Dagblaðið - 16.06.1977, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 16. JÚNt 1977.
AÐEINS HUGSAÐ UM GAMLA
FÓLKIÐ FYRIR KOSNINGAR
Það cr hart að vita af því að
þegar búið er að styrkja og lána
íslenzkum námsmönnum stórfé
til að mennta sig þá setjast þeir
að erlendis og græða þar stórfé
í stað þess að nota þá þekkingu
LITIÐ LYÐRÆÐI
Á ÍSLANDI
Við erum að berjast við 100
þús. króna lágmarkslaun. Þetta
er vitfirring. Nauðsyn ber til að
stytta vinnutímann, leggja af
yfirvinnuna, hækka dagvinnu-
kaupið svo fyrirvinna með
fjögur börn geti lifað sómasam-
legu lífi. Við ættum að taka
Norðmenn okkur til fyrir-
myndar. Ekki hægt, segja
sumir. Þeir hafa olíuna. Já þeir
hafa olíuna, en þeir hafa ekki
heitt vatn. Nóg rafmagn hafa
báðir en það er fávíslega nýtt á
Islandi. Það er alröng skoðun
hjá dr. Gunnari Thoroddsen að
Til
lesenda
Enn einu sinni þurfum
við að mínna þá á, sem senda
okkur línu, að hafa fullt
nafn og heimilisfang eða
símanúmer með bréfumsin
um. Nú er svo komið að við
höfum hér á ritstjórni,nni
alls konar bréf frá Jónum og
Guðmundum, en það er bara
ekki nóg. Ef þið viljið að
greinar ykkar birtist þá
.verður fullt nafn og
heimilisfang að fylgja. Hægt.
er að skrifa undir dulnefni.
ef þess er óskað sérstaklega.
Péfr, sem hafa ekki séö
greinar sínar hér á síðunum,
vMa hér með ástæðuna.
ekki sé hægt að byggja raforku-
ver nema stóriðja komi til. Var
kannski um stóriðju að ræða
þegar Sogsvirkjun var byggð?
Þá beinist hugurinn að'
Grundartanga. Er það lýðræði
sem ræður byggingu á
Grundartanga? Nei, heima-
menn voru búnir að biðja
Gunnar að fá að greiða atkvæði
um hvort verksmiðjan yrði
byggð. Það kom of seint sagði
Gunnar. Áður hafði hann þó
lýst því yfir að stóriðja yrði
ekki reist gegn vilja heima-
manna. Með heimamönnum
virðist hann eingöngu eiga við
Eyfirðinga. Hvenær ætla þessir
háu herrar að sjá sig um hönd?
Það er kominn tími til að ráða-
menn hlusti á þjóðina og ættu
að skammast sín fyrir að mis-
nota það vald sem þeim er lagt í
hendur.
Ég skil ekki hvernig fram-
sóknarmenn geta látið
sjálfstæðismenn teyma sig á
asnaeyrunum. Við hvað eru
þeir hræddir? Því gaf Einar
Ágústsson eftir með brottför
hersins? Ef allt væri með réttu
væri nú örfáir Bandaríkjamenn
eftir en ekki allur sá fjöldi sem
er þar nú. Þetta er frjálst land
og við, fólkið, þurfum að varð-
veita frelsi þess, ekki gera
stjórnvöldin það, þau væru
tilbúin að selja landið
hæstbjóðanda.
Von mín er sú að skrif sem
þessi leiði til þess að spurn-
ingar vakna hjá almenningi.
Röddin.
sem vinnandi fólk á Islandi
hefur styrkt þá til að afja sér,
til stuðnings við þetta sama
vinnandi fólk. Svo er nám hér á
landi orðið svo fáránlegt, nú má
enginn snerta á sjúklingi nema
með stúdentspróf. En sú
endemis vitleysa! Eins og þess
þurfi nú líka við. Hvað gagna
okkur allir þessir fræðingar?
Gamla fólkið, það er nú eitt
hneykslið í okkar þjóðfélagi,
hvernig að því er búið. Þetta
fólk er búið að slíta sér út alla
ævi við að byggja upp
velferðarþjóðfélagið, síðan
höfum við ekki pláss fyrir það
og greiðum því ekki nema hin
mestu sultarlaun. Þó, þegar
líður að kosningum, þá er ekki
að því að spyrja. Gamla fólkið
er drifið á kjörstað þá er ekkert
til sparað og það jafnvel fært á
kjörstaðinn í sjúkrabilum.
Er ekki ráð að við íslending-
ar lítum okkur nær þegar talað
er um mannréttindi úti í hinum
stóra heimi? Þór
Sjúkrahúsin:
Ekki nema fræðingar með stúdentspróf mega snerta á sjúklingun-
um, segir bréfritari.
Stöðuveitingar Rannsóknarlögreglu ríkisins:
„Dómsmálaráðuneytið
tekið kverkataki"
„Alveg gáttaður" hringdi:
Það hefur verið fróðlegt að
fylgjast með undirbúningi
stofnunar Rannsóknarlögreglu
ríkisins. Auglýstar voru m.a.-
lausar stöður löglærðra fulltrúa
og rann umsóknarfrestur út 27.
maí. Þá höfðu nokkrir menn,
með alla pappíra í lagi, sótt um
þessar fulltrúastöður, en eng-
inn þeirra Iöglærðu fulltrúa,
sem höfðu starfað — og starfa
enn — við Sakadóm Reykja-
víkur.
Nú, svo var frá því sagt í
blöðum á föstudaginn að þessir
fulltrúar hefðu loks sótt um —
og orðið deildarstjórar sem að
sjálfsögðu er hærra og betur
launað starf en fulltrúastarf.
Ég er alveg gáttaður á þessu.
Hvernig má það vera að dóms-
málaráðuneytið lætur setja sig
svona upp við vegg? Hvaða kell-
ingar eru þessir menn eigin-
lega? Maður neyðist til að
spyrja sig hvort þeir geti
borðað með hníf og gaffli.
Ég er ekkert að hafa á móti
því að þetta tiltekna fólk sé
ráðið til þessara starfa. En ég
hef svo sannarlega á móti því
að menn komist upp með að
taka dómsmálaráðuneytið
kverkataki.
Hríngiðísúna
83322
k\. 13-15
Hempu síha
hafði kvatt

Hans P. Christiansen kannast margir
reykvíkingar við, því hann var lengst af
starfsævi sinni verslunarmaður á
Vesturgötu, Laugavegi og Barónsstíg.
Kvikur maður til orðs og æðis, góðvilj-
aður, hjálpsamur og orðheppinn, óvenju
gamansamur en beinskeyttur þegar
honum þótti veist ómaklega að mönnum
og málefnum sem hann ber fyrir brjósti.
Síðustu misseri hefur hann átt við sjúk-
leika að stríða. Snemma á síðasta ári átti
Hans 75 ára afmæli. Undirritaður tók þá
saman í lítið kver nokkrar vísur hans og
huganir. Upplag var lítið og gaf hann
bækurnar vinum sínum. Hér eru nokkr-
ar vísur eftir Hans. Hann er Patreksfirð-
ingur og þangað reikar oft hugurinn,
þangað og í nágrenni heimahaganna.
hefur hann leitað flest sumur.
Avallt gleður muna minn
minningar að kanna.
Oftast hvarflar hugurinn
heim til átthaganna.
1 gestabók i Flökalundi skrifaöi hann:
Hér er dvöl í dýrðarheimi
dagar líða í kyrrð og ró.
Alla mína ævi geymi
yndi það og veitta fró.
Svo er vísa sem hann nefnir Horft til
t)aka.
Vísur og
vísnaspjall
Jón GunnarJónsson
Þoldi löngum hagl og hret,
horfinn æskuvarminn.
Nú eru aðeins fáein fet
fram á grafarbarminn.
Og að lokum:
Fegurð oft í sorgum sést,
sorg kann þroska veita.
Bæn er huggun mönnum mest,
menn ef hennar leita.
Vandi er lífsins veg að þræða,
veginn, sem að þröngur er.
Bið þú Drottin himinhæða
hjálp og styrk að veita þér.
A árunum 1942-51 komu út í þremur
miklum bindum Söguþættir landpóst-
anna og var Helgi Valtýsson rithöfundur
aðalritari og umsjónarmaður þeirrar út-
gáfu. Hann bar mjög fyrir brjósti þessa
gömlu menn sem ný samgöngutækni var
nú öðum að leysa af hólmi. Þetta voru
allt aldraðir og fátækir menn sem þjóð-
félagið hafði gleymt að ætla nokkur ör-
ugg eftirlaun. Sumir þeirra sóttu um
nokkra ölmusu lil alþingis en var naumt
skammtaö, ef þeir þá fengju nokkuð.
Helgi fylgdist með þessu, skrifaði sum
umsóknarbréfin og reyndi jafnvel að
tala máli þessara manna við ráðamenn
sem hann þekkti. Sögu eins slíks manns
segir hann í kvæði sem heitir Eftirmæli
gamals pósts. Hér eru vísur úr því.
Fokið var i flest þín skjól,
fönnin birgði glugga.
Sastu i elli, undan sól,
einmana i skugga.
Hver hefur þínar þrautir séð?
Þær ei verða taldar.
Lagðirðu heilsu og líf í veð
liðugan fjórðung aldar.
Þingnienn bjarga þjóðarhag:
Þingið starf þitt metur
áttatíu aura á dag
og — einn og hálfan betur!
Þetta er sama þrælúðin,
þjóðar hetjur prúðar,
sem lét gamla Grána sinn
ganga sér til húðar.
Þetta var fyrir 30-40 árum. Innheimtu-
maður kom í hús til að rukka. Þegar
hann hafði lokið erindi sínu dokaði hann
lengur við en húsmóður þótti viöeigandi.
Þegar henni þótt nóg boðið sagði hún:
Settu upp hattinn, hnepptu jakkann,
hafðu á þér fararsnið.
Skemmtilegra að horfa á hnakkann
heldur en í andlitið.
★
Tveir sóknarprestar hættu störfum á
miðjum aldri. Þeir voru góðir kunningj-
ar. Einhverju sinni kom annar þeirra til
hins og bað hann að lána sér svartan
hatt, kvaðst hafa verið beðinn að vinna
prestsverk í Hafnarfirði, væri búinn að
fá lánaða hempu. Þeir voru báðir bú-
settir í Reykjavík. Nú leið langur tími og
hattinum var ekki skilað. Þegar þetta
var nefnt sagði prestur að illa hefði farið
fyrir hattinum, börn hans hefðu tekið
hann traustataki. Þriðji presturinn
heyrði söguna og orti.
Hempu sína hafði kvatt,
hivttur að syngja tíðir,
og i prestsins pípuhatt
pissað var um síðir.
★
Sunnanfari, febr. 1894. Vísa Þormóðs í
Gvendare.vjum á Breiðafirði d. 1747, um
Odd lögmann Sigurðsson.
Hér er sigin hurð að gátt,
hittir loku kengur.
Kjaftshögg hefur enginn átt
ári hjá mér lengur.
J.G.J. — S. 41046.