Dagblaðið - 03.03.1977, Blaðsíða 1

3. ARG. — FIMMTUDAGUR 3. MARZ 1977 — 52. TBL. RITSTJÓRN SlÐUMÓLA 12, SÍMl 8332£. AUGLYSINGAR OG AFGREIÐSLA,. ÞVERHOLTI 2, SÍMI 27022»
Furðulegt misræmi íinnheimtuaðgerðum:
Sveitarfélög brjóta lög
—Dráttarvaxtavextirnir ekki ísamræmi við reglur Seðlabankans
Hluti sveitarfélaga á landinu
virðist brjóta lög með
álagningu dráttarvaxtavaxta,
skv. lauslegri athugun sem
blaðið hefur gert. Er þetta
hugsanlega brot fólgið f því að
leggja saman höfuðstól skuld-
arinnar og áfalina dráttarvexti
og leggja svo dráttarvexti ofan
á þá upphæð. Sumstaðar er
þetta gert einu sinni á ári eða í
Keflavík og á Seltjarnarnesi af
þeim stöðum sem blaðið
kannaði. í Njarðvíkum er
höfuðstóllinn hækkaður
mánaðarlega. í Reykjavík,
Hafnarfirði og Garðabæ og
Kópavogi eru vextir hins vegar
alltaf reiknaðir á sama
höfuðstólinn án tillits til
mánaða- eða áramóta, sem er í
samræmi við þær reglur, sem
Seðlabankinn setur bönkunum.
Eiga sveitarfélögin ótvírætt að
fara eftir þeim reglum skv.
starfsreglum sínum.
Ef miðað er við 100 þús. kr.
skuld í þrjú ár, er skuldin orðin
46 þús. kr. hærri í Njarðvík en
t.d. í Reykjavík og Hafnarfirði.
Á Seltjarnarnesi og í Keflavík
er hún 29 þús. kr. hærri en í
Reykjavík. Til að gera skuldina
upp eftir þrjú ár þarf þannig að
greiða 190 þús. í Reykjavík,
Hafnarfirði, Kópavogi og
Garðabæ, 219 þúsund í Kefla-
vík og á Seltjarnarnesi og 236
þús. í Njarðvíkum.
í blaðinu kom fyrir skömmu
fram að bankarnir leggja aldrei
vexti og höfuðstól skuldar sam-
an og það var túlkun tveggja
lögfræðinga i Seðlabankanum
að slíkt mætti ekki gera.
Af þessu tilefni talaði blaðið
við Magnús Guðmannsson
bæjarverkfræðing í Njarðvík,
en hann gegnir bæjarstjóra-
stöðu í fjarveru Alberts
Sanders. Sagði hann að bæjar-
stjórnin teldi þetta fullkomlega
löglegt þar sem heimilt væri að
leggja 2,5% dráttarvexti á
gjaldfallnar skuldir. Hún liti
svo á að höfuðstóllinn og drátt-
arvextirnir, eftir því sem þeir
hlæðust upp, væru í einu lagi
gjaldfallin skuld, sem heimilt
væri að leggja dráttarvexti á.
Ekki vildi hann telja gjald-
heimtuaðgerðir i Njarðvík
harðari en annars staðar. Benti
hann á að ef t.d. fyrsti áfangi
fyrirframgreiðslu einhvers
gjaldenda gjalda félli, fengi
hann dráttarvexti á hann en
ekki hina fjóra einnig, eins og
víða tíðkast, að hans sögn.
Blaðið hafði samband við
Hallgrím Dalberg, ráðuneytis-
stjóra í félagsmálaráðuneytinu,
og bar undir hann hvort
álagning dráttarvaxtavaxta
væri leyfileg. Fljótt á litið taldi
hann það ekki, þótt hann vildi
ekki segja af eða á um það að
svo stöddu. Sagði _ hann
ráðuneytið ekki í aðstöðu til að
kanna þess háttar að eigin
frumkvæði. Engin kæra hafi
borizt vegna þessa og því hafi
þetta mál ekki verið kannað
sérstaklega. -G.S.
„Kröfur ASÍeru
fjarstæöu- Sjá
kenndar” bis.9
fH
Sí s? n i *t |
Svisslendingar
drógu íslend-
ingaáasna-
eyrunum í
Straumsvík
Leiðari um
mengunarhættu af
álverinu Bls. 10
„Útlending
anaútfyrir
eftirsex
mánuði”
segir LÍÚ
Sjá bls. 4
Lífog
f jör við
höfnina
í Sandgerði
Sjábls.9
Þótt mikið rigni á okkar góða
landi er það næsta sjaldgæf
sjón að sjá fólk með regnhlífar
á götum úti. Þessi fullorðna
kona er liklega undantekningin
sem sannar þá reglu. Þetta er
EmelíaJónasdóttirleikkona sem
ljósm. DB sá I miðbænum í gær'
og var hún hress að vanda. —
Borgarbúar voru alls ekki
óhressir yfir því að fá svolítinni
vind með tilheyrandi skúrum 1
gær eftir allan þurrkinn og
frostið undanfarið. Það er engu
líkara en vorið sé I nánd.
— A.Bj./DB-mynd Hörður Vil-
hjálmsson.
^ ........ ............
Mengunin frá álverinu segir til sín:
Óstöövandi hósti og blóöuppköst
— látil meðferðar
Við ræddum við eiginkonu
eins starfsmanns álversins sem
beðið hefur verulegt tjón á
heilsu sinni að undanförnu. Af
sérstökum ástæðum er ekki
hægt að birta nöfn viðkomandi
að svo stöddu.
„Þetta byrjaði með slæmum
hósta sem síðan ágerðist mikið
og hafði í för með sér uppköst
og aðra vanlíðan. Loks fór hann
að hósta blóði. Hann jafnaði sig
stundum í vaktafríum en strax
og hann fór til vinnu aftur
ágerðist hóstinn svo mjög að
stundum varð mér ekki svefn-
samt og varð ég þvi að sofa í
á Víf ilsstöðum
öðru herbergi vegna stöðugra
og óhugnanlegra hóstakasta.
Læknar gáfu honum einhver
lyf þegar hann var hættur að
geta sofið á nóttunni. Þegar það
bar ekki árangur leitaði hann
til Vífilsstaða og fékk þar
einnig lyf.
Á Vífilsstöðum lá maðurinn
minn í þrjár vikur i september
sl. en ekki hefur fengizt skýrsla
frá Vifilsstöðum um að hér
væri um atvinnusjúkdóm að
ræða. Þó mun forráðamönnum
verksmiðjunnar eitthvað ekki
hafa litizt á blikuna, því næst
var hann kallaður til trúnaðar-
læknis Straumsvíkur og honum
ráðlagt að hætta störfum. Er
það bar ekki árangur fór lög-
fræðingur fyrirtækisins fram á
að hann hætti, en skýringar
fengust þó ekki hvers vegna.
Ekki kom til mála af þeirra
hálfu að viðurkenna atvinnu-
sjúkdóm. Spurningar vakna um
hvort fleiri hafa verið beðnir að
hætta og orðið við því. Það
liggur í augum uppi að fyrir-
tækið forðast i lengstu lög að
tala um atvinnusjúkdóma, því
það gæti skaðað fjárhag fyrir-
tækisins. Hins vegar minnist ég
þess aldrei að eiginmaður minn
hafi kennt sér nokkurs meins
né orðið misdægurt fyrr en
matareitranir gerðu vart við sig
hvað eftir annað meðal starfs-
manna í álverinu fyrir nokkr-
um árum.Þá lágu oft heilu vakt-
irnar rúmfastar og á þeim tíma
kom hann mjög oft heim veikur
í maga.
Það er rétt aðgeta þess að
hann lagði ávallt mikla áherzlu
á að forðast mengunina, m.a.
með notkun tvöfaldrar grímu
til varnar rykinu og yfirleitt
var hún bleytt til frekara
öryggis.“
-JFM-
— sjá bls. 5
\
✓
A