Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1928, Qupperneq 48

50
er og sá þeim svo snemma á vorin, sem jörð er orðin
þýð og moldin sæmilega þur til sáðningar. Eftir því
sem hægt er að fá blómin fyr til, eftir því njótum við
þeirra lengur.
Það er svo sárt, þegar frostið kemur seinnipart
sumars, að sjá það fella nýútsprungnu blómin okkar.
Matjurtarækt.
Um matjurtirnar er líkt að segja og í fyrra, nema
hvað hvert árið sem líður, færir betri sannanir fyrir
því, hvað hér getui’ þrifist.
Kálnu var sáð í vermihúsinu um mánaðamótin mars
og apríl og nokkru aftur af hvítkáli og bjómkáli 30.
apríl. (Því það er betra, ef maður hefur nokkuð til
muna af káli, að sá því á dálítið mismunandi tíma, svo
það þroskist ekki alt í einu).
Kálinu var öllu plantað um í sólreit og því fyrsta út
í garðin 31. maí.
Af blómkáli höfðum við 4 afbrygði, 3 sem áður hafa
verið reynd og gefist vel og er þeirra áður getið í Árs-
riti 1927. En þetta nýja afbrygði »Helios« gafst ekki
vel í sumar, en það er ekki fullkomin reynsla þó svona
tækist í þetta sinn.
Eitt nýtt afbrygði reyndum við af hvítkáli »Gjer-
mundnes Stamme«, en það gafst ekki vel, það setti á-
kaflega stór blöð en þroskaði engin höfuð, svo það lít-
ur út fyrir að það þurfi langan vaxtartíma.
Kálhöfuðin þroskuðust ekki eins snemma eins og í
fyrra sumar. En 28. júlí voru komin góð blómkál, og
hvítkálið setti höfuð fyrri partinn í ágúst.
Rauðkálin voru smá en nothæf. Erfurter hefur gef-
ist best af þeim.
Öðrum matjurtum var sáð úti, og spruttu þær
mjög vel. Jóna M. Jónsdóttir.