Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1988, Side 108

á að nýta mætti starfskrafta skólans t.d. vegna fræðslunámskeiða um
ákveðin verkefni.
Þórarinn Lárusson tók undir orð fyrri ræðumanna um nauðsyn auk-
inna og bættra leiðbeininga á faglegum grunni. Hann taldi þær reynd-
ar vera ákaflega litlar og þar af leiðandi væru tengsl milli bænda
og tilraunamanna nánast engin. Losa þyrfti leiðbeinendur undan alls-
konar kvöðum opinberra aðila. Orðum sínum til áherslu sagði sagði
Þórarinn dæmisögur þar sem menn og hundar voru í aðalhlutverkum
og höfðu hvorir um sig uppi ýmsar athafnir.
Ari Teitsson taldi það ekki leiða til aukinna markvissra og faglegra
leiðbeininga að gera Norðurland að einu leiðbeiningasvæði. Auka
mætti þó samvinnu á ýmsum sviðum. Hann taldi tillögur um breytt
stjórnarform til bóta. Ari var ekki sammála þeim sem vildu aðskilnað
opinberrar þjónustu og leiðbeininga, því oft væri þessi þjónusta þess
eðlis að hún tengdist mjög hagnýtum leiðbeiningum.
Aðalbjörn Benediktsson mælti með auknu samstarfi búnaðarsam-
bandanna ekki síst með það fyrir augum að nýta starfskrafta þeirra
á sem bestan hátt.
Jón Guðmundsson vildi fá nánari útskýringar nefndarinnar á fram-
kvæmd þess aukna samstarfs búnaðarsambandanna sem hún mælir
með.
Jóhannes Sigvaldason svaraði Jóni með því að það væri verkefni
fundarins að ákveða hvernig samstarf sambandanna yrði framvegis.
Hann benti þá á, að tillaga um að formenn búnaðarsambandanna
myndi stjórn Ræktunarfélagsins væri einn liður í þá átt. Einnig gæti
félagið skipulagt sérstök átaksverkefni sem unnin væru í sameiningu
á svæðinu í heild. Varðandi þjónustu við opinberar stofnanir taldi
Jóhannes mikilvægt að hún yrði metinn að verðleikum þannig, að
hún skili fjármagni inn í kerfið, þá taldi hann samtök bænda ogjafnvel
leiðbeiningaþjónustuna hafa sýnt tilraunastarfseminni lítinn áhuga.
Gunnar Sæmundsson taldi útgjöld búnaðarsambandanna vegna
reksturs Ræktunarfélagsins of mikil. Hann kvaðst andvígur einu leið-
beiningasvæði á öllu Norðurlandi og einnig ræddi hann um staðsetn-
ingu rannsóknarstofunnar sem hann taldi ekki einhlítt að ætti að vera
staðsett á Akureyri. Þá benti hann á nauðsyn þess að hraða uppbygg-
ingu bændabókhaldsins á sameiginlegum grundvelli. Gunnar sagði
óraunhæft að aðskilja beinar leiðbeiningar og opinbera þjónustu, en
lagði áherslu á að búnaðarsamböndin þyrftu að fá greiðslu fyrir hana.
Bjarni E. Guðleifsson gerði að umtalsefni samstarf búnaðarsam-
bandanna og ýmiss átaksverkefni. Sagði hann sitt álit að norðlenskir
ráðunautafundir væru gagnlegir. Varpaði hann fram þeirri hugmynd
að ráðunautar tækju að sér kennslu við Bændaskólann í smátíma.
Það gæti orðið þeim mjög gagnlegt ekki síður en nemendum.
Jón Viðar Jónmundsson taldi núverandi búnaðarsambandssvæði
110