Dagblaðið - 30.01.1980, Blaðsíða 15
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 30. JANÚAR 1980.
15
\
t "" --------
Stony Island
FERSKUR BLÆRIL0GNM0LLU
BANDARÍSKRAR KVIKMYNDAGERDAR
Directedby Andrew Davis • Produced byTamar Hofts And Andrew Davis
wiih Richard Davis • Edward Stoney Robinson • Georqe Englund •
Gene Barge • And The Stony Island Band -Score By David Matthews
Soundtrack on TK records
Bandarisk kvikmyndagerð
einkennist um þessar mundir einkum
af tveim tegundum mynda: rándýrum
glansmyndum og ódýrum hryllings-
myndum. Glansmyndirnar eru yfir-
leitt tilbrigði við ameríska drauminn,
hvort sem þær fjalla um boxarann
Rocky eða blaðasnápinn Superman.
Hrollvekjurnar þjóna þeim eina
lilgangi að s'ýna sent mest blóð á
hverjum lengdarntetra af filmu og
hræða áhorfendur með öllum
tiltækum ráðum.
Fjallar um
tónlistarfólk
í Chicago
Það má þvi telja að það teljist til
tíðinda í kvikmyndaheiminum hér
vestra þégar einhverjum tekst að afla
fjár til að gera niynd sem fjallar um
eitthvað annað en framangreind efni.
Stony Island er einmitt slik niynd.
Hún segir frá tónlistarfólki í sam-
nefndri götu i suðurhluta Chicago-
borgar. Margir þekktir tónlistarmenn
ólust upp við götu þessa. Má þar
meðal annarra nefna Gene Krupa,
Herbie Hancock og Lou Rawls.
Það sem hefur einkennt strætið til
skamms tima er að þar bjuggu jafnt
hvítir sem svartir. Siíkt er fremur fá-
titt i Bandaríkjunum þótt fæstirvilji
Ameríkanar viðurkenna að kynþátta-
vandamál og kynþáttafordómar séu
ennþá staðreynd.
Stony Island segir frá ungum
manni (Richar Harris) sent er síðasti
hviti unglingurinn við götuna. Hann
reynir ásamt nokkrum félögunt
sinurn að setja sarnan hljómsveit.
Myndin endar á því er hún kemur
fram opinberlega i fyrsta skipti. Ekki
merkileg saga i sjálfu sér. Hún lýsir
aðeins þvi hvernig þetta unga fólk
lifir og starfar saman.
Andrew Davis/
Tamar Hoffs
Andrew Davis, 32 ára gamall
kvikmyndatökumaður, fékk hug-
myndina að gerð þessarar myndar
fyrir um það bil fimm árunt. Hann
var orðinn þreyttur á að kvikmynda
þriðja flokks klámmyndir í Los
Angeles og fannst tími til kontinn að
Kvik
myndir
Sigurjón
Sighvatsson
Frá töku Stony Island. Leikarinn og söngvarinn Stoney Robinson ásamt Jim Dcnnett (í miðju) og leikstjóranum Andrew
Davis.
spreyta sig á eigin efni — segja sögu
sent skipti hann máli.
Efnið stendur David nærri. Hann
ólst sjálfur upp við umrædda gölu. í
samvinnu við handritahöfundinn
Samvinnan leysir
margan vanda
Tónleikar Sinfóníuhljómsveitar íslands (
Hóskólabfói 24.janúar.
Stjórnandi: Urs Schneider.
Einleikarí: Ursula Ingólfsson-Fassbind.
Efnisskrá: Bedrich Smetana, Moldá; Wolfgang
Amadeus Mozart, Pfanókonsert nr. 26 ( D-dúr
KV. 537, Krýningarkonsertinn; og Pjotr llitsj
Tsjaikovsky, Sinfónía nr. 6, Sorgarsinfónlan, (
h-moll op. 74.
Það sýndi sig og sannaði á þessum
tónleikum að Sinfóníuhljómsveitin á
ekki að hika við að hafa vinsæl,
þekkt verk á efnisskrá sinni þótt
kynningarhlutverkið megi hún ekki
afrækja heldur. Háskólabíó sneisa-
fullt og heldur rúmlega þó.
Vultava er mikil móða og þótt
okkur íslendingum þyki ekki skol-
litar ár fallegar þá ber því ekki að
neita að hún rennur um fagurt land,
og hver kannast ekki við myndir af
henni og Karlsbrú þar sem sér upp til
Hradcany. Jafnalgeng forsíða
myndabóka um Tékkóslóvakíu og
Gullfoss á bók um ísland. Þátturinn
um Moldá úr svitunni Föðurland mitt
er hrifandi náttúrulýsing í tónum, að-
gengileg og vinsæl eftir því. Því
skyldi maður halda að hljómsveitin
okxar legði sig fram um að leika hana
sem best en því var ekki aldeilis að
heilsa í þetta skiptið. Eftir þokka-
Iegan inngang — þar stóðu tréblásar-
arnir sig áberandi best — fór svo
allur samleikur í handaskolum Svo
sulllulegur var leikurinn á köflum að
maður sá Moldá fyrir sér renna upp í
móti. En hljómsveitin bætti svo
sannarlega fyrir þennan klaufaskap
sinn með leik sínum í Mozartkon-
sertinum. Rétt eins og skipt væri um
hljómsveit lék hún nú nokkrum
flokkum ofar.
Sviðsskjálfti
í byrjun
Ursula lngólfsson-Fassbind mátti
því heppin teljast að fá að njóta
þessarar umbreytingar á hljómsveit-
inni. Ursulu hrjáði aftur á móti
Ursula Ingólfsson-Fassbind.
sviðsskjálfti í byrjun. Hann birtist
helst í dálítið fumkenndum leik og
ójafnræði handa. En áður en að
kadensunni i fyrsta kaflanum kom
var Ursula búin að yfirvinna skjálft-
ann fullkomlega. Eftir það var leikur
hennar tær og framsetning öll afar
skýr. Hraðinn var við hæfi. (Sumum
píanistum hættir til að spila miðkafl-
ann, largetto, fullhægt og reyna að
dramatisera). Ursula- á slíkt sem
Tónlist
betur fer ekki til. Frá hennar hendi
kemur hreinn og ómengaður Mozart.
Að lokum lék hljómsveitin 6.
Tsjaikovsky sem oftast er kölluð
Sorgarsinfónian—svanasöngur Tsjai-
kovskys. Flutningur hennar var ákaf-
lega misjafn á köflum skínandi góður
en á milli koðnaði allt niður þó ekki
dytti niður í sama klúðrið og í Moldá.
Ekki í
banastuði
Hljómsveitin okkar var greinilega
ekki i neinu banastuði á þessum tón-
leikum. Hvað olli er égekki alveg viss
um en mig grunar þó sterklega að nú
hafi það orðið, sem stundum áður,
að stjórnandinn náði ekki samvinnu-
grundvelli við hljómsveitina. Mér
þykir það furðu sæta því að Urs
Schneider er maður sem greinilega
kann sitt fag. Hann stýrði til dæmis
bæði Moldá og sinfóniu Tsjaikov-
skys utanbókar. Hreyfingar hans
verka stundum dálítið klemmdar en
þeir hafa margir náð ágætisárangri
með hljómsveitina með miklu verra
slag en Schneider. Reyndar hefur
Schneider ágætislag og gefur oft inn-
komur vel og greinilega. Það var þvi
til vansa að samvinna hljómsveitar
qg hljómsveitarstjóra skyldi ekki
bera betri árangur þvi að í pianó-
konsertinum heyrðist að slikt væri
ekki fjarlægur draumur. Hljóm-
sveitin ætti að gá aftan til í eigið
prógramm og taka mark á þvi sem
stendur í auglýsingunni, að „sam-
vinnan leysir margan vanda.”
EYJÓLFUR
MELSTED
Tamar Hoffs hóf hann fjáröflun
fyrir kvikmyndargerðina — starf sem
oft á tíðum er mun timafrekara en
kvikmyndatakan sjálf. Eftir um það
bil tvö ár hafði þeim tekizt að afla um
4(X) þúsunda dala (160 milljóna
íslenzkra króna), sem á amerískan
mælikvarða þykir ekki mikið. Enda
unnu fleslir læknimenn og nær allir
leikarar fyrir litil sem engin laun.
Sköpunargleði
og ferskleiki
Helztu koslir Stony Island cru sú
sköpunargleði og sá ferskleiki sem
einkennir hana alla. Það er alltof
sjaldan, cinkum i ameriskum
myndum, sem maður sér slikan
ferskleika. Sennilega er það vegna
þess hversu allir lögðust á eitt um
gerð hennar.
Myndin líkist fremur heimildar-
kvikmynd en leikinni. Einkum er það
vegna óskipulagðrar kvikmynda-
töku. Fæstir höfðu „leikararnir"
leikið i kvikmynd áður og eru síður
en svo afburða tónlistarmenn.
Ætlunin var heldur ekki sú að gera
mynd um tónlistarsnillinga eða að slá
einhver met í tæknilegri fullkomnun.
Tilgangurinn var fyrst og fremst að
reyna að lýsa á „sannan” hátt lífi
nokkurra hinna fjölmörgu tónlistar-
manna sem berjast harðri baráttu
fyrir lifsviðurværi sínu
í Chicagoborg. Tónlistin i Stony
Island er i samræmi við þetta sjónar-
mið. Hún er hvorki betri né verri en
gengur og gerist hjá hundruðum
annarra hljómsveila scm svipað er á-
slatt fyrir. Einmitt vegna þess nær
hún tilgangi sínum.
Enginn dreif-
ingaraðili
Stony Island hefur hvarvetna
fengið góða dónia gagnrýnenda. En
hvers virði er slikl? Eins og nú
stendur á hefur kvikmyndin aðeins
verið sýnd i fáum kvikmyndahúsum i
slærstu borgunt Bandarikjanna.
Allar likur eru á að hún verði ekki
sýnd víðar þar sem ekkert hinna
stærri dreifingarfyrirtækja hefur
fengizt til aðdrcifa henni.
Því er borið við að myndin sé
svo ólík að efni og formi flestu sent
þau hafa á boðstólum að hún henti
þcim ekki. Andrew Davis segir á-
stæðuna aðra. Hann heldur þvi frant
að þar sem myndin fjalli að miklum
hluta um sverlingja vilji kvikmynda-
húsaeigendur, sem flestir eru hvítir
og leikhús þeirra staðsett í hverfum
hvílra, ekki fá svarta unglinga i ná-
grennið né hús sín. Mynd sem þessi
hlýtur óhjákvæmilega að draga að
sér slikan áhorfendahóp.
Stony Island er ekkert meistara-
verk. Hins vegar er hér um að ræða
mynd sem sker sig úr bandariskri
framleiðslu hvað snertir efnivið og
úrvinnslu hans. Þess vegan er sorg-
legt til þess að vita ef örlög hennar
verða að safna ryki í geymsju
einhvers staðar. Því miður bendir
alli lil þess.
-SS, I.os Angles.
/