Dagblaðið - 10.06.1976, Qupperneq 13

DAliBLAÐll) — FIMMTUDACJUR 10. JUNÍ 1976
■13
— en Ólafsvík á við húsnœðisvandrœði
að etja eins og fleiri bœir
einbýlishús skal það vera segja
allir landsmenn nema þeir
sem á Reykjavíkursvæðinu búa,
þeir feta sig upp í loftið meó
íbúðir sínar. Nú er verið að
• selja þessi einbýlishús, eininga-
hús keypt úr Reykjavík, fyrir 7
millj. króna stykkið í fokheldu
ástandi. Og nógir voru
kaupendur að þessum húsum.
Alexander Stefánsson segir
okkur undan og ofan af því sem
verið er að framkvæma á
vegum byggðarlagsins. Hafnar-
gerðin hefur staðið óslitið frá
1964 og stendur enn. Verið er
að rannsaka gömlu bryggjuna
og hvernig hún megi koma að
betri notum. 1 gatnagerð
stendur flest upp á bæjar-
félagið en Olafsvíkingar hafa
margir hverjir verið ólatir við
að snyrta í kringum hús sín,
mála þau og snurfusa á alla
lund.
Aðalgata Ólafsvíkur, Ólafs-
orautin, 1.5 km að lengd, er
oreiðgata eins og bezt verður á
kosið.
Sú gata var steypt en ætl-
unin er að bera olíumöl á
íbúðarhúsagötur. Verður þá
væntanlega mikil og góð
breyting á bæjarbragnum, því
fiskibæir geta verið vinalegir
og fallegir eins og þeir víta sem
skoðað hafa slíka bæi í Noregi
og víðar.
Þá er ný framkvæmd i
uppsiglingu. Sérfræðingar hafa
komizt að raun um að börn
landsins, þau sem dveljast á
dagheimilum og öðrum slikum
stofnunum, þurfi 6 fermeta at-
hafnasvæði hvert barn til að
athafna sig. Gamla barna-
heimilið dugir því ekki lengur
og nú á að byggja nýtt og stærra
fyrir 34 milljónir. — „Við
reynum að lækka þessa upphæð
verulega," sagði oddvitinn
greinilega einbeittur á svip. í
fyrsta áfanga verður rými fyrir
40 til 50 tápmikil Ólafsvíkur-
börn. Að sjálfsögðu hefur slík
stofnun meginþýðingu fyrir
aðalatvinnuveginn, — fiskinn.
Mæðurnar geta skroppið hálfu
eða heilu dagana til fiskvinnu í
frystihúsunum.
Hún Agústa Óskarsdóttir er ein þeirra ungu Ólafsvíkurmeyja, sem
setur svip sinn á staðinn. Hún hefur stundað nám i Bandaríkjunum
í ljósmyndun, en siðustu mánuðina hefur hún unnið við myndar-
legt hótel þeirra Ólafsvíkinga, Hótel Sjóbúðir. Ágústa hefur líka
aukastarf eins og flestir íslendingar, — hún tekur myndir fyrir
Dagblaðið af fréttnæmum atburðum á Snæfellsnesi.
Ljósmyndarinn á staðnum:
HÚN MYNDAR FYRIR DB
Maður
með
„karakter"
Hann heitir Vilhjálmur
Kristjánsson, maður kominn
hátt á áttræðisaldur. Samt
stendur Vilhjálmur sína plikt í
fiskmóttökunni í Hróa hf. hjá
Víglundi útgerðarmanni og fisk
verkanda Jónssyni, en Víg-
lundur er einmitt skattakóngur
Islands um þessar mundir,
greiðir' á 13. milljón króna í
skatta sína og skyldur. Leiðir
þeirra Vilhjálms og Víglundar
hafa legið saman allt frá 1943,
þegar þeir voru í skipsrúmi
saman, og líklega hafa báðir
haft gagn og gaman af samver-
unni, forstjórinn og verkamað-
urinn.
HÚS MEÐ
„KARAKTER"
Líklega er þetta gamla hús ekki neitt sérstakt i augum Ólafsvíkinga. En hitt er annað mai ao
utanbæjarmenn sjá þegar að þarna er svipfallegt, gamalt hús, sem plássið mætti ekki vera án. Húsið
mun vera byggt seint á síðustu öld, — en eigi að síður er það elzta hús staðarins. Byggingar í Ólafsvík
bera með sér mikla velsæld íbúanna, sem eru reyndar duglegir í bezta lagi, húsin nýleg flest hver og
yfirleitt vel hirt og máluð og DB-menn sáu í nokkur skipti flutningabíla með mold og túnþökur. Þeir
hafa áhuga Ólafsvíkingar á að hafa vistlegt í kringum sig.
Rauðsokkur í djöfuls púli
„Jú, við erum rauðsokkar, —
en samt finnst okkur þetta
djöfuls púl og algjört karl-
mannsverk,“ var samróma álit
þessara kjarnakvenna. Þær
voru að vinna við að vaska
stíufjalirnar úr Halidóri Jóns-
syni að lokinni vertiðinni.
Heppnar eru þær engu að sfður
að hafa eitthvað fyrir stafni,
það sama geta stöllur þeirra i
Reykjavík ekki atiar sagt.Sú á
vinstri myndinni er annars úr
höfuðborginni, en nöfn hinna
frómu kvenna vitum við því
miður ekki.
J