fimm mánuði eöa
til 1. nóvember siðastliöins.
Þegar nýi aðstoðaryfirlög-
reglumaðurinnn hóf störf var
það fyrsta, sem hann tók þátt i
að gera, að flytja hinn umdeilda
lögreglumann á vaktir til sinna
fyrrverandi samherja. I fram-
haldi af þessu hafði lögreglu-
stjóri ákveöið að Þórir Marons-
son tæki við skriffinnsku vegna
umferöarmála. Eftir það hefur
margoft komiö fyrir að fólk,
sem á hlut að flokki dómsmála-
ráðherra, hefur alls enga fyrir-
greiðslu fengið. Nú nýlega var
óbreyttur lögreglumaður látinn
i það verk að minnka bunkann
hjá aðstoðaryfirlögregluþjónin-
um i aukavinnu (með yfir 700
krónur á klukkutimann).
Mér virðist, að með fyrr-
greindum afskiptum dóms-
málaráðherra hafi starfi lög-
reglunnar I Keflavik „verið
skipt i lægri gir”, eins og ráð-
herra komst eitt sinn sjálfur að
orði. Einnig er mér kunnugt um
að margir borgarar hér hafa
fordæmt þessa meðferð ráð-
herra, er hann réð mann i yfir-
mannsstöðu i trássi við vilja
lögreglustjórans i Keflavik.
Með þessari ráðstöfun tel ég
sem borgari á Suðurnesjum, að
illa horfi með löggæzlumálin
hér syðra og verði að skrifa það
að mestu á reikning dómsmála-
ráðherra — Ólafs Jóhannesson-
ar.”
K»n»Tik 14. mai 1975.
Herr* löfrejluetJ6ri.
A uadanföraua aáauöua hefur þróua aála hjá löfraflaaai
hér haifiö aro til 6f«fuáttar á #msa luad, aö okkar d6ai,
aö illkleift hefur rariö riö aö una.
I daf rarö sto aá atburöur, eem fyllti maliaa, ar
Skarphéöiaa NJálaaon, löfraflumaöur, hrarf aftur til étarfa
i löfrefluaai hér, eftir allt, sem á undaa er feafiö Of yöur
mua fullkuaauft ua. Er nú sto koaiö, aö tíö ajáua okkur
ekki fart aö atarfa lenfur i löfrefluliöiau i KeflaTÍk.
Leyfua Tiö okkur þTÍ hér meö, aö sefja lauaua atööma
okkar i löfrefluliöi KeflaTÍkur/NJaröTÍkur eifi aiöar ea frá
Of meö 16. áfúst 1975» en ella sto flJ6tt sem Terða má.
Viröiafarfyllst,