Dagblaðið - 15.05.1976, Blaðsíða 9

DA(’iBLAÐIi). LAUtíAKDAdUH 15. MAÍ 1976.
miimiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiHmiiiiiniHmHnniiiiiiHiiiiiMiHmiiiiiMHiiiiiiHiiiiiii
Birna Norðdahl íslands-
meistari kvenna 1976
26. Rd2!!
Hvítur gafst upp. Hann á
en'ga vörn gegn þrýstingnum á
f3-reitinn. Lokastaðan er
einkar athyglisverö.
Hér er svo aö lokum athyglis-
verð skák sem tefld var á skák-
móti í Sovétrík.junum fyrir
skömmu.
Hv. Tervonen.
Sv. Zajcev.
1. e4 35
2. Rf3 Rc6
3. Bc4 Rf6
4. Rc3 Be7
5. d4 exd4
6. Rxd4 d6
7. Rxc6 bxc6
8. 0-0 0-0
9. h3
Ef hvítur leikur hér strax 9.
f4, fær svartur gott spil með 9.
...d5.
9.
10. f4
He8
d5!
Svartur ræðst til atlögu á
miðborðinu og menn svarts
komast í ákjósanlegar stöður.
Hvíta peðið á f4 verður nú hálf-
gerður einstæðingur og einnig
hindrar það leið biskupsins til
g5.
11. exd5 Bc5 +
12. Khl
Eftir 12. Kh2 kæmi til greina
Rg4+ 13. Kg3 He3+ 14. Bxe3
Rxe3 15. De2 cxd5.
12. cxd5
13. Rxd5
Eða 13. Bxd5 Rxd5 14. Dxd5
Ba6 15. Hdl Dxd5 16. Rxd5
Had8 og hvítur á í erfiðleikum
þar sem 17. Be3 strandar á 17.
...Hxd5 18. Hxd5 Bxe3.
13. Re4
14. Df3 Bb7
15. b4
Hvítur verður að koma
mönnum sínum út á drottning-
arvæng ög er reiðubúinn að
fórna skiptamun í þessum til-
gangi. 15. ...Bf2 16. Hxf2 Rxf2+
17. Dxf2 Bxd5 18. Bxd5 Dxd5
19. Bb2 f6 20. Bd4 Dc4 21. c3 og
hvitur á góða varnarmöguleika.
15. Bd4
16. c3 Rxc3
17. Bb2 He3
Svartur hefur algjör tök á
miðborðinu og það gerir út um
hvítan þó hann hafi nú tök á
nokkrum mannaskiptum.
18. Re7+ Hxe7
19. Dxb7 Hb8
20. Df3 He3
21. Dh5 g6
22. Dg5 Re4!
Svartur fer hér réttilega út i
endatafl. Hann hefur algjör tök
á miðborðinu og næst liggur
það fyrir að plokka peðin af
hvítum.
23. Dxd8 Hxd8
24. Bxd4 Hxd4
25. Hfcl Rc3
26. Bfl Hxb4
27. Hc2
Þar sem hvítur tapar hvort
sem er öðru peði var 27. f5
líkast til aðeins skárra.
27. Hxf4
28. Hacl c5!
Þar sem Bfl er ekki nógu
valdaður borgar sig ekki fyrir
hvítan að taka riddarann.
29. Ba6 Ha4
30. Bb7 Rxa2
. 31. Hbl Rc3
32. Hb3 Hb4
Hvitur gafst upp. Hann getur
að vísu unnið eitt peð til baka
með 33. Hxc3 Hxc3 34. Hxc3
Hxb7 35. Hxc5, en þá kemur
upp staða sem er teorískt unnin
fyrir svartan.
imnmiiimiimiimiimiiimiiimimiiiimmiiraiiraimiiMiiiiimmiimmmiimimiiinimmiiii
Að senda VaUmar kveðju
Kunningi minn einn fór til Spánar um
daginn. Hann var eins og næpa þegar
hann fór út. Hann var líka eins og næpa
þegar hann kom heim. Ég spurði hann
hvað hann hefði eiginlega gert þarna úti.
Ég var að sleikja sólina, sagði hann. En
þú ert jafnfölur núna og áður en þú fórst
út, sagði ég. Eg er kannski jafnfölur í
andliti, sagði hann, en þú ættir bara að
sjá tunguna í mér.
Um páskana fór ég að sjálfsögðu
suður á Spán.
Af sannkristnu fólki hver strönd
var þar undirlögð.
Eg tel það vera bæði lukku og lán
hve létt þar er að iðka sin trúarbrögð.
Ég lá þarna á daginn i sandi
á sólgylltri strönd,
í sál minni og huga guðlegur friður bjó.
Það fannst ekki á kvöldin
kærleiksríkari önd.
Eg kjagaði á barinn, tilbað þar
guð minn — og dó.
Það er tvennt sem mig langar til að
vera. Það fyrra er bankastjóri og það
síðara fyrsti viðskiptavinur minn.
Á sínum tima urðu flóð á Spáni. Tekið
var fram í fréttum að enginn íslendingur
væri á flóðasvæðinu.
Eg held að flóð í fjarlægum löndum
ei frónbúum stúti,
því þeir eru vanir að fara á fjörur
við fljóðin þarna úti.
Og við þyrftum heldur ekkert að óttast
þótt aldrei það sjatni,
því ef frónbúinn drukknaði yrði það
alltaf
í öðru en vatni.
Um daginn, þegar ég var staddur á
einum skemmtistað borgarinnar, heyrði
ég að maður sagði við stúlku að hann
væri áfskaplega óhamingjusamur. Stúlk-
an spurði af hverju það stafaði. Konan
mín skilur mig ekki, sagði maðurinn. Því
gel ég nú ómögulega trúað, sagði
stúlkán. Það er alveg satt, sagði maður-
inn. Hún er n.efnilega kínversk.
Eimt sinni var maður, Onoda víst hét
hann.
Inn i skóga Filipseyja er sagt
hann hafi flúið.
Það var endur f.vrir löngu, í enda
seinna stríðsins.
og enginn sagði manninum að
stríðið væri búið.
Það halda sjálfsagt fleiri að stríðið
standi ennþá.
Sú staðreynd verður til þess að ég
hugann að þvi leiði,
hvort það geti verið að það viti þetta
ekki
valinkunna liðið þarna suður á
Miðnesheiði.
Ég vakna alltaf klukkan sjö á morgn-
ana. Það stafar af því að þá byrjar vekj-
araklukkan mín að hringja af slíkum
fítonskrafti að það er ekki viðlit annað
en vakna við hana. Það fyrsta sem ég
geri er að kveikja á útvarpinu oghlustaá
Jón Múla eða Pétur bjóða góðan dag í
nafni Ríkisútvarpsins. Síðan bíð ég
með óþreyju eftir því að Valdimar byrji
á morgunleikfiminni. Eg tek alltaf þátt í
henni og fer eftir öllu sem Valdimar
segir. Ég stekk fram úr rúminu og rek
mig þá undantekningarlítið á klæða-
skápinn minn. Sem betur fer hefur hvor-
ugum okkar orðið meint af því ennþá.
Síðan fæ ég mér göngutúr á staðnum,
vind á mér bolinn, set fæturna á mér í
sundur og reyni að ná með fingurgómun-
um niður í gólf með því að teygja hend-
urnar i áttina að því. Ennþá hefur mér
ekki tekist að glenna svo í sundur fæt-
urna að þetta hafi tekist. Næst leggst ég
á grúfu á gólfið og geri bakfettur af
slíkum áhuga að það liggur við að skegg-
ið á mér snerti ekki gólfið þegar ég
djöflast sem mest. Albestur er ég þó i þvi
að hoppa með fætur sundur og saman.
Eg gerði þetta svo vel um daginn að ég
rak annan fótinn í forláta st.vttu af Beet-
hoven og braut á mér stóru tána. Síðan
hef ég alltaf haft skömm á Beethoven.
Aftur á móti hefur álit mitt á Valdimar
vaxið stórum við þetta. Það er ekki á
allra færi að koma mönnum eins og mér
til að sparka í stóru meistarana.
Morgunleikfimin gerir mér gott,
þau gæði oft sál mína heftir.
Eg brýt á mér tærnar, það er ferlega
flott,
og fer svo i goft bað á eftir.
Eg vil svo senda Valdimar bestu
kveðjur með þiikk fyrir morgunleikfim-
ina. Beethovcn tekur sjálfsagt undir
kveðjuna þegar hann er búinn að jafna
sig eftir hiifuðkúpubrotið.
Á sínum tíma var mikið mál gert úr
því að Seðlabankinn ætlaði að byggja
hús skammt frá útvarpshúsinu. Töldu
útvarpsmenn að þessi bygging mundi
skemma útsýni.
Nú deila menn um Seðlabankann,
sjálfsagt er það vel.
Sumir jafnvel röddina nú brýna.
Og Þorsteinn ö. og fleiri vilja hrópa
þetta í hel
svo horft þeir geti á Esjuna sína.
En úrræði hef ég nokkurt sem allir geta
stutt
svo útsýnin hans Þorsteins verði fögur.
Það er það, að útvarpið verði að Esjunni
flutt
og Esjan niður á Skúlagötu fjögur.
Maður nokkur kom til konu sinnar um
daginn, himinlifandi, og sagðist hafa
keypt hest á hundrað þúsund krónur. Og
hvað kostaði kílóið, spurði konan.
Það er von að fólk spyrji svona. Nú
ætlar tryggingafélagið mitt að gera bíln-
um mínum þann heiður að tryggja hann
fyrir tólf milljónir. Mér finnst þetta full
hátt. Eg held að bíllinn sé alls ekki meira
en ellefu milljón króna virði.
En mér finnst alveg sjálfsagt að
borga þessi tryggingagjöld. Mér hefur
, nefnilega reiknast svo til að ef ég ek
bílnum mínum á fullri ferð inn í íbúðina
mína, eyðilegg bílinn, kveiki í íbúðinni
og drep sjálfan mig, þá verði ég vellauð-
ugur. Það er aðeins eitt slæmt við þessa
hugmynd. Ég á mjög erfitt með að vera
billaus.
Nú er ég í vanda,
ég vildi yrkja
vandað kvæði,
andann virkja.
En það fer að vanda
varía hjá því
að verði talsverð
vandkvæði á þvi.
Að lokum vil ég þakka öll bréfin sem
mér hafa borist og hafa öll verið á einn
veg, að þetta sé lélegasti þáttur sem birst
hafi í blaði frá því á landnámsöld. Bless-
uð haldið áfram að senda slík bréf. Ég er
nefnilega að safna frímerkjum. Ben. Ax.
Lausnin er á bls. 16
* X
* *
jL.
„Þú veizt ekki hversu dásamlegt það er að
vera heima. ástin mín..