Frjáls verslun - 01.06.1941, Blaðsíða 4

þeir, að alltaf verður taísvert að eiga undir mati þeirra,
sem framkvæma skiptingu innflutningsins, þar sem erf-
itt er að finna algerlega einhlítan mælikvarða, er fylgja
meg'i bókstaflega. Hins vegar telur meiri hluti nefndar-
innar það svo mikilsvert, að verzlunin sé ekki færð í
fullkomna fjötra, né landsmönnum meinað að efla sam-
vinnufélög sín og verzlunarsamtök, að ekki sé unnt að
setja þessa erfiðleika fyrir sig.
Tillaga meiri hluti nefndarinnar er því sú, að þegar
nauðsyn beri til að beita innflutningshöftum, verði
skiptingu innflutningsins hagað i aðalatriðum svo sem
hér segir:
Skipting innflutningsins milli innflytjenda sé ákveð-
in með hliðsjón af innflutningi þeirra undanfarin ár,
en með það fyrir augum, að menn geti haft viðskipti
sin hjá þeim, sem þeir helzt vilja skipta við, kaupmönn-
um eða kaupfélögum, eftir því hvort þeir vilja heldur.
í því skyni skulu kaupfélög þau, er nú starfa eða síðar
verða mynduð, þar sem slik félög eru eigi starfandi,
yfirleitt fá leyfi til innflutnings hlutfallslega eftir tölu
félagsmanna og heimilismanna þeirra, miðað við fjölda
landsmanna, og innflutningsleyfi til viðskipta, við utan-
félagsmenn eftir sömu reglum og kaupmenn.
Þá telur meiri hluti nefndarinnar rétt, að innflutn-
ingur þeirra vörutegunda, sem misjafnt eru notaðar af
landsmönnum svo verulegu nemi, t. d. eftir þvi, hvort
menn búa í sveitum eða kaupstöðum, sé sérstaklega
flokkaður. Sé síðan ákveðið hlutfall, sem gilda skuli
um innflutning til sveita og kaupstaða í hverjum þess-
ara vöruflokka.
Innflytjendur tilkynni síðan, hvort þeir verzli við
sveitir eða kaupstaði eða að hve miklu leyti við hvort
um sig. Geti innflytjendur ekki sagt til um þetta, þann-
ig að áreiðanlegt megi teljast, skal áætla hlutfallið milli
verzlunar þeirra við sveitir og kaupstaði.
Innflutningur kaupfélaganna handa félagsmönnum
skal síðan breytast til hækkunar eða lækkunar með
breyttri félagsmannatölu og tölu heimilismanna félags-
manna kaupfélaganna, eins og að framan greinir, en
jafnan með tilliti til hins ákveðna hlutfalls i vöruflokk-
unum milli innflutnings til sveita og kaupstaða, ef um
vörur er að ræða, sem taldar eru misjafnt notaðar af
landsmönnum eftir atvinnuháttum.
Menn sjá af þessu, að ekki hefir verið hopað
frá forréttindastefnunni. — Glöggt er það enn,
hvað þeir vilja.
CASSON: Fjögur afriði við stofnun fyrirtækja
Flest fyrirtæki eru stofnuð undirbúnings-
laust, án umhugsunar eða fyrirhyggju. Sum
verða traust, er tímar líða, en flest verða sama
hrákasmíðin og áður.
Það er líklegt að lag verði komið á uppbygg-
ingu fyrirtækja eftir svo sem 100 ár. Það verða
þá ef til vill til „fyrirtækja arkitektar“ — menn,
sem hafa ekki annað fyrir stafni en að undir-
búa og stofna ný fyrirtæki.
Við skjóta athugun finnst mér vera fjögur
atriði, sem taka þarf til greina við stofnun fyr-
irtækis. Ef maður hefir nægan höfuðstól og
hefir ákveðið að stofna fyrirtæki, á hann að
fara svona að:
1) Þjálfa sjálfan sig.
2) Þjálfa starfsmennina.
3) Fá fasta viðskiptavini.
4) Færa út kvíarnar og stofna nýjar deildir.
Tökum sem dæmi, að maður hafi nægilegt fé
og ætli að stofná bensínsölustöð og viðgerðar-
verkstæði.
Það fyrsta, sem hann verður að gera, er að
fræðast. Hann verður að fræðast um bíla og
kynnast verkstæðum, sem rekin eru vel. Hann
ætti jafnvel að fá svo sem sex mánaða vinnu í
verkstæði.
Hann má ekki leggja fé sitt í fyrirtæki, sem
hann veit ekkert um. Hann verður fyrst að verða
hæfur til að vinna verkið.
Þegar hann hefir lært allt, sem hann þarf
að vita, þarf hann að útvega sér starfsmenn.
Þeir þurfa líka þjálfun og æfingu.
Það eru 100 möguleikar gegn einum á því,
að honum takist ekki að finna fullgilda stárfs-
mann. Hann verður að taka þá eins og hráefni
og laga þá í hendi sér. Það er engu síður áríð-
andi en sjálfsþjálfunin að velja rétta menn og
æfa þá og þjálfa vandlega.
Þriðja atriðið er að finna viðskiptamenn og
gera þá að föstum viðskiptamönnum með því
að vinna vel fyrir þá.
Þegar viðskiptavinirnir eru orðnir svo marg-
ir, að fyrirtækið er farið að borga sig, þá er
komið að fjórða atriðinu — annaðhvort að færa
út kvíarnar eða stofna útbú annarsstaðar.
Eins og menn munu geta séð, er þetta rétta
aðferðin við að stofna fyrirtæki. Menn verða
allsstaðar að beita kunnáttu og þekkingu. Stofn-
andinn verður fyrst að mennta og þjálfa sjálfan
sig. Síðan verður hann að mennta starfsmenn
sína. Þá hefir hann skapað sér aðstöðu til að
afla sér fastra viðskiptavina. Síðan munu við-
skiptavinirnir sjá honum fyrir hagnaði til þess
að auka fyrirtækið.
Leiðrétting.
Undir myndinni af 25 ái’a verzlunarskólamönnum á
bls. 9 í maí-hefti af „Frjáls verzlun", hefir fallið burtu
nafn Hjalta Björnssonar, en hann er lengst til hægri i
miðröð.
4
FRJÁLS VEEZLUN