Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1928, Side 66

68
áburð, er ræktun vor þarfnast. Rúmsins vegna get eg
eigi farið ítarlega út í þetta mál og til þess skortir
líka allar nauðsynlegar rannsóknir, en eg vil þó aðeins
nefna þær leiðir, er mér virðast líklegastar í þessu efni.
1. ÁburÖvr unninn úr loftinu. Mikill hluti þess köfn-
unarefnis, sem nú er notað til áburðar í heiminum er
unnið úr andrúmsloftinu. Norðmenn áttu forgönguna
í þessum efnum, en á síðustu árum hafa Þjóðverjar,
með breyttum og bættum aðferðum, náð forustunni í
þessum iðnaði. Til þess að geta unnið köfnunarefnisá-
burð á þennan hátt, þarf fyrst og fremst orku og í
öðru lagi eitthvert það efni, er bundið getur köfnunar-
efnið og gert það að meðfærilegum áburði. Orkuna
höfum vér í ríkulegri mæli heldur en margar aðrar
þjóðir, en hvort vér höfum nægilegt af þeim efnum í
landinu, er þarf til þess að binda köfnunarefni and-
rúmsloftsins, skal eg láta ósagt, þó þykir mér það
sennilegt, að möguleikar til þessa séu hér fyrir hendi
og byggi eg það á fjölbreytni þeirri, er á síðari árum
er orðin í þessum iðnaði og meðan ítarleg rannsókn á
þessu atriði, leiðir eigi hið gagnstæða í ljós, þá ætti
oss að vera heimilt að trúa á þes^sa möguleika.
Ef slíkum iðnaði sem þessum yrði komið á fót hér,
þá væri ræktun landsins þar með trygt nægilegt köfn-
unarefni, sem er það áburðarefnið, er hún má síst án
vera.
2. ÁburÖur úr fiskiúrgangi. Samkvæmt Fiskiskýrsl-
unum 1926, hafa borist hér á land það ár um 98 mill.
kg. af nýjum, flöttum fiski. Hve miklu úrgangurinn úr
þessum fiski hefur numið (hausar, innyfli, dálkar og
úrgangsfiskur, sem mokað hefur verið í sjóinn), er
ekki unt að segja með vissu, en vafalaust hefur það
numið nokkrum tugum millj. kg. Nú er talið að slíkur