Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1931, Síða 46

48
Að búfjáráburðurinn jafnast fyllilega á við tilbúna
áburðinn síðastliðið sumar, þótt veðráttan væri mjög
óhagstæð fyrir notkun hans, getur einungis verið að
þakka breytingu þeirri, er gerð hefur verið á áburðar-
skamtinum og bendir það ótvírætt í þá átt, að það sé
heppilegt fyrir heildarafnot áburðarins, að nokkur
hluti hans sé auðleystur og komi jurtunum fljótt að
notum, við það eykst efnatökuafl þeirra, svo þær geta
betur hagnýtt sér hin torleystari efnasambönd hans.
Það er því vafalítið, að með saltpétri í stað þvags hefði
mátt ná sama árangri og framanskráðar tilraunanið-
urstöður sýna.
Tilraunir og reynsla hafa sýnt, að talsverður munur
er á notagildi tilbúna áburðarins, eftir ásigkomulagi
og gróðri þess lands, sem hann er borinn á, vér verð-
um því að taka fyllilega tillit til þessa, ef vér viljum
spara áburðinn og fá sem mesta uppskeru fyrir það
fé, er vér verjum til áburðarkaupa. I þessum efnum
verður hver og einn vitanlega fyrst og fremst að
byggja á þeirri reynslu, sem hann hefur aflað sér með
notkun tilbúins áburðar á undanförnum árum, en
venjulega mun mega ganga út frá, að nýræktarlöndin
greiði áburðinn betur en gömlu túnin og sáðslétturnar
betur en aðrar tegundir ræktunar. Skulu þessu til
sönnunar nefndar hér nokkrar tölur frá tilraunum
Ræktunarfélags Norðurlands.
Áburðarkostnaður í krónum á heyhest í samanburð-
artilraun með ræktunaraðferðir (meðaltal 4 ára):
Þakslétta. Sjálfgræðsla. Sáðslétta.
Úr órækt. Úr túni. Úr órækt. Úr túni. Úr órækt. Úr túni
2,47 1,91 2,87 1,99 1,66 1,37
Það mun láta nærri, að áburðarkostnaður í krónum
á heyhest og heyhest af vaxtarauka, hafi síðastliðið