Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1931, Síða 36

38
hefur nokkurnveginn á valdi sínu, meðan hinir liðirnir
eru ýmist fastir samningsbundnir útgjaldaliðir, svo
sem vextir og afborganir þeirra skulda, sem á fram-
leiðslunni hvíla, eða eru háðir þörfum og kröfum ann-
ara aðila og það er því eðlilegt, að þegar framleiðand-
inn stendur gagnvart þeirri staðreynd, að framleiðsl-
an ber sig ekki, þá verði honum fyrst fyrir að reyna
að draga úr þessum útgjaldalið svo sem verða má, og
er því í alla staði eðlilegt, að bændunum verði það fyrst
fyrir á yfirstandandi krepputímum að yfirvega, hvað
þeir geti sparað á þessum útgjaldalið.
Fram á síðustu tíma, hefur hverfandi lítill hluti af
tilkostnaðinum við landbúnaðarframleiðslu vora geng-
ið til kaupa á áhöldum og hráefni, en síðustu árin,
hafa kaup á jarðvinslu- og heyvinnuvélum, fóðurefnum
og tilbúnum áburði farið mjög í vöxt og valda því
breyttar ræktunar- og framleiðslustefnur. Hvort vér
getum sparað oss þessi útgjöld og á þann hátt gert
framleiðsluna ódýrari, verðum vér því nú að íhuga
mjög gaumgæfilega og vil eg í eftirfylgjandi línum
leggja lítið eitt til þeirrar rannsóknar hvað tilbúna
áburðinn áhrærir.
Samkvæmt innflutningsskýrslum, hefur verið greitt
fyrir tilbúinn áburð 1928 kr. 258511 og árið 1929 kr.
493874. Skýrslur fyrir tvö síðastliðin ár vanta, en
sennilega hefur áburðarinnflutningurinn aukist eitt-
hvað á þeim tíma. Verðmæti útfluttra landbúnaðaraf-
urða hefur numið árið 1928 kr. 8599000 og árið 1929
kr. 8463000. Nú eru útfluttar landbúnaðarafurðir að-
eins nokkur hluti af landbúnaðarframleiðslunni, því
vafalaust er meira en helmingur hennar notaður inn-
anlands. Það liggur því í augum uppi, að þó að verð-
mæti þessarar framleiðslu hafi lækkað mjög mikið
tvö síðastliðin ár, þá getur verðmæti aðkeyptra áburð-