Frjáls verslun - 01.06.1955, Qupperneq 15

Oscar Clausení
Auglýsingaskrumið .
í Vesturheimi
Því hefur löngum verið lialdið fram, að Vest-
urheimsmenn væru slyngastir allra manna að
auglýsa vörur sínar og tildra þeim út í glugga
til sölu, og er þetta víst sannleikur. En það er
líka hverju orði sannara, að þar sem augiýsing-
arnar hafa náð hámarki sínu í Vesturheimi, má
svo segja, að þær séu orðnar hreinasta plága. —
Meðfram öllum vegum, þar sem nokkurt bil er
milli húsa, eru hin stærstu og litskrúðugustu
augiýsingaspjöld, sem oft hylja allt útsýn ferða-
mannsins og skyggja á hina rnestu náttúrufeg-
urð. —
A nóttunni er kyrrðin rofin af auglýsinga-liug-
eldum og flugvélum, sem spúa út ljósaauglýs-
ingum. Auk þess eru rafauglýsingar, sem hlaupa,
leiftra og glampa upp og niður húshlið'arnar. —
Þær þjóta eftir mæninum og þökum húsanna,
blossa upp eins og starandi augu og hverfa svo
smátt og smátt, en byrja síðan þennan leilc jafn-
skjótt aftur, óþreyttar. —
Auglýsendurnir taka hvorki tillit til mann-
anna né náttúrunnar. — Gjallarhornin æpa aug-
lýsingarnar út á götuna. — Flugvélarnar skrifa
ljós- og reykstafi í loftið. Það er varla mögu-
legt að flýja svo langt til fjalla, að þessi skolli
ekki fylgi manni. —
Eins og menn vita. átti útvarpið í Vesturheimi
að vera engum háð, og var svo í byrjun, en nú
er hinn almáttugi dollar búinn að ná valdi yfir
því eins og vænta mátti, og leigja nú stærstu
firmun útvarpsstöðvarnar til augiýsingasendinga
fyrir ákveðið gjald um mínútuna. En til þess að
hlustendur ekki loki fyrir, þegar auglýsinga-
skrumið byrjar, þá útvega íirmun sér frægustu
hljómsveitir, góða ræðuskörunga og fræga söngv-
ara, sem þau greiða há laun, en fyrstu og sein-
ustu mínútur hvers hálftíma eru helgaðar aug-
lýsingaskruminu.
Ekki hve minnstur liður auglýsinganna eru
gluggasýningamar, — og eru þær oft afar snið-
ugar, en orðnar nokkuð öfgafullar, svo að það
má segja, að tilgangurinn einn helgi meðalið. —
Stór verzlunarhús í meðal smábæjum, t. d.
með 100 þúsund íbúum, finna upp á þeim ótrú-
legustu meðulum til þess að ginna einíalda kaup-
endur inn í búðir sínar. — Fatasali, sem fyrir
ófriðinn seldi kvenkjóla á útsölu á 69 cent, setti
t. d. mjög snoturt kvensnyrtiherbergi í glugga
sinn, en þær konur, sem vildu má'ta kjól í því,
svo að allir á götunni gátu séð, fengu kjólinn
ókeypis. — Fyrir utan gluggann voru þrengsli
og troðningur til þess að sjá þær, sem voru að
máta, á nærfötunum, en inni í búðinni voru
jafnmikil þrengsli af þeim, sem ekki komust nógu
fljótt að til þess að máta. —
I öðrum glugga fá dömurnar ókeypis hár-
greiðslu, farða, augnabrýr o. s. frv. Glugginn er
útbúinn eins og snyrtistofa og hver, sem vill láta
farða sig og nudda, fyrir opnum tjöldum, fær
það ókeypis, en meðan á þessu stendur eru ótal
augu, sem mæna inn og skemmta sér við að
sjá vaxtarlag „sýningardýranna“. — En þetta
er auglýsing fyrir farða og ilmvötn þau, sem
þarna eru seld. —
Svo er eitthvað um að vera í verzluninni hin-
um megin við götuna, en þar hefur húsgagna-
sali auglýst það, að hann gæfi þeim lijónaefnum
svefnherbergishúsgögn, sem vildu láta gifta sig
í allra augsýn, fyrir innan gluggann. — Mörg
hundruð brúðhjón gáfu sig fram, svo að varpa
varð hlutkesti, og nú átti hjónavígslan að fara
fram og var presturinn kominn. — Til skýring-
ar skal þess getið, að brúðhjónin háttuðu þó
ekki þarna fyrir innan gluggann. —
Önnur húsgagnaverzlun hafði um langan
tíma auglýst í öllum blöðum, að í sýningar-
glugga sínum yrði einkennilegt á að líta ákveð-
inn dag, og höfðu þúsundir manna safnazt sam-
an. — I glugganum var kostulegt rúm og í því
svokölluð „Sinnnons“ undirdýna (madressa).
Ljómandi falleg stúlka kom nú inn á nærföt-
um og lagðist í rúmið. — Varð nú mikill spenn-
ingur og bjuggust menn við, að karlmaður
myndi korna og liátta hjá henni, — það varð
FRJÁLS VERZLUN
108