Dagblaðið - 10.06.1977, Blaðsíða 3

DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 10. JUNI 1977.
Stórkostlegur spamað-
ur að láta framkalla
litfilmur erlendis
— Fjórar litfilmur framkallaðar á Bretlandi kosta 3100 kr. með filmum en
samsvarandi kostnaður hér allt að 11.560 krónum
filmur krónur 11.560.
Munurinn er hvorki meiri né
• FAST SERVICE
• BiG BEAUTIFUl
BRIGHT PH0T0S
*NEW PR0FESSI0NAL
IUSTRE. flNISH
• ¥0U SAVf
—n> hendlmg charge
—«0 post tn p»y
• SEND AfíY MAKE OF
Guðmundur Ingólfsson
Laugarásvegi 58
hafði samband við Dagblaðið og
lagði fram pappíra yfir filmur
er hann sendi til Bretlands í
aprillok. Hann sendi fjórar lit-
filmur 135x20 og þær voru póst-
lagðar aftur frá Bretlandi
3. maí. Kostnaður við fram-
köllun og kópíeringu var 9.20f
eóa ea kr. 3100. Guðmundur
fékk yfirfærslu á þessum
peningum í Landsbankanum á
venjulegan hátt.
Auk þess fékk Guðmundur
fjórar filmur sendar með og
plast utan um myndirnar.
En þá er komið að hinum
furðulega hlut. Hérlendis er
þessi vinna unnin fyrir þá sem
taka myndir og hafa gaman af
þvi. En mismunur á kostnaði er
mikill, svo ekki sé meira sagt.
Iljá verzlun Hans Petersen
fengust þær upplýsingar að
verð á framköllun og
kópíeringu á filmu 135x20 sé
2100 kr. Hver litfilma, 135x20
kostar 790 kr. Samtals kostar
þvi framköllun og kópíering á
fjórum filmum og fjórar lit-
Fjölmargar auglýsingar fylgja erlendum tímaritum, þar sem boðið
er upp á ódýra þjónustu og reynsla Guðmundar sýnir að þannig er
hægt að fá mun ódýrari vöru og þjónustu heldur en innanlands.
minni en 8.460 kr.
Hjá Myndiðjunni Astþóri
fengust þær upplýsingar að
hver filma kostar þar 2.450 kr.
og þar eru filmur innifaldar,
eða fjórar filmur samtals 9.800
kr. Þar er mismunurinn kr.
6.700. Þess má geta að þar
fylgja plastblöð utan um 16
myndir.
DB hafði samband við Ástþór
Magnússon eiganda Mynd-
iðjunnar Ástþórs og spurði
hann hverju þetta sætti. Hann
sagði að hérlendar myndiðjur
væru alls ekki samkeppnisfær-
ar við hin stóru brezku fyrir-
tæki og réði þar mestu hið
mikla magn, sem þau fram-
kalla, sem gerir þeim kleift að
hafa fullkomnustu vélar og
jafnframt mannskap í lág-
marki. íslenzku fyrirtækin
greiða 35% toll og 18%
vörugjald auk 20% söluskatts.
Að öllu óbreyttu liggur það
þvi ljóst fyrir að íslendingar
geta sparað sér stórfé með því
að senda filmur sínar til Bret-
lands í stað þess að láta fram-
kalla þær hér.
NEl
KQGAC0L0R FILM T0C
VÍNIÐ ÚT
„Eða halda menn að nokkrum óvitlausum dytti í hug að hjóða
börnum lands og þjóðar slík eiturlyf í neinni mynd, ef menn vilduí
alvöru að þjóðin yxi upp heilbrigð og sterk.“
Kristín M.J. Björnsson, Nýbýla-
vegi 100 skrifar:
Já, vínið út og með því allt
það sem draga vill íslenzku
þjóðina ofan í svaðið og útrýma
henni. Utrýma segi ég.
Sú þjóð sem þannig gleymir
guði sinum og þar með
virðingunni fyrir sjálfri sér er
stödd í mikilli hættu, þeirri
hættu að hverfa — farast.
Vor litla þjóð þolir ekki þá
bakteríu til lengdar sem á hana
herjar nú. Hún er enn bölvaðri
en berklabakterían var.
Það tókst þó að útrýma henni
með stöðugri viðleitni og gagn-
árás og þannig þarf að fara að
með vínbakteríuna. En það er
bara ekki gjört heldur þvert á
móti.
En því að vera að halda að
börnum þjóðarinnar hinni
bráðsmitandi vínbakteríu?
Vér vitum þó að hún er
bölvaldur.
Þetta fengu menn að sjá í
sjónvarpsþáttunum nýlega,
hafi þeir ekki þekkt það fyrr.
Já, menn fengu að sjá þar hinn
höfuðlausa her. Það gat verið
táknræn sviðsetning. En
til viðbótar koma svo fréttirnar
geigvænlegu: Gler og gluggar
brotið og bramlað um allar
götur og önnur verðmæti
eyðilögð fyrir milljónir króna á
viku. Svo skilst og eftirláts-
semin við þann hluta
þjóðarinnar, sem ætlað er að
drekka eitrið fyrir ,,rikið“.
Þannig fer þjóð að því að
eyðileggja sig. Hún drepur nið-
ur blygðunartilfinningu og þar
með sómatilfinningu sina.
Skáldin annaðhvort mennta
eða afmennta þjóðir, það er
staðreynd.
„Ræflar þurfa ekkert að
skammast sín lengur, það er af
sem áður var. Ríkið verndar
ræfla sína, ríkið heimtar syni
þína sem fórnarfé". Ilvað
varðar hinn ódrukkna um það
fyrir hverra skemmdarverk
hann er látinn borga brúsann?
Vínríkið ísland vill fá sem allra
flesta í drykkjugildrur sínar, á
vanaklafann og í vitfirrings-
hælin til þess að græða á þeim á
meðan nokkur algáður borgari
finnst til að borga fyrir
skemmdarstarfsemi aumingj-
anna.
Eða halda menn að nokkrum
óvitlausum dytti i hug að bjóða
börnum lands og þjóðar slík
eiturlyf í neinni mynd ef menn
vildu í alvöru að þjóðin yxi upp
heilbrigð og sterk?
Alþingismann einn bað ég að
bera upp á Alþingi tillögu um
„vínið út“. Alþingismanninum
þótti sem slíkt væri ómögulegt,
það væri tilgangslaust að
hreyfa við slíku máli. Hitt væri
miklu nær sanni að taka fast-
eignasöluna af prívatmönnum
og láta heldur eitthvert ríkið i
ríkinu hagnast á henni.
En mér finnst auvirðilegast
af öllu að ríkið sjálft beri börn-
um sínum eiturbikarinn. Það
minnir mig á synd Grikkja að
bera Sókratesi sinn bikar.
„Hvernig á ég að bera mig að?“
spyr vitringurinn. „Bara
drekka, svo kemur það, þegar
þú ferð að finna áhrifin,
leggstu niður", svarar þjónninn
grátandi. Getur manni ekki
dottið í hug að sumir þjónar
þessa ríkis gráti hið innra, á
meðan þeir selja ungmennum
þessa lands, kannski ein-
hverjum Sókratesi, þetta eitur?
Bara drekka, svo að leggjast
niður, hætta að veita viðnám,
þá kemur dauðinn.
Sé eitthvað broslegt í þessum
sorgarleik, þá er það helzt
viðbárurnar gegn afnámi víns:
„Menn fara að brugga", eins og
ekki sé bruggað, „menn fara að
smygla“ eins og ekki sé
smyglað. Nei, hið eina rétta er
að taka vinið — og auðvitað alla
vímugjafa — af þessu fölki.
Stórhækka sektir á þeim sem
koma vilja ungmennum vorum
inn á refilsligu glæpamennsku
og geðsjúkdóma og hundsa
gerviskáld þau sem böggla
saman svívirðilegum sögum
undir dulnefninu skáldskapur.
Mín von um afturbata í þjóð-
Iífinu liggur í því að hið háa
Alþingi sjái sóma sinn í því að
afnema vínsölu ríkisins. Ef til
vill vilja konur, sem komast á
þing, vera flutningsmenn slíkra
tillagna.
Þær vita að hræðilegust af
öllum skepnum verður drukkin
kona. Ég þekkti einu sinni
indæla, gáfaða og ég held góða
frú, sem datt í það stundum og
breyttist þá svo að hún varð
óþekkjanleg og gjörði margt
það sem ekki hefði hvarflað að
henni að gjöra ódrukkin.
Þá orti ég vísuna:
Gengur um með gloomy face
greind og fegurð rúin,
vantar charm og vantar grace,
voðaleg er frúin.
Já, hættum að lifa á annarra
blóði og tárum. Við erum svo
fá, við gætum verið úrvalslið.
Einstaklingurinn vegur svo
mikið fyrir okkur. Deyðum
hann ekki með vímugjafa. Þeir
peningar er þannig fást borga
aldrei það böl sem vínausturinn
skapar. Borga aldrei eyðilag!
vit og mannorð, aldrei e.vðilagt
hjónaband og vanhirt börn,
eyðilagðan efnahag og sjálfs-
bjargarviðleitni, eyðilagt sálar-
ástand og guðstrú, vildi ég sagt
hafa þó maður megi nú tæplega
nefna hana eða neitt það sem
guðdómlegt er, nú orðíð. Er
furða þó leiðin liggi niður á
við. Nú er farið að kenna
þjóðinni „hina guðlausu
mennt" í stærri stíl en áður. Til
þess eru skólar: Aldrei fór svo
að við fengjum ekki skólana
heim! Nú er það ekki Hafnar-
glaumurinn heldur Reykja-
vikursollurinn sem ærir. En
það er alltaf auðlærðust illa
danskan og hún þurfti þá endi-
lega að fylgja með heim.
Raddir
lesenda
Umsjön:
Jénas Haraldsson
Hríngið
ísíma
83322
kl. 13-15
eðaskrífið
Spurning
dagsins
Af hverju liggur þú í
sólbaði?
Elsa Guðmundsdóttir, vinnur á
Sædýrasafninu: Til þess að verða
brún. Það er svo skemmtilegt og
kannski verð ég fallegri. Það er
fínt að verða brúnn eins og
aparnir i Sædýrasafninu.
Björg Valgeirsdóttir, vinnur i
Utvegsbankanum: Mér finnst það
hressandi. Ég veit ekki hvort ég
verð fallegri ef ég er brún. Eg fer
mjög oft í laugarnar og I sólbað.
Jón Snæbjörnsson bókhaldari:
Mér þykir það bæði gott og heilsu-
samlegt. Ég verð hraustlegur og
sumarlegri ef ég er brúnn.
Valgerður Níelsdóttir, húsmóðir
og afgreiðslustúlka: Slappa af og
fá lit á mig. Maður verður mun
fallegri og heilbrigðari ef maður
er brúnn.
Guðmann Levý nemi: Til að láta
mér líða vel. Ég hef nú aldrei
orðið brúnn að ráði, þannig að ég
veit ekki hvort ég verð fallegri
útlits.
Ingibjörg Karlsdóttir húsmóðlr:
Til að njóta góða veðursins. Það
eru skiptar skoðanir hvort maður
verður fallegri, ef maður er
brúnn. en ég held það alla vega.