Dagblaðið - 23.09.1976, Blaðsíða 9

D ACBLAÐIÐ. FIMMTUDAtUJR 23. SEPTEMRER 1976.
Guðrún Asmundsdóttir og Guðmundur Pálsson.
fallandi fróðleik um Ferenc
Molnár finnst mér að upplýsi af
hverju Leikfélag Reykjavíkur
vekur hann nú upp að nýju til
leiks í Iðnó.
í leikskránni segir eitthvað á
þá leið um þætti þessa tvo að í
þeint sé háð og ádeila Molnárs
„beinske.vttari en almennt
gerist í verkum hans“. Mikið
fjarskalega hljóta hin mein-
lausustu þeirra þá að vera
óptarkvís! En sé það tilgangur
Leikfélagsins að taka með þess-
ari sýningu upp „háð og
ádeilu“, t.a.m. á stéttir banka-
stjóra og fjárplógsmanna í fínu
gervi hinna betri borgara, — ja,
þá hefur í þetta sinn verið
tekinn heldur betur skakkur
póll í hæðina. Ef það leikfélags-
fólk í alvöru langar til að gera á
sviðinu gabb og háð að mis-
brúkun bankavalds eða annars
opinbers trúnaðar, eða hvers
konar hugsanlegri fjármála-
spillingu, sýnist manni að
miklu brýnni yrkis- og
sýningarefni seu nærtæk hvar-
vetna í kringum okkur.
Hvernig er það: er leikfélagið í
Iðnó aldeilis einangrað frá sínu
nánasta umhverfi í gamla mið-
bænum? Hvað mun þá þegar
kernur i „nýja miðbæinn"? En
kannski einangrunin rofni og
upp verði tekin vérulegri við-
fangsefni þegar hefst hið fyrir-
hugaða „islenska leikár" í til-
efni af 80 ára afmæli félagsins í
vetur.
Annars er nú ekki vert að
gera of mikið úr hugsanlegri
tilætlun Leikfélagsins með
þessari sýningu. t upphafi var
hún fyrirhuguð sem „vorgam-
an“ í Iðnó í lok leikárs í fyrra,
en komst þá ekki að fyrir
öðrum brýnni og alvöruþrungn-
ari viðangsefnum, svo sem eins
og Skjaldhömrum og Sauma-
stofunni, sem nú eiga að ganga
samsíða Stórlöxum fram á
haustið. Ætli annað eða meir
hafi vakað fyrir mönnum en
fara með gáskafullt en græsku-
laust gaman til að létta kannski
sér og öðrum lund? En einnig
frá þessu sjónarmiði sýnist við-
fangsefnið skrýtilega valið. Til
að gamansemin í hinum veiga-
litlu leikþáttum nýtist þarf á að
halda útfærðum leikstíl og
leikni í meðförunum sem ekki
var til að dreifa til neinnar
hlítar í sýningu leikfélagsins,
sviðsetningu Jóns Hjartar-
sonar. Margvísleg önnur við-
fangsefni væru hins vegar
sjálfsagt hugsanleg fyrir leik-
félagsfólk til að leika sér að
farsaleik af því tagi sem einatt
lánast því allvel í sýningunni.
Fyrri þáttur í sýningnni,
Einkalíf, gengur út á eins
konar ,,afhjúpun“ gerspilltrar
borgarastéttar: bankastjórinn
fíni og hans völdu vinir missa
fyrir slysni af sér grímuna svo
að þorparaskapurinn blasir við.
En afhjúpunin var bara „í
plati“ og hin borgaralega grlma
fellur auðveldlega á sinn stað á
ný.
Seinni þátturinn víkur
skyldu dæmi lítillega við: þar
er sýnt hvernig stórhöfðingi og
burgeis er búinn til úr engu
efni í skjóli borgaralegs pen-
ingavalds. Þessi þáttur er eins
og ívið efnismeiri. i'ökíon oe
lipur farsi sem gefurleikendun-
um tækifæri að koma fram I
margskonar skringilegu gervi,
bregða upp skjótum svipmynd-
um alls konar skringifólks. Það
skrýtna er að þrátt fyrir sína
hjólliðugu atburðarás, og þó
þejr séu stuttir, verða báðir
þættirnir allt að því lang-
dregnir í sýningu, frásagnar-
efni þeirra er svo ansi rýrt og
endurtekningar áberandi.
Það sem hugsanlega gæti
gert þættina sýningarverða
væri leikstíll og persónugerð
sem í fyrsta lagi væri skopleg I
sjálfu sér, frjó leiksköpun, en
höfðaði í öðru lagi út fyrir
leikhúsið, til borgaraskaparins
í bænum með eymd sinni og
ávirðingum. Þvi fer nú svo
fjarri að slíka,r skírskotanir
fyrirfinnist í sýningu Leik-
félagsins. Það sem þar vekur
gaman er farsaleikur einstakra
leikenda í hlutverkum sínum
— sem þeim fer að vísu
mörgum vel og kátlega úr
hendi. Það er vel hægt að hlæja
að þeim. En margt má líka gera
annað sér til gamans.
OLAFUR
JÓNSSON
Leiklist
iearth
Ishoe
JARÐARSKORNIR
SKÓRNIR MEÐ MÍNUSHÆLUNUM
SKOR
FYRIR
ALLA
FÆTUR
./'•...............iMM
m* ■■■
Bp >»- V
Fáanlegir
Litur: Brúnt leður
Stœrðir: Nr. 36-40. Kr. 8040.-
Stœrðir: Nr. 41-47. Kr. 8475.-
'/2 numerum
Kalso skormr eru ekki eingöngu
góðir fyrir fœturna, heldur
allan ííkamann
POSTSENDUM
Kirkjustrœti 8 v/Austurvðll sími 14181
Skóverzlun Þóroar Péturssonar