Dagblaðið - 28.12.1979, Síða 3

DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 28. DESEMBER 1979.
I
i
I
í kyrrsetuþjóðfélagi nútfmans er fþróttaiðkun mikilvægur þáttur f fyrirbyggjandi
heilsugæzlu. Hér er fegurðardrottning íslands Kristfn Bernharðsdóttir á fullri
ferð í hnitkeppni.
„Ég á þessum líkama svo mikið að
þakka að...
r r
EG MA EKKIFARA
ILLA MEÐ HANN”
Krislin Erna Guðmundsdólfir sjúkra-
þjálfi skrifar:
Vegna greinarkorns dr. theol.
Jakobs Jónssonar í Tímarili Gigtar-
félags íslands, 4. tbl., 1. árg., des.
1979: Vinnustellingar.
Nafnið á þessu greinarkorni vakti
sannarlega athygli mina, er ég sá
Tímarit GÍ, en þó ekki síður er ég sá
hver ritað hafði. Ég hafði þó verið
svo heppin "áð heyra fyrir tilviljun
hluta þess erindis er höfundur
greinarinnar flutti í Rikisútvarpinu
fyrir u.þ.b. ári síðan að mig minnir
um þetta sama efni.
Nú, ekki síður en þá, varð ég alveg
undrandi að þessu ntáli skyldi vera
hreyft af manni úr stétt þeirri sent að
áliti alls almennings er talin sinna
sálum meðbræðra sinna fremur en
líkama. Þvi meir gladdi það mig sem
það var óvæntara.
Dr. theol. Jakob Jónsson kemur i
þessu greinarkorni beint að aðal-
vandamálinu i heilsugæslu utan
sjúkrahúsanna. Það er, að reyna að
konta í veg fyrir líkamlega og þá unt
leið andlega vanliðan af völdum
rangs álags og einhæfra starfa. í
kyrrsetuþjóðfélagi nútimans þar sem
véla- og tæknivæðing er alltaf að
aukast, hefur líkamleg heilsa hins
vinnandi manns orðið útundan. Hér
vantar fræðslu, eins og dr. theol.
Jakob bendir réttilega á. Og þvi fyrr
á lifsleiðinni sem sú fræðsla er veitt,
því betra. Hér þyrftu skólarnir að
koma inn. Þar næst til allra Islend-
inga á ákveðnum aldri. Það er og
gleðiefni, að i nokkrum fjölbrauta-
skólum hefur líkamsbeiting og starfs-
stöður verið tekið inn sem námsefni á
heilsugæslubraut og er vonandi
aðeins fyrsta skrefið þvi þetta ætti að
kenna i öllum brautum.
Þegar tæki og hlutir eru keyptir,
fylgir oft bæklingur um meðferð og
viðhald, og er það síðan á ábyrgð
eigandans hvort farið er eftir þeini
leiðbeiningum og tækinu haldið í
lagi. Þetta þyrfti og ætti að vera
nokkuð svipað með líkamann. Fólk
getur og á að taka ábyrgð á likam-
legri heilsu sinni sjálft, að svo miklu
leyti sem ekki koma til vefrænir sjúk-
dómar. En til þess að það verði þarf
aukna fræðslu.
Eitt af starfssviðum sjúkraþjálfara
er einmitt að kenna fólki líkamsbeit-
ingu og starfsstöður/hreyfingar, en
fram að þessu má segja, að það komi
nokkuð seint á lifsbraut manna. Það
er ekki fyrr en viðkomandi hefur
leitað til læknis vegna líkamlegrar
vanlíðunar.
Nú hin allra síðustu ár hefur þó
borið við að sjúkraþjálfarar hafi
farið á vinnustaði og lil félagasam-
taka og leiðbeint fólki með starfs-
stöður og vinnuhagræðingu, auk þess
sem brýnt hefur verið fyrir því að
nauðsynlegt sé að halda líkamanum í
góðri þjálfun, því eins og dr. Jakob
hefur eftir bilstjóranum: „Ég á
þessum likama svo mikið að þakka,
að ég má ekki fara illa með hann."
Þessi bílstjóri lagði mikla áherslu á
að sætið í bíl sínum yæri gott og
setstaða réti. En eins og segir í
greinarkorni dr. Jakobs um Vinnu-
stellingar: „Það er ekki nóg að vekja
athygli á þessum málurn öðru hvoru í
fjölmiðlum, heldur þarf að fylgja
þessu eftir al' dugnaði. Útlagður
kostnaður myndi fljótt skila sér i
minni fjarveru úr vinnu og skóla og
minni útgjöldum til sjúkrahúsvist-
unar þessa fólks.”
EINSTÆÐ MÓDIR
ÞAKKAR FRAMLAG
LESENDA
Helga Hlynsdóttir, einstæð tveggja
barna móðir úr Kópavogi, hefur
beðið Dagblaðið að koma á framfæri
þakklæti sinu til þeirra aðila er styrkt
hafa hana með peningagjöfum. Dag-
blaðið hefur undanfarið tekið við
frantlögum vegna bruna að Blóm-
Raddir
lesenda
DB
vangi i Kópavogi I. október siðastlið-
inn, þar sent Helga býr. Þar brann
mestallt innbú og var það óvátryggt.
Alls hafa lesendur Dagblaðsins safn-‘
að 182.000 kr. handa Helgu, og er
þakklæti hennar hér með kontið á
framfæri.
Sjónvarpsklúbbur Njarðvíkur:
Landssími íslands
hirti útsend-
ingarstöðvarnar
Erling Ágústsson skrifar fyrir hönd
Sjónvarpsklúbbs Njarðvíkur:
Ekki undrar mig þó fólk með fullu
viti flýi þetta land sem við köllum
ísland.
Tökum til dæmis tvær CB hand-
slöðvar, sem alls staðar i heiminum
eru seldar sem leikföng fyrir börn og
hafa svo litla sendiorku að engu tali
tekur, og eru venjulega þráðlausar,
eða hægt er að fara með þær milli
herbergja í einu húsi, án þess að vera
bundinn einhverjum þráðum öllum
til ama. En hvað skeður hér á landi,
af því að þær eru þráðlausar eru þær
ólöglegar. Nú er það siðasta i þessum
ósköpum að fjölbýlishús um allt land
eiga að fá einkarétt á þvi að geta
keypt eitt myndsegulband fyrir u.þ.b.
100 manns, sem kostar mjög lítið á
mann miðað við tæki, sem kostar
u.þ.b. eina og hálfa milljón. En
maður sem mundi vilja veita sér það
santa. Það geta allir reiknað út, hvað
það kostaði hann, þar á ég auðvitað
við mann sem býr i einbýlishúsi. Það
er ekki nægilegt að kaupa' niynd-
segulband, það þarf að kaupa kass-
ettur og/eða leigja þær.
Einföldustu leiðina völdum við i
Njarðvík, það er að senda þráðlausa
mynd á milli 30 húsa í um 400—500
melra hring, og sást nú ekki alls
staðar vel, en fólkið naut þess að vera
í þessum sjónvarpsklúbbi fyrir því,
en hvað skeður? Landssimi íslands
hirti tækin, sem kosta um 2 milljónir
í dag, og efalaust fylgja kærur ofan á
þessa upphæð. Þessum eldgömlu
lögum þarf að breyta strax. Ég vil
ekki kenna Landssíma íslands um alla
þessa vitleysu, þeir verða að frant-
fylgja lögum þeirra sem sitja á hinu
háttvirta Alþingi íslendinga. Viðein-
býlishúsamenn viljum santa rétt og
fjölbýlishúsamenn hvernig sem að
þvi verður staðið. Vandalaust væri
t.d. fyrir Njarðvikinga og Keflvík-
inga að vera hvorir með sína stöð,
sem þyrftu ekki að trufia hvor aðra.
Við viljurn frjálst útvarp og sjón-
varp i þeini byggðarlögum sent þess
óska.
Guðmundur H. Garðarsson, einn helzti talsmaður þess sem nefnt hefur verið
„frjálst útvarp”.
Styöjió okkur-stuöliö aö eigin öryggi
fíJL|\ Hjálparsveit skáta
vlw Reykjavík
, OKKAR.
IREYKJAVIK
Skátabúðin, Snorrabraut
Volvósalurinn, Suðurlandsbraut
Fordhúsið, Skeifunni
Alaska, Breiðholti
Við Bernhöftstorfuna
Seglagerðin Ægir, Grandagarði
Ætlar þú að strengja
einhvers heit í tilefni
áramóta?
Hans Agnarsson: Nei, ætli ég láti það
ekki eiga sig.
Ingimundur Jónsson: Eg ætla að hætla
að reykja. Harðákvcðinn i þvi! Ég hef
reykt i 25 ár og gct lengt lif mitt lieil-
mikið rneð þvi að hætla.
Valdimar Valdimarsson: Nci, ég cr al-
vcg laus við að hafa lilclni lil áramólti-
hcils.
Karen Júliusdóltir: l:g ælla kannski að
hætta að rcykja.
Helgi Pétursson: Um siðustu áramói
hætli ég að rcykja og féll eftir liálft ár.
Ég er að velta fyrir mér að strengja þcss
heit að hætta núna um áramótin — og
svíkja eftir hálft ár.
Jón Steingrimsson: Nei, einskis.