Dagblaðið - 14.02.1979, Blaðsíða 2

RÍMAN LIFI
Mánudaginn 5. febrúar sl. birtist
lítil grein i Dagblaðinu, rituð af
nokkrum ungum mönnum, sem
segjast vilja „endurvekja og hefja á
loft það besta úr gamalli íslenskri
menningu”. Þar eiga þeir við rímna-
kveðskap „sem grátlega litil rækt
hefur verið lögð við nú á öld
dægurtónlistar”.
Ég get ekki stillt mig um að færa
þessum ungu mönnum mínar bestu
þakkir fyrir þeirra timabæru
hvatningu. Jafnframt vil ég láta þess
getið, hafi einhverjir ekki vitað það
áður, að i Reykjavík er starfandi
félagsskapur, sem heitir Kvæða-
mannafélagið Iðunn. Það vill svo til að»
á næstkomandi hausti verður félagið
50 ára. Það hefur verið starfandi öll
þessi ár, þótt minna hafi borið á starf-
semi þess síðustu árin.
Félagið hefur reynt, eftir föngum,
að efla og varðveita íslenska vísnagerð
og rímnakveðskap, en oft hefur verið
við ótrúlega ramman reip að draga:
Fordóma, skilningsleysi og van-
þekkingu.
Kvæðamenn eru fyrir löngu
þreyttir á að ganga með betlistaf fyrir
auglit ráðamanna Ríkisútvarpsins til
að koma á framfæri einum af hinum
dýrmætustu menningarperlum, sem
þjóðin hefur eignast. tslenska stakan
er ekki aðeins séríslenskt fyrirbæri,
heldur er hún og ásamt kvæða-
lögunum, nálega óþrjótandi brunnur
fróðleiks, fjölbreytni og fegurðar.
Skáldjöfurinn og gáfumaðurinn
Einar Benediktsson segir á einum stað
í formála fyrir ljóðabókinni Hrannir,
eftir að hafa rætt þar um rímnagerð og
kvæðalagaflutning: „Það er kominn
timi til að íslendingar hætti að
skammast sín fyrir það besta sem þeir
hafa gert.”
Sem betur fer virðist ungt fólk vera
að vakna til meðvitundar um þessa
staðreynd og hefurlosnað'undanfárán-
legum hleypidómum og grillum, sem
þjóðin hefur verið haldin af varðandi
rímur og kveðskap um áratuga skeið.
' Ég vil benda öllum á, sem áhuga
hafa að veita þessu málefni lið, að
Kvæðamannafélagið Iðunn er opið
öllum, sem vilja kynna sér þetta af
eigin raun, yngri sem eldri.
Það er vissulega kominn tími til að
tslendingar fari að meta að verðleikum
eina sina elstu og dýrmætustu
menningararfleifð.
Undirritaður er fús til að veita allar
þær upplýsingar og aðstoð, sem
honum er unnt að láta i té.
Magnús J. Jóhannsson,
simar 20034 og 36995.
Ö\öá
smáVa-
mn aldre'
'n'cfl"ö“«n**Wf''n
n'4n,fla veIi6
,10»™»“ „ me6 yms»’
. sVuVl»t
viöhös
-----*
etnstaeðr
m6ðuf
LtKO •Hl\AV
SÓU slö,n 1 m tokun tíi
hcíut vcnö vtövörun um .f
ieVium»>«nn'*^
mKfirt\aunJti
24.23\S*mU*S
•*mu n
RafveUun.T ^ctU^ar sem v'nn U swtísmanna^^n^r ^borftat^^
mat. mo° örir a»ta
Vn.6 s»6» --T'ítn' NO""" "_W>v»»
f"‘T.
h.nn cr minntut i
gefrn tot<KÖ neiut k»™ndlfl
af vina*"*'"". N6nm
„SVELTANDIFOLK
VID BÆJARDYRNAR”
Guðbjörg Jósefsdóttir hríngdi:
Ég las í Dagblaöinu fyrir nokkrum
dögum frásögn af lífi ungrar konu sem
er i vandræðum vegna þess að hvorki
rlki né bær vill gera neitt henni til
hjálpar og er hún þó einstæð og með
þrjú börn. Nú geri ég það að tillögu
minni að Dagblaðið standi fyrir fjár-
söfnun handa þessari ungu konu til að
koma henni út úr mestu vandræðun-
um. Er ég viss um að margir myndu
vilja leggja þeirri söfnun lið, til dæmis
ég sjálf þvi ég veit af eigin reynslu
hvað það er að hafa litið handa á milli.
Mér finnst undarlegt að hugsa mér
sveltandi fólk við bæjardyrnar hjá
okkur á meðan við skjótum saman
handa fólki úti í heimi. Fólki sem mér
er sagt að fái yfirleitt ekki það sem því
er sent. Nær væri að hjálpa þeim sem
nær eru.
Fleiri kvarta yfir mjólkinni í Bolungarvík:
r
drekka
mjólkina
sfna
sjálfir
önnur húsmóðir I Bolungarvik
hringdi:
Miðvikudaginn 7. febrúar birtuð þið
kvartanir um mjólkina sem við fáum
hingað frá ísafirði. Þeir senda okkur
mjólk sem framleidd er þar á staðnum
og er því miður bæði fljót að súrna og í
pokum sem alltaf eru að rifna. Sjálfir
drekka þeir ágæta mjólk frá Reykja-
vík sem kemur í traustum kössum og
fernum.
Ég er hjartanlega sammála þessari
gagnrýni og vil eindregið biðja um
betri mjólk handa okkur Bolvikingum.
En þvi miður virðist litið þýða að
kvarta við ísfirðingana. Þeir segja
alltaf: „Ja, þetta er bara svona og því
erekki hægt að breyta.”
Það er eina svarið sem við fáum.
Isf irðingar eiga að
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 14. FEBRUAR 1979.
Hrafnista I sól, sumri og snjóleysi.
Forstjóri Hraf nistu DAS:
„Við höfum
alltaf borið
sand á aðal-
innganginn”
Rafh Sigurðsson, forstjóri Hrafnistu
DAS, hafði samband við DB vegna
lesendabréfa i blaðinu um að tröppur á
húsinu væru illa mokaðar. „Við erum
með 13 útgöngudyr,” sagði Rafn, „en
við höfum reynt að halda aðaldyrun-
um hreinum og við höfum alltaf borið
sand á aðalinnganginn.”
Rafn sagðist hins vegar vilja benda
fólki á að nota sem mest eldhúsdyrnar
í norðri, í stað þess að vera að fara
með gamla fólkið upp tröppurnar á
aðalinnganginum. Hann sagðist ekki
vita til að beinbrot hefði orðið við
Hrafnistu en forráðamenn stofnunar-
innar hefðu vissulega jafnmiklar
áhyggjur af þessum málum og aðrir og
því vildi hann benda fólki á að nota
greiðfærustu leiðirnar i stað þess að
vera að vaða i sköflunum.
Beint póst-
samband við
Luxemburg
Krístján Hafliðason hjá Bögglapóst-
stofunni hafði samband við blaðið
vegna bréfs sem nýlega birtist um erf-
iðar póstsamgöngur við Luxemburg.
Sagði hann að nú væri málið komið á
rekspöl eins og hann hefði lofað. Búið
væri að setja mann i málið og bréfa-
skriftir hafnar viö Luxemburg. Liklega
tæki breytingin i beint póstsamband
um mánuð en ekki taldi Kristján að
neinir erfiðleikar ættu að vera þvi
fylgjandi að koma þvi á.
ORYRKJABENSIN?
„Nú þegar rætt er um bensinverð,
þ.e. að það verði svo hátt að fólk fari
yfirleitt að feröast með strætisvögnum
því það muni yfirleitt ekki hafa efni á
að kaupa bensín á bílinn, kemjir mér
í hug, hvað með öryrkjana?
Þeir hafa sumir fengið afslátt af toll-
um og gjöldum svo þeir geti keypt bil.
Yfirleitt mun þetta fólk ekki geta ferð-
azt með strætisvögnum. Hvar fær það
peninga sem hægt er að kaupa bensin
fyrir?
Er ekki hrein og bein skylda vald-
hafa að sjá þessu fólki fyrir ódýrara
bensíni en er til sölu á bensínstöðvun-
um. Ég tel að þetta sé ekki umtalsvert
magn og auðvelt að spyrna við óhóf-
legri notkun. En eitthvað verður að
gera í þessu máli og það fljótt — mjög
fljótt.
Asgeir Guðmundsson
iðnskólakennarí