Dagblaðið - 19.09.1981, Blaðsíða 13

DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 19. SEPTEMBER 1981.
13
Rólegt í Grínda-
víkað
undanfömu:
BÆRINN AB BÚA SIG
UNDIR SÍLDARMÓTTÖKU
Mjög rólegt hefur verið í atvinnulíf-
inu í Grindavík að undanförnu. Lítil
hreyfing hefur verið á bátum enda um
nokkurs konar millibilsástand að ræða.
í landi hefur lítið verið um að vera.
þá mega nótabátar hefja síldveiðar.
Þá eru línubátar sömuleiðis að hefja
sínar veiðar en dauða tímann hafa
menn notað til að dytta að atvinnu-
tækjunum.
En brátt fara hjólin að snúast örar.
Sildartunnur hafa hlaðizt upp enda búa
bæjarbúar sig nú undir að taka við sild-
inni sem væntanlega fer að berast á
land fljótlega upp úr 20. september en
Humarveiðum er fyrir nokkru lokið.
Gengu þær þokkalega fyrir sig hjá
Grindavíkurbátum og veittu þó nokkra
vinnu í landi.
Er Dagblaðsmenn voru á ferð í
Saltfiskurinn er flokkaður og siðan veginn áður en honum er endanlega pakkað inn.
Bjarni Guðbrandsson og Helga Kristjánsdóttir, sem er fyrir aftan Bjarna á myndinni,
sáu um vigtina.
Þessar fjórar gáfu sér tima til að spjalla stutta stund við blaðamanninn. Þær voru að pakka inn saltfiski og heita, frá vinstri:
Hafdis Helgadóttir, Guðrún Gunnarsdóttir, Hjálmey Einarsdóttir og Guðrún Ólafsdóttir.
DB-myndir: Bjamleifur.
Grindavíkinni í siðustu viku urðu þeir
áþreifanlega varir við þennan dauða
tíma. Lítil hreyfing var í bænum. Að
visu var veðrið ekki upp á það bezta og
höfnin var þéttskipuð bátum.
Fréttanef Dagblaðsmanna voru þó
rekin inn í eina af fiskvinnslustöðvun-
um, Fiskanes, en þar virtist einhver
hreyfing vera á mannskap. Og mikið
rétt. Þar unnu 15—20 manns á fullu við
að pakka inn saltfiski sem væntanlega
á eftir að renna ljúft ofan í ibúa sunnar
við Atlantshafið, i Portúgal.
„Það fæst enginn karlmaður til að
vinna hér. Hér vinna bara konur og
unglingar,” sagði Hjálmey Einarsdótt-
ir sem var meðal þeirra sem unnu að
saltfiskpökkuninni. „Launin eru það
lág í þessari vinnu að enginn getur lifað
af þeim. Þess vegna fara karlmennirnir
i annað,” sagði Hjálmey.
Stúlkurnar sem unnu við hlið
Hjálmeyjar tóku undir orð hennar.
Sögðu þær kjörin í vinnu við saltfisk
verri en i öðrum greinum fiskvinnsl-
unnar. Nefndu þær sem dæmi að
starfsfólkið i þessari grein fengi engin
hlífðarföt né vettlinga eða aðra hluti
sem nauðsynlegir væru. Þætti þó slíkt
sjálfsagt í öðrum greinum.
„Það má eiginlega segja að við
þurfum að borga með okkur,” sagði
Hjálmey.
Stúlkurnar hafa að undanförnu unn-
ið sínar 40 stundir í viku fyrir venjulegt
verkamannakaup. Ofan á það hafa
þær fengið bónus.
Víst er að launahvetjandi kerfi var í
notkun á þessum vinnustað því vinnu-
afköst starfsfólksins voru með ólikind-
um. Ekkert var af sér dregið og það var
á mörkunum að fólkið mætti vera að
því að líta upp til að spjalla við blaða-
mennina. Svo við ákváðum að tefja
ekki lengur.
-KMU.
-- ---------------------'
Dagur hinnar fallegu flautumelódíu
Tónleikar f Norrœna húsinu 12. saptember.
Flytjendur: Guörún Sigrfður Birgisdóttlr flautu-
leikari og Snorri Sigfús Birgisson píanóleikari.
Efnisskró: Pierre Sancan: Sonatine; Maurice
Ravel: Claude Debussy: Clair de lune; Edgar
Varése: Density 21,5; Olivier Messiaen: La
Merle Noir; Robert Schumann: Prjár rómönsur
op. 94; Franz Schubert: Inngangur og tilbrigði
op. 160.
í upphafi og enda tónleikavertíðai
getur oft að heyra unga og upprenn-
andi listamenn sem að öllum jafnaði
dvelja erlendis en eru staddir hér
heima í leyfum. — Gjarnan eru þetta
tónlistarmenn sem eru stíga fyrstu
sporin að loknu námi eða að njóta
síðustu umferðanna affínslípungóðra
kennara og í þann mund að leggja út
á ólgusjó tónlistarmarkaðarins. Einn
slíkur hélt sína fyrstu tónleika hér
heima á laugardag í Norræna húsinu,
Guðrún Sigríður Birgisdóttir flautu-
lei kari.
Sigur í glímu
Það vakti strax athygli mína hversu
einstaklega smekklega efnisskráin var
samansett. Þar var snyrtilega saman
raðað ljúfum laglínum flautubók-
mennta þessarar og síðustu aldar. —
Tónlist
Gufirún Sigriður Birgisdóttir
Snorri Sigfús Birgisson
Eitt er að velja sér falleg lög og annað
að spila þau. Þar var heldur ekki
komið að tómum kofanum. Leikur
Guðrúnar Sigríðar einkenndist af
stakri smekkvísi. Tónn hennar er
silfurtær og mjúkur, en á eflaust eftir
að ná meiri fyllingu. Ravel og De-
bussy lék hún frábærlega en það var
sigur hennar í glimunni við „Eðlis-
þyngd platínu” eftir Varése sem ég
held að verði þess valdandi að
„debut” hennar gleymist ekki i bráð.
Með þeim leik og svo meðferðinni á
„Svartþresti” Messiaen sýndi hún og
sannaði að hún er fullþroska flautu-
leikari.
Óþarfa
hlutleysi
Guðrún Sigríður naut frábærrar
liðveislu bróður síns, Snorra Sigfús-
ar. Hann var samt á köflum óþarf-
lega hlutlaus, sérstaklega í róman-
tísku verkunum Schumanns og Schu-
berts, en í Sancan, Ravel og Messiaen
gætti þess ekki.
Þetta var vissulega dagur hinnar
fallegu flautumelódíu í Norræna
húsinu.
-EM.