Frjáls verslun - 01.11.1959, Síða 16

Túngötu, ásamt elztu dóttur minni, og ætluðum
við að heimsækja vin okkar, sem lá veikur á
Landakotsspítala. En hvar gatan öll er auð og
mannlaus kemur bíll á fleygiferð sveiflar sér upp
á gangstéttina og mer mig uppi við girðingu, en
kastar dóttur minni til hliðar í götuna. Við læknis-
rannsókn reyndist ég vera hryggbrotin og varð að
liggja í gipsumbúðum á sjúkrahúsi í tæpt ár, og
óvinnufær lengi eftir það. En með’an ég lá á sjúkra-
húsinu var útgerðarfélag okkar endanlega gert upp,
gjaldþrota og stórskuldugt. Skuldunum var skipt
á okkur í hlutfalli við eignarhluti, því að þetta
var samábyrgðarfélag, þar sem einn ábyrgðist fyrir
alla, og allir fyrir einn. Og þar sem ég var sjúkur
og ráðafár um öflun lánsfjár, þá tók bankinn hús-
ið mitt eignarhaldi, húsið Skólavörðustíg 17B, sem
ég keypti yfir mig og fjölskyldu mína 1914 fyrir
tíu þúsund og fimm hundruð krónur. En vinur
minn, Hallgrímur Benediktsson, kom í veg fyrir,
að bankinn seldi ofan af okkur húsið---------og svo
kom seinna stríðið.
Þetta var nú mín útgerð. Hún lét eftir sig tölu-
verða reynslu, dýra reynslu — en ég sé ekki eftir
því. Það gerði Pétur Halldórsson ekki heldur. —
Og væri ég ögn yngri að árum væri ég hreint ekki
frá því að reyna aftur. Þetta er orðið svo auðvelt
og áhættulaust síðan þessir nýtízku fjármálamenn
fundu þennan trausta rekstrargrundvöll með for-
múlunni: tap er sama sem gróði, meira tap sama
sem meiri gróði! Og nú heyrist aldrei, að bank-
inn myndi sig til að selja ofan af útgerðarmanni,
enda öllu snúið við, því að nú er það bankinn,
sem verður að standa í skilum við útgerðina, ann-
ars selur útgerðin bankann!
— Munduð þér samt ekki velja úrsmíðina að
Iifsstarfi, ef þér væruð ungur í annað sinn?
— Nei, hreint ekki. Það er ekkert upp úr smá-
föndri að hafa. Hingað koma tugir flugvéla og
skipa hvern einasta dag ársins og flytja hingað
meira af smygluðum úrum, skartgripum og ýmissi
hátollavöru en þjóðin torgar. Heiðarlegir úrsmiðir
eru að verða óþarfir, og þeir sem ætla sér að lifa
af því að selja úr á löglegu útsöluverði, eins og það
er orðið, það eru menn, sem orðnir eru á eftir tím-
anum.---------Nei, ég mundi fara í útgerðina og
kaupa mér reglulega dýran bíl!
Aðalfundur Yerzlunarráðsins
Framh. aí bls. 22
lántökur o. fl. lleynslan liefur sýnt ótvírætt, að
opinber rekstur atvinnufyrirtækja er almenningi
stórum óhagstæðari en rekstur einkafyrirtækja í
frjálsri samkeppni.
Einokun
Aðalfundur V. í. 1959 telur, að þjóðinni stafi
stóraukin hætta af einokunarsamsteypum og hring-
um og beinir því til ráðamanna þjóðarinnar, að
við slíku séu settar ákveðnar skorður, svo sem
gert hefur verið hjá öðrum þjóðum.
Jafnframt sé að því stefnt, að heilbrigð verka-
skipting verði milli verzlunar, framleiðslu og sigl-
inga á grundvelli frjálsrar samkeppni.
Lög um bókhald
Aðalfundur V. í. 1959 vill mælast til þess við
ríkisstjórnina, að hún skipi nefnd með aðild V. í.
til þess að endurskoða gildandi lög um bókhald,
þar eð þau eru að mörgu leyti orðin úrelt.
Eimskipafélag íslands
Fundurinn lýsir ánægju sinni yfir vexti og við-
gangi Eimskipafélags íslands og skorar á meðlimi
sína að styðja starfsemi þess.
„Hvað viljið þér syngja í dag herra — tenóraríuna úr Pagli-
acci eða Rock that crazy mixed-up kid?"
16
FRJ ÁLS VERZLUN